SOLLEMNITATES
Sanctisimæ Trinitatis 1v cp ol ld hm vp cp
Corporis et Sanguinis Christi 1v cp ol ld hm vp cp
Sacratissimi Cordis Iesu 1v cp ol ld hm vp cp
Christi Universorum Regis 1v cp ol ld hm vp cp

HEBDOMADA I

HEBDOMADA II

HEBDOMADA III

HEBDOMADA IV

HEBDOMADA V

HEBDOMADA VI

HEBDOMADA VII

HEBDOMADA VIII

HEBDOMADA IX

HEBDOMADA X

HEBDOMADA XI

HEBDOMADA XII

HEBDOMADA XIII

HEBDOMADA XIV

HEBDOMADA XV

HEBDOMADA XVI

HEBDOMADA XVII

HEBDOMADA XVIII

HEBDOMADA XIX

HEBDOMADA XX

HEBDOMADA XXI

HEBDOMADA XXII

HEBDOMADA XXIII

HEBDOMADA XXIV

HEBDOMADA XXV

HEBDOMADA XXVI

HEBDOMADA XXVII

HEBDOMADA XXVIII

HEBDOMADA XXIX

HEBDOMADA XXX

HEBDOMADA XXXI

HEBDOMADA XXXII

HEBDOMADA XXXIII

HEBDOMADA XXXIV


Liturgia Horarum
iuxta Ritum Romanum
Editio Typica Altera
Proprium de Tempore
Tempus per Annum
Edited by
Julio Diéguez
Francisco Fernández Labastida
We thank MTF (Midwest Theological Forum)
for providing the digital sources of their printed edition
(Liturgia Horarum, 2010, ISBN 978-1-890177-93-5)


Index

HEBDOMADA I

Feria II ol ld hm vp cp
Feria III ol ld hm vp cp
Feria IV ol ld hm vp cp
Feria V ol ld hm vp cp
Feria VI ol ld hm vp cp
Sabbato ol ld hm

HEBDOMADA II

Dominica 1v cp ol ld hm vp cp
Feria II ol ld hm vp cp
Feria III ol ld hm vp cp
Feria IV ol ld hm vp cp
Feria V ol ld hm vp cp
Feria VI ol ld hm vp cp
Sabbato ol ld hm

HEBDOMADA III

Dominica 1v cp ol ld hm vp cp
Feria II o l ld hm vp cp
Feria III ol ld hm vp cp
Feria IV ol ld hm vp cp
Feria V ol ld hm vp cp
Feria VI ol ld hm vp cp
Sabbato ol ld hm

HEBDOMADA IV

Dominica 1v cp ol ld hm vp cp
Feria II ol ld hm vp cp
Feria III ol ld hm vp cp
Feria IV ol ld hm vp cp
Feria V ol ld hm vp cp
Feria VI ol ld hm vp cp
Sabbato ol ld hm

HEBDOMADA V

Dominica 1v cp ol ld hm vp cp
Feria II ol ld hm vp cp
Feria III ol ld hm vp cp
Feria IV ol ld hm vp cp
Feria V ol ld hm vp cp
Feria VI ol ld hm vp cp
Sabbato ol ld hm

HEBDOMADA VI

Dominica 1v cp ol ld hm vp cp
Feria II ol ld hm vp cp
Feria III ol ld hm vp cp
Feria IV ol ld hm vp cp
Feria V ol ld hm vp cp
Feria VI ol ld hm vp cp
Sabbato ol ld hm

HEBDOMADA VII

Dominica 1v cp ol ld hm vp cp
Feria II ol ld hm vp cp
Feria III ol ld hm vp cp
Feria IV ol ld hm vp cp
Feria V ol ld hm vp cp
Feria VI ol ld hm vp cp
Sabbato ol ld hm

HEBDOMADA VIII

Dominica 1v cp ol ld hm vp cp
Feria II ol ld hm vp cp
Feria III ol ld hm vp cp
Feria IV ol ld hm vp cp
Feria V ol ld hm vp cp
Feria VI ol ld hm vp cp
Sabbato ol ld hm

HEBDOMADA IX

Dominica 1v cp ol ld hm vp cp
Feria II ol ld hm vp cp
Feria III ol ld hm vp cp
Feria IV ol ld hm vp cp
Feria V ol ld hm vp cp
Feria VI ol ld hm vp cp
Sabbato ol ld hm

HEBDOMADA X

Dominica 1v cp ol ld hm vp cp
Feria II ol ld hm vp cp
Feria III ol ld hm vp cp
Feria IV ol ld hm vp cp
Feria V ol ld hm vp cp
Feria VI ol ld hm vp cp
Sabbato ol ld hm

HEBDOMADA XI

Dominica 1v cp ol ld hm vp cp
Feria II ol ld hm vp cp
Feria III ol ld hm vp cp
Feria IV ol ld hm vp cp
Feria V ol ld hm vp cp
Feria VI ol ld hm vp cp
Sabbato ol ld hm

HEBDOMADA XII

Dominica 1v cp ol ld hm vp cp
Feria II ol ld hm vp cp
Feria III ol ld hm vp cp
Feria IV ol ld hm vp cp
Feria V ol ld hm vp cp
Feria VI ol ld hm vp cp
Sabbato ol ld hm

HEBDOMADA XIII

Dominica 1v cp ol ld hm vp cp
Feria II ol ld hm vp cp
Feria III ol ld hm vp cp
Feria IV ol ld hm vp cp
Feria V ol ld hm vp cp
Feria VI ol ld hm vp cp
Sabbato ol ld hm

HEBDOMADA XIV

Dominica 1v cp ol ld hm vp cp
Feria II ol ld hm vp cp
Feria III ol ld hm vp cp
Feria IV ol ld hm vp cp
Feria V ol ld hm vp cp
Feria VI ol ld hm vp cp
Sabbato ol ld hm

HEBDOMADA XV

Dominica 1v cp ol ld hm vp cp
Feria II ol ld hm vp cp
Feria III ol ld hm vp cp
Feria IV ol ld hm vp cp
Feria V ol ld hm vp cp
Feria VI ol ld hm vp cp
Sabbato ol ld hm

HEBDOMADA XVI

Dominica 1v cp ol ld hm vp cp
Feria II ol ld hm vp cp
Feria III ol ld hm vp cp
Feria IV ol ld hm vp cp
Feria V ol ld hm vp cp
Feria VI ol ld hm vp cp
Sabbato ol ld hm

HEBDOMADA XVII

Dominica 1v cp ol ld hm vp cp
Feria II ol ld hm vp cp
Feria III ol ld hm vp cp
Feria IV ol ld hm vp cp
Feria V ol ld hm vp cp
Feria VI ol ld hm vp cp
Sabbato ol ld hm

HEBDOMADA XVIII

Dominica 1v cp ol ld hm vp cp
Feria II ol ld hm vp cp
Feria III ol ld hm vp cp
Feria IV ol ld hm vp cp
Feria V ol ld hm vp cp
Feria VI ol ld hm vp cp
Sabbato ol ld hm

HEBDOMADA XIX

Dominica 1v cp ol ld hm vp cp
Feria II ol ld hm vp cp
Feria III ol ld hm vp cp
Feria IV ol ld hm vp cp
Feria V ol ld hm vp cp
Feria VI ol ld hm vp cp
Sabbato ol ld hm

HEBDOMADA XX

Dominica 1v cp ol ld hm vp cp
Feria II ol ld hm vp cp
Feria III ol ld hm vp cp
Feria IV ol ld hm vp cp
Feria V ol ld hm vp cp
Feria VI ol ld hm vp cp
Sabbato ol ld hm

HEBDOMADA XXI

Dominica 1v cp ol ld hm vp cp
Feria II ol ld hm vp cp
Feria III ol ld hm vp cp
Feria IV ol ld hm vp cp
Feria V ol ld hm vp cp
Feria VI ol ld hm vp cp
Sabbato ol ld hm

HEBDOMADA XXII

Dominica 1v cp ol ld hm vp cp
Feria II ol ld hm vp cp
Feria III ol ld hm vp cp
Feria IV ol ld hm vp cp
Feria V ol ld hm vp cp
Feria VI ol ld hm vp cp
Sabbato ol ld hm

HEBDOMADA XXIII

Dominica 1v cp ol ld hm vp cp
Feria II ol ld hm vp cp
Feria III ol ld hm vp cp
Feria IV ol ld hm vp cp
Feria V ol ld hm vp cp
Feria VI ol ld hm vp cp
Sabbato ol ld hm

HEBDOMADA XXIV

Dominica 1v cp ol ld hm vp cp
Feria II ol ld hm vp cp
Feria III ol ld hm vp cp
Feria IV ol ld hm vp cp
Feria V ol ld hm vp cp
Feria VI ol ld hm vp cp
Sabbato ol ld hm

HEBDOMADA XXV

Dominica 1v cp ol ld hm vp cp
Feria II ol ld hm vp cp
Feria III ol ld hm vp cp
Feria IV ol ld hm vp cp
Feria V ol ld hm vp cp
Feria VI ol ld hm vp cp
Sabbato ol ld hm

HEBDOMADA XXVI

Dominica 1v cp ol ld hm vp cp
Feria II ol ld hm vp cp
Feria III ol ld hm vp cp
Feria IV ol ld hm vp cp
Feria V ol ld hm vp cp
Feria VI ol ld hm vp cp
Sabbato ol ld hm

HEBDOMADA XXVII

Dominica 1v cp ol ld hm vp cp
Feria II ol ld hm vp cp
Feria III ol ld hm vp cp
Feria IV ol ld hm vp cp
Feria V ol ld hm vp cp
Feria VI ol ld hm vp cp
Sabbato ol ld hm

HEBDOMADA XXVIII

Dominica 1v cp ol ld hm vp cp
Feria II ol ld hm vp cp
Feria III ol ld hm vp cp
Feria IV ol ld hm vp cp
Feria V ol ld hm vp cp
Feria VI ol ld hm vp cp
Sabbato ol ld hm

HEBDOMADA XXIX

Dominica 1v cp ol ld hm vp cp
Feria II ol ld hm vp cp
Feria III ol ld hm vp cp
Feria IV ol ld hm vp cp
Feria V ol ld hm vp cp
Feria VI ol ld hm vp cp
Sabbato ol ld hm

HEBDOMADA XXX

Dominica 1v cp ol ld hm vp cp
Feria II ol ld hm vp cp
Feria III ol ld hm vp cp
Feria IV ol ld hm vp cp
Feria V ol ld hm vp cp
Feria VI ol ld hm vp cp
Sabbato ol ld hm

HEBDOMADA XXXI

Dominica 1v cp ol ld hm vp cp
Feria II ol ld hm vp cp
Feria III ol ld hm vp cp
Feria IV ol ld hm vp cp
Feria V ol ld hm vp cp
Feria VI ol ld hm vp cp
Sabbato ol ld hm

HEBDOMADA XXXII

Dominica 1v cp ol ld hm vp cp
Feria II ol ld hm vp cp
Feria III ol ld hm vp cp
Feria IV ol ld hm vp cp
Feria V ol ld hm vp cp
Feria VI ol ld hm vp cp
Sabbato ol ld hm

HEBDOMADA XXXIII

Dominica 1v cp ol ld hm vp cp
Feria II ol ld hm vp cp
Feria III ol ld hm vp cp
Feria IV ol ld hm vp cp
Feria V ol ld hm vp cp
Feria VI ol ld hm vp cp
Sabbato ol ld hm

HEBDOMADA XXXIV

Christus Universorum Rex 1v cp ol ld hm vp cp
Feria II ol ld hm vp cp
Feria III ol ld hm vp cp
Feria IV ol ld hm vp cp
Feria V ol ld hm vp cp
Feria VI ol ld hm vp cp
Sabbato ol ld hm


SOLLEMNITATES DOMINI TEMPORE PER ANNUM OCCURRENTES


Dominica post Pentecosten

SANCTISSIMÆ TRINITATIS

Sollemnitas


Ad I Vésperas

SANCTISSIMÆ TRINITATIS

℣. Deus, in adiutórium. Glória Patri. Sicut erat. Allelúia.

HYMNUS

Imménsa et una, Trínitas,

cuius potéstas ómnia

facit regítque témpora

et exstat ante sǽcula,

Ó Trindade imensa e una,
vossa força tudo cria;
vossa mão, que rege os tempos,
antes deles existia.

Tu sola pleno súfficis

tibi beáta gáudio;

tu pura, simplex, próvida

cælos et orbem cóntines.

Vós, feliz, num gozo pleno,
totalmente vos bastais.
Pura, simples, generosa,
terra e espaços abraçais.

Omnis, Pater, fons grátiæ,

Lumen patérnæ glóriæ,

Sancte utriúsque Spíritus

intermináta cáritas,

Pai, da graça fonte viva,
Luz da glória de Deus Pai,
Santo Espírito da vida,
que no Amor os enlaçais.

Ex te supréma orígine,

Trias benígna, prófluit

creáta quicquid sústinet,

quicquid decóre pérficit.

Só por vós, Trindade Santa,
suma origem, todo bem,
todo ser, toda beleza,
toda vida se mantém.

Quos et coróna múneras

adoptiónis íntimæ,

nos templa fac niténtia

tibi placére iúgiter.

Nós os filhos adotivos,
pela graça consagrados,
nos tornemos templos vivos,
a vós sempre dedicados.

O viva lux, nos ángelis

da iungi in aula cǽlica,

ut grati amóris láudibus

te concinámus pérpetim. Amen.

Ó Luz viva, reuni-nos
com os anjos, lá nos céus,
no louvor da vossa glória
que veremos, sem ter véus.

PSALMODIA

Ant. 1 Glória tibi, Trínitas æquális, una Déitas, et ante ómnia sǽcula et nunc et in perpétuum.

Psalmus 112 (113)

Salmo 112(113)

Laudabile nomen Domini

O nome do Senhor é digno de louvor

Deposuit potentes de sede et exaltavit humiles (Lc 1, 52).

Derrubou do trono os poderosos e elevou os humildes (Lc 1, 52).

1 Laudáte, púeri Dómini, *

laudáte nomen Dómini.

1 Louvai, louvai, ó servos do Senhor, *
lou
vai, louvai o nome do Senhor!

2 Sit nomen Dómini benedíctum *

ex hoc nunc et usque in sǽculum.

2 Bendito seja o nome do Senhor, *
a
gora e por toda a eternidade!

3 A solis ortu usque ad occásum *

laudábile nomen Dómini.

3 Do nascer do sol até o seu ocaso, *
lou
vado seja o nome do Senhor!

4 Excélsus super omnes gentes Dóminus, *

super cælos glória eius.

4 O Senhor está acima das nações, *
sua
glória vai além dos altos céus.

5 Quis sicut Dóminus Deus noster, qui in altis hábitat *

=5 Quem pode comparar-se ao nosso Deus, †
ao Se
nhor, que no alto céu tem o seu trono *

6 et se inclínat, ut respíciat in cælum et in terram?

6 e se inclina para olhar o céu e a terra?

7 Súscitans de terra ínopem, *

de stércore érigens páuperem,

7 Levanta da poeira o indigente *
e do
lixo ele retira o pobrezinho,

8 ut cóllocet eum cum princípibus, *

cum princípibus pópuli sui.

8 para fa-lo assentar-se com os nobres, *
assen
tar-se com os nobres do seu povo.

9 Qui habitáre facit stérilem in domo, *

matrem filiórum lætántem.

9 Faz a esril, mãe feliz em sua casa, *
vi
vendo rodeada de seus filhos.

Ant. Glória tibi, Trínitas æquális, una Déitas, et ante ómnia sǽcula et nunc et in perpétuum.

Ant. 2 Benedícta sit Sancta Trínitas atque indivísa Unitas; confitébimur ei, quia fecit nobíscum misericórdiam suam.

Psalmus 147 (147 B)

Salmo 147(147 B)

Instauratio Ierusalem

Restauração de Jerusalém

Veni, ostendam tibi sponsam uxorem Agni (Ap 21, 9).

Vem! Vou mostrar-te a noiva, a esposa do Cordeiro! (Ap 21,9).

12 Lauda, Ierúsalem, Dóminum; *

† colláuda Deum tuum, Sion.

12 Glorifica o Senhor, Jerusalém! *
Ó Si
ão, canta louvores ao teu Deus!

13 Quóniam confortávit seras portárum tuárum, *

benedíxit fíliis tuis in te.

13 † Pois reforçou com segurança as tuas portas, *
e os teus
filhos em teu seio abençoou;

14 Qui ponit fines tuos pacem *

et ádipe fruménti sátiat te.

14 a paz em teus limites garantiu *
e te
como alimento a flor do trigo.

15 Qui emíttit elóquium suum terræ, *

velóciter currit verbum eius.

15 Ele envia suas ordens para a terra, *
e a pa
lavra que ele diz corre veloz;

16 Qui dat nivem sicut lanam, *

pruínam sicut cínerem spargit.

16 ele faz cair a neve como lã *
e es
palha a geada como cinza.

17 Mittit crystállum suam sicut buccéllas; *

ante fáciem frígoris eius quis sustinébit?

17 Como de pão lança as migalhas do granizo, *
a seu
frio as águas ficam congeladas.

18 Emíttet verbum suum et liquefáciet ea, *

flabit spíritus eius, et fluent aquæ.

18 Ele envia sua palavra e as derrete, *
sopra o
vento e de novo as águas correm.

19 Qui annúntiat verbum suum Iacob, *

iustítias et iudícia sua Israel.

19 Anuncia a Jacó sua palavra, *
seus pre
ceitos e suas leis a Israel.

20 Non fecit táliter omni natióni, *

et iudícia sua non manifestávit eis.

20 Nenhum povo recebeu tanto carinho, *
a nenhum
outro revelou os seus preceitos.

Ant. Benedícta sit Sancta Trínitas atque indivísa Unitas; confitébimur ei, quia fecit nobíscum misericórdiam suam.

Ant. 3 Glória et honor Deo in unitáte Trinitátis, Patri et Fílio cum Sancto Spíritu, in sempitérna sǽcula.

Canticum

Eph 1, 3-10

Cântico Ef 1,3-10

De Deo salvatore

O plano divino da salvação

3 Benedíctus Deus et Pater Dómini nostri Iesu Christi, *

qui benedíxit nos in omni benedictióne spiritáli in cæléstibus in Christo,

3 Bendito e louvado seja Deus, *
o
Pai de Jesus Cristo, Senhor nosso,
– que do alto
céu nos abençoou em Jesus Cristo *
com
bênção espiritual de toda sorte!

4 sicut elégit nos in ipso ante mundi constitutiónem, †

ut essémus sancti et immaculáti *

in conspéctu eius in caritáte,

4 Foi em Cristo que Deus Pai nos escolheu, *
já bem
antes de o mundo ser criado,
– para que
fôssemos, perante a sua face, *
sem
cula e santos pelo amor.

5 qui prædestinávit nos in adoptiónem filiórum †

per Iesum Christum in ipsum, *

secúndum beneplácitum voluntátis suæ,

=5 Por livre decisão de sua vontade, †
predesti
nou-nos, através de Jesus Cristo, *
a sermos
nele os seus filhos adotivos,

6 in laudem glóriæ grátiæ suæ, *

in qua gratificávit nos in Dilécto,

6 para o louvor e para a glória de sua graça, *
que em seu
Filho bem-amado nos doou.

7 in quo habémus redemptiónem per sánguinem eius, *

remissiónem peccatórum,

secúndum divítias grátiæ eius, †

7 É nele que nós temos redenção, *
dos pe
cados remissão pelo seu sangue.
= Sua
graça transbordante e inesgotável †

8 quam superabundáre fecit in nobis *

in omni sapiéntia et prudéntia,

8 Deus derrama sobre nós com abundância, *
de sa
ber e inteligência nos dotando.

9 notum fáciens nobis mystérium voluntátis suæ, *

secúndum beneplácitum eius,

quod propósuit in eo, *

9 E assim, ele nos deu a conhecer *
o mis
rio de seu plano e sua vontade,
– que propu
sera em seu querer benevolente, *

10 in dispensatiónem plenitúdinis témporum:

recapituláre ómnia in Christo, *

quæ in cælis et quæ in terra.

10 na plenitude dos tempos realizar:
– o de
sígnio de, em Cristo, reunir *
todas as
coisas: as da terra e as do céu.

Ant. Glória et honor Deo in unitáte Trinitátis, Patri et Fílio cum Sancto Spíritu, in sempitérna sǽcula.

LECTIO BREVIS (Rom 11, 33-36)

O altitúdo divitiárum et sapiéntiæ et sciéntiæ Dei! Quam incomprehensibília sunt iudícia eius et investigábiles viæ eius! Quis enim cognóvit sensum Dómini? Aut quis consiliárius eius fuit? Aut quis prior dedit illi, et retribuétur ei? Quóniam ex ipso et per ipsum et in ipsum ómnia. Ipsi glória in sǽcula. Amen.

RESPONSORIUM BREVE

℟. Benedicámus Patrem et Fílium cum Sancto Spíritu. * Laudémus eum in sǽcula. Benedicámus Patrem et Fílium cum Sancto Spíritu. Laudémus eum in sǽcula.

℣. Soli Deo honor et glória. * Laudémus eum in sǽcula. Glória Patri. Benedicámus Patrem et Fílium cum Sancto Spíritu. Laudémus eum in sǽcula.

CANTICUM EVANGELICUM

Ant. Grátias tibi, Deus; grátias tibi, vera et una Trínitas, una et summa Déitas, sancta et una Unitas.

Lc 1, 46-55

Exsultatio animæ in Domino

46 Magníficat * ánima mea Dóminum,

46 A minha alma engrandece ao Senhor *

47 et exsultávit spíritus meus * in Deo salvatóre meo,

47 e se alegrou o meu espírito em Deus, meu Salvador;

48 quia respéxit humilitátem ancíllæ suæ. *

Ecce enim ex hoc beátam me dicent omnes generatiónes,

48 pois ele viu a pequenez de sua serva, *
desde agora as gerações hão de chamar-me de bendita.

49 quia fecit mihi magna, qui potens est, *

et sanctum nomen eius,

49 O Poderoso fez por mim maravilhas *
e Santo é o seu nome!

50 et misericórdia eius in progénies et progénies *

timéntibus eum.

50 Seu amor, de geração em geração, *
chega a todos que o respeitam;

51 Fecit poténtiam in bráchio suo, *

dispérsit supérbos mente cordis sui;

51 demonstrou o poder de seu braço, *
dispersou os orgulhosos;

52 depósuit poténtes de sede *

et exaltávit húmiles;

52 derrubou os poderosos de seus tronos *
e os humildes exaltou;

53 esuriéntes implévit bonis *

et dívites dimísit inánes.

53 De bens saciou os famintos, *
e despediu, sem nada, os ricos.

54 Suscépit Israel púerum suum, *

recordátus misericórdiæ,

54 Acolheu Israel, seu servidor, *
fiel ao seu amor,

55 sicut locútus est ad patres nostros, *

Abraham et sémini eius in sǽcula.

55 como havia prometido aos nossos pais, *
em favor de Abraão e de seus filhos, para sempre.

Ant. Grátias tibi, Deus; grátias tibi, vera et una Trínitas, una et summa Déitas, sancta et una Unitas.

PRECES

Pater per Spíritum Sanctum carnem Christi Fílii sui vivificávit et vivificántem pro nobis constítuit. Ad Deum unum et trinum hanc vocem glóriæ dirigámus:

Glória Patri et Fílio et Spirítui Sancto.

Pater, omnípotens ætérne Deus, Paráclitum Spíritum Sanctum in nómine Fílii tui super Ecclésiam mitte,

— ut servet eam in unitáte caritátis et veritátis perféctæ.

Mitte, Dómine, operários in messem tuam, ut dóceant omnes gentes et baptízent eas in nómine Patris et Fílii et Spíritus Sancti,

— et eas confírment in fide.

Dómine, ádiuva omnes, qui persecutiónem patiúntur propter nomen Fílii tui,

— quia ipse promísit te Spíritum veritátis datúrum, ut loquátur in illis.

Pater omnípotens, te, Verbum et Spíritum Sanctum unum esse omnes agnóscant,

— ut unum Deum credant, sperent et díligant.

Pater vivéntium, fac defúnctos consórtes glóriæ tuæ,

— in qua Fílius tuus et Spíritus Sanctus tecum in unitáte coætérni regnant.

Pater noster.

Oratio

Deus Pater, qui, Verbum veritátis et Spíritum sanctificatiónis mittens in mundum admirábile mystérium tuum homínibus declarásti, da nobis, in confessióne veræ fídei, ætérnæ glóriam Trinitátis agnóscere et Unitátem adoráre in poténtia maiestátis. Per Dóminum.

Conclusio Horæ, ut in Ordinario.


Ad Completorium

POST I VÉSPERAS SANCTISSIMÆ TRINITATIS

℣. Deus, in adiutórium. Glória Patri. Sicut erat. Allelúia.

I Vésperas

Ad Invitatorium

SANCTISSIMÆ TRINITATIS

Ante Officium quod a solo persolvitur, dici potest sequens oratio:

Aperi, Dómine, os meum ad benedicéndum nomen sanctum tuum; munda cor meum ab ómnibus vanis, pervérsis et aliénis cogitatiónibus; intelléctum illúmina, afféctum inflámma, ut digne, atténte ac devóte hoc Offícium recitáre váleam, et exaudíri mérear ante conspéctum divínæ maiestátis tuæ. Per Christum Dóminum nostrum. Amen.

℣. Dómine, lábia.

Ant. Deum verum, unum in Trinitáte et Trinitátem in Unitáte, veníte, adorémus.

Venite, exsultemus Domino

Iubilate Domino

Deus misereatur nostri

Domini est terra


Ad Officium lectionis

SANCTISSIMÆ TRINITATIS

℣. Deus, in adiutórium. Glória Patri. Sicut erat. Allelúia.

Quæ tamen omittuntur quando Invitatorium immediate præcedit.

HYMNUS

Te Patrem summum genitúmque Verbum

Flamen ac Sanctum Dóminum faténtur

únicum, quotquot paradísi amœnus

hortus adúnat.

A Vós, Pai santo, ao Verbo em vós gerado,
ao Santo Espírito, chama, fogo amor,
os habitantes dos jardins celestes
numa só voz proclamam Deus, Senhor.

Quam modis miris, Trias alma, vivas

pércipit nemo, tamen usque in ævum

cǽlites vultu sátias, alácri

voce canéntes.

Trindade Santa, de que sábios modos
viveis, ninguém o saberá jamais,
mas para sempre saciais os santos,
pois vossa face a contemplar lhes dais.

Te canunt mundi statuísse molem,

Lúmine ætérno régere univérsa,

ígnibus celsi refovére Amóris

corda tuórum.

Eles vos cantam pelas vossas obras,
porque criais e conduzis o mundo,
e aqueceis o coração dos filhos
com labaredas de um amor fecundo.

Mente permísti súperum catérvis,

iam choris illis sociámus hymnos,

qui tua optámus fore sempitérna

pace beáti. Amen.

De coração, vossos fiéis da terra
aos santos unem sua voz, também.
Eles desejam ser felizes sempre
pela visão de vossa face. Amém.

PSALMODIA

Ant. 1 Adésto, unus Deus omnípotens, Pater, Fílius et Spíritus Sanctus.

Psalmus 8

Salmo 8

Maiestas Domini et dignitas hominis

Majestade de Deus e dignidade do homem

Omnia subiecit sub pedibus eius, et ipsum dedit caput supra omnia Ecclesiæ (Eph 1, 22).

Ele pôs tudo sob os seus pés e fez dele, que está acima de tudo, a Cabeça da Igreja (Ef 1,22).

2 Dómine, Dóminus noster, *

quam admirábile est nomen tuum in univérsa terra,

quóniam eleváta est magnificéntia tua *

super cælos.

2 Ó Senhor nosso Deus, como é grande *
vosso
nome por todo o universo!
– † Desdo
brastes nos céus vossa glória *
com gran
deza, esplendor, majestade.

3 Ex ore infántium et lactántium †

perfecísti laudem propter inimícos tuos, *

ut déstruas inimícum et ultórem.

=3 O perfeito louvor vos é dado †
pelos
bios dos mais pequeninos, *
de cri
anças que a mãe amamenta.
– Eis a
força que opondes aos maus, *
redu
zindo o inimigo ao silêncio.

4 Quando vídeo cælos tuos, ópera digitórum tuórum, *

lunam et stellas, quæ tu fundásti,

4 Contemplando estes céus que plasmastes *
e for
mastes com dedos de artista;
– vendo a
lua e estrelas brilhantes, *

5 quid est homo, quod memor es eius, *

aut fílius hóminis, quóniam vísitas eum?

5 perguntamos: “Senhor, que é o homem,
– para
dele assim vos lembrardes *
e o tra
tardes com tanto carinho?”

6 Minuísti eum paulo minus ab ángelis, †

glória et honóre coronásti eum *

6 Pouco abaixo de Deus o fizestes, *
coro
ando-o de glória e esplendor;

7 et constituísti eum super ópera mánuum tuárum.

Omnia subiecísti sub pédibus eius, †

7 vós lhe destes poder sobre tudo, *
vossas
obras aos pés lhe pusestes:

8 oves et boves univérsas, *

ínsuper et pécora campi,

8 as ovelhas, os bois, os rebanhos, *
todo o
gado e as feras da mata;

9 vólucres cæli et pisces maris, *

quæcúmque perámbulant sémitas maris.

9 passarinhos e peixes dos mares, *
todo
ser que se move nas águas.

10 Dómine, Dóminus noster, *

quam admirábile est nomen tuum in univérsa terra!

10 Ó Senhor nosso Deus, como é grande *
vosso
nome por todo o universo!

Ant. Adésto, unus Deus omnípotens, Pater, Fílius et Spíritus Sanctus.

Ant. 2 Cáritas Pater est, grátia Fílius, communicátio Spíritus Sanctus, o Beáta Trínitas.

Omnia per ipsum facta sunt (Io 1, 3).

Por ele foram feitas todas as coisas (Jo 1,3).

Psalmus 32 (33)

Salmo 32 (33)

1 Exsultáte, iusti, in Dómino; *

rectos decet collaudátio.

1 Ó justos, alegrai-vos no Senhor! *
Aos
retos fica bem glorificá-lo.

2 Confitémini Dómino in cíthara, *

in psaltério decem chordárum psállite illi.

2 † Dai graças ao Senhor ao som da harpa, *
na
lira de dez cordas celebrai-o!

3 Cantáte ei cánticum novum, *

bene psállite ei in vociferatióne,

3 Cantai para o Senhor um canto novo, *
com
arte sustentai a louvação!

4 quia rectum est verbum Dómini, *

et ómnia ópera eius in fide.

4 Pois reta é a palavra do Senhor, *
e
tudo o que ele faz merece fé.

5 Díligit iustítiam et iudícium; *

misericórdia Dómini plena est terra.

5 Deus ama o direito e a justiça, *
trans
borda em toda a terra a sua graça.

6 Verbo Dómini cæli facti sunt, *

et spíritu oris eius omnis virtus eórum.

6 A palavra do Senhor criou os céus, *
e o
sopro de seus lábios, as estrelas.

7 Cóngregans sicut in utre aquas maris, *

ponens in thesáuris abýssos.

7 Como num odre junta as águas do oceano, *
e man
tém no seu limite as grandes águas.

8 Tímeat Dóminum omnis terra, *

a fácie autem eius formídent omnes inhabitántes orbem.

8 Adore ao Senhor a terra inteira, *
e o res
peitem os que habitam o universo!

9 Quóniam ipse dixit, et facta sunt, *

ipse mandávit, et creáta sunt.

9 Ele falou e toda a terra foi criada, *
ele orde
nou e as coisas todas existiram.

10 Dóminus díssipat consília géntium, *

írritas facit cogitatiónes populórum.

10 O Senhor desfaz os planos das nações *
e os pro
jetos que os povos se propõem.

11 Consílium autem Dómini in ætérnum manet, *

cogitatiónes cordis eius in generatióne et generatiónem.

=11 Mas os desígnios do Senhor são para sempre, †
e os pensa
mentos que ele traz no coração, *
de gera
ção em geração, vão perdurar.

12 Beáta gens, cui Dóminus est Deus, *

pópulus, quem elégit in hereditátem sibi.

12 Feliz o povo cujo Deus é o Senhor, *
e a na
ção que escolheu por sua herança!

13 De cælo respéxit Dóminus, *

vidit omnes fílios hóminum.

13 Dos altos céus o Senhor olha e observa; *
ele se in
clina para olhar todos os homens.

14 De loco habitáculi sui respéxit *

super omnes, qui hábitant terram,

14 Ele contempla do lugar onde reside *
e vê a
todos os que habitam sobre a terra.

15 qui finxit singillátim corda eórum, *

qui intéllegit ómnia ópera eórum.

15 Ele formou o coração de cada um *
e por
todos os seus atos se interessa.

16 Non salvátur rex per multam virtútem, *

et gigas non liberábitur in multitúdine virtútis suæ.

16 Um rei não vence pela força do exército, *
nem o guer
reiro escapará por seu vigor.

17 Fallax equus ad salútem, *

in abundántia autem virtútis suæ non salvábit.

17 Não são cavalos que garantem a vitória; *
nin
guém se salvará por sua força.

18 Ecce óculi Dómini super metuéntes eum, *

in eos, qui sperant super misericórdia eius,

18 Mas o Senhor pousa o olhar sobre os que o temem, *
e que con
fiam esperando em seu amor,

19 ut éruat a morte ánimas eórum *

et alat eos in fame.

19 para da morte libertar as suas vidas *
e alimen
-los quando é tempo de penúria.

20 Anima nostra sústinet Dóminum, *

quóniam adiútor et protéctor noster est;

20 No Senhor nós esperamos confiantes, *
porque
ele é nosso auxílio e proteção!

21 quia in eo lætábitur cor nostrum, *

et in nómine sancto eius sperávimus.

21 Por isso o nosso coração se alegra nele, *
seu santo
nome é nossa única esperança.

22 Fiat misericórdia tua, Dómine, super nos, *

quemádmodum sperávimus in te.

22 Sobre nós venha, Senhor, a vossa graça, *
da mesma
forma que em vós nós esperamos!

Ant. Cáritas Pater est, grátia Fílius, communicátio Spíritus Sanctus, o Beáta Trínitas.

Ant. 3 Verax est Pater, véritas Fílius, véritas Spíritus, o Beáta Trínitas.

12 Beáta gens, cui Dóminus est Deus, *

pópulus, quem elégit in hereditátem sibi.

12 Feliz o povo cujo Deus é o Senhor, *
e a na
ção que escolheu por sua herança!

13 De cælo respéxit Dóminus, *

vidit omnes fílios hóminum.

13 Dos altos céus o Senhor olha e observa; *
ele se in
clina para olhar todos os homens.

14 De loco habitáculi sui respéxit *

super omnes, qui hábitant terram,

14 Ele contempla do lugar onde reside *
e vê a
todos os que habitam sobre a terra.

15 qui finxit singillátim corda eórum, *

qui intéllegit ómnia ópera eórum.

15 Ele formou o coração de cada um *
e por
todos os seus atos se interessa.

16 Non salvátur rex per multam virtútem, *

et gigas non liberábitur in multitúdine virtútis suæ.

16 Um rei não vence pela força do exército, *
nem o guer
reiro escapará por seu vigor.

17 Fallax equus ad salútem, *

in abundántia autem virtútis suæ non salvábit.

17 Não são cavalos que garantem a vitória; *
nin
guém se salvará por sua força.

18 Ecce óculi Dómini super metuéntes eum, *

in eos, qui sperant super misericórdia eius,

18 Mas o Senhor pousa o olhar sobre os que o temem, *
e que con
fiam esperando em seu amor,

19 ut éruat a morte ánimas eórum *

et alat eos in fame.

19 para da morte libertar as suas vidas *
e alimen
-los quando é tempo de penúria.

20 Anima nostra sústinet Dóminum, *

quóniam adiútor et protéctor noster est;

20 No Senhor nós esperamos confiantes, *
porque
ele é nosso auxílio e proteção!

21 quia in eo lætábitur cor nostrum, *

et in nómine sancto eius sperávimus.

21 Por isso o nosso coração se alegra nele, *
seu santo
nome é nossa única esperança.

22 Fiat misericórdia tua, Dómine, super nos, *

quemádmodum sperávimus in te.

22 Sobre nós venha, Senhor, a vossa graça, *
da mesma
forma que em vós nós esperamos!

Ant. Verax est Pater, véritas Fílius, véritas Spíritus, o Beáta Trínitas.

℣. Verbo Dómini cæli firmáti sunt.

℟. Et Spíritu oris eius omnis virtus eórum.

LECTIO PRIOR

De Epístola prima beáti Pauli apóstoli ad Corínthios 2, 1-16

Magnum Dei voluntatis mysterium

1 Ego, cum veníssem ad vos, fratres, veni non per sublimitátem sermónis aut sapiéntiæ annúntians vobis mystérium Dei. 2 Non enim iudicávi scire me áliquid inter vos nisi Iesum Christum et hunc crucifíxum. 3 Et ego in infirmitáte et timóre et tremóre multo fui apud vos, 4 et sermo meus et prædicátio mea non in persuasibílibus sapiéntiæ verbis, sed in ostensióne Spíritus et virtútis, 5 ut fides vestra non sit in sapiéntia hóminum sed in virtúte Dei.

6 Sapiéntiam autem lóquimur inter perféctos, sapiéntiam vero non huius sǽculi neque príncipum huius sǽculi, qui destruúntur, 7 sed lóquimur Dei sapiéntiam in mystério, quæ abscóndita est, quam prædestinávit Deus ante sǽcula in glóriam nostram, 8 quam nemo príncipum huius sǽculi cognóvit; si enim cognovíssent, numquam Dóminum glóriæ crucifixíssent. 9 Sed sicut scriptum est: «Quod óculus non vidit, nec auris audívit, nec in cor hóminis ascéndit, quæ præparávit Deus his, qui díligunt illum».

10 Nobis autem revelávit Deus per Spíritum; Spíritus enim ómnia scrutátur, étiam profúnda Dei. 11 Quis enim scit hóminum, quæ sint hóminis, nisi spíritus hóminis, qui in ipso est? Ita et, quæ Dei sunt, nemo cognóvit nisi Spíritus Dei. 12 Nos autem non spíritum mundi accépimus, sed Spíritum, qui ex Deo est, ut sciámus, quæ a Deo donáta sunt nobis; 13 quæ et lóquimur non in doctis humánæ sapiéntiæ, sed in doctis Spíritus verbis, spiritálibus spiritália comparántes. 14 Animális autem homo non pércipit, quæ sunt Spíritus Dei, stultítia enim sunt illi, et non potest intellégere, quia spiritáliter examinántur; 15 spiritális autem iúdicat ómnia, et ipse a némine iudicátur.

16 Quis enim cognóvit sensum Dómini,

qui ínstruat eum?

Nos autem sensum Christi habémus.

RESPONSORIUM (Cf. Eph 1, 17. 18; 1 Cor 2, 12 a)

℟. Deus Dómini nostri Iesu Christi, Pater glóriæ, det nobis Spíritum sapiéntiæ et revelatiónis in agnitióne eius, illuminátos óculos cordis nostri, * Ut sciámus quæ sit spes vocatiónis eius et quæ divítiæ glóriæ hereditátis eius in sanctis.

℣. Non spíritum mundi accépimus, sed Spíritum qui ex Deo est, * Ut sciámus quæ sit spes vocatiónis eius et quæ divítiæ glóriæ hereditátis eius in sanctis.

Prima Lettura

Dalla prima lettera ai Corinzi di san Paolo, apostolo 2, 1-16

Il grande mistero della volontà d Dio

Fratelli, quando sono venuto tra voi, non mi presentai ad annunziarvi la testimonianza di Dio con sublimità di parola o di sapienza. Io ritenni infatti di non sapere altro in mezzo a voi se non Gesù Cristo, e questi crocifisso. Io venni in mezzo a voi in debolezza e con molto timore e trepidazione; e la mia parola e il mio messaggio non si basarono su discorsi persuasivi di sapienza, ma sulla manifestazione dello Spirito e della sua potenza, perché la vostra fede non fosse fondata sulla sapienza umana, ma sulla potenza di Dio.

Tra i perfetti parliamo, sì, di sapienza, ma di una sapienza che non è di questo mondo, né dei dominatori di questo mondo che vengono ridotti al nulla; parliamo di una sapienza divina, misteriosa, che è rimasta nascosta, e che Dio ha preordinato prima dei secoli per la nostra gloria. Nessuno dei dominatori di questo mondo ha potuto conoscerla; se l’avessero conosciuta, non avrebbero crocifisso il Signore della gloria.

Sta scritto infatti:

Quelle cose che occhio non vide, né orecchio udì, né mai entrarono in cuore di uomo, queste ha preparato Dio per coloro che lo amano (Is 64, 4).

Ma a noi Dio le ha rivelate per mezzo dello Spirito; lo Spirito infatti scruta ogni cosa, anche le profondità di Dio. Chi conosce i segreti dell’uomo se non lo spirito dell’uomo che è in lui? Così anche i segreti di Dio nessuno li ha mai potuti conoscere se non lo Spirito di Dio. Ora, noi non abbiamo ricevuto lo spirito del mondo, ma lo Spirito di Dio per conoscere tutto ciò che Dio ci ha donato. Di queste cose noi parliamo, non con un linguaggio suggerito dalla sapienza umana, ma insegnato dallo Spirito, esprimendo cose spirituali in termini spirituali. L’uomo naturale però non comprende le cose dello Spirito di Dio; esse sono follia per lui, e non è capace di intenderle, perché se ne può giudicare solo per mezzo dello Spirito. L’uomo spirituale invece giudica ogni cosa, senza poter essere giudicato da nessuno.

Chi infatti ha conosciuto il pensiero del Signore in modo da poterlo dirigere? (Sap 9, 13).

Ora, noi abbiamo il pensiero di Cristo.

Responsorio Cfr. Ef 1, 17. 18; 1 Cor 2, 12

R. Il Dio del Signore nostro Gesù Cristo, il Padre della gloria, vi dia uno spirito di sapienza e di rivelazione per una più profonda conoscenza di lui. Illumini gli occhi della vostra mente * per comprendere a quale speranza egli vi ha chiamati, quale tesoro di gloria racchiude la sua eredità tra i santi.

V. Non avete ricevuto lo spirito del mondo, ma lo Spirito di Dio;

R. per comprendere a quale speranza egli vi ha chiamati, quale tesoro di gloria racchiude la sua eredità tra i santi.

LECTIO ALTERA

Ex Epístolis sancti Athanásii epíscopi

(Ep. 1 ad Serapionem, 28-30: PG 26, 594-595. 599)

Lux, splendor, gratia in Trinitate et ex Trinitate

Haud abs re fúerit véterem traditiónem, doctrinámque ac fidem cathólicæ Ecclésiæ investigáre, quam scílicet Dóminus trádidit, Apóstoli prædicavére et patres servavére. In ea enim Ecclésia fundáta est, a qua si quis excíderit, is nec esse nec ámplius dici christiánus ulla ratióne póterit.

Itaque Trínitas sancta et perfécta est, quæ in Patre et Fílio et Spíritu Sancto agnóscitur, nihílque aliénum vel extrínsecus admíxtum habet, neque ex creatóre et re creáta constat, sed tota creándi et efficiéndi vi prǽdita est; sibi quoque símilis et indivídua est natúra, unáque eius est efficácia et áctio. Nam Pater per Verbum in Spíritu Sancto ómnia facit, eóque modo Sanctæ Trinitátis únitas servátur. Ita unus Deus in Ecclésia prædicátur, qui est super ómnia et per ómnia et in ómnibus. Super ómnia quidem ut Pater, ut princípium et fons; per ómnia vero, nempe per Verbum; in ómnibus dénique, in Spíritu Sancto.

Beátus Paulus, cum de spiritálibus rebus ad Corínthios scribit, ómnia ad unum Deum Patrem tamquam ad caput hoc pacto redúcit: Divisiónes vero gratiárum sunt, idem autem Spíritus; et divisiónes ministratiónum sunt, idem autem Dóminus; et divisiónes operatiónum sunt, idem vero Deus, qui operátur ómnia in ómnibus.

Quæ enim Spíritus síngulis distríbuit, ea a Patre per Verbum dantur. Nam ómnia quæ Patris sunt, item Fílii: unde ea quæ a Fílio in Spíritu dantur, vera sunt Patris múnera. Simíliter cum Spíritus in nobis est, Verbum, a quo illum accípimus, in nobis étiam est, et in Verbo est quoque Pater, atque ita fit istud: Veniémus ego et Pater, et mansiónem apud eum faciémus. Ubi enim lux est, illic et splendor quoque est; ubi item splendor est, ibi simíliter et eius efficiéntia et spléndida est grátia.

Quod idem Paulus in secúnda Epístola ad Corínthios his verbis docet: Grátia Dómini nostri Iesu Christi, et cáritas Dei, et communicátio Sancti Spíritus sit cum ómnibus vobis. Grátia enim et donum quod in Trinitáte datur, datur a Patre per Fílium in Spíritu Sancto. Nam quemádmodum ex Patre per Fílium datur grátia, ita in nobis fíeri non potest doni communicátio nisi in Spíritu Sancto. Huius síquidem partícipes effécti, Patris caritátem, Fílii grátiam et ipsíus Spíritus communicatiónem habémus.

Seconda Lettura

Dalle «Lettere» di sant’Atanasio, vescovo

(Lett. 1 a Serap. 28-30; PG 26, 594-595. 599)

Luce, splendore e grazia della Trinità

Non sarebbe cosa inutile ricercare l’antica tradizione, la dottrina e la fede della Chiesa cattolica, quella s’intende che il Signore ci ha insegnato, che gli apostoli hanno predicato, che i padri hanno conservato. Su di essa infatti si fonda la Chiesa, dalla quale, se qualcuno si sarà allontanato, per nessuna ragione potrà essere cristiano, né venir chiamato tale.

La nostra fede è questa: la Trinità santa e perfetta è quella che è distinta nel Padre e nel Figlio e nello Spirito Santo, e non ha nulla di estraneo o di aggiunto dal di fuori, né risulta costituita del Creatore e di realtà create, ma è tutta potenza creatrice e forza operativa. Una è la sua natura, identica a se stessa. Uno è il principio attivo e una l’operazione. Infatti il Padre compie ogni cosa per mezzo del Verbo nello Spirito Santo e, in questo modo, è mantenuta intatta l’unità della santa Trinità. Perciò nella Chiesa viene annunziato un solo Dio che è al di sopra di ogni cosa, agisce per tutto ed è in tutte le cose (cfr. Ef 4, 6). E’ al di sopra di ogni cosa ovviamente come Padre, come principio e origine. Agisce per tutto, certo per mezzo del Verbo. Infine opera in tutte le cose nello Spirito Santo.

L’apostolo Paolo, allorché scrive ai Corinzi sulle realtà spirituali, riconduce tutte le cose ad un solo Dio Padre come al principio, in questo modo: «Vi sono diversità di carismi, ma uno solo è lo Spirito; e vi sono diversità di ministeri, ma uno solo è il Signore; vi sono diversità di operazioni, ma uno solo è Dio, che opera tutto in tutti» (1 Cor 12, 4-6).

Quelle cose infatti che lo Spirito distribuisce ai singoli, sono date dal Padre per mezzo del Verbo. In verità tutte le cose che sono del Padre sono pure del Figlio. Onde quelle cose che sono concesse dal Figlio nello Spirito sono veri doni del Padre. Parimenti quando lo Spirito è in noi, è anche in noi il Verbo dal quale lo riceviamo, e nel Verbo vi è anche il Padre, e così si realizza quanto è detto: «Verremo io e il Padre e prenderemo dimora presso di lui» (Gv 14, 23). Dove infatti vi è la luce, là vi è anche lo splendore; e dove vi è lo splendore, ivi c’è parimenti la sua efficacia e la sua splendida grazia.

Questa stessa cosa insegna Paolo nella seconda lettera ai Corinzi, con queste parole: «La grazia del Signore Gesù Cristo, l’amore di Dio e la comunione dello Spirito Santo siano con tutti voi» (2 Cor 13, 13). Infatti la grazia è il dono che viene dato nella Trinità, è concesso dal Padre per mezzo del Figlio nello Spirito Santo. Come dal Padre per mezzo del Figlio viene data la grazia, così in noi non può avvenire la partecipazione del dono se non nello Spirito Santo. E allora, resi partecipi di esso, noi abbiamo l’amore del Padre, la grazia del Figlio e la comunione dello stesso Spirito.

Responsorio Cfr. Cantico dei tre fanciulli; Dn 3, 56

R. Adoriamo il Padre, per mezzo del Figlio, nello Spirito Santo: * a te la lode, a te la gloria nei secoli!

V. Benedetto sei tu, o Dio, nel firmamento del cielo:

R. a te la lode, a te la gloria nei secoli!

RESPONSORIUM

℣. Benedicámus Patrem et Fílium cum Sancto Spíritu. * Laudémus et superexaltémus eum in sǽcula.

℟. Benedíctus Deus in firmaménto cæli et laudábilis et gloriósus in sǽcula. * Laudémus et superexaltémus eum in sǽcula.

Hymnus Te Deum

Te Deum laudámus: * te Dóminum confitémur.

Te ætérnum Patrem, * omnis terra venerátur.

Tibi omnes ángeli, * tibi cæli et univérsæ potestátes:

tibi chérubim et séraphim * incessábili voce proclámant:

Sanctus, * Sanctus, * Sanctus * Dóminus Deus Sábaoth.

Pleni sunt cæli et terra * maiestátis glóriæ tuæ.

Te gloriósus * Apostolórum chorus,

te prophetárum * laudábilis númerus,

te mártyrum candidátus * laudat exércitus.

Te per orbem terrárum * sancta confitétur Ecclésia,

Patrem * imménsæ maiestátis;

venerándum tuum verum * et únicum Fílium;

Sanctum quoque * Paráclitum Spíritum.

Tu rex glóriæ, * Christe.

Tu Patris * sempitérnus es Fílius.

Tu, ad liberándum susceptúrus hóminem, * non horruísti Vírginis úterum.

Tu, devícto mortis acúleo, * aperuísti credéntibus regna cælórum.

Tu ad déxteram Dei sedes * in glória Patris.

Iudex créderis * esse ventúrus.

Te ergo quǽsumus, tuis fámulis súbveni, * quos pretióso sánguine redemísti.

Ætérna fac cum sanctis tuis * in glória numerári.

Hæc ultima pars hymni ad libitum omitti potest.

Salvum fac pópulum tuum, Dómine, * et bénedic hereditáti tuæ.

Et rege eos, * et extólle illos usque in ætérnum.

Per síngulos dies * benedícimus te;

et laudámus nomen tuum in sǽculum, * et in sǽculum sǽculi.

Dignáre, Dómine, die isto * sine peccáto nos custodíre.

Miserére nostri, Dómine, * miserére nostri.

Fiat misericórdia tua, Dómine, super nos, * quemádmodum sperávimus in te.

In te, Dómine, sperávi: * non confúndar in ætérnum.

Oratio

Deus Pater, qui, Verbum veritátis et Spíritum sanctificatiónis mittens in mundum admirábile mystérium tuum homínibus declarásti, da nobis, in confessióne veræ fídei, ætérnæ glóriam Trinitátis agnóscere et Unitátem adoráre in poténtia maiestátis. Per Dóminum.

Conclusio Horæ, ut in Ordinario.


Ad Laudes matutinas

SANCTISSIMÆ TRINITATIS

℣. Deus, in adiutórium. Glória Patri. Sicut erat. Allelúia.

Quæ tamen omittuntur quando Invitatorium immediate præcedit.

HYMNUS

Trínitas, summo sólio corúscans,

glóriæ carmen tibi sit perénne,

quæ tenes nostri veheménti amóre

péctoris ima.

Ó Trindade, num sólio supremo
que brilhais, num intenso fulgor.
Glória a vós, que o profundo dos seres
possuís e habitais pelo amor.

Cónditor rerum, Pater, alma virtus,

quos tuæ vitæ facis atque formæ

esse consórtes, fídei fac usque

dona meréri.

Ó Deus Pai, Criador do Universo,
sois a força que a todos dá vida;
aos que dela fizestes consortes,
dai a fé, que sustenta na lida.

Candor ætérnæ speculúmque lucis,

Nate, quos dicis sociásque fratres,

pálmites viti tibi nos inésse

da viridántes.

Esplendor e espelho da luz
sois, ó Filho, que irmãos nos chamais;
dai-nos ser ramos verdes e vivos
da fecunda videira do Pai.

Cáritas, ignis, píetas, poténti

lúmine ac blando móderans creáta,

Spíritus, mentem rénova, fovéto

íntima cordis.

Piedade e amor, fogo ardente,
branda luz, poderoso clarão,
renovai nossa mente, ó Espírito,
e aquecei o fiel coração.

Hospes o dulcis, Trias obsecránda,

nos tibi iugi fac amóre nexos,

pérpetes donec modulémur hymnos

teque fruámur. Amen.

Ó Trindade feliz, doce hóspede,
atendei nossa humilde oração:
atraí-nos a vós, saciai-nos
com a glória da vossa visão.

PSALMODIA

Ant. 1 Tibi decus et impérium, tibi glória et potéstas, tibi laus et iubilátio in sempitérna sǽcula, o Beáta Trínitas.

Psalmus 62 (63), 2-9

Salmo 62(63),2-9

Anima Dominum sitiens

Sede de Deus

Ad Deum vigilat, qui opera noctis reicit.

Vigia diante de Deus, quem rejeita as obras das trevas.

2 Deus, Deus meus es tu, *

ad te de luce vígilo.

Sitívit in te ánima mea, *

te desiderávit caro mea,

in terra desérta et árida et inaquósa. †

2 Sois vós, ó Senhor, o meu Deus! *
Desde a au
rora ansioso vos busco!
= A minha alma tem sede de vós, †
minha
carne também vos deseja, *
como
terra sedenta e sem água!

3 Sic in sancto appárui tibi, *

ut vidérem virtútem tuam et glóriam tuam.

3 Venho, assim, contemplar-vos no templo, *
para
ver vossa glória e poder.

4 Quóniam mélior est misericórdia tua super vitas, *

lábia mea laudábunt te.

4 Vosso amor vale mais do que a vida: *
e por
isso meus lábios vos louvam.

5 Sic benedícam te in vita mea *

et in nómine tuo levábo manus meas.

5 Quero, pois, vos louvar pela vida, *
e ele
var para vós minhas mãos!

6 Sicut ádipe et pinguédine repleátur ánima mea, *

et lábiis exsultatiónis laudábit os meum.

6 A minha alma será saciada, *
como em
grande banquete de festa;
– canta
a alegria em meus lábios, *
ao can
tar para vós meu louvor!

7 Cum memor ero tui super stratum meum, *

in matutínis meditábor de te,

7 Penso em vós no meu leito, de noite, *
nas vi
lias suspiro por vós!

8 quia fuísti adiútor meus, *

et in velaménto alárum tuárum exsultábo.

8 Para mim fostes sempre um socorro; *
de vossas
asas à sombra eu exulto!

9 Adhǽsit ánima mea post te, *

me suscépit déxtera tua.

9 Minha alma se agarra em vós; *
com po
der vossa mão me sustenta.

Ant. Tibi decus et impérium, tibi glória et potéstas, tibi laus et iubilátio in sempitérna sǽcula, o Beáta Trínitas.

Ant. 2 Te iure laudant, te adórant, te gloríficant omnes creatúræ tuæ, o Beáta Trínitas.

Canticum

Dan 3, 57-88. 56

Cântico Dn 3,57-88.56

Omnis creatura laudet Dominum

Louvor das criaturas ao Senhor

Laudem dicite Deo nostro, omnes servi eius (Ap 19, 5).

Louvai o nosso Deus, todos os seus servos (Ap 19,5).

57 Benedícite, ómnia ópera Dómini, Dómino, *

laudáte et superexaltáte eum in sǽcula.

57 Obras do Senhor, bendizei o Senhor, *
lou
vai-o e exaltai-o pelos culos sem fim!

58 Benedícite, cæli, Dómino, *

59 benedícite, ángeli Dómini, Dómino.

58 Céus do Senhor, bendizei o Senhor! *
59
Anjos do Senhor, bendizei o Senhor!

60 Benedícite, aquæ omnes, quæ super cælos sunt, Dómino, *

61 benedícat omnis virtus Dómino.

60 Águas do alto céu, bendizei o Senhor! *
61 Po
tências do Senhor, bendizei o Senhor!

62 Benedícite, sol et luna, Dómino, *

63 benedícite, stellæ cæli, Dómino.

62 Lua e sol, bendizei o Senhor! *
63
Astros e estrelas, bendizei o Senhor!

64 Benedícite, omnis imber et ros, Dómino, *

65 benedícite, omnes venti, Dómino.

64 Chuvas e orvalhos, bendizei o Senhor! *
65
Brisas e ventos, bendizei o Senhor!

66 Benedícite, ignis et æstus, Dómino, *

67 benedícite, frigus et æstus, Dómino.

66 Fogo e calor, bendizei o Senhor! *
67
Frio e ardor, bendizei o Senhor!

68 Benedícite, rores et pruína, Dómino, *

69 benedícite, gelu et frigus, Dómino.

68 Orvalhos e garoas, bendizei o Senhor! *
69 Ge
ada e frio, bendizei o Senhor!

70 Benedícite, glácies et nives, Dómino, *

71 benedícite, noctes et dies, Dómino.

70 Gelos e neves, bendizei o Senhor! *
71
Noites e dias, bendizei o Senhor!

72 Benedícite, lux et ténebræ, Dómino, *

73 benedícite, fúlgura et nubes, Dómino.

72 Luzes e trevas, bendizei o Senhor! *
73
Raios e nuvens, bendizei o Senhor!

74 Benedícat terra Dóminum, *

laudet et superexáltet eum in sǽcula.

74 Ilhas e terra, bendizei o Senhor! *
Lou
vai-o e exaltai-o pelos culos sem fim!

75 Benedícite, montes et colles, Dómino, *

76 benedícite, univérsa germinántia in terra, Dómino.

75 Montes e colinas, bendizei o Senhor! *
76
Plantas da terra, bendizei o Senhor!

77 Benedícite, mária et flúmina, Dómino, *

78 benedícite, fontes, Dómino.

77 Mares e rios, bendizei o Senhor! *
78
Fontes e nascentes, bendizei o Senhor!

79 Benedícite, cete et ómnia quæ movéntur in aquis, Dómino, *

80 benedícite, omnes vólucres cæli, Dómino.

79 Baleias e peixes, bendizei o Senhor! *
80
Pássaros do céu, bendizei o Senhor!

81 Benedícite, omnes béstiæ et pécora, Dómino, *

82 benedícite, fílii hóminum, Dómino.

81 Feras e rebanhos, bendizei o Senhor! *
82
Filhos dos homens, bendizei o Senhor!

83 Bénedic, Israel, Dómino, *

laudáte et superexaltáte eum in sǽcula.

83 Filhos de Israel, bendizei o Senhor! *
Lou
vai-o e exaltai-o pelos culos sem fim!

84 Benedícite, sacerdótes Dómini, Dómino, *

85 benedícite, servi Dómini, Dómino.

84 Sacerdotes do Senhor, bendizei o Senhor! *
85
Servos do Senhor, bendizei o Senhor!

86 Benedícite, spíritus et ánimæ iustórum, Dómino, *

87 benedícite, sancti et húmiles corde, Dómino.

86 Almas dos justos, bendizei o Senhor! *
87
Santos e humildes, bendizei o Senhor!

88 Benedícite, Ananía, Azaría, Mísael, Dómino, *

laudáte et superexaltáte eum in sǽcula.

88 Jovens Misael, Ananias e Azarias, *
lou
vai-o e exaltai-o pelos culos sem fim!

Benedicámus Patrem et Fílium cum Sancto Spíritu; *

laudémus et superexaltémus eum in sǽcula.

Bendigamos ao Pai e ao Filho e ao Esrito Santo *
lou
vemos e exaltemos pelos culos sem fim!

56 Benedíctus es in firmaménto cæli *

et laudábilis et gloriósus in sǽcula.

56 Bendito sois, Senhor, no firmamento dos céus! *
Sois
digno de louvor e de glória eternamente!

In fine huius cantici non dicitur Glória Patri.

Ant. Te iure laudant, te adórant, te gloríficant omnes creatúræ tuæ, o Beáta Trínitas.

Ant. 3 Ex quo ómnia, per quem ómnia, in quo ómnia: ipsi glória in sǽcula.

Psalmus 149

Salmo 149

Exsultatio sanctorum

A alegria e o louvor dos santos

Filii Ecclesiæ, filii novi populi exsultent in rege suo: in Christo (Hesychius).

Os filhos da Igreja, novo povo de Deus, se alegrem no seu Rei Cristo Jesus (Hesíquio).

1 Cantáte Dómino cánticum novum; *

laus eius in ecclésia sanctórum.

1 Cantai ao Senhor Deus um canto novo, *
e o seu lou
vor na assembleia dos fiéis!

2 Lætétur Israel in eo, qui fecit eum, *

et fílii Sion exsúltent in rege suo.

2 Alegre-se Israel em Quem o fez, *
e Si
ão se rejubile no seu Rei!

3 Laudent nomen eius in choro, *

in týmpano et cíthara psallant ei,

3 Com danças glorifiquem o seu nome, *
toquem
harpa e tambor em sua honra!

4 quia beneplácitum est Dómino in pópulo suo, *

et honorábit mansuétos in salúte.

4 Porque, de fato, o Senhor ama seu povo *
e co
roa com vitória os seus humildes.

5 Iúbilent sancti in glória, *

læténtur in cubílibus suis.

5 Exultem os fiéis por sua glória, *
e can
tando se levantem de seus leitos,

6 Exaltatiónes Dei in gútture eórum *

et gládii ancípites in mánibus eórum,

6 com louvores do Senhor em sua boca *
e es
padas de dois gumes em sua mão,

7 ad faciéndam vindíctam in natiónibus, *

castigatiónes in pópulis,

7 para exercer sua vingança entre as nações *
e infli
gir o seu castigo entre os povos,

8 ad alligándos reges eórum in compédibus *

et nóbiles eórum in mánicis férreis,

8 colocando nas algemas os seus reis, *
e seus
nobres entre ferros e correntes,

9 ad faciéndum in eis iudícium conscríptum: *

glória hæc est ómnibus sanctis eius.

9 para aplicar-lhes a sentença já escrita: *
Eis a
glória para todos os seus santos.

Ant. Ex quo ómnia, per quem ómnia, in quo ómnia: ipsi glória in sǽcula.

LECTIO BREVIS (1 Cor 12, 4-6)

Divisiónes gratiárum sunt, idem autem Spíritus; et divisiónes ministratiónum sunt, idem autem Dóminus; et divisiónes operatiónum sunt, idem vero Deus, qui operátur ómnia in ómnibus.

RESPONSORIUM BREVE

℟. Tibi laus, tibi glória, * O Beáta Trínitas. Tibi laus, tibi glória, o Beáta Trínitas.

℣. Tibi gratiárum áctio in sǽcula sæculórum. * O Beáta Trínitas. Glória Patri. Tibi laus, tibi glória, o Beáta Trínitas.

CANTICUM EVANGELICUM

Ant. Benedícta sit creátrix et gubernátrix ómnium, sancta et indivídua Trínitas, et nunc et semper et per infiníta sæculórum sǽcula.

Lc 1, 68-79

De Messia eiusque præcursore

68 Benedíctus Dóminus, Deus Israel, *

quia visitávit et fecit redemptiónem plebi suæ

68 Bendito seja o Senhor Deus de Israel, *
que a seu
povo visitou e libertou;

69 et eréxit cornu salútis nobis *

in domo David púeri sui,

69 e fez surgir um poderoso Salvador *
na
casa de Davi, seu servidor,

70 sicut locútus est per os sanctórum, *

qui a sǽculo sunt, prophetárum eius,

70 como falara pela boca de seus santos, *
os pro
fetas desde os tempos mais antigos,

71 salútem ex inimícis nostris *

et de manu ómnium, qui odérunt nos;

71 para salvar-nos do poder dos inimigos *
e da
mão de todos quantos nos odeiam.

72 ad faciéndam misericórdiam cum pátribus nostris *

et memorári testaménti sui sancti,

72 Assim mostrou misericórdia a nossos pais, *
recor
dando a sua santa Aliança

73 iusiurándum, quod iurávit ad Abraham patrem nostrum, *

datúrum se nobis,

73 e o juramento a Abraão, o nosso pai, *
de conce
der-nos

74 ut sine timóre, de manu inimicórum liberáti, *

serviámus illi

74 que, libertos do inimigo,
= a
ele nós sirvamos sem temor

75 in sanctitáte et iustítia coram ipso *

ómnibus diébus nostris.

75 em santidade e em justiça diante dele, *
en
quanto perdurarem nossos dias.

76 Et tu, puer, prophéta Altíssimi vocáberis: *

præíbis enim ante fáciem Dómini paráre vias eius,

=76 Serás profeta do Altíssimo, ó menino, †
pois i
rás andando à frente do Senhor *
para aplai
nar e preparar os seus caminhos,

77 ad dandam sciéntiam salútis plebi eius *

in remissiónem peccatórum eórum,

77 anunciando ao seu povo a salvação, *
que es
na remissão de seus pecados;

78 per víscera misericórdiæ Dei nostri, *

in quibus visitábit nos óriens ex alto,

78 pelo amor do coração de nosso Deus, *
Sol nas
cente que nos veio visitar

79 illumináre his, qui in ténebris et in umbra mortis sedent, *

ad dirigéndos pedes nostros in viam pacis.

79 lá do alto como luz resplandecente *
a ilumi
nar a quantos jazem entre as trevas
= e na
sombra da morte estão sentados †
e
para dirigir os nossos passos, *
gui
ando-nos no caminho da paz.

Ant. Benedícta sit creátrix et gubernátrix ómnium, sancta et indivídua Trínitas, et nunc et semper et per infiníta sæculórum sǽcula.

PRECES

Patrem, Fílium et Spíritum Sanctum adorémus et glorificémus iubilántes:

Glória Patri et Fílio et Spirítui Sancto.

Pater sancte, nobis nesciéntibus sicut opórtet oráre, Spíritum Sanctum donáre dignéris,

— ut ádiuvet infirmitátem nostram et póstulet secúndum te pro nobis.

Fili Dei, qui Patrem rogásti, ut Paráclitum daret Ecclésiæ tuæ,

— fac ut máneat nobíscum in ætérnum Spíritus veritátis.

Veni, Sancte Spíritus, et fructus tuos nobis largíre: caritátem, gáudium, pacem, patiéntiam, benignitátem, bonitátem,

— longanimitátem, mansuetúdinem, fidem, modéstiam, continéntiam, castitátem.

Pater omnípotens, qui Spíritum Fílii tui in corda nostra misísti, clamántem: Abba, Pater,

— fac nos a Spíritu agi, ut simus herédes tui, coherédes autem Christi.

Christe, qui Paráclitum misísti procedéntem a Patre, ut testimónium perhibéret de te,

— fac ut étiam nos testimónium de te perhibeámus coram homínibus.

Pater noster.

Oratio

Deus Pater, qui, Verbum veritátis et Spíritum sanctificatiónis mittens in mundum admirábile mystérium tuum homínibus declarásti, da nobis, in confessióne veræ fídei, ætérnæ glóriam Trinitátis agnóscere et Unitátem adoráre in poténtia maiestátis. Per Dóminum.

Conclusio Horæ, ut in Ordinario.


Ad Horam mediam

SANCTISSIMÆ TRINITATIS

℣. Deus, in adiutórium. Glória Patri. Sicut erat. Allelúia.

HYMNUS

Ad Tertiam

Nunc Sanctae

Certum tenéntes

Ant. Te invocámus, te laudámus, te adorámus, o Beáta Trínitas.

Ad Sextam

Rector potens

Dicámus Laudes

Ant. Spes nostra, salus nostra, honor noster, o Beáta Trínitas.

Ad Nonam

Rerum Deus

Ternis Horárum

Ant. Te semper idem esse, vívere et intellégere profitémur.

PSALMODIA

Psalmus 117 (118)

Vox iubilationis et salutis

Hic est lapis, qui reprobatus est a vobis ædificatoribus, qui factus est in caput anguli (Act 4, 11).

Psalmus 117 (118)

Salmo 117(118)

Vox iubilationis et salutis

Canto de alegria e salvação

Hic est lapis, qui reprobatus est a vobis ædificatoribus, qui factus est in caput anguli (Act 4, 11).

Ele é a pedra, que vós, os construtores, desprezastes, e que se tornou a pedra angular (At 4,11).

I

I

1 Confitémini Dómino, quóniam bonus, *

quóniam in sǽculum misericórdia eius.

1 Dai graças ao Senhor, porque ele é bom! *
“E
terna é a sua misericórdia!”

2 Dicat nunc Israel, quóniam bonus, *

quóniam in sǽculum misericórdia eius.

2 A casa de Israel agora o diga: *
“E
terna é a sua misericórdia!”

3 Dicat nunc domus Aaron, *

quóniam in sǽculum misericórdia eius.

3 A casa de Aarão agora o diga: *
“E
terna é a sua misericórdia!”

4 Dicant nunc, qui timent Dóminum, *

quóniam in sǽculum misericórdia eius.

4 Os que temem o Senhor agora o digam: *
“E
terna é a sua misericórdia!”

5 De tribulatióne invocávi Dóminum, *

et exaudívit me edúcens in latitúdinem Dóminus.

5 Na minha angústia eu clamei pelo Senhor, *
e o Se
nhor me atendeu e libertou!

6 Dóminus mecum, *

non timébo, quid fáciat mihi homo.

6 O Senhor está comigo, nada temo; *
o que
pode contra mim um ser humano?

7 Dóminus mecum adiútor meus, *

et ego despíciam inimícos meos.

7 O Senhor está comigo, é o meu auxílio, *
hei de
ver meus inimigos humilhados.

8 Bonum est confúgere ad Dóminum *

quam confídere in hómine.

8 É melhor buscar refúgio no Senhor, *
do que
pôr no ser humano a esperança;

9 Bonum est confúgere ad Dóminum *

quam confídere in princípibus.

9 é melhor buscar refúgio no Senhor, *
do que con
tar com os poderosos deste mundo!

II

II

10 Omnes gentes circuiérunt me, *

et in nómine Dómini excídi eos.

10 Povos pagãos me rodearam todos eles, *
mas em
nome do Senhor os derrotei;

11 Circumdántes circumdedérunt me, *

et in nómine Dómini excídi eos.

11 de todo lado todos eles me cercaram, *
mas em
nome do Senhor os derrotei;

12 Circumdedérunt me sicut apes †

et exarsérunt sicut ignis in spinis, *

et in nómine Dómini excídi eos.

=12 como um enxame de abelhas me atacaram, †
como um
fogo de espinhos me queimaram, *
mas em
nome do Senhor os derrotei.

13 Impelléntes impulérunt me, ut cáderem, *

et Dóminus adiúvit me.

13 Empurraram-me, tentando derrubar-me, *
mas
veio o Senhor em meu socorro.

14 Fortitúdo mea et laus mea Dóminus *

et factus est mihi in salútem.

14 O Senhor é minha força e o meu canto, *
e tor
nou-se para mim o Salvador.

15 Vox iubilatiónis et salútis *

in tabernáculis iustórum:

«Déxtera Dómini fecit virtútem! †

15 “Clamores de alegria e de vitória *
res
soem pelas tendas dos fiéis.

16 Déxtera Dómini exaltáta est; *

déxtera Dómini fecit virtútem!».

=16 A mão direita do Senhor fez maravilhas, †
a mão di
reita do Senhor me levantou, *
a mão di
reita do Senhor fez maravilhas!” –

17 Non móriar, sed vivam *

et narrábo ópera Dómini.

17 Não morrerei, mas, ao contrário, viverei *
para can
tar as grandes obras do Senhor!

18 Castígans castigávit me Dóminus *

et morti non trádidit me.

18 O Senhor severamente me provou, *
mas
não me abandonou às mãos da morte.

III

III

19 Aperíte mihi portas iustítiæ; *

ingréssus in eas confitébor Dómino.

19 Abri-me vós, abri-me as portas da justiça; *
quero en
trar para dar graças ao Senhor!

20 Hæc porta Dómini; *

iusti intrábunt in eam.

20 “Sim, esta é a porta do Senhor, *
por
ela só os justos entrarão!”

21 Confitébor tibi, quóniam exaudísti me *

et factus es mihi in salútem.

21 Dou-vos graças, ó Senhor, porque me ouvistes *
e vos tor
nastes para mim o Salvador!

22 Lápidem quem reprobavérunt ædificántes, *

hic factus est in caput ánguli;

22 “A pedra que os pedreiros rejeitaram, *
tor
nou-se agora a pedra angular.

23 a Dómino factum est istud *

et est mirábile in óculis nostris.

23 Pelo Senhor é que foi feito tudo isso: *
Que mara
vilhas ele fez a nossos olhos!

24 Hæc est dies, quam fecit Dóminus: *

exsultémus et lætémur in ea.

24 Este é o dia que o Senhor fez para nós, *
ale
gremo-nos e nele exultemos!

25 O Dómine, salvum me fac; *

o Dómine, da prosperitátem!

25 Ó Senhor, dai-nos a vossa salvação, *
ó Se
nhor, dai-nos também prosperidade!”

26 Benedíctus, qui venit in nómine Dómini. *

Benedícimus vobis de domo Dómini.

26 Bendito seja, em nome do Senhor, *
a
quele que em seus átrios vai entrando!
– Desta
casa do Senhor vos bendizemos. *

27 Deus Dóminus et illúxit nobis. *

Instrúite sollemnitátem in ramis condénsis usque ad córnua altáris.

27 Que o Senhor e nosso Deus nos ilumine!
– Empu
nhai ramos nas mãos, formai cortejo, *
aproxi
mai-vos do altar, até bem perto!

28 Deus meus es tu, et confitébor tibi, *

Deus meus, et exaltábo te.

28 Vós sois meu Deus, eu vos bendigo e agradeço! *
Vós sois meu
Deus, eu vos exalto com louvores!

29 Confitémini Dómino, quóniam bonus, *

quóniam in sǽculum misericórdia eius.

29 Dai graças ao Senhor, porque ele é bom! *
“E
terna é a sua misericórdia!”

Ad Tertiam

Ant. Te invocámus, te laudámus, te adorámus, o Beáta Trínitas.

LECTIO BREVIS (2 Cor 1, 21-22)

Confírmat nos vobíscum in Christum et unxit nos Deus, et signávit nos et dedit arrabónem Spíritus in córdibus nostris.

℣. Intráte portas eius in confessióne.

℟. Date glóriam Deo Patri et Fílio et Spirítui Sancto.

Oratio

Deus Pater, qui, Verbum veritátis et Spíritum sanctificatiónis mittens in mundum admirábile mystérium tuum homínibus declarásti, da nobis, in confessióne veræ fídei, ætérnæ glóriam Trinitátis agnóscere et Unitátem adoráre in poténtia maiestátis. Per Christum.

Ad Sextam

Ant. Spes nostra, salus nostra, honor noster, o Beáta Trínitas.

LECTIO BREVIS (Cf. Gal 4, 4. 5-6)

Misit Deus Fílium suum, ut adoptiónem filiórum reciperémus. Quóniam autem estis fílii, misit Deus Spíritum Fílii sui in corda nostra clamántem: «Abba, Pater!».

℣. O Beáta et benedícta et gloriósa Trínitas.

℟. Pater et Fílius et Spíritus Sanctus.

Oratio

Deus Pater, qui, Verbum veritátis et Spíritum sanctificatiónis mittens in mundum admirábile mystérium tuum homínibus declarásti, da nobis, in confessióne veræ fídei, ætérnæ glóriam Trinitátis agnóscere et Unitátem adoráre in poténtia maiestátis. Per Christum.

Ad Nonam

Ant. Te semper idem esse, vívere et intellégere profitémur.

LECTIO BREVIS (Ap 7, 12)

Benedíctio et glória et sapiéntia et gratiárum áctio et honor et virtus et fortitúdo Deo nostro in sǽcula sæculórum. Amen.

℣. Benedíctus es, Dómine, in firmaménto cæli.

℟. Et laudábilis et gloriósus in sǽcula.

Oratio

Deus Pater, qui, Verbum veritátis et Spíritum sanctificatiónis mittens in mundum admirábile mystérium tuum homínibus declarásti, da nobis, in confessióne veræ fídei, ætérnæ glóriam Trinitátis agnóscere et Unitátem adoráre in poténtia maiestátis. Per Christum.

Conclusio Horæ, ut in Ordinario.


Ad II Vésperas

SANCTISSIMÆ TRINITATIS

℣. Deus, in adiutórium. Glória Patri. Sicut erat. Allelúia.

HYMNUS

Imménsa et una, Trínitas,

cuius potéstas ómnia

facit regítque témpora

et exstat ante sǽcula,

Ó Trindade imensa e una,
vossa força tudo cria;
vossa mão, que rege os tempos,
antes deles existia.

Tu sola pleno súfficis

tibi beáta gáudio;

tu pura, simplex, próvida

cælos et orbem cóntines.

Vós, feliz, num gozo pleno,
totalmente vos bastais.
Pura, simples, generosa,
terra e espaços abraçais.

Omnis, Pater, fons grátiæ,

Lumen patérnæ glóriæ,

Sancte utriúsque Spíritus

intermináta cáritas,

Pai, da graça fonte viva,
Luz da glória de Deus Pai,
Santo Espírito da vida,
que no Amor os enlaçais.

Ex te supréma orígine,

Trias benígna, prófluit

creáta quicquid sústinet,

quicquid decóre pérficit.

Só por vós, Trindade Santa,
suma origem, todo bem,
todo ser, toda beleza,
toda vida se mantém.

Quos et coróna múneras

adoptiónis íntimæ,

nos templa fac niténtia

tibi placére iúgiter.

Nós os filhos adotivos,
pela graça consagrados,
nos tornemos templos vivos,
a vós sempre dedicados.

O viva lux, nos ángelis

da iungi in aula cǽlica,

ut grati amóris láudibus

te concinámus pérpetim. Amen.

Ó Luz viva, reuni-nos
com os anjos, lá nos céus,
no louvor da vossa glória
que veremos, sem ter véus.

PSALMODIA

Ant. 1 O vera summa sempitérna Trínitas, Pater et Fílius et Spíritus Sanctus.

Psalmus 109 (110), 1-5. 7

Salmo 109(110),1-5.7

Messias rex et sacerdos

O Messias, Rei e Sacerdote

Oportet illum regnare, donec ponat omnes inimicos sub pedibus eius (1 Cor 15, 25).

É preciso que ele reine, até que todos os seus inimigos estejam debaixo de seus pés (1Cor 15,25).

1 Dixit Dóminus Dómino meo: *

«Sede a dextris meis,

donec ponam inimícos tuos *

scabéllum pedum tuórum».

1 Palavra do Senhor ao meu Senhor: *
“As
senta-te ao meu lado direito
até que eu
ponha os inimigos teus *
como esca
belo por debaixo de teus pés!”

2 Virgam poténtiæ tuæ emíttet Dóminus ex Sion: *

domináre in médio inimicórum tuórum.

=2 O Senhor estenderá desde Sião †
vosso
cetro de poder, pois Ele diz: *
“Do
mina com vigor teus inimigos;

3 Tecum principátus in die virtútis tuæ, †

in splendóribus sanctis, *

ex útero ante lucíferum génui te.

=3 tu és príncipe desde o dia em que nasceste; †
na
glória e esplendor da santidade, *
como o or
valho, antes da aurora, eu te gerei!” –

4 Iurávit Dóminus et non pænitébit eum: *

«Tu es sacérdos in ætérnum secúndum órdinem Melchísedech».

=4 Jurou o Senhor e manterá sua palavra: †
“Tu
és sacerdote eternamente, *
se
gundo a ordem do rei Melquisedec!”

5 Dóminus a dextris tuis, *

conquassábit in die iræ suæ reges.

5 À vossa destra está o Senhor, Ele vos diz: *
“No dia da
ira esmagarás os reis da terra!

7 De torrénte in via bibet, *

proptérea exaltábit caput.

7 Beberás água corrente no caminho, *
por
isso seguirás de fronte erguida!”

Ant. O vera summa sempitérna Trínitas, Pater et Fílius et Spíritus Sanctus.

Ant. 2 Líbera nos, salva nos, vivífica nos, o Beáta Trínitas.

Psalmus 113 A (114)

Israel ex Ægypto liberatur

Cognoscite etiam vos exiisse ab Ægypto, qui huic sæculo renuntiastis (S. Augustinus).

Psalmus 113 A (114)

Salmo 113 A(114)

Israel ex Ægypto liberatur

Israel liberta-se do Egito

Cognoscite etiam vos exiisse ab Ægypto, qui huic sæculo renuntiastis (S. Augustinus).

Sabei que também vós, que renunciastes a este mundo, saístes do Egito (Sto. Agostinho).

1 In éxitu Israel de Ægýpto, *

domus Iacob de pópulo bárbaro,

1 Quando o povo de Israel saiu do Egito, *
e os
filhos de Jacó, de um povo estranho,

2 factus est Iuda sanctuárium eius, *

Israel potéstas eius.

2 Ju tornou-se o templo do Senhor, *
e Isra
el se transformou em seu domínio.

3 Mare vidit et fugit, *

Iordánis convérsus est retrórsum;

3 O mar, à vista disso, pôs-se em fuga, *
e as
águas do Jordão retrocederam;

4 montes saltavérunt ut aríetes, *

et colles sicut agni óvium.

4 as montanhas deram pulos como ovelhas, *
e as co
linas, parecendo cordeirinhos.

5 Quid est tibi, mare, quod fugísti? *

Et tu, Iordánis, quia convérsus es retrórsum?

5 Ó mar, o que tens tu, para fugir? *
E tu, Jor
dão, por que recuas deste modo?

6 Montes, quod saltástis sicut aríetes, *

et colles, sicut agni óvium?

6 Por que dais pulos como ovelhas, ó montanhas? *
E vós, co
linas, parecendo cordeirinhos?

7 A fácie Dómini contremísce, terra, *

a fácie Dei Iacob,

7 Treme, ó terra, ante a face do Senhor, *
ante a
face do Senhor Deus de Jacó!

8 qui convértit petram in stagna aquárum *

et sílicem in fontes aquárum.

8 O rochedo ele mudou em grande lago, *
e da
pedra fez brotar águas correntes!

Ant. Líbera nos, salva nos, vivífica nos, o Beáta Trínitas.

Ant. 3 Sanctus, sanctus, sanctus Dóminus Deus omnípotens, qui erat et qui est et qui ventúrus est.

Sequens canticum dicitur cum Allelúia, prouti hic notatur, quando cum cantu profertur; in recitatione vero sufficit ut Allelúia dicatur in initio et fine uniuscuiusque strophæ.

Canticum

Cf. Ap 19, 1-2, 5-7

De nuptiis Agni

Allelúia.

1 Salus et glória et virtus Deo nostro, *

(℟. Allelúia.)

2 quia vera et iusta iudícia eius.

℟. Allelúia (allelúia).

Allelúia.

5 Laudem dícite Deo nostro, omnes servi eius *

(℟. Allelúia.)

et qui timétis eum, pusílli et magni!

℟. Allelúia (allelúia).

Allelúia.

6 Quóniam regnávit Dóminus, Deus noster omnípotens. *

(℟. Allelúia.)

7 Gaudeámus et exsultémus et demus glóriam ei.

℟. Allelúia (allelúia).

Allelúia.

Quia venérunt núptiæ Agni, *

(℟. Allelúia.)

et uxor eius præparávit se.

℟. Allelúia (allelúia).

Ant. Sanctus, sanctus, sanctus Dóminus Deus omnípotens, qui erat et qui est et qui ventúrus est.

LECTIO BREVIS (Eph 4, 3-6)

Sollíciti estóte serváre unitátem spíritus in vínculo pacis; unum corpus et unus Spíritus, sicut et vocáti estis in una spe vocatiónis vestræ; unus Dóminus, una fides, unum baptísma; unus Deus et Pater ómnium, qui super omnes et per ómnia et in ómnibus.

RESPONSORIUM BREVE

℟. Benedicámus Patrem et Fílium cum Sancto Spíritu. * Laudémus eum in sǽcula. Benedicámus Patrem et Fílium cum Sancto Spíritu. Laudémus eum in sǽcula.

℣. Soli Deo honor et glória. * Laudémus eum in sǽcula. Glória Patri. Benedicámus Patrem et Fílium cum Sancto Spíritu. Laudémus eum in sǽcula.

CANTICUM EVANGELICUM

Ant. Te Deum Patrem ingénitum, te Fílium unigénitum, te Spíritum Sanctum Paráclitum, sanctam et indivíduam Trinitátem, toto corde et ore confitémur, laudámus atque benedícimus: Tibi glória in sǽcula.

Lc 1, 46-55

Exsultatio animæ in Domino

46 Magníficat * ánima mea Dóminum,

46 A minha alma engrandece ao Senhor *

47 et exsultávit spíritus meus * in Deo salvatóre meo,

47 e se alegrou o meu espírito em Deus, meu Salvador;

48 quia respéxit humilitátem ancíllæ suæ. *

Ecce enim ex hoc beátam me dicent omnes generatiónes,

48 pois ele viu a pequenez de sua serva, *
desde agora as gerações hão de chamar-me de bendita.

49 quia fecit mihi magna, qui potens est, *

et sanctum nomen eius,

49 O Poderoso fez por mim maravilhas *
e Santo é o seu nome!

50 et misericórdia eius in progénies et progénies *

timéntibus eum.

50 Seu amor, de geração em geração, *
chega a todos que o respeitam;

51 Fecit poténtiam in bráchio suo, *

dispérsit supérbos mente cordis sui;

51 demonstrou o poder de seu braço, *
dispersou os orgulhosos;

52 depósuit poténtes de sede *

et exaltávit húmiles;

52 derrubou os poderosos de seus tronos *
e os humildes exaltou;

53 esuriéntes implévit bonis *

et dívites dimísit inánes.

53 De bens saciou os famintos, *
e despediu, sem nada, os ricos.

54 Suscépit Israel púerum suum, *

recordátus misericórdiæ,

54 Acolheu Israel, seu servidor, *
fiel ao seu amor,

55 sicut locútus est ad patres nostros, *

Abraham et sémini eius in sǽcula.

55 como havia prometido aos nossos pais, *
em favor de Abraão e de seus filhos, para sempre.

Ant. Te Deum Patrem ingénitum, te Fílium unigénitum, te Spíritum Sanctum Paráclitum, sanctam et indivíduam Trinitátem, toto corde et ore confitémur, laudámus atque benedícimus: Tibi glória in sǽcula.

PRECES

Pater per Spíritum Sanctum carnem Christi Fílii sui vivificávit et vivificántem pro nobis constítuit. Ad Deum unum et trinum hanc vocem glóriæ dirigámus:

Glória Patri et Fílio et Spirítui Sancto.

Pater, omnípotens ætérne Deus, Paráclitum Spíritum Sanctum in nómine Fílii tui super Ecclésiam mitte,

— ut servet eam in unitáte caritátis et veritátis perféctæ.

Mitte, Dómine, operários in messem tuam, ut dóceant omnes gentes et baptízent eas in nómine Patris et Fílii et Spíritus Sancti,

— et eas confírment in fide.

Dómine, ádiuva omnes, qui persecutiónem patiúntur propter nomen Fílii tui,

— quia ipse promísit te Spíritum veritátis datúrum, ut loquátur in illis.

Pater omnípotens, te, Verbum et Spíritum Sanctum unum esse omnes agnóscant,

— ut unum Deum credant, sperent et díligant.

Pater vivéntium, fac defúnctos consórtes glóriæ tuæ,

— in qua Fílius tuus et Spíritus Sanctus tecum in unitáte coætérni regnant.

Pater noster.

Oratio

Deus Pater, qui, Verbum veritátis et Spíritum sanctificatiónis mittens in mundum admirábile mystérium tuum homínibus declarásti, da nobis, in confessióne veræ fídei, ætérnæ glóriam Trinitátis agnóscere et Unitátem adoráre in poténtia maiestátis. Per Dóminum.

Conclusio Horæ, ut in Ordinario.


Ad Completorium

POST II VÉSPERAS SANCTISSIMÆ TRINITATIS

II Vésperas


Feria V post Ss.mam Trinitatem

SS.MI CORPORIS ET SANGUINIS CHRISTI

Sollemnitas

Ubi sollemnitas Ss.mi Corporis et Sanguinis Christi non est de præcepto servanda, assignatur, tamquam diei proprio, dominicæ post Ss.mam Trinitatem.


Ad I Vésperas

SANCTISSIMI CORPORIS ET SANGUINIS CHRISTI

℣. Deus, in adiutórium. Glória Patri. Sicut erat. Allelúia.

HYMNUS

Pange, lingua, gloriósi

córporis mystérium,

sanguinísque pretiósi,

quem in mundi prétium

fructus ventris generósi

Rex effúdit géntium.

Vamos todos louvar juntos
o mistério do amor,
pois o preço deste mundo
foi o sangue redentor,
recebido de Maria,
que nos deu o Salvador.

Nobis datus, nobis natus

ex intácta Vírgine,

et in mundo conversátus,

sparso verbi sémine,

sui moras incolátus

miro clausit órdine.

Veio ao mundo por Maria,
foi por nós que ele nasceu.
Ensinou sua doutrina,
com os homens conviveu.
No final de sua vida,
um presente ele nos deu.

In suprémæ nocte cenæ

recúmbens cum frátribus,

observáta lege plene

cibis in legálibus,

cibum turbæ duodénæ

se dat suis mánibus.

Observando a Lei mosaica,
se reuniu com os irmãos.
Era noite. Despedida.
Numa ceia: refeição.
Deu-se aos doze em alimento,
pelas suas próprias mãos.

Verbum caro panem verum

verbo carnem éfficit,

fitque sanguis Christi merum,

et, si sensus déficit,

ad firmándum cor sincérum

sola fides súfficit.

A Palavra do Deus vivo
transformou o vinho e o pão
no seu sangue e no seu corpo
para a nossa salvação.
O milagre nós não vemos,
basta a fé no coração.

Tantum ergo sacraméntum

venerémur cérnui,

et antíquum documéntum

novo cedat rítui;

præstet fides suppleméntum

sénsuum deféctui.

Tão sublime sacramento
adoremos neste altar,
pois o Antigo Testamento
deu ao Novo seu lugar.
Venha a fé por suplemento
os sentidos completar.

Genitóri Genitóque

laus et iubilátio,

salus, honor, virtus quoque

sit et benedíctio;

procedénti ab utróque

compar sit laudátio. Amen.

Ao Eterno Pai cantemos
e a Jesus, o Salvador.
Ao Espírito exaltemos,
na Trindade, eterno amor.
Ao Deus Uno e Trino demos
a alegria do louvor.

PSALMODIA

Ant. 1 Miserátor Dóminus escam dedit timéntibus se in memóriam suórum mirabílium.

Psalmus 110 (111)

Salmo 110(111)

Magna opera Domini

As grandes obras do Senhor

Magna et mirabilia opera tua, Domine Deus omnipotens (Ap 15, 3).

Grandes e maravilhosas são as tuas obras, Senhor Deus todo-poderoso! (Ap 15,3).

1 Confitébor Dómino in toto corde meo, *

in consílio iustórum et congregatióne.

1 Eu agradeço a Deus de todo o coração *
junto com
todos os seus justos reunidos!

2 Magna ópera Dómini, *

exquirénda ómnibus, qui cúpiunt ea.

2 Que grandiosas são as obras do Senhor, *
elas me
recem todo o amor e admiração!

3 Decor et magnificéntia opus eius, *

et iustítia eius manet in sǽculum sǽculi.

3 Que beleza e esplendor são os seus feitos! *
Sua jus
tiça permanece eternamente!

4 Memóriam fecit mirabílium suórum, *

miséricors et miserátor Dóminus.

4 O Senhor bom e clemente nos deixou *
a lem
brança de suas grandes maravilhas.

5 Escam dedit timéntibus se; *

memor erit in sǽculum testaménti sui.

5 Ele o alimento aos que o temem *
e ja
mais esquecerá sua Aliança.

6 Virtútem óperum suórum annuntiávit pópulo suo, †

ut det illis hereditátem géntium; *

6 Ao seu povo manifesta seu poder, *
dando a
ele a herança das nações.

7 ópera mánuum eius véritas et iudícium.

Fidélia ómnia mandáta eius, †

7 Suas obras são verdade e são justiça, *
seus pre
ceitos, todos eles, são estáveis,

8 confirmáta in sǽculum sǽculi, *

facta in veritáte et æquitáte.

8 confirmados para sempre e pelos séculos, *
reali
zados na verdade e retidão. –

9 Redemptiónem misit pópulo suo, *

mandávit in ætérnum testaméntum suum.

Sanctum et terríbile nomen eius. *

=9 Enviou libertação para o seu povo, †
confir
mou sua Aliança para sempre. *
Seu nome é
santo e é digno de respeito.

10 Inítium sapiéntiæ timor Dómini,

intelléctus bonus ómnibus faciéntibus ea; *

laudátio eius manet in sǽculum sǽculi.

=10 Temer a Deus é o princípio do saber, †
e é
bio todo aquele que o pratica. *
Perma
neça eternamente o seu louvor.

Ant. Miserátor Dóminus escam dedit timéntibus se in memóriam suórum mirabílium.

Ant. 2 Qui pacem ponit fines Ecclésiæ, fruménti ádipe sátiat nos Dóminus.

Psalmus 147 (147 B)

Salmo 147(147 B)

Instauratio Ierusalem

Restauração de Jerusalém

Veni, ostendam tibi sponsam uxorem Agni (Ap 21, 9).

Vem! Vou mostrar-te a noiva, a esposa do Cordeiro! (Ap 21,9).

12 Lauda, Ierúsalem, Dóminum; *

† colláuda Deum tuum, Sion.

12 Glorifica o Senhor, Jerusalém! *
Ó Si
ão, canta louvores ao teu Deus!

13 Quóniam confortávit seras portárum tuárum, *

benedíxit fíliis tuis in te.

13 † Pois reforçou com segurança as tuas portas, *
e os teus
filhos em teu seio abençoou;

14 Qui ponit fines tuos pacem *

et ádipe fruménti sátiat te.

14 a paz em teus limites garantiu *
e te
como alimento a flor do trigo.

15 Qui emíttit elóquium suum terræ, *

velóciter currit verbum eius.

15 Ele envia suas ordens para a terra, *
e a pa
lavra que ele diz corre veloz;

16 Qui dat nivem sicut lanam, *

pruínam sicut cínerem spargit.

16 ele faz cair a neve como lã *
e es
palha a geada como cinza.

17 Mittit crystállum suam sicut buccéllas; *

ante fáciem frígoris eius quis sustinébit?

17 Como de pão lança as migalhas do granizo, *
a seu
frio as águas ficam congeladas.

18 Emíttet verbum suum et liquefáciet ea, *

flabit spíritus eius, et fluent aquæ.

18 Ele envia sua palavra e as derrete, *
sopra o
vento e de novo as águas correm.

19 Qui annúntiat verbum suum Iacob, *

iustítias et iudícia sua Israel.

19 Anuncia a Jacó sua palavra, *
seus pre
ceitos e suas leis a Israel.

20 Non fecit táliter omni natióni, *

et iudícia sua non manifestávit eis.

20 Nenhum povo recebeu tanto carinho, *
a nenhum
outro revelou os seus preceitos.

Ant. Qui pacem ponit fines Ecclésiæ, fruménti ádipe sátiat nos Dóminus.

Ant. 3 Amen, amen dico vobis: Non Móyses dedit vobis panem de cælo, sed Pater meus dat vobis panem de cælo verum, allelúia.

Canticum

Ap 11, 17-18; 12, 10b-12a

Cântico Ap 11,17-18; 12,10b-12a

De iudicio Dei

O julgamento de Deus

11,17 Grátias ágimus tibi, *

Dómine, Deus omnípotens,

qui es et qui eras, *

quia accepísti virtútem tuam magnam et regnásti.

11,17 Graças vos damos, Senhor Deus onipotente, *
a Vós que
sois, a Vós que éreis e sereis,
– porque assu
mistes o poder que vos pertence, *
e en
fim tomastes posse como rei!

18 Et irátæ sunt gentes, *

et advénit ira tua, et tempus mortuórum iudicár

et réddere mercédem servis tuis prophétis et sanctis *

et timéntibus nomen tuum, pusíllis et magnis.

= 18 As nações se enfureceram revoltadas, †
mas che
gou a vossa ira contra elas *
e o
tempo de julgar vivos e mortos,
= e de
dar a recompensa aos vossos servos, †
aos pro
fetas e aos que temem vosso nome, *
aos
santos, aos pequenos e aos grandes.

12,10 Nunc facta est salus et virtus et regnum Dei nostri *

et potéstas Christi eius,

quia proiéctus est accusátor fratrum nostrórum, *

qui accusábat illos ante conspéctum Dei nostri die ac nocte.

=12,10 Chegou agora a salvação e o poder †
e a rea
leza do Senhor e nosso Deus, *
e o do
nio de seu Cristo, seu Ungido.
– Pois foi ex
pulso o delator que acusava *
nossos ir
mãos, dia e noite, junto a Deus.

11 Et ipsi vicérunt illum propter sánguinem Agni *

et propter verbum testimónii sui;

et non dilexérunt ánimam suam *

usque ad mortem.

= 11 Mas o venceram pelo sangue do Cordeiro †
e o teste
munho que eles deram da Palavra, *
pois despre
zaram sua vida até à morte.

12 Proptérea lætámini, cæli *

et qui habitátis in eis.

12 Por isso, ó céus, cantai alegres e exultai *
e vós
todos os que neles habitais!

Ant. Amen, amen dico vobis: Non Móyses dedit vobis panem de cælo, sed Pater meus dat vobis panem de cælo verum, allelúia.

LECTIO BREVIS (1 Cor 10, 16-17)

Calix benedictiónis, cui benedícimus, nonne communicátio sánguinis Christi est? Et panis, quem frángimus, nonne communicátio córporis Christi est? Quóniam unus panis, unum corpus multi sumus, omnes enim de uno pane participámur.

RESPONSORIUM BREVE

℟. Panem cæli dedit eis, * Allelúia, allelúia. Panem cæli dedit eis, allelúia, allelúia.

℣. Panem angelórum manducávit homo. * Allelúia, allelúia. Glória Patri. Panem cæli dedit eis, allelúia, allelúia.

CANTICUM EVANGELICUM

Ant. O quam suávis est, Dómine, spíritus tuus, qui, ut dulcédinem tuam in fílios demonstráres, pane suavíssimo de cælo prǽstito, esuriéntes reples bonis, fastidiósos dívites dimíttens inánes.

Lc 1, 46-55

Exsultatio animæ in Domino

46 Magníficat * ánima mea Dóminum,

46 A minha alma engrandece ao Senhor *

47 et exsultávit spíritus meus * in Deo salvatóre meo,

47 e se alegrou o meu espírito em Deus, meu Salvador;

48 quia respéxit humilitátem ancíllæ suæ. *

Ecce enim ex hoc beátam me dicent omnes generatiónes,

48 pois ele viu a pequenez de sua serva, *
desde agora as gerações hão de chamar-me de bendita.

49 quia fecit mihi magna, qui potens est, *

et sanctum nomen eius,

49 O Poderoso fez por mim maravilhas *
e Santo é o seu nome!

50 et misericórdia eius in progénies et progénies *

timéntibus eum.

50 Seu amor, de geração em geração, *
chega a todos que o respeitam;

51 Fecit poténtiam in bráchio suo, *

dispérsit supérbos mente cordis sui;

51 demonstrou o poder de seu braço, *
dispersou os orgulhosos;

52 depósuit poténtes de sede *

et exaltávit húmiles;

52 derrubou os poderosos de seus tronos *
e os humildes exaltou;

53 esuriéntes implévit bonis *

et dívites dimísit inánes.

53 De bens saciou os famintos, *
e despediu, sem nada, os ricos.

54 Suscépit Israel púerum suum, *

recordátus misericórdiæ,

54 Acolheu Israel, seu servidor, *
fiel ao seu amor,

55 sicut locútus est ad patres nostros, *

Abraham et sémini eius in sǽcula.

55 como havia prometido aos nossos pais, *
em favor de Abraão e de seus filhos, para sempre.

Ant. O quam suávis est, Dómine, spíritus tuus, qui, ut dulcédinem tuam in fílios demonstráres, pane suavíssimo de cælo prǽstito, esuriéntes reples bonis, fastidiósos dívites dimíttens inánes.

PRECES

Christus in cena, ad quam omnes invítat, corpus et sánguinem suum tradit pro mundi vita. Ipsum deprecémur:

Christe, panis cæléstis, da nobis vitam ætérnam.

Christe, Fili Dei vivi, qui eucharístiæ cenam in tui commemoratiónem fácere præcepísti,

— Ecclésiam tuam fidéli dita mysteriórum celebratióne.

Christe, sacérdos Altíssimi únice, qui sacraménta tua offerénda sacerdótibus commisísti,

— in mores eórum íngere, quæ in signis tríbuis celebráre.

Christe, manna de cælo, qui omnes de uno pane participántes unum éfficis corpus,

— pacem et concórdiam ómnium in te credéntium réfove.

Christe, cæléstis médice, qui remédium immortalitátis et pignus resurrectiónis per tuum panem præbes,

— ægrótis sanitátem et spem vivam peccatóribus redde.

Christe, rex ventúre, qui mystéria in mortem tuam annuntiándam donec veníres ut celebraréntur mandásti,

— omnes, qui in te decessérunt, fac resurrectiónis tuæ partícipes.

Pater noster.

Oratio

Deus, qui nobis sub sacraménto mirábili passiónis tuæ memóriam reliquísti, tríbue, quǽsumus, ita nos córporis et sánguinis tui sacra mystéria venerári, ut redemptiónis tuæ fructum in nobis iúgiter sentiámus. Qui vivis.

Conclusio Horæ, ut in Ordinario.


Ad Completorium

POST I VÉSPERAS SANCTISSIMI CORPORIS ET SANGUINIS CHRISTI

I Vésperas

Ad Invitatorium

SANCTISSIMI CORPORIS ET SANGUINIS CHRISTI

Ante Officium quod a solo persolvitur, dici potest sequens oratio:

Aperi, Dómine, os meum ad benedicéndum nomen sanctum tuum; munda cor meum ab ómnibus vanis, pervérsis et aliénis cogitatiónibus; intelléctum illúmina, afféctum inflámma, ut digne, atténte ac devóte hoc Offícium recitáre váleam, et exaudíri mérear ante conspéctum divínæ maiestátis tuæ. Per Christum Dóminum nostrum. Amen.

℣. Dómine, lábia.

Ant. Panem vitæ, Christum Dóminum, veníte, adorémus.

Venite, exsultemus Domino

Iubilate Domino

Deus misereatur nostri

Domini est terra


Ad Officium lectionis

SANCTISSIMI CORPORIS ET SANGUINIS CHRISTI

℣. Deus, in adiutórium. Glória Patri. Sicut erat. Allelúia.

Quæ tamen omittuntur quando Invitatorium immediate præcedit.

HYMNUS

Sacris sollémniis iuncta sint gáudia,

et ex præcórdiis sonent præcónia;

recédant vétera, nova sint ómnia,

corda, voces et ópera.

A Santa Festa alegres celebremos,
vibre o louvor em nossos corações;
termine o velho e tudo seja novo:
o coração, a voz e as ações.

Noctis recólitur cena novíssima,

qua Christus créditur agnum et ázyma

dedísse frátribus iuxta legítima

priscis indúlta pátribus.

Da Última Ceia a noite recordamos,
em que Jesus se deu, Cordeiro e Pão;
conforme as leis entregues aos antigos,
ele também se entrega a seus irmãos.

Dedit fragílibus córporis férculum,

dedit et trístibus sánguinis póculum,

dicens: «Accípite quod trado vásculum;

omnes ex eo bíbite».

Aos fracos deu seu corpo em alimento,
aos tristes deu seu sangue por bebida.
Diz: “Recebei o cálice com vinho,
dele bebei, haurindo eterna vida”.

Sic sacrifícium istud instítuit,

cuius offícium commítti vóluit

solis presbýteris, quibus sic cóngruit,

ut sumant et dent céteris.

Instituído estava o sacrifício,
que aos seus ministros Cristo confiou.
Devem tomá-lo e dá-lo aos seus irmãos,
seguindo assim as ordens do Senhor.

Panis angélicus fit panis hóminum;

dat panis cǽlicus figúris términum.

O res mirábilis: mandúcat Dóminum

servus pauper et húmilis.

O Pão dos anjos fez-se pão dos homens,
o pão do céu põe término às figuras.
Oh maravilha: a carne do Senhor
é dada a pobres, frágeis criaturas.

Te, trina Déitas únaque, póscimus;

sic nos tu vísitas sicut te cólimus:

per tuas sémitas duc nos quo téndimus

ad lucem quam inhábitas. Amen.

A vós, ó Una e Trina Divindade,
pedimos: Vinde, ó Deus, nos visitai
e pela santa estrada conduzi-nos
à nossa meta, à luz onde habitais.

PSALMODIA

Ant. 1 Dícite invitátis: Ecce prándium meum parávi, veníte ad núptias, allelúia.

Psalmus 22 (23)

Salmo 22(23)

Pastor bonus

O Bom Pastor

Agnus pascet illos et deducet eos ad vitæ fontes aquarum (Ap 7, 17).

O Cordeiro será o seu pastor e os conduzirá às fontes da água da vida (Ap 7,17).

1 Dóminus pascit me, et nihil mihi déerit: *

1 O Senhor é o pastor que me conduz; *
não me
falta coisa alguma.

2 in páscuis viréntibus me collocávit,

super aquas quiétis edúxit me, *

2 Pelos prados e campinas verdejantes *
ele me
leva a descansar.
– Para as
águas repousantes me encaminha, *

3 ánimam meam refécit

Dedúxit me super sémitas iustítiæ *

propter nomen suum.

3 e restaura as minhas forças.
– Ele me
guia no caminho mais seguro, *
pela
honra do seu nome.

4 Nam et si ambulávero in valle umbræ mortis, non timébo mala, *

quóniam tu mecum es.

Virga tua et báculus tuus, *

ipsa me consoláta sunt.

4 Mesmo que eu passe pelo vale tenebroso, *
nenhum
mal eu temerei;
– estais co
migo com bastão e com cajado; *
eles me
dão a segurança!

5 Parásti in conspéctu meo mensam *

advérsus eos, qui tríbulant me;

impinguásti in óleo caput meum, *

et calix meus redúndat.

5 Preparais à minha frente uma mesa, *
bem à
vista do inimigo,
– e com
óleo vós ungis minha cabeça; *
o meu
lice transborda.

6 Etenim benígnitas et misericórdia subsequéntur me *

ómnibus diébus vitæ meæ,

et inhabitábo in domo Dómini *

in longitúdinem diérum.

6 Felicidade e todo bem hão de seguir-me *
por
toda a minha vida;
– e, na
casa do Senhor, habitarei *
pelos
tempos infinitos.

Ant. Dícite invitátis: Ecce prándium meum parávi, veníte ad núptias, allelúia.

Ant. 2 Si quis sitit, véniat ad me et bibat fontem ætérnum.

Psalmus 41 (42)

Salmo 41(42)

Desiderium Domini et templi eius

Sede de Deus e saudades do templo

Qui sitit, veniat; qui vult, accipiat aquam vitæ (Ap 22, 17).

Quem tem sede, venha, e quem quiser, receba de graça a água da vida (Ap 22,17).

2 Quemádmodum desíderat cervus ad fontes aquárum, *

ita desíderat ánima mea ad te, Deus.

2 Assim como a corça suspira *
pelas
águas correntes,
– sus
pira igualmente minha alma *
por
vós, ó meu Deus!

3 Sitívit ánima mea ad Deum, Deum vivum; *

quando véniam et apparébo ante fáciem Dei?

3 Minha alma tem sede de Deus, *
e de
seja o Deus vivo.
– Quando te
rei a alegria de ver *
a
face de Deus?

4 Fuérunt mihi lácrimæ meæ panis die ac nocte, *

dum dícitur mihi cotídie: «Ubi est Deus tuus?».

4 O meu pranto é o meu alimento *
de
dia e de noite,– enquanto insistentes repetem: *
“Onde es
o teu Deus?”

5 Hæc recordátus sum et effúdi in me ánimam meam; †

quóniam transíbam in locum tabernáculi admirábilis *

usque ad domum De

in voce exsultatiónis et confessiónis *

multitúdinis festa celebrántis.

5 Recordo saudoso o tempo *
em que
ia com o povo.– Peregrino e feliz caminhando *
para a
casa de Deus,
– entre
gritos, louvor e alegria *
da multi
dão jubilosa.

6 Quare tristis es, ánima mea, *

et quare conturbáris in me?

Spera in Deo, quóniam adhuc confitébor illi, *

salutáre vultus mei et Deus meus.

6 Por que te entristeces, minha alma, *
a ge
mer no meu peito?– Espera em Deus! Louvarei novamente *
o meu
Deus Salvador!

7 In meípso ánima mea contristáta est; †

proptérea memor ero tui *

de terra Iordánis et Hermónim, de monte Misar.

7 Minha alma está agora abatida, *
e en
tão penso em vós,– do Jordão e das terras do Hermon *
e do
monte Misar.

8 Abýssus abýssum ínvocat in voce cataractárum tuárum; *

omnes gúrgites tui et fluctus tui super me transiérunt.

8 Como o abismo atrai outro abismo, *
ao fra
gor das cascatas,– vossas ondas e vossas torrentes *
sobre
mim se lançaram.

9 In die mandávit Dóminus misericórdiam suam, †

et nocte cánticum eius apud me est: *

orátio ad Deum vitæ meæ.

9 Que o Senhor me conceda de dia *
sua
graça benigna– e de noite, cantando, eu bendigo *
ao meu
Deus, minha vida.

10 Dicam Deo: *

«Suscéptor meus es.

Quare oblítus es mei, †

et quare contristátus incédo, *

dum afflígit me inimícus?».

10 Digo a Deus: “Vós que sois meu amparo, *
por
que me esqueceis?
– Por que
ando tão triste e abatido *
pela opres
são do inimigo?”

11 Dum confringúntur ossa mea, †

exprobravérunt mihi, qui tríbulant me, *

dum dicunt mihi cotídie: «Ubi est Deus tuus?».

11 Os meus ossos se quebram de dor, *
ao insul
tar-me o inimigo;
– ao di
zer cada dia de novo: *
“Onde es
o teu Deus?” –

12 Quare tristis es, ánima mea, *

et quare conturbáris in me?

Spera in Deo, quóniam adhuc confitébor illi, *

salutáre vultus mei et Deus meus.

12 Por que te entristeces, minha alma, *
a ge
mer no meu peito?
– Espera em
Deus! Louvarei novamente *
o meu
Deus Salvador!

Ant. Si quis sitit, véniat ad me et bibat fontem ætérnum.

Ant. 3 Cibávit nos Dóminus ex ádipe fruménti et de petra melle saturávit nos.

Psalmus 80 (81)

Salmo 80(81)

Sollemnis renovatio fœderis

Solene renovação da Aliança

Videte, ne forte sit in aliquo vestrum cor malum incredulitatis (Hebr 3, 12).

Cuidai, irmãos, que não se ache em algum de vós um coração transviado pela incredulidade (Hb 3,12).

2 Exsultáte Deo adiutóri nostro, *

† iubiláte Deo Iacob.

2 Exultai no Senhor, nossa força, *
† e ao
Deus de Jacó aclamai!

3 Súmite psalmum et date týmpanum, *

psaltérium iucúndum cum cíthara.

3 Cantai salmos, tocai tamborim, *
harpa e
lira suaves tocai!

4 Bucináte in neoménia tuba, *

in die plenæ lunæ, in sollemnitáte nostra.

4 Na lua nova soai a trombeta, *
na lua
cheia, na festa solene!

5 Quia præcéptum in Israel est, *

et iudícium Deo Iacob.

5 Porque isto é costume em Jacó, *
um pre
ceito do Deus de Israel;

6 Testimónium in Ioseph pósuit illud, †

cum exíret de terra Ægýpti; *

sermónem, quem non nóveram, audívi:

6 uma lei que foi dada a José, *
quando o
povo saiu do Egito.
= Eis que
ouço uma voz que não conheço: †

7 «Divérti ab onéribus dorsum eius; *

manus eius a cóphino recessérunt.

7 “Aliviei as tuas costas de seu fardo, *
cestos pe
sados eu tirei de tuas mãos.

8 In tribulatióne invocásti me et liberávi te, †

exaudívi te in abscóndito tempestátis, *

probávi te apud aquam Meríba.

=8 Na angústia a mim clamaste, e te salvei, †
de uma
nuvem trovejante te falei, *
e junto às
águas de Meriba te provei.

9 Audi, pópulus meus, et contestábor te; *

Israel, útinam áudias me!

9 Ouve, meu povo, porque vou te advertir! *
Isra
el, ah! se quisesses me escutar:

10 Non erit in te deus aliénus, *

neque adorábis deum extráneum.

10 Em teu meio não exista um deus estranho *
nem a
dores a um deus desconhecido!

11 Ego enim sum Dóminus Deus tuus, †

qui edúxi te de terra Ægýpti; *

diláta os tuum, et implébo illud.

=11 Porque eu sou o teu Deus e teu Senhor, †
que da
terra do Egito te arranquei. *
Abre
bem a tua boca e eu te sacio!

12 Et non audívit pópulus meus vocem meam, *

et Israel non inténdit mihi.

12 Mas meu povo não ouviu a minha voz, *
Isra
el não quis saber de obedecer-me.

13 Et dimísi eos secúndum durítiam cordis eórum, *

ibunt in adinventiónibus suis.

13 Deixei, então, que eles seguissem seus caprichos, *
abando
nei-os ao seu duro coração.

14 Si pópulus meus audísset me, *

Israel si in viis meis ambulásset!

14 Quem me dera que meu povo me escutasse! *
Que Isra
el andasse sempre em meus caminhos!

15 In brevi inimícos eórum humiliássem *

et super tribulántes eos misíssem manum meam.

15 Seus inimigos, sem demora, humilharia *
e volta
ria minha mão contra o opressor.

16 Inimíci Dómini blandiréntur ei, *

et esset sors eórum in sǽcula;

16 Os que odeiam o Senhor, o adulariam, *
seria
este seu destino para sempre;

17 et cibárem eos ex ádipe fruménti *

et de petra melle saturárem eos».

17 eu lhe daria de comer a flor do trigo, *
e com o
mel que sai da rocha o fartaria”.

Ant. Cibávit nos Dóminus ex ádipe fruménti et de petra melle saturávit nos.

℣. Sapiéntia ædificávit sibi domum, allelúia.

℟. Míscuit vinum et pósuit mensam, allelúia.

LECTIO PRIOR

De libro Exodi 24, 1-11

Viderunt Deum, et comederunt ac biberunt

In diébus illis: 1 Dixit Dóminus Móysi: «Ascénde ad Dóminum, tu et Aaron, Nadab et Abiu et septuagínta senes ex Israel, et adorábitis procul. 2 Solúsque Móyses ascéndet ad Dóminum, et illi non appropinquábunt, nec pópulus ascéndet cum eo».

3 Venit ergo Móyses et narrávit plebi ómnia verba Dómini atque iudícia; respondítque omnis pópulus una voce: «Omnia verba Dómini, quæ locútus est, faciémus». 4 Scripsit autem Móyses univérsos sermónes Dómini; et mane consúrgens ædificávit altáre ad radíces montis et duódecim lápides per duódecim tribus Israel. 5 Misítque iúvenes de fíliis Israel, et obtulérunt holocáusta; immolaverúntque víctimas pacíficas Dómino vítulos. 6 Tulit ítaque Móyses dimídiam partem sánguinis et misit in cratéras; partem autem resíduam respérsit super altáre. 7 Assuménsque volúmen fœderis legit, audiénte pópulo, qui dixérunt: «Omnia, quæ locútus est Dóminus, faciémus et érimus obœdiéntes». 8 Ille vero sumptum sánguinem respérsit in pópulum et ait: «Hic est sanguis fœderis, quod pépigit Dóminus vobíscum super cunctis sermónibus his».

9 Ascenderúntque Móyses et Aaron, Nadab et Abiu et septuagínta de senióribus Israel. 10 Et vidérunt Deum Israel, et sub pédibus eius quasi opus lápidis sapphiríni et quasi ipsum cælum, cum serénum est. 11 Nec in eléctos filiórum Israel misit manum suam; viderúntque Deum et comedérunt ac bibérunt.

RESPONSORIUM (Io 6, 48-50. 51 ab)

℟. Ego sum panis vitæ. Patres vestri manducavérunt in desérto manna et mórtui sunt. * Hic est panis de cælo descéndens, ut, si quis ex ipso manducáverit, non moriátur.

℣. Ego sum panis vivus, qui de cælo descéndi. Si quis manducáverit ex hoc pane, vivet in ætérnum. * Hic est panis de cælo descéndens, ut, si quis ex ipso manducáverit, non moriátur.

Prima Lettura

Dal libro dell’Esodo – 24, 1-11

Videro Dio, e mangiarono e bevvero

Un giorno il Signore disse a Mosè: «Sali verso il Signore tu e Aronne, Nadab e Abiu e insieme settanta anziani d’Israele; voi vi prostrerete da lontano, poi Mosè avanzerà solo verso il Signore, ma gli altri non si avvicineranno e il popolo non salirà con lui».

Mosè andò a riferire al popolo tutte le parole del Signore e tutte le norme. Tutto il popolo rispose insieme e disse: «Tutti i comandi che ha dati il Signore, noi li eseguiremo!».

Mosè scrisse tutte le parole del Signore, poi si alzò di buon mattino e costruì un altare ai piedi del monte, con dodici stele per le dodici tribù d’Israele. Incaricò alcuni giovani tra gli Israeliti di offrire olocausti e di sacrificare giovenchi come sacrifici di comunione, per il Signore.

Mosè prese la metà del sangue e la mise in tanti catini e ne versò l’altra metà sull’altare.

Quindi prese il libro dell’alleanza e lo lesse alla presenza del popolo. Dissero: «Quanto il Signore ha ordinato, noi lo faremo e lo eseguiremo!».

Mosè prese il sangue e ne asperse il popolo, dicendo: «Ecco il sangue dell’alleanza, che il Signore ha concluso con voi sulla base di tutte queste parole!».

Mosè salì con Aronne, Nadab, Abiu e i settanta anziani di Israele.

Essi videro il Dio d’Israele: sotto i suoi piedi vi era come un pavimento in lastre di zaffiro, simile in purezza al cielo stesso. Contro i privilegiati degli Israeliti non stese la mano: essi videro Dio e tuttavia mangiarono e bevvero.

Responsorio Cfr. Gv 6, 48. 49. 50. 51. 52

R. Io sono il pane della vita. I vostri padri hanno mangiato la manna del deserto e sono morti. * Questo è il pane disceso dal cielo, perché chi ne mangia non muoia.

V. Io sono il pane vivo: se uno mangia di questo pane vivrà in eterno.

R. Questo è il pane disceso dal cielo; perché chi ne mangia, non muoia.

LECTIO ALTERA

Ex Opéribus sancti Thomæ de Aquíno presbýteri

(Opusculum 57, in festo Corporis Christi, lect. 1-4)

O pretiosum et admirandum convivium!

Unigénitus Dei Fílius, suæ divinitátis volens nos esse partícipes, natúram nostram assúmpsit, ut hómines deos fáceret factus homo.

Et hoc ínsuper, quod de nostro assúmpsit, totum nobis cóntulit ad salútem. Corpus namque suum pro nostra reconciliatióne in ara crucis hóstiam óbtulit Deo Patri, sánguinem suum fudit in prétium simul et lavácrum; ut redémpti a miserábili servitúte, a peccátis ómnibus mundarémur.

Ut autem tanti benefícii iugis in nobis manéret memória, corpus suum in cibum, et sánguinem suum in potum, sub spécie panis et vini suméndum fidélibus derelíquit.

O pretiósum et admirándum convívium, salutíferum et omni suavitáte replétum! Quid enim hoc convívio pretiósius esse potest? in quo non carnes vitulórum et hircórum, ut olim in lege, sed nobis Christus suméndus propónitur verus Deus. Quid hoc sacraménto mirabílius?

Nullum étiam sacraméntum est isto salúbrius, quo purgántur peccáta, virtútes augéntur, et mens ómnium spiritálium charísmatum abundántia impinguátur.

Offértur in Ecclésia pro vivis et mórtuis, ut ómnibus prosit, quod est pro salúte ómnium institútum.

Suavitátem dénique huius sacraménti nullus exprímere súfficit, per quod spiritális dulcédo in suo fonte gustátur; et recólitur memória illíus, quam in sua passióne Christus monstrávit, excellentíssimæ caritátis.

Unde, ut árctius huius caritátis imménsitas fidélium córdibus infigerétur, in última cena, quando, Pascha cum discípulis celebráto, transitúrus erat de hoc mundo ad Patrem, hoc sacraméntum instítuit, tamquam passiónis suæ memoriále perénne, figurárum véterum impletívum, miraculórum ab ipso factórum máximum, et de sua contristátis abséntia solácium singuláre relíquit.

RESPONSORIUM

℟. Hoc agnóscite in pane, quod pepéndit in cruce; hoc in cálice, quod manávit ex látere. Accípite ítaque et édite corpus Christi; accípite et potáte sánguinem Christi. * Iam ipsi facti membra Christi.

℣. Ne dissolvámini, manducáte vínculum vestrum; ne vobis viles videámini, bíbite prétium vestrum. * Iam ipsi facti membra Christi.

Seconda Lettura

Dalle «Opere» di san Tommaso d’Aquino, dottore della Chiesa

(Opusc. 57, nella festa del Corpo del Signore, lect. 1-4)

O prezioso e meraviglioso convito!

L’Unigenito Figlio di Dio, volendoci partecipi della sua divinità, assunse la nostra natura e si fece uomo per far di noi, da uomini, dèi.

Tutto quello che assunse, lo valorizzò per la nostra salvezza. Offrì infatti a Dio Padre il suo corpo come vittima sull’altare della croce per la nostra riconciliazione. Sparse il suo sangue facendolo valere come prezzo e come lavacro, perché, redenti dalla umiliante schiavitù, fossimo purificati da tutti i peccati.

Perché rimanesse in noi, infine, un costante ricordo di così grande beneficio, lasciò ai suoi fedeli il suo corpo in cibo e il suo sangue come bevanda, sotto le specie del pane e del vino.

O inapprezzabile e meraviglioso convito, che dà ai commensali salvezza e gioia senza fine! Che cosa mai vi può essere di più prezioso? Non ci vengono imbandite le carni dei vitelli e dei capri, come nella legge antica, ma ci viene dato in cibo Cristo, vero Dio. Che cosa di più sublime di questo sacramento?

Nessun sacramento in realtà è più salutare di questo: per sua virtù vengono cancellati i peccati, crescono le buone disposizioni, e la mente viene arricchita di tutti i carismi spirituali. Nella Chiesa l’Eucaristia viene offerta per i vivi e per i morti, perché giovi a tutti, essendo stata istituita per la salvezza di tutti.

Nessuno infine può esprimere la soavità di questo sacramento. Per mezzo di esso si gusta la dolcezza spirituale nella sua stessa fonte e si fa memoria di quella altissima carità, che Cristo ha dimostrato nella sua passione.

Egli istituì l’Eucaristia nell’ultima cena, quando, celebrata la Pasqua con i suoi discepoli, stava per passare dal mondo al Padre.

L’Eucaristia è il memoriale della passione, il compimento delle figure dell’Antica Alleanza, la più grande di tutte le meraviglie operate dal Cristo, il mirabile documento del suo amore immenso per gli uomini.

Responsorio

R. Riconoscete in questo pane, colui che fu crocifisso; nel calice, il sangue sgorgato dal suo fianco. Prendete e mangiate il corpo di Cristo, bevete il suo sangue: * poiché ora siete membra di Cristo.

V. Per non disgregarvi, mangiate questo vincolo di unità; per non svilirvi, bevete il prezzo del vostro riscatto:

R. poiché ora siete membra di Cristo.

Hymnus Te Deum

Te Deum laudámus: * te Dóminum confitémur.

Te ætérnum Patrem, * omnis terra venerátur.

Tibi omnes ángeli, * tibi cæli et univérsæ potestátes:

tibi chérubim et séraphim * incessábili voce proclámant:

Sanctus, * Sanctus, * Sanctus * Dóminus Deus Sábaoth.

Pleni sunt cæli et terra * maiestátis glóriæ tuæ.

Te gloriósus * Apostolórum chorus,

te prophetárum * laudábilis númerus,

te mártyrum candidátus * laudat exércitus.

Te per orbem terrárum * sancta confitétur Ecclésia,

Patrem * imménsæ maiestátis;

venerándum tuum verum * et únicum Fílium;

Sanctum quoque * Paráclitum Spíritum.

Tu rex glóriæ, * Christe.

Tu Patris * sempitérnus es Fílius.

Tu, ad liberándum susceptúrus hóminem, * non horruísti Vírginis úterum.

Tu, devícto mortis acúleo, * aperuísti credéntibus regna cælórum.

Tu ad déxteram Dei sedes * in glória Patris.

Iudex créderis * esse ventúrus.

Te ergo quǽsumus, tuis fámulis súbveni, * quos pretióso sánguine redemísti.

Ætérna fac cum sanctis tuis * in glória numerári.

Hæc ultima pars hymni ad libitum omitti potest.

Salvum fac pópulum tuum, Dómine, * et bénedic hereditáti tuæ.

Et rege eos, * et extólle illos usque in ætérnum.

Per síngulos dies * benedícimus te;

et laudámus nomen tuum in sǽculum, * et in sǽculum sǽculi.

Dignáre, Dómine, die isto * sine peccáto nos custodíre.

Miserére nostri, Dómine, * miserére nostri.

Fiat misericórdia tua, Dómine, super nos, * quemádmodum sperávimus in te.

In te, Dómine, sperávi: * non confúndar in ætérnum.

Oratio

Deus, qui nobis sub sacraménto mirábili passiónis tuæ memóriam reliquísti, tríbue, quǽsumus, ita nos córporis et sánguinis tui sacra mystéria venerári, ut redemptiónis tuæ fructum in nobis iúgiter sentiámus. Qui vivis.

Conclusio Horæ, ut in Ordinario.


Ad Laudes matutinas

SANCTISSIMI CORPORIS ET SANGUINIS CHRISTI

℣. Deus, in adiutórium. Glória Patri. Sicut erat. Allelúia.

Quæ tamen omittuntur quando Invitatorium immediate præcedit.

HYMNUS

Verbum supérnum pródiens

nec Patris linquens déxteram,

ad opus suum éxiens

venit ad vitæ vésperam.

Eis que o Verbo, habitando entre nós
sem do Pai ter deixado a direita,
chega ao fim de seus dias na terra,
completando uma obra perfeita.

In mortem a discípulo

suis tradéndus ǽmulis,

prius in vitæ férculo

se trádidit discípulis.

Conhecendo o Senhor quem iria
entregá-lo na mão do homicida,
quis aos doze entregar-se primeiro,
qual perfeito alimento da vida.

Quibus sub bina spécie

carnem dedit et sánguinem,

ut dúplicis substántiæ

totum cibáret hóminem.

E debaixo de duas espécies
o seu corpo e seu sangue nos deu:
alimento vital para o homem,
que se nutre do Corpo de Deus.

Se nascens dedit sócium,

convéscens in edúlium,

se móriens in prétium,

se regnans dat in prǽmium.

No presépio quis ser companheiro,
como pão numa ceia se deu.
Foi na cruz nosso preço e resgate,
e será nosso prêmio no céu.

O salutáris hóstia,

quæ cæli pandis óstium,

bella premunt hostília:

da robur, fer auxílium.

Hóstia pura, trazeis salvação,
e do céu nos abristes a porta.
Inimigos apertam o cerco,
dai-nos força que anima e conforta.

Uni trinóque Dómino

sit sempitérna glória,

qui vitam sine término

nobis donet in pátria. Amen.

Ao Deus Uno e Trino, o louvor,
toda a glória e poder sempiterno,
e a vida sem fim nos conceda
lá na Pátria, no reino eterno.

PSALMODIA

Ant. 1 Angelórum esca nutrivísti pópulum tuum et panem de cælo præstitísti eis, allelúia.

Psalmus 62 (63), 2-9

Salmo 62(63),2-9

Anima Dominum sitiens

Sede de Deus

Ad Deum vigilat, qui opera noctis reicit.

Vigia diante de Deus, quem rejeita as obras das trevas.

2 Deus, Deus meus es tu, *

ad te de luce vígilo.

Sitívit in te ánima mea, *

te desiderávit caro mea,

in terra desérta et árida et inaquósa. †

2 Sois vós, ó Senhor, o meu Deus! *
Desde a au
rora ansioso vos busco!
= A minha alma tem sede de vós, †
minha
carne também vos deseja, *
como
terra sedenta e sem água!

3 Sic in sancto appárui tibi, *

ut vidérem virtútem tuam et glóriam tuam.

3 Venho, assim, contemplar-vos no templo, *
para
ver vossa glória e poder.

4 Quóniam mélior est misericórdia tua super vitas, *

lábia mea laudábunt te.

4 Vosso amor vale mais do que a vida: *
e por
isso meus lábios vos louvam.

5 Sic benedícam te in vita mea *

et in nómine tuo levábo manus meas.

5 Quero, pois, vos louvar pela vida, *
e ele
var para vós minhas mãos!

6 Sicut ádipe et pinguédine repleátur ánima mea, *

et lábiis exsultatiónis laudábit os meum.

6 A minha alma será saciada, *
como em
grande banquete de festa;
– canta
a alegria em meus lábios, *
ao can
tar para vós meu louvor!

7 Cum memor ero tui super stratum meum, *

in matutínis meditábor de te,

7 Penso em vós no meu leito, de noite, *
nas vi
lias suspiro por vós!

8 quia fuísti adiútor meus, *

et in velaménto alárum tuárum exsultábo.

8 Para mim fostes sempre um socorro; *
de vossas
asas à sombra eu exulto!

9 Adhǽsit ánima mea post te, *

me suscépit déxtera tua.

9 Minha alma se agarra em vós; *
com po
der vossa mão me sustenta.

Ant. Angelórum esca nutrivísti pópulum tuum et panem de cælo præstitísti eis, allelúia.

Ant. 2 Sacerdótes sancti incénsum et panes ófferunt Deo, allelúia.

Canticum

Dan 3, 57-88. 56

Cântico Dn 3,57-88.56

Omnis creatura laudet Dominum

Louvor das criaturas ao Senhor

Laudem dicite Deo nostro, omnes servi eius (Ap 19, 5).

Louvai o nosso Deus, todos os seus servos (Ap 19,5).

57 Benedícite, ómnia ópera Dómini, Dómino, *

laudáte et superexaltáte eum in sǽcula.

57 Obras do Senhor, bendizei o Senhor, *
lou
vai-o e exaltai-o pelos culos sem fim!

58 Benedícite, cæli, Dómino, *

59 benedícite, ángeli Dómini, Dómino.

58 Céus do Senhor, bendizei o Senhor! *
59
Anjos do Senhor, bendizei o Senhor!

60 Benedícite, aquæ omnes, quæ super cælos sunt, Dómino, *

61 benedícat omnis virtus Dómino.

60 Águas do alto céu, bendizei o Senhor! *
61 Po
tências do Senhor, bendizei o Senhor!

62 Benedícite, sol et luna, Dómino, *

63 benedícite, stellæ cæli, Dómino.

62 Lua e sol, bendizei o Senhor! *
63
Astros e estrelas, bendizei o Senhor!

64 Benedícite, omnis imber et ros, Dómino, *

65 benedícite, omnes venti, Dómino.

64 Chuvas e orvalhos, bendizei o Senhor! *
65
Brisas e ventos, bendizei o Senhor!

66 Benedícite, ignis et æstus, Dómino, *

67 benedícite, frigus et æstus, Dómino.

66 Fogo e calor, bendizei o Senhor! *
67
Frio e ardor, bendizei o Senhor!

68 Benedícite, rores et pruína, Dómino, *

69 benedícite, gelu et frigus, Dómino.

68 Orvalhos e garoas, bendizei o Senhor! *
69 Ge
ada e frio, bendizei o Senhor!

70 Benedícite, glácies et nives, Dómino, *

71 benedícite, noctes et dies, Dómino.

70 Gelos e neves, bendizei o Senhor! *
71
Noites e dias, bendizei o Senhor!

72 Benedícite, lux et ténebræ, Dómino, *

73 benedícite, fúlgura et nubes, Dómino.

72 Luzes e trevas, bendizei o Senhor! *
73
Raios e nuvens, bendizei o Senhor!

74 Benedícat terra Dóminum, *

laudet et superexáltet eum in sǽcula.

74 Ilhas e terra, bendizei o Senhor! *
Lou
vai-o e exaltai-o pelos culos sem fim!

75 Benedícite, montes et colles, Dómino, *

76 benedícite, univérsa germinántia in terra, Dómino.

75 Montes e colinas, bendizei o Senhor! *
76
Plantas da terra, bendizei o Senhor!

77 Benedícite, mária et flúmina, Dómino, *

78 benedícite, fontes, Dómino.

77 Mares e rios, bendizei o Senhor! *
78
Fontes e nascentes, bendizei o Senhor!

79 Benedícite, cete et ómnia quæ movéntur in aquis, Dómino, *

80 benedícite, omnes vólucres cæli, Dómino.

79 Baleias e peixes, bendizei o Senhor! *
80
Pássaros do céu, bendizei o Senhor!

81 Benedícite, omnes béstiæ et pécora, Dómino, *

82 benedícite, fílii hóminum, Dómino.

81 Feras e rebanhos, bendizei o Senhor! *
82
Filhos dos homens, bendizei o Senhor!

83 Bénedic, Israel, Dómino, *

laudáte et superexaltáte eum in sǽcula.

83 Filhos de Israel, bendizei o Senhor! *
Lou
vai-o e exaltai-o pelos culos sem fim!

84 Benedícite, sacerdótes Dómini, Dómino, *

85 benedícite, servi Dómini, Dómino.

84 Sacerdotes do Senhor, bendizei o Senhor! *
85
Servos do Senhor, bendizei o Senhor!

86 Benedícite, spíritus et ánimæ iustórum, Dómino, *

87 benedícite, sancti et húmiles corde, Dómino.

86 Almas dos justos, bendizei o Senhor! *
87
Santos e humildes, bendizei o Senhor!

88 Benedícite, Ananía, Azaría, Mísael, Dómino, *

laudáte et superexaltáte eum in sǽcula.

88 Jovens Misael, Ananias e Azarias, *
lou
vai-o e exaltai-o pelos culos sem fim!

Benedicámus Patrem et Fílium cum Sancto Spíritu; *

laudémus et superexaltémus eum in sǽcula.

Bendigamos ao Pai e ao Filho e ao Esrito Santo *
lou
vemos e exaltemos pelos culos sem fim!

56 Benedíctus es in firmaménto cæli *

et laudábilis et gloriósus in sǽcula.

56 Bendito sois, Senhor, no firmamento dos céus! *
Sois
digno de louvor e de glória eternamente!

In fine huius cantici non dicitur Glória Patri.

Ant. Sacerdótes sancti incénsum et panes ófferunt Deo, allelúia.

Ant. 3 Vincénti dabo manna abscónditum et nomen novum, allelúia.

Psalmus 149

Salmo 149

Exsultatio sanctorum

A alegria e o louvor dos santos

Filii Ecclesiæ, filii novi populi exsultent in rege suo: in Christo (Hesychius).

Os filhos da Igreja, novo povo de Deus, se alegrem no seu Rei Cristo Jesus (Hesíquio).

1 Cantáte Dómino cánticum novum; *

laus eius in ecclésia sanctórum.

1 Cantai ao Senhor Deus um canto novo, *
e o seu lou
vor na assembleia dos fiéis!

2 Lætétur Israel in eo, qui fecit eum, *

et fílii Sion exsúltent in rege suo.

2 Alegre-se Israel em Quem o fez, *
e Si
ão se rejubile no seu Rei!

3 Laudent nomen eius in choro, *

in týmpano et cíthara psallant ei,

3 Com danças glorifiquem o seu nome, *
toquem
harpa e tambor em sua honra!

4 quia beneplácitum est Dómino in pópulo suo, *

et honorábit mansuétos in salúte.

4 Porque, de fato, o Senhor ama seu povo *
e co
roa com vitória os seus humildes.

5 Iúbilent sancti in glória, *

læténtur in cubílibus suis.

5 Exultem os fiéis por sua glória, *
e can
tando se levantem de seus leitos,

6 Exaltatiónes Dei in gútture eórum *

et gládii ancípites in mánibus eórum,

6 com louvores do Senhor em sua boca *
e es
padas de dois gumes em sua mão,

7 ad faciéndam vindíctam in natiónibus, *

castigatiónes in pópulis,

7 para exercer sua vingança entre as nações *
e infli
gir o seu castigo entre os povos,

8 ad alligándos reges eórum in compédibus *

et nóbiles eórum in mánicis férreis,

8 colocando nas algemas os seus reis, *
e seus
nobres entre ferros e correntes,

9 ad faciéndum in eis iudícium conscríptum: *

glória hæc est ómnibus sanctis eius.

9 para aplicar-lhes a sentença já escrita: *
Eis a
glória para todos os seus santos.

Ant. Vincénti dabo manna abscónditum et nomen novum, allelúia.

LECTIO BREVIS (Mal 1, 11)

Ab ortu solis usque ad occásum magnum est nomen meum in géntibus, et in omni loco sacrificátur et offértur nómini meo oblátio munda, quia magnum nomen meum in géntibus, dicit Dóminus exercítuum.

RESPONSORIUM BREVE

℟. Edúcas panem de terra, * Allelúia, allelúia. Edúcas panem de terra, allelúia, allelúia.

℣. Et vinum lætíficet cor hóminis. * Allelúia, allelúia. Glória Patri. Edúcas panem de terra, allelúia, allelúia.

CANTICUM EVANGELICUM

Ant. Ego sum panis vivus, qui de cælo descéndi; si quis manducáverit ex hoc pane, vivet in ætérnum, allelúia.

Lc 1, 68-79

De Messia eiusque præcursore

68 Benedíctus Dóminus, Deus Israel, *

quia visitávit et fecit redemptiónem plebi suæ

68 Bendito seja o Senhor Deus de Israel, *
que a seu
povo visitou e libertou;

69 et eréxit cornu salútis nobis *

in domo David púeri sui,

69 e fez surgir um poderoso Salvador *
na
casa de Davi, seu servidor,

70 sicut locútus est per os sanctórum, *

qui a sǽculo sunt, prophetárum eius,

70 como falara pela boca de seus santos, *
os pro
fetas desde os tempos mais antigos,

71 salútem ex inimícis nostris *

et de manu ómnium, qui odérunt nos;

71 para salvar-nos do poder dos inimigos *
e da
mão de todos quantos nos odeiam.

72 ad faciéndam misericórdiam cum pátribus nostris *

et memorári testaménti sui sancti,

72 Assim mostrou misericórdia a nossos pais, *
recor
dando a sua santa Aliança

73 iusiurándum, quod iurávit ad Abraham patrem nostrum, *

datúrum se nobis,

73 e o juramento a Abraão, o nosso pai, *
de conce
der-nos

74 ut sine timóre, de manu inimicórum liberáti, *

serviámus illi

74 que, libertos do inimigo,
= a
ele nós sirvamos sem temor

75 in sanctitáte et iustítia coram ipso *

ómnibus diébus nostris.

75 em santidade e em justiça diante dele, *
en
quanto perdurarem nossos dias.

76 Et tu, puer, prophéta Altíssimi vocáberis: *

præíbis enim ante fáciem Dómini paráre vias eius,

=76 Serás profeta do Altíssimo, ó menino, †
pois i
rás andando à frente do Senhor *
para aplai
nar e preparar os seus caminhos,

77 ad dandam sciéntiam salútis plebi eius *

in remissiónem peccatórum eórum,

77 anunciando ao seu povo a salvação, *
que es
na remissão de seus pecados;

78 per víscera misericórdiæ Dei nostri, *

in quibus visitábit nos óriens ex alto,

78 pelo amor do coração de nosso Deus, *
Sol nas
cente que nos veio visitar

79 illumináre his, qui in ténebris et in umbra mortis sedent, *

ad dirigéndos pedes nostros in viam pacis.

79 lá do alto como luz resplandecente *
a ilumi
nar a quantos jazem entre as trevas
= e na
sombra da morte estão sentados †
e
para dirigir os nossos passos, *
gui
ando-nos no caminho da paz.

Ant. Ego sum panis vivus, qui de cælo descéndi; si quis manducáverit ex hoc pane, vivet in ætérnum, allelúia.

PRECES

Iesum Christum, panem vitæ deprecémur, fratres, lætánter dicéntes:

Beátus qui manducábit panem in regno tuo, Dómine.

Christe, sacérdos novi et ætérni fœderis, qui Patri in ara crucis sacrifícium perféctum obtulísti,

— doce nos tecum illud offérre.

Christe, summe rex pacis et iustítiæ, qui panem et vinum in signum oblatiónis tui consecrásti,

— tecum nos hóstias consócia.

Christe, vere adorátor Patris, cuius oblátio munda ab ortu solis usque ad occásum ab Ecclésia offértur,

— in tuo córpore únias quos uno pane sátias.

Christe, manna de cælo descéndens, qui Ecclésiam pascis córpore et sánguine tuo,

— in fortitúdine huius cibi fac nos ambuláre.

Christe, invisíbilis hospes convívii nostri, qui stas ad óstium et pulsas,

— ad nos veni, cena nobíscum et nos tecum.

Pater noster.

Oratio

Deus, qui nobis sub sacraménto mirábili passiónis tuæ memóriam reliquísti, tríbue, quǽsumus, ita nos córporis et sánguinis tui sacra mystéria venerári, ut redemptiónis tuæ fructum in nobis iúgiter sentiámus. Qui vivis.

Conclusio Horæ, ut in Ordinario.


Ad Horam mediam

SANCTISSIMI CORPORIS ET SANGUINIS CHRISTI

℣. Deus, in adiutórium. Glória Patri. Sicut erat. Allelúia.

HYMNUS

Ad Tertiam

Nunc Sanctae

Certum tenéntes

Ant. Desidério desiderávi hoc Pascha manducáre vobíscum, ántequam pátiar, allelúia.

Psalmodia complementaris, vel

Psalmi dominicæ hebdomadæ I, si sollemnitas die dominica celebretur

LECTIO BREVIS (Sap 16, 20)

Angelórum esca nutrivísti pópulum tuum, Dómine, et parátum panem de cælo præstitísti illis sine labóre, omne delectaméntum in se habéntem et ad omnem gustum aptum.

℣. Introíbo ad altáre Dei, allelúia.

℟. Sumam Christum qui rénovat iuventútem meam, allelúia.

Oratio

Deus, qui nobis sub sacraménto mirábili passiónis tuæ memóriam reliquísti, tríbue, quǽsumus, ita nos córporis et sánguinis tui sacra mystéria venerári, ut redemptiónis tuæ fructum in nobis iúgiter sentiámus. Qui vivis.

Ad Sextam

Rector potens

Dicámus Laudes

Ant. Cenántibus illis, accépit Iesus panem, benedíxit ac fregit, dedítque discípulis suis, allelúia.

Psalmodia complementaris, vel

Psalmi dominicæ hebdomadæ I, si sollemnitas die dominica celebretur

LECTIO BREVIS (Prov 9, 1-2)

Sapiéntia ædificávit sibi domum, excídit colúmnas septem; immolávit víctimas suas, míscuit vinum et propósuit mensam suam.

℣. Panem de cælo præstitísti eis, allelúia.

℟. Omne delectaméntum in se habéntem, allelúia.

Oratio

Deus, qui nobis sub sacraménto mirábili passiónis tuæ memóriam reliquísti, tríbue, quǽsumus, ita nos córporis et sánguinis tui sacra mystéria venerári, ut redemptiónis tuæ fructum in nobis iúgiter sentiámus. Qui vivis.

Ad Nonam

Rerum Deus

Ternis Horárum

Ant. Cognovérunt Dóminum Iesum in fractióne panis, allelúia.

Psalmodia complementaris, vel

Psalmi dominicæ hebdomadæ I, si sollemnitas die dominica celebretur

LECTIO BREVIS (Act 2, 42. 47 a)

Erant fratres perseverántes in doctrína apostolórum et communicatióne, in fractióne panis et oratiónibus, collaudántes Deum et habéntes grátiam ad omnem plebem.

℣. Mane nobíscum, Dómine, allelúia.

℟. Quóniam advesperáscit, allelúia.

Oratio

Deus, qui nobis sub sacraménto mirábili passiónis tuæ memóriam reliquísti, tríbue, quǽsumus, ita nos córporis et sánguinis tui sacra mystéria venerári, ut redemptiónis tuæ fructum in nobis iúgiter sentiámus. Qui vivis.

Conclusio Horæ, ut in Ordinario.


Ad II Vésperas

SANCTISSIMI CORPORIS ET SANGUINIS CHRISTI

℣. Deus, in adiutórium. Glória Patri. Sicut erat. Allelúia.

HYMNUS

Pange, lingua, gloriósi

córporis mystérium,

sanguinísque pretiósi,

quem in mundi prétium

fructus ventris generósi

Rex effúdit géntium.

Vamos todos louvar juntos
o mistério do amor,
pois o preço deste mundo
foi o sangue redentor,
recebido de Maria,
que nos deu o Salvador.

Nobis datus, nobis natus

ex intácta Vírgine,

et in mundo conversátus,

sparso verbi sémine,

sui moras incolátus

miro clausit órdine.

Veio ao mundo por Maria,
foi por nós que ele nasceu.
Ensinou sua doutrina,
com os homens conviveu.
No final de sua vida,
um presente ele nos deu.

In suprémæ nocte cenæ

recúmbens cum frátribus,

observáta lege plene

cibis in legálibus,

cibum turbæ duodénæ

se dat suis mánibus.

Observando a Lei mosaica,
se reuniu com os irmãos.
Era noite. Despedida.
Numa ceia: refeição.
Deu-se aos doze em alimento,
pelas suas próprias mãos.

Verbum caro panem verum

verbo carnem éfficit,

fitque sanguis Christi merum,

et, si sensus déficit,

ad firmándum cor sincérum

sola fides súfficit.

A Palavra do Deus vivo
transformou o vinho e o pão
no seu sangue e no seu corpo
para a nossa salvação.
O milagre nós não vemos,
basta a fé no coração.

Tantum ergo sacraméntum

venerémur cérnui,

et antíquum documéntum

novo cedat rítui;

præstet fides suppleméntum

sénsuum deféctui.

Tão sublime sacramento
adoremos neste altar,
pois o Antigo Testamento
deu ao Novo seu lugar.
Venha a fé por suplemento
os sentidos completar.

Genitóri Genitóque

laus et iubilátio,

salus, honor, virtus quoque

sit et benedíctio;

procedénti ab utróque

compar sit laudátio. Amen.

Ao Eterno Pai cantemos
e a Jesus, o Salvador.
Ao Espírito exaltemos,
na Trindade, eterno amor.
Ao Deus Uno e Trino demos
a alegria do louvor.

PSALMODIA

Ant. 1 Sacérdos in ætérnum Christus Dóminus secúndum órdinem Melchísedech, panem et vinum óbtulit.

Psalmus 109 (110), 1-5. 7

Salmo 109(110),1-5.7

Messias rex et sacerdos

O Messias, Rei e Sacerdote

Oportet illum regnare, donec ponat omnes inimicos sub pedibus eius (1 Cor 15, 25).

É preciso que ele reine, até que todos os seus inimigos estejam debaixo de seus pés (1Cor 15,25).

1 Dixit Dóminus Dómino meo: *

«Sede a dextris meis,

donec ponam inimícos tuos *

scabéllum pedum tuórum».

1 Palavra do Senhor ao meu Senhor: *
“As
senta-te ao meu lado direito
até que eu
ponha os inimigos teus *
como esca
belo por debaixo de teus pés!”

2 Virgam poténtiæ tuæ emíttet Dóminus ex Sion: *

domináre in médio inimicórum tuórum.

=2 O Senhor estenderá desde Sião †
vosso
cetro de poder, pois Ele diz: *
“Do
mina com vigor teus inimigos;

3 Tecum principátus in die virtútis tuæ, †

in splendóribus sanctis, *

ex útero ante lucíferum génui te.

=3 tu és príncipe desde o dia em que nasceste; †
na
glória e esplendor da santidade, *
como o or
valho, antes da aurora, eu te gerei!” –

4 Iurávit Dóminus et non pænitébit eum: *

«Tu es sacérdos in ætérnum secúndum órdinem Melchísedech».

=4 Jurou o Senhor e manterá sua palavra: †
“Tu
és sacerdote eternamente, *
se
gundo a ordem do rei Melquisedec!”

5 Dóminus a dextris tuis, *

conquassábit in die iræ suæ reges.

5 À vossa destra está o Senhor, Ele vos diz: *
“No dia da
ira esmagarás os reis da terra!

7 De torrénte in via bibet, *

proptérea exaltábit caput.

7 Beberás água corrente no caminho, *
por
isso seguirás de fronte erguida!”

Ant. Sacérdos in ætérnum Christus Dóminus secúndum órdinem Melchísedech, panem et vinum óbtulit.

Ant. 2 Cálicem salutáris accípiam et sacrificábo hóstiam laudis.

Psalmus 115 (116 B)

Salmo 115(116 B)

Gratiarum actio in templo

Ação de graças no templo

Per ipsum (Christum) offeramus hostiam laudis semper Deo (Hebr 13, 15).

Por meio de Jesus, ofereçamos a Deus um perene sacrifício de louvor (Hb 13,15).

10 Crédidi, étiam cum locútus sum: *

«Ego humiliátus sum nimis».

10 Guardei a minha , mesmo dizendo: *
“É de
mais o sofrimento em minha vida!”

11 Ego dixi in trepidatióne mea: *

«Omnis homo mendax».

11 Confiei, quando dizia na aflição: *
“Todo
homem é mentiroso! Todo homem!”

12 Quid retríbuam Dómino *

pro ómnibus, quæ retríbuit mihi?

12 Que poderei retribuir ao Senhor Deus *
por tudo a
quilo que ele fez em meu favor?

13 Cálicem salutáris accípiam *

et nomen Dómini invocábo.

13 Elevo o lice da minha salvação, *
invo
cando o nome santo do Senhor.

14 Vota mea Dómino reddam *

coram omni pópulo eius.

14 Vou cumprir minhas promessas ao Senhor *
na pre
sença de seu povo reunido. –

15 Pretiósa in conspéctu Dómini *

mors sanctórum eius.

15 É sentida por demais pelo Senhor *
a
morte de seus santos, seus amigos.

16 O Dómine, ego servus tuus, *

ego servus tuus et fílius ancíllæ tuæ.

Dirupísti víncula mea: †

=16 Eis que sou o vosso servo, ó Senhor, †
vosso
servo que nasceu de vossa serva; *
mas me que
brastes os grilhões da escravidão!

17 tibi sacrificábo hóstiam laudis *

et nomen Dómini invocábo.

17 Por isso oferto um sacrifício de louvor, *
invo
cando o nome santo do Senhor.

18 Vota mea Dómino reddam *

coram omni pópulo eiu

18 Vou cumprir minhas promessas ao Senhor *
na pre
sença de seu povo reunido;

19 in átriis domus Dómini, *

in médio tui, Ierúsalem.

19 nos átrios da casa do Senhor, *
em teu
meio, ó cidade de Sião!

Ant. Cálicem salutáris accípiam et sacrificábo hóstiam laudis.

Ant. 3 Tu es via, tu es véritas, tu es vita mundi, Dómine.

Sequens canticum dicitur cum Allelúia, prouti hic notatur, quando cum cantu profertur; in recitatione vero sufficit ut Allelúia dicatur in initio et fine uniuscuiusque strophæ.

Canticum

Cf. Ap 19, 1-2, 5-7

De nuptiis Agni

Allelúia.

1 Salus et glória et virtus Deo nostro, *

(℟. Allelúia.)

2 quia vera et iusta iudícia eius.

℟. Allelúia (allelúia).

Allelúia.

5 Laudem dícite Deo nostro, omnes servi eius *

(℟. Allelúia.)

et qui timétis eum, pusílli et magni!

℟. Allelúia (allelúia).

Allelúia.

6 Quóniam regnávit Dóminus, Deus noster omnípotens. *

(℟. Allelúia.)

7 Gaudeámus et exsultémus et demus glóriam ei.

℟. Allelúia (allelúia).

Allelúia.

Quia venérunt núptiæ Agni, *

(℟. Allelúia.)

et uxor eius præparávit se.

℟. Allelúia (allelúia).

Ant. Tu es via, tu es véritas, tu es vita mundi, Dómine.

LECTIO BREVIS (1 Cor 11, 23-25)

Ego accépi a Dómino, quod et trádidi vobis, quóniam Dóminus Iesus, in qua nocte tradebátur, accépit panem et grátias agens fregit et dixit: «Hoc est corpus meum, quod pro vobis est; hoc fácite in meam commemoratiónem»; simíliter et cálicem, postquam cenátum est, dicens: «Hic calix novum testaméntum est in meo sánguine; hoc fácite, quotiescúmque bibétis, in meam commemoratiónem».

RESPONSORIUM BREVE

℟. Panem cæli dedit eis, * Allelúia, allelúia. Panem cæli dedit eis, allelúia, allelúia.

℣. Panem angelórum manducávit homo. * Allelúia, allelúia. Glória Patri. Panem cæli dedit eis, allelúia, allelúia.

CANTICUM EVANGELICUM

Ant. O sacrum convívium, in quo Christus súmitur: recólitur memória passiónis eius, mens implétur grátia et futúræ glóriæ nobis pignus datur, allelúia.

Lc 1, 46-55

Exsultatio animæ in Domino

46 Magníficat * ánima mea Dóminum,

46 A minha alma engrandece ao Senhor *

47 et exsultávit spíritus meus * in Deo salvatóre meo,

47 e se alegrou o meu espírito em Deus, meu Salvador;

48 quia respéxit humilitátem ancíllæ suæ. *

Ecce enim ex hoc beátam me dicent omnes generatiónes,

48 pois ele viu a pequenez de sua serva, *
desde agora as gerações hão de chamar-me de bendita.

49 quia fecit mihi magna, qui potens est, *

et sanctum nomen eius,

49 O Poderoso fez por mim maravilhas *
e Santo é o seu nome!

50 et misericórdia eius in progénies et progénies *

timéntibus eum.

50 Seu amor, de geração em geração, *
chega a todos que o respeitam;

51 Fecit poténtiam in bráchio suo, *

dispérsit supérbos mente cordis sui;

51 demonstrou o poder de seu braço, *
dispersou os orgulhosos;

52 depósuit poténtes de sede *

et exaltávit húmiles;

52 derrubou os poderosos de seus tronos *
e os humildes exaltou;

53 esuriéntes implévit bonis *

et dívites dimísit inánes.

53 De bens saciou os famintos, *
e despediu, sem nada, os ricos.

54 Suscépit Israel púerum suum, *

recordátus misericórdiæ,

54 Acolheu Israel, seu servidor, *
fiel ao seu amor,

55 sicut locútus est ad patres nostros, *

Abraham et sémini eius in sǽcula.

55 como havia prometido aos nossos pais, *
em favor de Abraão e de seus filhos, para sempre.

Ant. O sacrum convívium, in quo Christus súmitur: recólitur memória passiónis eius, mens implétur grátia et futúræ glóriæ nobis pignus datur, allelúia.

PRECES

Christus in cena, ad quam omnes invítat, corpus et sánguinem suum tradit pro mundi vita. Ipsum deprecémur:

Christe, panis cæléstis, da nobis vitam ætérnam.

Christe, Fili Dei vivi, qui eucharístiæ cenam in tui commemoratiónem fácere præcepísti,

— Ecclésiam tuam fidéli dita mysteriórum celebratióne.

Christe, sacérdos Altíssimi únice, qui sacraménta tua offerénda sacerdótibus commisísti,

— in mores eórum íngere, quæ in signis tríbuis celebráre.

Christe, manna de cælo, qui omnes de uno pane participántes unum éfficis corpus,

— pacem et concórdiam ómnium in te credéntium réfove.

Christe, cæléstis médice, qui remédium immortalitátis et pignus resurrectiónis per tuum panem præbes,

— ægrótis sanitátem et spem vivam peccatóribus redde.

Christe, rex ventúre, qui mystéria in mortem tuam annuntiándam donec veníres ut celebraréntur mandásti,

— omnes, qui in te decessérunt, fac resurrectiónis tuæ partícipes.

Pater noster.

Oratio

Deus, qui nobis sub sacraménto mirábili passiónis tuæ memóriam reliquísti, tríbue, quǽsumus, ita nos córporis et sánguinis tui sacra mystéria venerári, ut redemptiónis tuæ fructum in nobis iúgiter sentiámus. Qui vivis.

Conclusio Horæ, ut in Ordinario.


Ad Completorium

POST II VÉSPERAS SANCTISSIMI CORPORIS ET SANGUINIS CHRISTI

II Vésperas


Feria VI post dominicam II post Pentecosten

SACRATISSIMI CORDIS IESU

Sollemnitas


Ad I Vésperas

SACRATISSIMI CORDIS IESU

℣. Deus, in adiutórium. Glória Patri. Sicut erat. Allelúia.

HYMNUS

Auctor beáte sǽculi,

Christe, Redémptor ómnium,

lumen Patris de lúmine

Deúsque verus de Deo:

Ó Cristo, autor deste mundo,
que redimis terra e céus,
da luz do Pai sois a luz,
Deus verdadeiro de Deus.

Amor coégit te tuus

mortále corpus súmere,

ut, novus Adam, rédderes

quod vetus ille abstúlerat:

O amor vos fez assumir
o nosso corpo mortal,
e, novo Adão, reparastes
do velho a culpa fatal.

Ille amor, almus ártifex

terræ marísque et síderum,

erráta patrum míserans

et nostra rumpens víncula.

O vosso amor, que criou
a terra, o mar e o céu,
do antigo mal condoído,
nossas cadeias rompeu.

Non corde discédat tuo

vis illa amóris íncliti:

hoc fonte gentes háuriant

remissiónis grátiam.

Ninguém se afaste do amor
do vosso bom Coração.
Buscai, nações, nesta fonte
as graças da remissão.

Ad hoc acérbam lánceam

passúmque ad hoc est vúlnera,

ut nos laváret sórdibus

unda fluénte et sánguine.

Aberto foi pela lança
e, na paixão transpassado,
deixou jorrar água e sangue,
lavando nosso pecado.

Iesu, tibi sit glória,

qui corde fundis grátiam,

cum Patre et almo Spíritu

in sempitérna sǽcula. Amen.

Glória a Jesus, que derrama
graça do seu coração,
um com o Pai e o Espírito,
nos tempos sem sucessão.

PSALMODIA

Ant. 1 In caritáte perpétua diléxit nos Deus; ídeo, exaltátus a terra, attráxit nos ad cor suum, míserans.

Psalmus 112 (113)

Salmo 112(113)

Laudabile nomen Domini

O nome do Senhor é digno de louvor

Deposuit potentes de sede et exaltavit humiles (Lc 1, 52).

Derrubou do trono os poderosos e elevou os humildes (Lc 1, 52).

1 Laudáte, púeri Dómini, *

laudáte nomen Dómini.

1 Louvai, louvai, ó servos do Senhor, *
lou
vai, louvai o nome do Senhor!

2 Sit nomen Dómini benedíctum *

ex hoc nunc et usque in sǽculum.

2 Bendito seja o nome do Senhor, *
a
gora e por toda a eternidade!

3 A solis ortu usque ad occásum *

laudábile nomen Dómini.

3 Do nascer do sol até o seu ocaso, *
lou
vado seja o nome do Senhor!

4 Excélsus super omnes gentes Dóminus, *

super cælos glória eius.

4 O Senhor está acima das nações, *
sua
glória vai além dos altos céus.

5 Quis sicut Dóminus Deus noster, qui in altis hábitat *

=5 Quem pode comparar-se ao nosso Deus, †
ao Se
nhor, que no alto céu tem o seu trono *

6 et se inclínat, ut respíciat in cælum et in terram?

6 e se inclina para olhar o céu e a terra?

7 Súscitans de terra ínopem, *

de stércore érigens páuperem,

7 Levanta da poeira o indigente *
e do
lixo ele retira o pobrezinho,

8 ut cóllocet eum cum princípibus, *

cum princípibus pópuli sui.

8 para fa-lo assentar-se com os nobres, *
assen
tar-se com os nobres do seu povo.

9 Qui habitáre facit stérilem in domo, *

matrem filiórum lætántem.

9 Faz a esril, mãe feliz em sua casa, *
vi
vendo rodeada de seus filhos.

Ant. In caritáte perpétua diléxit nos Deus; ídeo, exaltátus a terra, attráxit nos ad cor suum, míserans.

Ant. 2 Díscite a me, quia mitis sum et húmilis corde, et inveniétis réquiem animábus vestris.

Psalmus 145 (146)

Salmo 145(146)

Sperantium in Dominum beatitudo

Felicidade dos que esperam no Senhor

Laudamus Dominum in vita nostra, id est in moribus nostris (Arnobius).

Louvamos o Senhor em nosssa vida, isto é, em nosso proceder (Arnóbio).

1 Lauda, ánima mea, Dóminum; †

=1 Bendize, minha alma, ao Senhor! †

2 laudábo Dóminum in vita mea, *

psallam Deo meo, quámdiu fúero.

2 Bendirei ao Senhor toda a vida, *
canta
rei ao meu Deus sem cessar!

3 Nolíte confídere in princípibus, *

in fíliis hóminum, in quibus non est salus.

3 Não ponhais vossa fé nos que mandam, *
não há
homem que possa salvar.

4 Exíbit spíritus eius, et revertétur in terram suam; *

in illa die períbunt cogitatiónes eórum.

=4 Ao faltar-lhe o respiro ele volta †
para a
terra de onde saiu; *
nesse
dia seus planos perecem.

5 Beátus, cuius Deus Iacob est adiútor, *

cuius spes in Dómino Deo suo,

=5 É feliz todo homem que busca †
seu au
lio no Deus de Jacó, *
e que
põe no Senhor a esperança.

6 qui fecit cælum et terram, *

mare et ómnia, quæ in eis sunt;

qui custódit veritátem in sǽculum, †

6 O Senhor fez o céu e a terra, *
fez o
mar e o que neles existe.
– O Se
nhor é fiel para sempre, *

7 facit iudícium oppréssis, *

dat escam esuriéntibus.

Dóminus solvit compedítos, *

7 faz justiça aos que são oprimidos;
– ele
alimento aos famintos, *
é o Se
nhor quem liberta os cativos.

8 Dóminus illúminat cæcos,

Dóminus érigit depréssos, *

Dóminus díligit iustos,

=8 O Senhor abre os olhos aos cegos, †
o Se
nhor faz erguer-se o caído, *
o Se
nhor ama aquele que é justo.

9 Dóminus custódit ádvenas, †

pupíllum et víduam susténtat *

et viam peccatórum dispérdit.

=9 É o Senhor quem protege o estrangeiro, †
quem am
para a viúva e o órfão, *
mas con
funde os caminhos dos maus.

10 Regnábit Dóminus in sǽcula, *

Deus tuus, Sion, in generatiónem et generatiónem.

=10 O Senhor reinará para sempre! †
Ó Si
ão, o teu Deus reinará *
para
sempre e por todos os séculos!

Ant. Díscite a me, quia mitis sum et húmilis corde, et inveniétis réquiem animábus vestris.

Ant. 3 Ego sum pastor bonus, qui pasco oves meas et pro óvibus meis pono ánimam meam.

Canticum

Ap 4, 11; 5, 9. 10. 12

Cântico Ap 4,11; 5, 9.10.12

Hymnus redemptorum

Hino dos remidos

4,11 Dignus es, Dómine et Deus noster, *

accípere glóriam et honórem et virtútem,

quia tu creásti ómnia, *

et propter voluntátem tuam erant et creáta sunt.

4,11Vós sois digno, Senhor nosso Deus, *
de rece
ber honra, glória e poder!

5,9 Dignus es accípere librum *

et aperíre signácula eius,

quóniam occísus es † et redemísti Deo in sánguine tuo *

ex omni tribu et lingua et pópulo et natióne.

=5,9 Porque todas as coisas criastes, †
é por
vossa vontade que existem *
e sub
sistem porque vós mandais.
= Vós sois
digno, Senhor nosso Deus, †
de o
livro nas mãos receber *
e de a
brir suas folhas lacradas!
– Porque
fostes por nós imolado; *
para
Deus nos remiu vosso sangue
– dentre
todas as tribos
e línguas, *
dentre os
povos da terra e nações.

10 et fecísti eos Deo nostro regnum et sacerdótes, *

et regnábunt super terram.

= 10 Pois fizestes de nós, para Deus, †
sacer
dotes e povo de reis, *
e i
remos reinar sobre a terra.

12 Dignus est Agnus, qui occísus est, †

accípere virtútem et divítias et sapiéntiam *

et fortitúdinem et honórem et glóriam et benedictiónem.

= 12 O Cordeiro imolado é digno †
de rece
ber honra, glória e poder, *
sabedo
ria, louvor, divindade!

Ant. Ego sum pastor bonus, qui pasco oves meas et pro óvibus meis pono ánimam meam.

LECTIO BREVIS (Eph 5, 25 b-27)

Christus diléxit ecclésiam et seípsum trádidit pro ea, ut illam sanctificáret mundans lavácro aquæ in verbo, ut exhibéret ipse sibi gloriósam ecclésiam non habéntem máculam aut rugam aut áliquid eiúsmodi, sed ut sit sancta et immaculáta.

RESPONSORIUM BREVE

℟. Christus diléxit nos et lavit nos * In sánguine suo. Christus diléxit nos et lavit nos in sánguine suo.

℣. Et fecit nos regnum et sacerdótes Deo et Patri. * In sánguine suo. Glória Patri. Christus diléxit nos et lavit nos in sánguine suo.

CANTICUM EVANGELICUM

Ant. Ignem veni míttere in terram, et quid volo nisi ut accendátur?

Lc 1, 46-55

Exsultatio animæ in Domino

46 Magníficat * ánima mea Dóminum,

46 A minha alma engrandece ao Senhor *

47 et exsultávit spíritus meus * in Deo salvatóre meo,

47 e se alegrou o meu espírito em Deus, meu Salvador;

48 quia respéxit humilitátem ancíllæ suæ. *

Ecce enim ex hoc beátam me dicent omnes generatiónes,

48 pois ele viu a pequenez de sua serva, *
desde agora as gerações hão de chamar-me de bendita.

49 quia fecit mihi magna, qui potens est, *

et sanctum nomen eius,

49 O Poderoso fez por mim maravilhas *
e Santo é o seu nome!

50 et misericórdia eius in progénies et progénies *

timéntibus eum.

50 Seu amor, de geração em geração, *
chega a todos que o respeitam;

51 Fecit poténtiam in bráchio suo, *

dispérsit supérbos mente cordis sui;

51 demonstrou o poder de seu braço, *
dispersou os orgulhosos;

52 depósuit poténtes de sede *

et exaltávit húmiles;

52 derrubou os poderosos de seus tronos *
e os humildes exaltou;

53 esuriéntes implévit bonis *

et dívites dimísit inánes.

53 De bens saciou os famintos, *
e despediu, sem nada, os ricos.

54 Suscépit Israel púerum suum, *

recordátus misericórdiæ,

54 Acolheu Israel, seu servidor, *
fiel ao seu amor,

55 sicut locútus est ad patres nostros, *

Abraham et sémini eius in sǽcula.

55 como havia prometido aos nossos pais, *
em favor de Abraão e de seus filhos, para sempre.

Ant. Ignem veni míttere in terram, et quid volo nisi ut accendátur?

PRECES

Iesum, réquiem animárum, deprecémur, fratres, et ab eo postulémus:

Rex amantíssime, miserére.

Iesu, cuius cor láncea est perforátum, sánguinem et aquam effúndens, ut sponsa tibi nascerétur Ecclésia,

— eam sanctam fac et immaculátam.

Iesu, templum Dei sanctum, ab homínibus solútum et a Patre íterum excitátum,

— Ecclésiam fac tabernáculum Altíssimi.

Iesu, rex et centrum ómnium córdium, in caritáte perpétua nos díligens et áttrahens míserans,

— fœdus novum cum ómnibus rénova.

Iesu, pax et reconciliátio nostra, in unum novum hóminem omnes pace compónens, et per crucem interfíciens inimicítias,

— accéssum tríbue ad Patrem.

Iesu, vita et resurréctio nostra, oneratórum reféctio et réquies animárum,

— peccatóres ad te áttrahe.

Iesu, factus obœdiens usque ad mortem crucis propter nímiam tuam caritátem,

— omnes in tua pace dormiéntes resúscita.

Pater noster.

Oratio

Concéde, quǽsumus, omnípotens Deus, ut, qui dilécti Fílii tui corde gloriántes, eius præcípua in nos benefícia recólimus caritátis, de illo donórum fonte cælésti supereffluéntem grátiam mereámur accípere. Per Dóminum.

Conclusio Horæ, ut in Ordinario.


Ad Completorium

POST I VÉSPERAS SACRATISSIMI CORDIS IESU

I Vésperas

Ad Invitatorium

SACRATISSIMI CORDIS IESU

Ante Officium quod a solo persolvitur, dici potest sequens oratio:

Aperi, Dómine, os meum ad benedicéndum nomen sanctum tuum; munda cor meum ab ómnibus vanis, pervérsis et aliénis cogitatiónibus; intelléctum illúmina, afféctum inflámma, ut digne, atténte ac devóte hoc Offícium recitáre váleam, et exaudíri mérear ante conspéctum divínæ maiestátis tuæ. Per Christum Dóminum nostrum. Amen.

℣. Dómine, lábia.

Ant. Cor Iesu, amóre nostri vulnerátum, veníte, adorémus.

Venite, exsultemus Domino

Iubilate Domino

Deus misereatur nostri

Domini est terra


Ad Officium lectionis

SACRATISSIMI CORDIS IESU

℣. Deus, in adiutórium. Glória Patri. Sicut erat. Allelúia.

Quæ tamen omittuntur quando Invitatorium immediate præcedit.

HYMNUS

Cor, arca legem cóntinens

non servitútis véteris,

sed grátiæ, sed véniæ,

sed et misericórdiæ;

Coração, arca santa, guardando
não a lei que aos antigos foi dada,
mas o dom duma nova Aliança,
no perdão e na graça firmada.

Cor, sanctuárium novi

intemerátum fœderis,

templum vetústo sánctius

velúmque scisso utílius:

Coração, sois o novo Sacrário
da Aliança do céu com a terra,
Templo novo, mais santo que o velho,
véu que o Santo dos Santos encerra.

Te vulnerátum cáritas

ictu paténti vóluit,

amóris invisíbilis

ut venerémur vúlnera.

Vosso lado por nós foi aberto,
revelando ao olhar dos mortais
as raízes do amor invisível,
da ternura com que nos amais.

Hoc sub amóris sýmbolo

passus cruénta et mýstica,

utrúmque sacrifícium

Christus sacérdos óbtulit.

Sois sinal do amor infinito
de Jesus, que por nós se entregou,
e na cruz, sacerdote perfeito,
a perfeita oblação consumou.

Quis non amántem rédamet?

quis non redémptus díligat

et caritáte iúgiter

hærére Christo géstiat?

Tal amor, haverá quem não ame?
Quem lhe possa ficar insensível?
Quem não busque, na paz deste lado,
o refúgio, a morada invisível?

Iesu, tibi sit glória,

qui corde fundis grátiam,

cum Patre et almo Spíritu,

in sempitérna sǽcula. Amen.

Esta graça esperamos do Pai
e do Espírito Santo também:
no fiel Coração de Jesus
para sempre habitarmos. Amém.

PSALMODIA

Ant. 1 Apud te est fons vitæ; torrénte voluptátis tuæ potábis nos.

Psalmus 35 (36)

Salmo 35(36)

Malitia peccatoris, Domini bonitas

A malícia do pecador e a bondade de Deus

Qui sequitur me, non ambulabit in tenebris, sed habebit lucem vitæ (Io 8, 12).

Quem me segue, não andará nas trevas, mas terá a luz da vida (Jo 8,12).

2 Susúrrat iníquitas ad ímpium in médio cordis eius; *

non est timor Dei ante óculos eius.

2 O pecado sussurra ao ímpio *
lá no
fundo do seu coração;
– o te
mor do Senhor, nosso Deus, *
não e
xiste perante seus olhos.

3 Quóniam blandítur ipsi in conspéctu eius, *

ut non invéniat iniquitátem suam et óderit.

3 Lisonjeia a si mesmo pensando: *
“Ninguém
nem condena o meu crime!”

4 Verba oris eius iníquitas et dolus, *

désiit intellégere, ut bene ágeret.

4 Traz na boca maldade e engano; *
já não
quer refletir e agir bem.

5 Iniquitátem meditátus est in cubíli suo, †

ástitit omni viæ non bonæ, *

malítiam autem non odívit.

=5 Arquiteta a maldade em seu leito, †
nos ca
minhos errados insiste *
e não
quer afastar-se do mal.

6 Dómine, in cælo misericórdia tua *

et véritas tua usque ad nubes;

6 Vosso amor chega aos céus, ó Senhor, *
chega às
nuvens a vossa verdade.

7 iustítia tua sicut montes Dei, †

iudícia tua abýssus multa: *

hómines et iuménta salvábis, Dómine.

7 Como as altas montanhas eternas *
é a
vossa justiça, Senhor;
– e os
vossos juízos superam *
os a
bismos profundos dos mares.
– Os ani
mais e os homens salvais: *

8 Quam pretiósa misericórdia tua, Deus! *

Fílii autem hóminum in tégmine alárum tuárum sperábunt;

8 quão preciosa é, Senhor, vossa graça!
– Eis que os
filhos dos homens se abrigam *
sob a
sombra das asas de Deus.

9 inebriabúntur ab ubertáte domus tuæ, *

et torrénte voluptátis tuæ potábis eos.

9 Na abundância de vossa morada, *
eles
vêm saciar-se de bens.
– Vós lhes
dais de beber água viva, *
na tor
rente das vossas delícias.

10 Quóniam apud te est fons vitæ, *

et in lúmine tuo vidébimus lumen.

10 Pois em vós está a fonte da vida, *
e em vossa
luz contemplamos a luz.

11 Præténde misericórdiam tuam sciéntibus te *

et iustítiam tuam his, qui recto sunt corde.

11 Conservai aos fiéis vossa graça, *
e aos
retos, a vossa justiça!

12 Non véniat mihi pes supérbiæ, *

et manus peccatóris non móveat me.

12 Não me pisem os pés dos soberbos, *
nem me ex
pulsem as mãos dos malvados!

13 Ibi cecidérunt, qui operántur iniquitátem, *

expúlsi sunt, nec potuérunt stare.

13 Os perversos, tremendo, caíram *
e não
podem erguer-se do chão.

Ant. Apud te est fons vitæ; torrénte voluptátis tuæ potábis nos.

Ant. 2 Dum anxiarétur cor meum, in petra exaltásti me.

Psalmus 60 (61)

Salmo 60(61)

Exsulis oratio

Oração do exilado

Oratio iusti æterna sperantis (S. Hilarius).

Oração do justo que espera a vida eterna (Sto. Hilário).

2 Exáudi, Deus, deprecatiónem meam, *

inténde oratióni meæ.

2 Escutai, ó Senhor Deus, minha oração, *
aten
dei à minha prece, ao meu clamor!

3 A fínibus terræ ad te clamávi, †

dum anxiarétur cor meum. *

In petram inaccéssam mihi deduc me!

3 Dos confins do universo a vós eu clamo, *
e em
mim o coração já desfalece.
– Condu
zi-me às alturas do rochedo, *
e dei
xai-me descansar nesse lugar!

4 Quia factus es spes mea, *

turris fortitúdinis a fácie inimíci.

4 Porque sois o meu refúgio e fortaleza, *
torre
forte na presença do inimigo.

5 Inhabitábo in tabernáculo tuo in sǽcula, *

prótegar in velaménto alárum tuárum,

5 Quem me dera morar sempre em vossa casa *
e abri
gar-me à proteção de vossas asas!

6 quóniam tu, Deus meus, exaudísti vota mea, *

dedísti hereditátem timéntium nomen tuum.

6 Pois ouvistes, ó Senhor, minhas promessas, *
e me fi
zestes tomar parte em vossa herança.

7 Dies super dies regis adícies, *

annos eius usque in diem generatiónis et generatiónis.

7 Acrescentai ao nosso rei dias aos dias, *
e seus
anos durem muitas gerações!

8 Sédeat in ætérnum in conspéctu Dei; *

misericórdia et véritas servent eum.

8 Reine sempre na presença do Senhor, *
vossa ver
dade e vossa graça o conservem!

9 Sic psalmum dicam nómini tuo in sǽculum sǽculi, *

ut reddam vota mea de die in diem.

9 Então sempre cantarei o vosso nome *
e cumpri
rei minhas promessas dia a dia.

Ant. Dum anxiarétur cor meum, in petra exaltásti me.

Ant. 3 Vidérunt omnes términi terræ salutáre Dei nostri.

Psalmus 97 (98)

Salmo 97(98)

Ant. Beátus vir qui ámbulat in iustítia et lóquitur veritátem.

Ant. 3 Iubiláte in conspéctu regis Dómini.

Dominus victor in iudicio

Deus, vencedor como juiz

Hic psalmus priorem Domini adventum significat et fidem omnium gentium (S. Athanasius).

Este salmo significa a primeira vinda do Senhor e a fé de todos os povos (Sto. Atanásio).

1 Cantáte Dómino cánticum novum, *

quia mirabília fecit.

Salvávit sibi déxtera eius, *

et bráchium sanctum eius.

1 Cantai ao Senhor Deus um canto novo, *
porque
ele fez progios!
– Sua
mão e o seu braço forte e santo *
alcan
çaram-lhe a vitória.

2 Notum fecit Dóminus salutáre suum, *

in conspéctu géntium revelávit iustítiam suam.

2 O Senhor fez conhecer a salvação, *
e às na
ções, sua justiça;

3 Recordátus est misericórdiæ suæ *

et veritátis suæ dómui Israel.

Vidérunt omnes términi terræ *

salutáre Dei nostri.

3 recordou o seu amor sempre fiel *
pela
casa de Israel.
– Os con
fins do universo contemplaram *
a salva
ção do nosso Deus.

4 Iubiláte Deo, omnis terra, *

erúmpite, exsultáte et psállite.

4 Aclamai o Senhor Deus, ó terra inteira, *
ale
grai-vos e exultai!

5 Psállite Dómino in cíthara, *

in cíthara et voce psalmi;

5 Cantai salmos ao Senhor ao som da harpa *
e da
tara suave!

6 in tubis ductílibus et voce tubæ córneæ, *

iubiláte in conspéctu regis Dómini.

6 Aclamai, com os clarins e as trombetas, *
ao Se
nhor, o nosso Rei!

7 Sonet mare et plenitúdo eius, *

orbis terrárum et qui hábitant in eo.

7 Aplauda o mar com todo ser que nele vive, *
o mundo in
teiro e toda gente!

8 Flúmina plaudent manu, †

simul montes exsultábunt

8 As montanhas e os rios batam palmas *
e e
xultem de alegria,

9 a conspéctu Dómini, *

quóniam venit iudicáre terram.

Iudicábit orbem terrárum in iustítia *

et pópulos in æquitáte.

9 na presença do Senhor, pois ele vem, *
vem jul
gar a terra inteira.
– Julga
o universo com justiça *
e as na
ções com eqüidade.

Ant. Vidérunt omnes términi terræ salutáre Dei nostri.

℣. Memor ero óperum Dómini.

℟. Memor ero ab inítio mirabílium suórum.

LECTIO PRIOR

De Epístola beáti Pauli apóstoli ad Romános 8, 28-39

Caritas Dei in Christo manifestatur

Fratres: 28 Scimus autem quóniam diligéntibus Deum ómnia cooperántur in bonum, his, qui secúndum propósitum vocáti sunt. 29 Nam, quos præscívit, et prædestinávit confórmes fíeri imáginis Fílii eius, ut sit ipse primogénitus in multis frátribus; 30 quos autem prædestinávit, hos et vocávit; et quos vocávit, hos et iustificávit; quos autem iustificávit, illos et glorificávit.

31 Quid ergo dicémus ad hæc? Si Deus pro nobis, quis contra nos? 32 Qui Fílio suo non pepércit, sed pro nobis ómnibus trádidit illum, quómodo non étiam cum illo ómnia nobis donábit? 33 Quis accusábit advérsus eléctos Dei? Deus, qui iustíficat? 34 Quis est qui condémnet? Christus Iesus, qui mórtuus est, immo qui suscitátus est, qui et est ad déxteram Dei, qui étiam interpéllat pro nobis?

35 Quis nos separábit a caritáte Christi? Tribulátio an angústia an persecútio an fames an núditas an perículum an gládius? 36 Sicut scriptum est:

«Propter te mortificámur tota die,

æstimáti sumus ut oves occisiónis».

37 Sed in his ómnibus supervíncimus per eum, qui diléxit nos. 38 Certus sum enim quia neque mors neque vita neque ángeli neque principátus neque instántia neque futúra neque virtútes 39 neque altitúdo neque profúndum neque ália quǽlibet creatúra póterit nos separáre a caritáte Dei, quæ est in Christo Iesu Dómino nostro.

RESPONSORIUM (Eph 2, 5. 4 b. 7 a)

℟. Cum essémus mórtui peccátis, convivificávit nos Deus Christo * Propter nímiam caritátem suam qua diléxit nos.

℣. Ut osténderet in sǽculis superveniéntibus abundántes divítias grátiæ suæ. * Propter nímiam caritátem suam qua diléxit nos.

Prima Lettura

Dalla lettera ai Romani di san Paolo, apostolo – 8, 28-39

L’amore di Dio si è manifestato in Cristo

Fratelli, noi sappiamo che tutto concorre al bene di coloro che amano Dio, che sono stati chiamati secondo il suo disegno. Poiché quelli che egli da sempre ha conosciuto li ha anche predestinati ad essere conformi all’immagine del Figlio suo, perché egli sia il primogenito tra molti fratelli; quelli poi che ha predestinati li ha anche chiamati; quelli che ha chiamati li ha anche giustificati; quelli che ha giustificati li ha anche glorificati.

Che diremo dunque in proposito? Se Dio è per noi, chi sarà contro di noi? Egli che non ha risparmiato il proprio Figlio, ma lo ha dato per tutti noi, come non ci donerà ogni cosa insieme con lui? Chi accuserà gli eletti di Dio? Dio giustifica. Chi condannerà? Cristo Gesù, che è morto, anzi, che è risuscitato, sta alla destra di Dio e intercede per noi?

Chi ci separerà dunque dall’amore di Cristo? Forse la tribolazione, l’angoscia, la persecuzione, la fame, la nudità, il pericolo, la spada? Proprio come sta scritto: Per causa tua siamo messi a morte tutto il giorno, siamo trattati come pecore da macello (Sal 43, 22).

Ma in tutte queste cose noi siamo più che vincitori per virtù di colui che ci ha amati. Io sono infatti persuaso che né morte né vita, né angeli né principati, né presente né avvenire, né potenze, né altezza né profondità, né alcun’altra creatura potrà mai separarci dall’amore di Dio, in Cristo Gesù, nostro Signore.

Responsorio Cfr. Ef 2, 5. 4. 7

R. Morti eravamo per i peccati, Dio ci ha fatti rivivere con Cristo: * grande è l’amore con il quale ci ha amati.

V. Per mostrare nei secoli futuri la straordinaria ricchezza della sua grazia:

R. grande è l’amore con il quale ci ha amati.

LECTIO ALTERA

Ex Opéribus sancti Bonaventúræ epíscopi

(Opusculum 3, Lignum vitæ, 29-30. 47)

Apud te est fons vitæ

Consídera et tu, homo redémpte, quis, quantus et qualis est hic, qui pro te pendet in cruce, cuius mors vivíficat mórtuos, cuiúsque tránsitum et cælum luget et terra, et lápides duri scindúntur.

Porro ut de látere Christi dormiéntis in cruce formarétur Ecclésia, et Scriptúra implerétur quæ dicit: Vidébunt in quem transfixérunt, divína est ordinatióne indúltum, ut unus mílitum láncea latus sacrum illud aperiéndo perfóderet, quátenus sánguine cum aqua manánte, prétium effunderétur nostræ salútis, quod a fonte, scílicet cordis arcáno, profúsum, vim daret sacraméntis Ecclésiæ ad vitam grátiæ conferéndam, essétque iam in Christo vivéntibus póculum fontis vivi saliéntis in vitam ætérnam.

Surge ígitur, amíca Christi, esto sicut colúmba nidíficans in summo ore foráminis, ibi ut passer invéniens domum, vigiláre non cesses, ibi tamquam turtur casti amóris pullos abscónde, ibi os appóne, ut háurias aquas de fóntibus Salvatóris. Hic enim est fons egrédiens de médio paradísi, qui in quáttuor divísus cápita et in corda devóta diffúsus, fecúndat et írrigat univérsam terram.

Ad hunc fontem vitæ et lúminis curre, cum desidério vivo, quæcúmque es, ánima Deo devóta, et cordis íntima vi ad eum clama: «O ineffábilis decor Dei excélsi et puríssima cláritas lucis ætérnæ, vita omnem vitam vivíficans, lux omne lumen illúminans et consérvans in splendóre perpétuo multifórmia lúmina fulgéntia, ante thronum divinitátis tuæ a primǽvo dilúculo!

O ætérnum et inaccessíbile, clarum et dulce proflúvium fontis abscónditi ab óculis ómnium mortálium, cuius profúndum sine fundo, cuius altum sine término, cuius amplitúdo incircumscriptíbilis, et cuius púritas imperturbábilis.

Ex quo flúvius procédit, qui lætíficat civitátem Dei, ut in voce exsultatiónis et confessiónis decantémus tibi cántica laudis, experiéntia teste probántes, quóniam apud te est fons vitæ, et in lúmine tuo vidébimus lumen».

RESPONSORIUM (Ps 102 (103), 2. 4; 33 (34), 9 a)

℟. Bénedic, ánima mea, Dómino, et noli oblivísci omnes retributiónes eius, * Qui rédimit de intéritu vitam tuam, qui corónat te in misericórdia et miseratiónibus.

℣. Gustáte et vidéte quóniam suávis est Dóminus. * Qui rédimit de intéritu vitam tuam, qui corónat te in misericórdia et miseratiónibus.

Seconda Lettura

Dalle «Opere» di san Bonaventura, vescovo

(Opusc. 3, Il legno della vita, 29-30. 47; Opera omnia 8, 79)

Presso di te é la sorgente della vita

Considera anche tu, o uomo redento, chi, quanto grande e di qual natura sia colui che pende per te dalla croce. La sua morte dà la vita ai morti, al suo trapasso piangono cielo e terra, le dure pietre si spaccano.

Inoltre, perché dal fianco di Cristo morto in croce fosse formata la Chiesa e si adempisse la Scrittura che dice: «Volgeranno lo sguardo a colui che hanno trafitto» (Gv 19, 37), per divina disposizione é stato permesso che un soldato trafiggesse e aprisse quel sacro costato. Ne uscì sangue ed acqua, prezzo della nostra salvezza. Lo sgorgare da una simile sorgente, cioè dal segreto del cuore, dà ai sacramenti della Chiesa la capacità di conferire la vita eterna ed é, per coloro che già vivono in Cristo, bevanda di fonte viva «che zampilla per la vita eterna» (Gv 4, 14).

Sorgi, dunque, o anima amica di Cristo. Sii come colomba «che pone il suo nido nelle pareti di una gola profonda» (Ger 48, 28). Come «il passero che ha trovato la sua dimora» (Sal 83, 4), non cessare di vegliare in questo santuario. Ivi, come tortora, nascondi i tuoi piccoli, nati da un casto amore. Ivi accosta la bocca per attingere le acque dalle sorgenti del Salvatore (cfr. Is 12, 3). Da qui infatti scaturisce la sorgente che scende dal centro del paradiso, la quale, divisa in quattro fiumi (cfr. Gn 2, 10) e, infine, diffusa nei cuori che ardono di amore, feconda ed irriga tutta la terra.

Corri a questa fonte di vita e di luce con vivo desiderio, chiunque tu sia, o anima consacrata a Dio, e con l’intima forza del cuore grida a lui: «O ineffabile bellezza del Dio eccelso, o splendore purissimo di luce eterna! Tu sei vita che vivifica ogni vita, luce che illumina ogni luce e che conserva nell’eterno splendore i multiformi luminari che brillano davanti al trono della tua divinità fin dalla prima aurora.

O eterno e inaccessibile, splendido e dolce fluire di fonte nascosta agli occhi di tutti i mortali! La tua profondità é senza fine, la tua altezza senza termine, la tua ampiezza è infinita, la tua purezza imperturbabile!

Da te scaturisce il fiume «che rallegra la città di Dio» (Sal 45, 5), perché «in mezzo ai canti di una moltitudine in festa» (Sal 41, 5) possiamo cantare cantici di lode, dimostrando con la testimonianza dell’esperienza, che «in te é la sorgente della vita e alla tua luce vediamo la luce» (Sal 35, 10).

Responsorio Sal 102, 2. 4; 33, 9

R. Benedici il Signore, anima mia, non dimenticare tanti suoi benefici. * Gustate e vedete quant’è buono il Signore.

V. Egli salva dalla tomba la tua vita, ti corona di grazia e di misericordia:

R. Gustate e vedete quant’è buono il Signore.

Hymnus Te Deum

Te Deum laudámus: * te Dóminum confitémur.

Te ætérnum Patrem, * omnis terra venerátur.

Tibi omnes ángeli, * tibi cæli et univérsæ potestátes:

tibi chérubim et séraphim * incessábili voce proclámant:

Sanctus, * Sanctus, * Sanctus * Dóminus Deus Sábaoth.

Pleni sunt cæli et terra * maiestátis glóriæ tuæ.

Te gloriósus * Apostolórum chorus,

te prophetárum * laudábilis númerus,

te mártyrum candidátus * laudat exércitus.

Te per orbem terrárum * sancta confitétur Ecclésia,

Patrem * imménsæ maiestátis;

venerándum tuum verum * et únicum Fílium;

Sanctum quoque * Paráclitum Spíritum.

Tu rex glóriæ, * Christe.

Tu Patris * sempitérnus es Fílius.

Tu, ad liberándum susceptúrus hóminem, * non horruísti Vírginis úterum.

Tu, devícto mortis acúleo, * aperuísti credéntibus regna cælórum.

Tu ad déxteram Dei sedes * in glória Patris.

Iudex créderis * esse ventúrus.

Te ergo quǽsumus, tuis fámulis súbveni, * quos pretióso sánguine redemísti.

Ætérna fac cum sanctis tuis * in glória numerári.

Hæc ultima pars hymni ad libitum omitti potest.

Salvum fac pópulum tuum, Dómine, * et bénedic hereditáti tuæ.

Et rege eos, * et extólle illos usque in ætérnum.

Per síngulos dies * benedícimus te;

et laudámus nomen tuum in sǽculum, * et in sǽculum sǽculi.

Dignáre, Dómine, die isto * sine peccáto nos custodíre.

Miserére nostri, Dómine, * miserére nostri.

Fiat misericórdia tua, Dómine, super nos, * quemádmodum sperávimus in te.

In te, Dómine, sperávi: * non confúndar in ætérnum.

Oratio

Concéde, quǽsumus, omnípotens Deus, ut, qui dilécti Fílii tui corde gloriántes, eius præcípua in nos benefícia recólimus caritátis, de illo donórum fonte cælésti supereffluéntem grátiam mereámur accípere. Per Dóminum.

Conclusio Horæ, ut in Ordinario.


Ad Laudes matutinas

SACRATISSIMI CORDIS IESU

℣. Deus, in adiutórium. Glória Patri. Sicut erat. Allelúia.

Quæ tamen omittuntur quando Invitatorium immediate præcedit.

HYMNUS

Iesu, auctor cleméntiæ,

totíus spes lætítiæ,

dulcóris fons et grátiæ,

veræ cordis delíciæ:

Jesus, autor da clemência,
gozo, esperança e perdão,
fonte de graça e doçura,
delícia do coração.

Iesu, spes pæniténtibus,

quam pius es peténtibus,

quam bonus te quæréntibus;

sed quid inveniéntibus?

Do penitente esperança,
ao suplicante atendeis.
Sois bom com quem vos procura;
se vos achar, que sereis?

Tua, Iesu, diléctio,

grata mentis reféctio,

replet sine fastídio,

dans famem desidério.

O vosso amor, ó Jesus,
doce alimento da mente,
sem dar fastio, sacia,
gerando fome crescente.

O Iesu dilectíssime,

spes suspirántis ánimæ,

te quærunt piæ lácrimæ,

te clamor mentis íntimæ.

Ó muito amado Jesus,
da alma ansiosa esperança:
o coração, num clamor,
chama por vós, não descansa.

Mane nobíscum, Dómine,

mane novum cum lúmine,

pulsa noctis calígine

mundum replens dulcédine.

Ficai conosco, Senhor,
nova Manhã que fulgura
e vence as trevas da noite,
trazendo ao mundo a doçura.

Iesu, summa benígnitas,

mira cordis iucúnditas,

incomprehénsa bónitas,

tua nos stringit cáritas.

Jesus, suprema clemência,
dos corações suavidade,
o vosso amor nos impele,
incompreendida Bondade.

Iesu, flos Matris vírginis,

amor nostræ dulcédinis,

laus tibi sine términis,

regnum beatitúdinis. Amen.

Jesus, ó flor da Mãe Virgem,
encanto, amor, sumo Bem,
a vós louvor para sempre
no Reino eterno. Amém.

PSALMODIA

Ant. 1 Stans Iesus clamábat dicens: Si quis sitit, véniat ad me et bibat.

Psalmus 62 (63), 2-9

Salmo 62(63),2-9

Anima Dominum sitiens

Sede de Deus

Ad Deum vigilat, qui opera noctis reicit.

Vigia diante de Deus, quem rejeita as obras das trevas.

2 Deus, Deus meus es tu, *

ad te de luce vígilo.

Sitívit in te ánima mea, *

te desiderávit caro mea,

in terra desérta et árida et inaquósa. †

2 Sois vós, ó Senhor, o meu Deus! *
Desde a au
rora ansioso vos busco!
= A minha alma tem sede de vós, †
minha
carne também vos deseja, *
como
terra sedenta e sem água!

3 Sic in sancto appárui tibi, *

ut vidérem virtútem tuam et glóriam tuam.

3 Venho, assim, contemplar-vos no templo, *
para
ver vossa glória e poder.

4 Quóniam mélior est misericórdia tua super vitas, *

lábia mea laudábunt te.

4 Vosso amor vale mais do que a vida: *
e por
isso meus lábios vos louvam.

5 Sic benedícam te in vita mea *

et in nómine tuo levábo manus meas.

5 Quero, pois, vos louvar pela vida, *
e ele
var para vós minhas mãos!

6 Sicut ádipe et pinguédine repleátur ánima mea, *

et lábiis exsultatiónis laudábit os meum.

6 A minha alma será saciada, *
como em
grande banquete de festa;
– canta
a alegria em meus lábios, *
ao can
tar para vós meu louvor!

7 Cum memor ero tui super stratum meum, *

in matutínis meditábor de te,

7 Penso em vós no meu leito, de noite, *
nas vi
lias suspiro por vós!

8 quia fuísti adiútor meus, *

et in velaménto alárum tuárum exsultábo.

8 Para mim fostes sempre um socorro; *
de vossas
asas à sombra eu exulto!

9 Adhǽsit ánima mea post te, *

me suscépit déxtera tua.

9 Minha alma se agarra em vós; *
com po
der vossa mão me sustenta.

Ant. Stans Iesus clamábat dicens: Si quis sitit, véniat ad me et bibat.

Ant. 2 Veníte ad me, omnes qui laborátis et oneráti estis, et ego refíciam vos.

Canticum

Dan 3, 57-88. 56

Cântico Dn 3,57-88.56

Omnis creatura laudet Dominum

Louvor das criaturas ao Senhor

Laudem dicite Deo nostro, omnes servi eius (Ap 19, 5).

Louvai o nosso Deus, todos os seus servos (Ap 19,5).

57 Benedícite, ómnia ópera Dómini, Dómino, *

laudáte et superexaltáte eum in sǽcula.

57 Obras do Senhor, bendizei o Senhor, *
lou
vai-o e exaltai-o pelos culos sem fim!

58 Benedícite, cæli, Dómino, *

59 benedícite, ángeli Dómini, Dómino.

58 Céus do Senhor, bendizei o Senhor! *
59
Anjos do Senhor, bendizei o Senhor!

60 Benedícite, aquæ omnes, quæ super cælos sunt, Dómino, *

61 benedícat omnis virtus Dómino.

60 Águas do alto céu, bendizei o Senhor! *
61 Po
tências do Senhor, bendizei o Senhor!

62 Benedícite, sol et luna, Dómino, *

63 benedícite, stellæ cæli, Dómino.

62 Lua e sol, bendizei o Senhor! *
63
Astros e estrelas, bendizei o Senhor!

64 Benedícite, omnis imber et ros, Dómino, *

65 benedícite, omnes venti, Dómino.

64 Chuvas e orvalhos, bendizei o Senhor! *
65
Brisas e ventos, bendizei o Senhor!

66 Benedícite, ignis et æstus, Dómino, *

67 benedícite, frigus et æstus, Dómino.

66 Fogo e calor, bendizei o Senhor! *
67
Frio e ardor, bendizei o Senhor!

68 Benedícite, rores et pruína, Dómino, *

69 benedícite, gelu et frigus, Dómino.

68 Orvalhos e garoas, bendizei o Senhor! *
69 Ge
ada e frio, bendizei o Senhor!

70 Benedícite, glácies et nives, Dómino, *

71 benedícite, noctes et dies, Dómino.

70 Gelos e neves, bendizei o Senhor! *
71
Noites e dias, bendizei o Senhor!

72 Benedícite, lux et ténebræ, Dómino, *

73 benedícite, fúlgura et nubes, Dómino.

72 Luzes e trevas, bendizei o Senhor! *
73
Raios e nuvens, bendizei o Senhor!

74 Benedícat terra Dóminum, *

laudet et superexáltet eum in sǽcula.

74 Ilhas e terra, bendizei o Senhor! *
Lou
vai-o e exaltai-o pelos culos sem fim!

75 Benedícite, montes et colles, Dómino, *

76 benedícite, univérsa germinántia in terra, Dómino.

75 Montes e colinas, bendizei o Senhor! *
76
Plantas da terra, bendizei o Senhor!

77 Benedícite, mária et flúmina, Dómino, *

78 benedícite, fontes, Dómino.

77 Mares e rios, bendizei o Senhor! *
78
Fontes e nascentes, bendizei o Senhor!

79 Benedícite, cete et ómnia quæ movéntur in aquis, Dómino, *

80 benedícite, omnes vólucres cæli, Dómino.

79 Baleias e peixes, bendizei o Senhor! *
80
Pássaros do céu, bendizei o Senhor!

81 Benedícite, omnes béstiæ et pécora, Dómino, *

82 benedícite, fílii hóminum, Dómino.

81 Feras e rebanhos, bendizei o Senhor! *
82
Filhos dos homens, bendizei o Senhor!

83 Bénedic, Israel, Dómino, *

laudáte et superexaltáte eum in sǽcula.

83 Filhos de Israel, bendizei o Senhor! *
Lou
vai-o e exaltai-o pelos culos sem fim!

84 Benedícite, sacerdótes Dómini, Dómino, *

85 benedícite, servi Dómini, Dómino.

84 Sacerdotes do Senhor, bendizei o Senhor! *
85
Servos do Senhor, bendizei o Senhor!

86 Benedícite, spíritus et ánimæ iustórum, Dómino, *

87 benedícite, sancti et húmiles corde, Dómino.

86 Almas dos justos, bendizei o Senhor! *
87
Santos e humildes, bendizei o Senhor!

88 Benedícite, Ananía, Azaría, Mísael, Dómino, *

laudáte et superexaltáte eum in sǽcula.

88 Jovens Misael, Ananias e Azarias, *
lou
vai-o e exaltai-o pelos culos sem fim!

Benedicámus Patrem et Fílium cum Sancto Spíritu; *

laudémus et superexaltémus eum in sǽcula.

Bendigamos ao Pai e ao Filho e ao Esrito Santo *
lou
vemos e exaltemos pelos culos sem fim!

56 Benedíctus es in firmaménto cæli *

et laudábilis et gloriósus in sǽcula.

56 Bendito sois, Senhor, no firmamento dos céus! *
Sois
digno de louvor e de glória eternamente!

In fine huius cantici non dicitur Glória Patri.

Ant. Veníte ad me, omnes qui laborátis et oneráti estis, et ego refíciam vos.

Ant. 3 Fili, præbe mihi cor tuum et óculi tui custódiant vias meas.

Psalmus 149

Salmo 149

Exsultatio sanctorum

A alegria e o louvor dos santos

Filii Ecclesiæ, filii novi populi exsultent in rege suo: in Christo (Hesychius).

Os filhos da Igreja, novo povo de Deus, se alegrem no seu Rei Cristo Jesus (Hesíquio).

1 Cantáte Dómino cánticum novum; *

laus eius in ecclésia sanctórum.

1 Cantai ao Senhor Deus um canto novo, *
e o seu lou
vor na assembleia dos fiéis!

2 Lætétur Israel in eo, qui fecit eum, *

et fílii Sion exsúltent in rege suo.

2 Alegre-se Israel em Quem o fez, *
e Si
ão se rejubile no seu Rei!

3 Laudent nomen eius in choro, *

in týmpano et cíthara psallant ei,

3 Com danças glorifiquem o seu nome, *
toquem
harpa e tambor em sua honra!

4 quia beneplácitum est Dómino in pópulo suo, *

et honorábit mansuétos in salúte.

4 Porque, de fato, o Senhor ama seu povo *
e co
roa com vitória os seus humildes.

5 Iúbilent sancti in glória, *

læténtur in cubílibus suis.

5 Exultem os fiéis por sua glória, *
e can
tando se levantem de seus leitos,

6 Exaltatiónes Dei in gútture eórum *

et gládii ancípites in mánibus eórum,

6 com louvores do Senhor em sua boca *
e es
padas de dois gumes em sua mão,

7 ad faciéndam vindíctam in natiónibus, *

castigatiónes in pópulis,

7 para exercer sua vingança entre as nações *
e infli
gir o seu castigo entre os povos,

8 ad alligándos reges eórum in compédibus *

et nóbiles eórum in mánicis férreis,

8 colocando nas algemas os seus reis, *
e seus
nobres entre ferros e correntes,

9 ad faciéndum in eis iudícium conscríptum: *

glória hæc est ómnibus sanctis eius.

9 para aplicar-lhes a sentença já escrita: *
Eis a
glória para todos os seus santos.

Ant. Fili, præbe mihi cor tuum et óculi tui custódiant vias meas.

LECTIO BREVIS (Ier 31, 33)

Hoc erit pactum, quod fériam cum domo Israel post dies illos, dicit Dóminus: Dabo legem meam in viscéribus eórum et in corde eórum scribam eam; et ero eis in Deum et ipsi erunt mihi in pópulum.

RESPONSORIUM BREVE

℟. Tóllite iugum meum super vos, * Et díscite a me. Tóllite iugum meum super vos, et díscite a me.

℣. Quia mitis sum et húmilis corde. * Et díscite a me. Glória Patri. Tóllite iugum meum super vos, et díscite a me.

CANTICUM EVANGELICUM

Ant. Per víscera misericórdiæ suæ visitávit nos Deus et fecit redemptiónem pópuli sui, allelúia.

Lc 1, 68-79

De Messia eiusque præcursore

68 Benedíctus Dóminus, Deus Israel, *

quia visitávit et fecit redemptiónem plebi suæ

68 Bendito seja o Senhor Deus de Israel, *
que a seu
povo visitou e libertou;

69 et eréxit cornu salútis nobis *

in domo David púeri sui,

69 e fez surgir um poderoso Salvador *
na
casa de Davi, seu servidor,

70 sicut locútus est per os sanctórum, *

qui a sǽculo sunt, prophetárum eius,

70 como falara pela boca de seus santos, *
os pro
fetas desde os tempos mais antigos,

71 salútem ex inimícis nostris *

et de manu ómnium, qui odérunt nos;

71 para salvar-nos do poder dos inimigos *
e da
mão de todos quantos nos odeiam.

72 ad faciéndam misericórdiam cum pátribus nostris *

et memorári testaménti sui sancti,

72 Assim mostrou misericórdia a nossos pais, *
recor
dando a sua santa Aliança

73 iusiurándum, quod iurávit ad Abraham patrem nostrum, *

datúrum se nobis,

73 e o juramento a Abraão, o nosso pai, *
de conce
der-nos

74 ut sine timóre, de manu inimicórum liberáti, *

serviámus illi

74 que, libertos do inimigo,
= a
ele nós sirvamos sem temor

75 in sanctitáte et iustítia coram ipso *

ómnibus diébus nostris.

75 em santidade e em justiça diante dele, *
en
quanto perdurarem nossos dias.

76 Et tu, puer, prophéta Altíssimi vocáberis: *

præíbis enim ante fáciem Dómini paráre vias eius,

=76 Serás profeta do Altíssimo, ó menino, †
pois i
rás andando à frente do Senhor *
para aplai
nar e preparar os seus caminhos,

77 ad dandam sciéntiam salútis plebi eius *

in remissiónem peccatórum eórum,

77 anunciando ao seu povo a salvação, *
que es
na remissão de seus pecados;

78 per víscera misericórdiæ Dei nostri, *

in quibus visitábit nos óriens ex alto,

78 pelo amor do coração de nosso Deus, *
Sol nas
cente que nos veio visitar

79 illumináre his, qui in ténebris et in umbra mortis sedent, *

ad dirigéndos pedes nostros in viam pacis.

79 lá do alto como luz resplandecente *
a ilumi
nar a quantos jazem entre as trevas
= e na
sombra da morte estão sentados †
e
para dirigir os nossos passos, *
gui
ando-nos no caminho da paz.

Ant. Per víscera misericórdiæ suæ visitávit nos Deus et fecit redemptiónem pópuli sui, allelúia.

PRECES

Iesum, qui est mitis et húmilis corde, deprecémur, fratres, eíque supplicémus:

Rex amantíssime, miserére.

Iesu, in quo hábitat omnis plenitúdo divinitátis,

— divínæ consórtes natúræ tuæ nos éffice.

Iesu, in quo sunt omnes thesáuri sapiéntiæ et sciéntiæ,

— multifórmem sapiéntiam Dei per Ecclésiam nobis revéla.

Iesu, in quo Pater sibi bene complácuit,

— prædicatiónis tuæ fac nos auditóres perseverántes.

Iesu, de cuius plenitúdine omnes nos accépimus,

— grátiam et veritátem Patris nobis abundánter largíre.

Iesu, fons vitæ et sanctitátis,

— sanctos et immaculátos in caritáte nos redde.

Pater noster.

Oratio

Concéde, quǽsumus, omnípotens Deus, ut, qui dilécti Fílii tui corde gloriántes, eius præcípua in nos benefícia recólimus caritátis, de illo donórum fonte cælésti supereffluéntem grátiam mereámur accípere. Per Dóminum.

Conclusio Horæ, ut in Ordinario.


Ad Horam mediam

SACRATISSIMI CORDIS IESU

℣. Deus, in adiutórium. Glória Patri. Sicut erat. Allelúia.

HYMNUS

Ad Tertiam

Nunc Sanctae

Certum tenéntes

Ant. Pópule meus, quid feci tibi aut quid moléstus fui? Respónde mihi.

Psalmodia complementaris.

LECTIO BREVIS (Ier 31, 2-4)

Hæc dicit Dóminus: «Invénit grátiam in desérto pópulus, qui remánserat a gládio; vadet ad réquiem suam Israel». De longe Dóminus appáruit mihi: «In caritáte perpétua diléxi te; ídeo attráxi te in misericórdia. Rursúmque ædificábo te, et ædificáberis».

℣. Hauriétis aquas in gáudio.

℟. De fóntibus Salvatóris.

Oratio

Concéde, quǽsumus, omnípotens Deus, ut, qui dilécti Fílii tui corde gloriántes, eius præcípua in nos benefícia recólimus caritátis, de illo donórum fonte cælésti supereffluéntem grátiam mereámur accípere. Per Christum.

Ad Sextam

Rector potens

Dicámus Laudes

Ant. Contrítum est cor meum in médio mei, contremuérunt ómnia ossa mea.

Psalmodia complementaris.

LECTIO BREVIS (Ier 32, 40)

Fériam eis pactum sempitérnum et non désinam eis benefácere et timórem meum dabo in corde eórum, ut non recédant a me.

℣. Sustínui, qui simul contristarétur, et non fuit.

℟. Et qui consolarétur, et non invéni.

Oratio

Concéde, quǽsumus, omnípotens Deus, ut, qui dilécti Fílii tui corde gloriántes, eius præcípua in nos benefícia recólimus caritátis, de illo donórum fonte cælésti supereffluéntem grátiam mereámur accípere. Per Christum.

Ad Nonam

Rerum Deus

Ternis Horárum

Ant. Unus mílitum láncea latus Iesu apéruit, et contínuo exívit sanguis et aqua.

Psalmodia complementaris.

LECTIO BREVIS (Rom 5, 8-9)

Comméndat suam caritátem Deus in nos, quóniam, cum adhuc peccatóres essémus, Christus pro nobis mórtuus est. Multo ígitur magis iustificáti nunc in sánguine ipsíus, salvi érimus ab ira per ipsum!

℣. Vulnerátus est propter iniquitátes nostras.

℟. Et eius livóre sanáti sumus.

Oratio

Concéde, quǽsumus, omnípotens Deus, ut, qui dilécti Fílii tui corde gloriántes, eius præcípua in nos benefícia recólimus caritátis, de illo donórum fonte cælésti supereffluéntem grátiam mereámur accípere. Per Christum.

Conclusio Horæ, ut in Ordinario.


Ad II Vésperas

SACRATISSIMI CORDIS IESU

℣. Deus, in adiutórium. Glória Patri. Sicut erat. Allelúia.

HYMNUS

Auctor beáte sǽculi,

Christe, Redémptor ómnium,

lumen Patris de lúmine

Deúsque verus de Deo:

Ó Cristo, autor deste mundo,
que redimis terra e céus,
da luz do Pai sois a luz,
Deus verdadeiro de Deus.

Amor coégit te tuus

mortále corpus súmere,

ut, novus Adam, rédderes

quod vetus ille abstúlerat:

O amor vos fez assumir
o nosso corpo mortal,
e, novo Adão, reparastes
do velho a culpa fatal.

Ille amor, almus ártifex

terræ marísque et síderum,

erráta patrum míserans

et nostra rumpens víncula.

O vosso amor, que criou
a terra, o mar e o céu,
do antigo mal condoído,
nossas cadeias rompeu.

Non corde discédat tuo

vis illa amóris íncliti:

hoc fonte gentes háuriant

remissiónis grátiam.

Ninguém se afaste do amor
do vosso bom Coração.
Buscai, nações, nesta fonte
as graças da remissão.

Ad hoc acérbam lánceam

passúmque ad hoc est vúlnera,

ut nos laváret sórdibus

unda fluénte et sánguine.

Aberto foi pela lança
e, na paixão transpassado,
deixou jorrar água e sangue,
lavando nosso pecado.

Iesu, tibi sit glória,

qui corde fundis grátiam,

cum Patre et almo Spíritu

in sempitérna sǽcula. Amen.

Glória a Jesus, que derrama
graça do seu coração,
um com o Pai e o Espírito,
nos tempos sem sucessão.

PSALMODIA

Ant. 1 Suávi iugo tuo domináre, Dómine, in médio inimicórum tuórum.

Psalmus 109 (110), 1-5. 7

Salmo 109(110),1-5.7

Messias rex et sacerdos

O Messias, Rei e Sacerdote

Oportet illum regnare, donec ponat omnes inimicos sub pedibus eius (1 Cor 15, 25).

É preciso que ele reine, até que todos os seus inimigos estejam debaixo de seus pés (1Cor 15,25).

1 Dixit Dóminus Dómino meo: *

«Sede a dextris meis,

donec ponam inimícos tuos *

scabéllum pedum tuórum».

1 Palavra do Senhor ao meu Senhor: *
“As
senta-te ao meu lado direito
até que eu
ponha os inimigos teus *
como esca
belo por debaixo de teus pés!”

2 Virgam poténtiæ tuæ emíttet Dóminus ex Sion: *

domináre in médio inimicórum tuórum.

=2 O Senhor estenderá desde Sião †
vosso
cetro de poder, pois Ele diz: *
“Do
mina com vigor teus inimigos;

3 Tecum principátus in die virtútis tuæ, †

in splendóribus sanctis, *

ex útero ante lucíferum génui te.

=3 tu és príncipe desde o dia em que nasceste; †
na
glória e esplendor da santidade, *
como o or
valho, antes da aurora, eu te gerei!” –

4 Iurávit Dóminus et non pænitébit eum: *

«Tu es sacérdos in ætérnum secúndum órdinem Melchísedech».

=4 Jurou o Senhor e manterá sua palavra: †
“Tu
és sacerdote eternamente, *
se
gundo a ordem do rei Melquisedec!”

5 Dóminus a dextris tuis, *

conquassábit in die iræ suæ reges.

5 À vossa destra está o Senhor, Ele vos diz: *
“No dia da
ira esmagarás os reis da terra!

7 De torrénte in via bibet, *

proptérea exaltábit caput.

7 Beberás água corrente no caminho, *
por
isso seguirás de fronte erguida!”

Ant. Suávi iugo tuo domináre, Dómine, in médio inimicórum tuórum.

Ant. 2 Miséricors et miserátor Dóminus: escam dedit timéntibus se.

Psalmus 110 (111)

Salmo 110(111)

Magna opera Domini

As grandes obras do Senhor

Magna et mirabilia opera tua, Domine Deus omnipotens (Ap 15, 3).

Grandes e maravilhosas são as tuas obras, Senhor Deus todo-poderoso! (Ap 15,3).

1 Confitébor Dómino in toto corde meo, *

in consílio iustórum et congregatióne.

1 Eu agradeço a Deus de todo o coração *
junto com
todos os seus justos reunidos!

2 Magna ópera Dómini, *

exquirénda ómnibus, qui cúpiunt ea.

2 Que grandiosas são as obras do Senhor, *
elas me
recem todo o amor e admiração!

3 Decor et magnificéntia opus eius, *

et iustítia eius manet in sǽculum sǽculi.

3 Que beleza e esplendor são os seus feitos! *
Sua jus
tiça permanece eternamente!

4 Memóriam fecit mirabílium suórum, *

miséricors et miserátor Dóminus.

4 O Senhor bom e clemente nos deixou *
a lem
brança de suas grandes maravilhas.

5 Escam dedit timéntibus se; *

memor erit in sǽculum testaménti sui.

5 Ele o alimento aos que o temem *
e ja
mais esquecerá sua Aliança.

6 Virtútem óperum suórum annuntiávit pópulo suo, †

ut det illis hereditátem géntium; *

6 Ao seu povo manifesta seu poder, *
dando a
ele a herança das nações.

7 ópera mánuum eius véritas et iudícium.

Fidélia ómnia mandáta eius, †

7 Suas obras são verdade e são justiça, *
seus pre
ceitos, todos eles, são estáveis,

8 confirmáta in sǽculum sǽculi, *

facta in veritáte et æquitáte.

8 confirmados para sempre e pelos séculos, *
reali
zados na verdade e retidão. –

9 Redemptiónem misit pópulo suo, *

mandávit in ætérnum testaméntum suum.

Sanctum et terríbile nomen eius. *

=9 Enviou libertação para o seu povo, †
confir
mou sua Aliança para sempre. *
Seu nome é
santo e é digno de respeito.

10 Inítium sapiéntiæ timor Dómini,

intelléctus bonus ómnibus faciéntibus ea; *

laudátio eius manet in sǽculum sǽculi.

=10 Temer a Deus é o princípio do saber, †
e é
bio todo aquele que o pratica. *
Perma
neça eternamente o seu louvor.

Ant. Miséricors et miserátor Dóminus: escam dedit timéntibus se.

Ant. 3 Ecce Agnus Dei, ecce qui tollit peccáta mundi.

Canticum Phil 2, 6-11

Cântico Fl 2,6-11

De Christo, servo Dei

Cristo, o Servo de Deus

6 Christus Iesus, cum in forma Dei esset, *

non rapínam arbitrátus est esse se æquálem Deo,

=6 Embora fosse de divina condição, †
Cristo Je
sus não se apegou ciosamente *
a ser i
gual em natureza a Deus Pai.

7 sed semetípsum exinanívit formam servi accípiens, †

in similitúdinem hóminum factus; *

et hábitu invéntus ut homo,

=7 Porém esvaziou-se de sua glória †
e assu
miu a condição de um escravo, *
fa
zendo-se aos homens semelhante.
= Reconhe
cido exteriormente como homem, †

8 humiliávit semetípsum †

factus obœdiens usque ad mortem, *

mortem autem crucis.

8 humilhou-se, obedecendo até à morte, *
até à
morte humilhante numa cruz.

9 Propter quod et Deus illum exaltávit †

et donávit illi nomen, *

quod est super omne nomen,

=9 Por isso Deus o exaltou sobremaneira †
e deu-lhe o
nome mais excelso, mais sublime, *
e ele
vado muito acima de outro nome.

10 ut in nómine Iesu omne genu flectátur *

cæléstium et terréstrium et infernóru

=10 Para que perante o nome de Jesus †
se
dobre reverente todo joelho, *
seja nos
céus, seja na terra ou nos abismos.

11 et omnis lingua confiteátur: *

«Dóminus Iesus Christus!», in glóriam Dei Patris.

=11 E toda língua reconheça, confessando, †
para a
glória de Deus Pai e seu louvor: *
“Na ver
dade Jesus Cristo é o Senhor!”

Ant. Ecce Agnus Dei, ecce qui tollit peccáta mundi.

LECTIO BREVIS (Eph 2, 4-7)

Deus, qui dives est in misericórdia, propter nímiam caritátem suam, qua diléxit nos, et cum essémus mórtui peccátis, convivificávit nos Christo et conresuscitávit et consedére fecit in cæléstibus in Christo Iesu, ut osténderet in sǽculis superveniéntibus abundántes divítias grátiæ suæ in bonitáte super nos in Christo Iesu.

RESPONSORIUM BREVE

℟. Christus diléxit nos et lavit nos * In sánguine suo. Christus diléxit nos et lavit nos in sánguine suo.

℣. Et fecit nos regnum et sacerdótes Deo et Patri. * In sánguine suo. Glória Patri. Christus diléxit nos et lavit nos in sánguine suo.

CANTICUM EVANGELICUM

Ant. Suscépit nos Dóminus in sinum et cor suum, recordátus misericórdiæ suæ, allelúia.

Lc 1, 46-55

Exsultatio animæ in Domino

46 Magníficat * ánima mea Dóminum,

46 A minha alma engrandece ao Senhor *

47 et exsultávit spíritus meus * in Deo salvatóre meo,

47 e se alegrou o meu espírito em Deus, meu Salvador;

48 quia respéxit humilitátem ancíllæ suæ. *

Ecce enim ex hoc beátam me dicent omnes generatiónes,

48 pois ele viu a pequenez de sua serva, *
desde agora as gerações hão de chamar-me de bendita.

49 quia fecit mihi magna, qui potens est, *

et sanctum nomen eius,

49 O Poderoso fez por mim maravilhas *
e Santo é o seu nome!

50 et misericórdia eius in progénies et progénies *

timéntibus eum.

50 Seu amor, de geração em geração, *
chega a todos que o respeitam;

51 Fecit poténtiam in bráchio suo, *

dispérsit supérbos mente cordis sui;

51 demonstrou o poder de seu braço, *
dispersou os orgulhosos;

52 depósuit poténtes de sede *

et exaltávit húmiles;

52 derrubou os poderosos de seus tronos *
e os humildes exaltou;

53 esuriéntes implévit bonis *

et dívites dimísit inánes.

53 De bens saciou os famintos, *
e despediu, sem nada, os ricos.

54 Suscépit Israel púerum suum, *

recordátus misericórdiæ,

54 Acolheu Israel, seu servidor, *
fiel ao seu amor,

55 sicut locútus est ad patres nostros, *

Abraham et sémini eius in sǽcula.

55 como havia prometido aos nossos pais, *
em favor de Abraão e de seus filhos, para sempre.

Ant. Suscépit nos Dóminus in sinum et cor suum, recordátus misericórdiæ suæ, allelúia.

PRECES

Iesum, réquiem animárum, deprecémur, fratres, et ab eo postulémus:

Rex amantíssime, miserére.

Iesu, cuius cor láncea est perforátum, sánguinem et aquam effúndens, ut sponsa tibi nascerétur Ecclésia,

— eam sanctam fac et immaculátam.

Iesu, templum Dei sanctum, ab homínibus solútum et a Patre íterum excitátum,

— Ecclésiam fac tabernáculum Altíssimi.

Iesu, rex et centrum ómnium córdium, in caritáte perpétua nos díligens et áttrahens míserans,

— fœdus novum cum ómnibus rénova.

Iesu, pax et reconciliátio nostra, in unum novum hóminem omnes pace compónens, et per crucem interfíciens inimicítias,

— accéssum tríbue ad Patrem.

Iesu, vita et resurréctio nostra, oneratórum reféctio et réquies animárum,

— peccatóres ad te áttrahe.

Iesu, factus obœdiens usque ad mortem crucis propter nímiam tuam caritátem,

— omnes in tua pace dormiéntes resúscita.

Pater noster.

Oratio

Concéde, quǽsumus, omnípotens Deus, ut, qui dilécti Fílii tui corde gloriántes, eius præcípua in nos benefícia recólimus caritátis, de illo donórum fonte cælésti supereffluéntem grátiam mereámur accípere. Per Dóminum.

Conclusio Horæ, ut in Ordinario.


Ad Completorium

POST II VÉSPERAS SACRATISSIMI CORDIS IESU

II Vésperas


TEMPUS PER ANNUM

HEBDOMADA I

In regionibus ubi sollemnitas Epiphaniæ Domini celebratur dominica die 7 vel 8 ianuarii occurrente, Officium festi Baptismatis Domini celebratur feria II sequenti. Tempus per annum incipit feria III.


FERIA II HEBDOMADÆ I

Ad Invitatorium

FERIA II HEBDOMADÆ I

Ante Officium quod a solo persolvitur, dici potest sequens oratio:

Aperi, Dómine, os meum ad benedicéndum nomen sanctum tuum; munda cor meum ab ómnibus vanis, pervérsis et aliénis cogitatiónibus; intelléctum illúmina, afféctum inflámma, ut digne, atténte ac devóte hoc Offícium recitáre váleam, et exaudíri mérear ante conspéctum divínæ maiestátis tuæ. Per Christum Dóminum nostrum. Amen.

℣. Dómine, lábia.

Ant. Præoccupémus fáciem Dómini in confessióne.

Venite, exsultemus Domino

Iubilate Domino

Deus misereatur nostri

Domini est terra


Ad Officium lectionis

FERIA II HEBDOMADÆ I

℣. Deus, in adiutórium. Glória Patri. Sicut erat. Allelúia.

Quæ tamen omittuntur quando Invitatorium immediate præcedit.

HYMNUS

Hino vespertino

Hino diurno

PSALMODIA

Psalmus Ad Officium lectionis

℣. Da mihi intelléctum et servábo legem tuam.

℟. Et custódiam illam in toto corde meo.

LECTIO PRIOR

Incipit liber Ecclesiástici 1, 1-25

Divinæ sapientiæ mysterium

1 Omnis sapiéntia a Dómino Deo est et cum illo fuit semper et est ante ævum. 2 Arénam maris et plúviæ guttas et dies sǽculi quis dinumerávit? Altitúdinem cæli et latitúdinem terræ et profúndum abýssi quis mensus est? 3 Sapiéntiam Dei præcedéntem ómnia quis investigávit? 4 Prior ómnium creáta est sapiéntia, et intelléctus prudéntiæ ab ævo. 5 Fons sapiéntiæ verbum Dei in excélsis, et ingréssus illíus mandáta ætérna. 6 Radix sapiéntiæ cui reveláta est? Et astútias illíus quis agnóvit?

7 Disciplína sapiéntiæ cui reveláta est et manifestáta? Et multíplicem perítiam illíus quis intelléxit? 8 Unus est Altíssimus, creátor omnípotens et rex potens et metuéndus nimis, sedens super thronum suum et dóminans, Deus. 9 Ipse creávit illam in spíritu sancto et vidit et dinumerávit et mensus est; 10 et effúdit illam super ómnia ópera sua et super omnem carnem secúndum largitátem suam et prǽbuit illam diligéntibus se.

11 Timor Dómini glória et gloriátio et lætítia et coróna exsultatiónis. 12 Timor Dómini delectábit cor et dabit lætítiam et gáudium et longitúdinem diérum. 13 Timénti Dóminum bene erit in extrémis et, in die defunctiónis suæ benedicétur. 14 Diléctio Dei honorábilis sapiéntia; 15 quibus autem apparúerit, dispértit eam in visiónem sui ipsíus et in agnitióne magnálium suórum.

16 Inítium sapiéntiæ timor Dómini et cum fidélibus in vulva concreáta est; cum homínibus veritátis ab ævo fundáta est et sémini eórum se credet. 17 Timor Dómini sciéntiæ religiósitas; 18 religiósitas custódiet et iustificábit cor, iucunditátem atque gáudium dabit. (19) 20 Plenitúdo sapiéntiæ est timére Deum; et inébriat eos frúctibus suis. 21 Omnem domum illíus implébit rebus pretiósis et receptácula thesáuris illíus.

22 Coróna sapiéntiæ timor Dómini, repóllens pacem et salútis fructum: 23 utráque autem sunt dona Dei. 24 Sciéntiam et intelléctum prudéntiæ sapiéntia effúndit quasi plúviam; et glóriam tenéntium se exáltat. 25 Radix sapiéntiæ est timére Dóminum, et rami illíus longǽvi.

RESPONSORIUM (Eccli 1, 7 a. 10. 1 a. 9 a)

℟. Disciplína sapiéntiæ cui reveláta est et manifestáta? Altíssimus effúdit illam super omnem carnem * Et prǽbuit illam diligéntibus se.

℣. Omnis sapiéntia a Dómino Deo est, ipse creávit illam in Spíritu Sancto. * Et prǽbuit illam diligéntibus se.

Primeira Leitura

Dal libro del Siracide 1, 1-18

Il mistero della sapienza divina

Ogni sapienza viene dal Signore ed è sempre con lui.

La sabbia del mare, le gocce della pioggia

e i giorni del mondo chi potrà contarli?

L’altezza del cielo, l’estensione della terra,

la profondità dell’abisso chi potrà esplorarle?

Prima di ogni cosa fu creata la sapienza

e la saggia prudenza è da sempre.

A chi fu rivelata la radice della sapienza?

Chi conosce i suoi disegni?

Uno solo è sapiente, molto terribile,

seduto sopra il trono.

Il Signore ha creato la sapienza;

l’ha vista e l’ha misurata,

l’ha diffusa su tutte le sue opere,

su ogni mortale, secondo la sua generosità,

la elargì a quanti lo amano.

Il timore del Signore è gloria e vanto,

gioia e corona di esultanza.

Il timore del Signore allieta il cuore

e dà contentezza, gioia e lunga vita.

Per chi teme il Signore andrà bene alla fine,

sarà benedetto nel giorno della sua morte.

Principio della sapienza è temere il Signore;

essa fu creata con i fedeli nel seno materno.

Tra gli uomini essa ha posto il nido,

fondamento perenne;

resterà fedelmente con i loro discendenti.

Pienezza della sapienza è temere il Signore;

essa inebria di frutti i propri devoti.

Tutta la loro casa riempirà di cose desiderabili,

i magazzini dei suoi frutti.

Corona della sapienza è il timore del Signore;

fa fiorire la pace e la salute.

Dio ha visto e misurato la sapienza;

ha fatto piovere la scienza e il lume dell’intelligenza; ha esaltato la gloria di quanti la possiedono.

Radice della sapienza è temere il Signore;

i suoi rami sono lunga vita.

Responsorio Prima Lettura

Sir 1, 5. 7. 8. 1

R. A chi è rivelata la radice della sapienza? Chi conosce i suoi disegni? Il Signore l’ha diffusa su ogni vivente, * e la dona a quanti lo amano.

V. Ogni sapienza viene dal Signore: è sempre con lui

R. e la dona a quanti lo amano.

LECTIO ALTERA

Ex Epístola sancti Cleméntis papæ Primi ad Corínthios

(Nn. 59, 2 – 60, 4; 61, 3: Funk 1, 135-141)

Fons sapientiæ Verbum Dei in excelsis

Contínuo orántes ac supplicántes precábimur, ut Opifex ómnium rerum númerum electórum suórum constitútum in toto mundo consérvet íntegrum per diléctum púerum Iesum Christum, per quem nos vocávit de ténebris in lucem, de ignorántia in cognitiónem glóriæ nóminis sui; ut sperémus in nómine tuo, princípio omnis creatúræ, ut óculis cordis nostri apértis cognoscámus te solum, altíssimum in altíssimis, sanctum in sanctis quiescéntem; qui humílias arrogántiam superbórum, solvis cogitatiónes géntium, húmiles élevas et excélsos humílias, dívites facis et páuperes, occídis et salvas et vivíficas, solus benefáctor spirítuum et Deus omnis carnis; qui intuéris in abýssos, inspéctor óperum hóminum, periclitántium adiútor, desperántium salvátor, omnis spíritus creátor et epíscopus; qui gentes in terra multíplicas et ex ómnibus éligis eos, qui te díligunt per Iesum Christum Fílium tuum diléctum, per quem nos erudivísti, sanctificásti, honorásti.

Rogámus te, Dómine, ut sis adiútor et auxiliátor noster. Eos nostrum, qui in tribulatióne sunt, líbera, humílium miserére, lapsos éleva, inópibus occúrre, infírmos sana, errántes pópuli tui convérte; nutri esuriéntes, solve captívos nostros, érige imbecílles, consoláre pusillánimes; cognoscúnto te omnes gentes, quod tu es Deus solus et Iesus Christus puer tuus ac nos pópulus tuus et oves páscuæ tuæ.

Tu enim perénnem mundi constitutiónem per efféctus manifestásti; tu, Dómine, orbem terræ fundásti, fidélis in ómnibus generatiónibus, iustus in iudíciis, admirábilis in fortitúdine et magnificéntia, sápiens in condéndo et prudens in creátis stabiliéndis, bonus in iis, quæ vidéntur, et fidélis in eos, qui in te confídunt, benígnus et miséricors; dimítte nobis iniquitátes et iniustítias et peccáta et delícta nostra. Ne ímputes omne peccátum servórum tuórum et servárum, sed purífica nos in veritáte tua et dírige gressus nostros, ut in pietáte et iustítia et simplicitáte cordis ambulémus et agámus quæ bona et beneplácita sunt coram te ac coram princípibus nostris.

Immo, Dómine, osténde fáciem tuam super nos, ut bonis fruámur in pace, ut tegámur manu tua poténti et ab omni peccáto liberémur bráchio tuo excélso, ac líbera nos ab iis, qui nos odérunt iniúste.

Da concórdiam ac pacem et nobis et ómnibus habitántibus terram, sicut dedísti pátribus nostris, pie te invocántibus in fide et veritáte. Qui solus hæc et plura bona nobíscum ágere potes, tibi confitémur per pontíficem ac patrónum animárum nostrárum Iesum Christum, per quem tibi glória et maiéstas et nunc et in generatiónem generatiónum et in sǽcula sæculórum. Amen.

RESPONSORIUM (Ps 76 (77), 14 b-16)

℟. Quis Deus magnus sicut Deus noster? * Tu es Deus, qui facis mirabília.

℣. Notam fecísti in pópulis virtútem tuam, redemísti in bráchio tuo pópulum tuum. * Tu es Deus, qui facis mirabília.

Seconda Lettura

Dalla «Lettera ai Corinzi» di san Clemente I, papa

(Capp. 59, 2 – 60, 4; 61, 3; Funk 1, 135-141)

Il Verbo di Dio che abita i cieli altissimi è fonte di sapienza

Gesù Cristo, Figlio diletto di Dio, ci ha chiamati dalle tenebre alla luce, dall`ignoranza alla conoscenza del suo nome glorioso; perché possiamo operare nel suo nome, che è all`origine di ogni cosa creata.

Per mezzo suo il creatore di tutte le cose conservi intatto il numero dei suoi eletti, che si trovano ovunque per il mondo. Ascolti la preghiera e la supplica che ora noi di cuore gli innalziamo:

Tu hai aperto gli occhi del nostro cuore perché conoscessimo te solo. Altissimo, che abiti nei cieli altissimi, Santo tra i santi. Tu abbatti l`arroganza dei presuntuosi, disperdi i disegni dei popoli, esalti, gli umili e abbatti i superbi, doni la ricchezza e la povertà, uccidi e fai vivere, benefattore unico degli spiriti e Dio di ogni carne (cfr Is 57, 15; 13, 1; Sal 32, 10, ecc.).

Tu scruti gli abissi, conosci le azioni degli uomini, aiuti quanti sono in pericolo, sei la salvezza di chi è senza speranza, il creatore e il vigile pastore di ogni spirito. Tu dai incremento alle nazioni della terra e tra tutte scegli coloro che ti amano per mezzo del tuo Figlio diletto Gesù Cristo, per opera del quale ci hai istruiti, santificati, onorati.

Ti preghiamo, o Signore, sii nostro aiuto e sostegno. Libera quelli tra noi che si trovano nella tribolazione, abbi pietà degli umili, rialza i caduti, vieni incontro ai bisognosi, guarisci i malati, riconduci i traviati al tuo popolo. Sazia chi ha fame, libera i nostri prigionieri, solleva i deboli, dà coraggio a quelli che sono abbattuti.

Tutti i popoli conoscano che tu sei il Dio unico, che Gesù Cristo è tuo Figlio, e noi «tuo popolo e gregge del tuo pascolo» (Sal 78, 13).

Tu con la tua azione ci hai manifestato il perenne ordinamento del mondo. Tu, o Signore, hai creato la terra e resti fedele per tutte le generazioni. Sei giusto nei giudizi, ammirabile nella fortezza, incomparabile nello splendore, sapiente nella creazione e provvido nella sua conservazione, buono in tutto ciò che vediamo e fedele verso coloro che confidano in te, o Dio benigno e misericordioso. Perdona a noi iniquità e ingiustizie,

mancanze e negligenze.

Non tener conto di ogni peccato dei tuoi servi e delle tue serve, ma purificaci nella purezza della tua verità e guida i nostri passi, perché camminiamo nella pietà, nella giustizia e nella semplicità del cuore, e facciamo ciò che è buono e accetto davanti a te e a quelli che ci guidano.

O Signore e Dio nostro, fà brillare il tuo volto su di noi perché possiamo godere dei tuoi beni nella pace, siamo protetti dalla tua mano potente, liberati da ogni peccato con la forza del tuo braccio eccelso, e salvati da coloro che ci odiano ingiustamente.

Dona la concordia e la pace a noi e a tutti gli abitanti della terra, come le hai date ai nostri padri, quanto ti invochiamo piamente nella fede e nella verità. Tu solo, o Signore, puoi concederci questi benefici e doni più grandi ancora.

Noi ti lodiamo e ti benediciamo per Gesù Cristo, sommo sacerdote e avvocato delle nostre anime. Per mezzo di lui salgano a te l`onore e la gloria ora, per tutte le generazioni e nei secoli dei secoli. Amen.

Responsorio Seconda Lettura

Sal 76, 14-16

R. Quale dio è grande come il nostro Dio? * Tu sei il Dio che opera meraviglie.

V. Manifesti la tua forza fra le genti; con il tuo braccio che hai salvato il tuo popolo.

R. Tu sei il Dio che compie meraviglie.

Oratio

Vota, quǽsumus, Dómine, supplicántis pópuli cælésti pietáte proséquere, ut et quæ agénda sunt vídeant et ad implénda quæ víderint convaléscant. Per Dóminum.

Conclusio Horæ, ut in Ordinario.


Ad Laudes matutinas

FERIA II HEBDOMADÆ I

℣. Deus, in adiutórium. Glória Patri. Sicut erat. Allelúia.

Quæ tamen omittuntur quando Invitatorium immediate præcedit.

HYMNUS

Hino Laudes

PSALMODIA

Psalmus Ad Laudes matutinas

LECTIO BREVIS (2 Th 3, 10 b-13)

Si quis non vult operári, nec mandúcet. Audímus enim inter vos quosdam ambuláre inordináte, nihil operántes sed curióse agéntes; his autem, qui eiúsmodi sunt, præcípimus et obsecrámus in Dómino Iesu Christo, ut cum quiéte operántes suum panem mandúcent. Vos autem, fratres, nolíte defícere benefaciéntes.

RESPONSORIUM BREVE

℟. Benedíctus Dóminus * A sǽculo et usque in sǽculum. Benedíctus Dóminus a sǽculo et usque in sǽculum.

℣. Qui facit mirabília solus. * A sǽculo et usque in sǽculum. Glória Patri. Benedíctus Dóminus a sǽculo et usque in sǽculum.

CANTICUM EVANGELICUM

Ant. Benedíctus Dóminus Deus noster.

Lc 1, 68-79

De Messia eiusque præcursore

68 Benedíctus Dóminus, Deus Israel, *

quia visitávit et fecit redemptiónem plebi suæ

68 Bendito seja o Senhor Deus de Israel, *
que a seu
povo visitou e libertou;

69 et eréxit cornu salútis nobis *

in domo David púeri sui,

69 e fez surgir um poderoso Salvador *
na
casa de Davi, seu servidor,

70 sicut locútus est per os sanctórum, *

qui a sǽculo sunt, prophetárum eius,

70 como falara pela boca de seus santos, *
os pro
fetas desde os tempos mais antigos,

71 salútem ex inimícis nostris *

et de manu ómnium, qui odérunt nos;

71 para salvar-nos do poder dos inimigos *
e da
mão de todos quantos nos odeiam.

72 ad faciéndam misericórdiam cum pátribus nostris *

et memorári testaménti sui sancti,

72 Assim mostrou misericórdia a nossos pais, *
recor
dando a sua santa Aliança

73 iusiurándum, quod iurávit ad Abraham patrem nostrum, *

datúrum se nobis,

73 e o juramento a Abraão, o nosso pai, *
de conce
der-nos

74 ut sine timóre, de manu inimicórum liberáti, *

serviámus illi

74 que, libertos do inimigo,
= a
ele nós sirvamos sem temor

75 in sanctitáte et iustítia coram ipso *

ómnibus diébus nostris.

75 em santidade e em justiça diante dele, *
en
quanto perdurarem nossos dias.

76 Et tu, puer, prophéta Altíssimi vocáberis: *

præíbis enim ante fáciem Dómini paráre vias eius,

=76 Serás profeta do Altíssimo, ó menino, †
pois i
rás andando à frente do Senhor *
para aplai
nar e preparar os seus caminhos,

77 ad dandam sciéntiam salútis plebi eius *

in remissiónem peccatórum eórum,

77 anunciando ao seu povo a salvação, *
que es
na remissão de seus pecados;

78 per víscera misericórdiæ Dei nostri, *

in quibus visitábit nos óriens ex alto,

78 pelo amor do coração de nosso Deus, *
Sol nas
cente que nos veio visitar

79 illumináre his, qui in ténebris et in umbra mortis sedent, *

ad dirigéndos pedes nostros in viam pacis.

79 lá do alto como luz resplandecente *
a ilumi
nar a quantos jazem entre as trevas
= e na
sombra da morte estão sentados †
e
para dirigir os nossos passos, *
gui
ando-nos no caminho da paz.

Ant. Benedíctus Dóminus Deus noster.

PRECES

Christum magnificémus, plenum grátia et Spíritu Sancto, et fidénter eum implorémus:

Spíritum tuum da nobis, Dómine.

Concéde nobis diem istum iucúndum, pacíficum et sine mácula,

— ut, ad vésperam perdúcti, cum gáudio et mundo corde te collaudáre valeámus.

Sit hódie splendor tuus super nos,

— et opus mánuum nostrárum dírige.

Osténde fáciem tuam super nos ad bonum in pace,

— ut hódie manu tua válida contegámur.

Réspice propítius omnes, qui oratiónibus nostris confídunt,

— eos adímple bonis ánimæ et córporis univérsis.

Pater noster.

Oratio

Actiónes nostras, quǽsumus, Dómine, aspirándo prǽveni et adiuvándo proséquere, ut cuncta nostra operátio a te semper incípiat et per te cœpta finiátur. Per Dóminum.

Conclusio Horæ, ut in Ordinario.


Ad Horam mediam

FERIA II HEBDOMADÆ I

℣. Deus, in adiutórium. Glória Patri. Sicut erat. Allelúia.

HYMNUS

Ad Tertiam

Nunc Sanctae

Certum tenéntes

Ad Sextam

Rector potens

Dicámus Laudes

Ad Nonam

Rerum Deus

Ternis Horárum

PSALMODIA

Psalmus Ad Horam mediam

Ad alias Horas, psalmodia complementaris

Ad Tertiam

LECTIO BREVIS (Rom 13, 8. 10)

Némini quidquam debeátis, nisi ut ínvicem diligátis: qui enim díligit próximum, legem implévit. Diléctio próximo malum non operátur; plenitúdo ergo legis est diléctio.

℣. Adiútor meus esto, ne me reícias.

℟. Neque derelínquas me, Deus salútis meæ.

Oratio

Deus, Pater óptime, qui labórem homínibus ita dedísti, ut mútua semper arte ad altióra profícerent, præsta, quǽsumus, sic nos iúgiter operári, ut filiórum in te spíritu et fratérna in omnes caritáte vivámus. Per Christum.

Ad Sextam

LECTIO BREVIS (Iac 1, 19 b-20. 26)

Sit omnis homo velox ad audiéndum, tardus autem ad loquéndum et tardus ad iram; ira enim viri iustítiam Dei non operátur. Si quis putat se religiósum esse non freno circumdúcens linguam suam sed sedúcens cor suum, huius vana est relígio.

℣. Benedícam Dóminum in omni témpore.

℟. Semper laus eius in ore meo.

Oratio

Deus, qui messis ac víneæ dóminus es et custos quique offícia tríbuis et iusta stipéndia meritórum, fac nos diéi pondus ita portáre, ut nihil umquam de tuis plácitis conquerámur. Per Christum.

Ad Nonam

LECTIO BREVIS (1 Petr 1, 17 b. 18 a. 19)

In timóre incolátus vestri témpore conversámini, sciéntes quod non corruptibílibus argénto vel auro redémpti estis, sed pretióso sánguine quasi Agni incontamináti et immaculáti Christi.

℣. Rédime me, Dómine, et miserére mei.

℟. In ecclésiis benedícam Dómino.

Oratio

Deus, qui nos ádvocas illa hora, qua ad templum ascendébant Apóstoli, præsta, ut orátio, quam in nómine Iesu sincéra tibi mente persólvimus, ómnibus nomen illud invocántibus salútem eius váleat impetráre. Per Christum.

Conclusio Horæ, ut in Ordinario.


Ad Vésperas

FERIA II HEBDOMADÆ I

℣. Deus, in adiutórium. Glória Patri. Sicut erat. Allelúia.

HYMNUS

Hino Vésperas

PSALMODIA

Psalmus Ad Vésperas

LECTIO BREVIS (Col 1, 9 b-11)

Impleámini agnitióne voluntátis eius in omni sapiéntia et intelléctu spiritáli, ut ambulétis digne Dómino per ómnia placéntes, in omni ópere bono fructificántes et crescéntes in sciéntia Dei, in omni virtúte confortáti secúndum poténtiam claritátis eius in omnem patiéntiam et longanimitátem, cum gáudio.

RESPONSORIUM BREVE

℟. Sana ánimam meam, * Quia peccávi tibi. Sana ánimam meam, quia peccávi tibi.

℣. Ego dixi: Dómine, miserére mei. * Quia peccávi tibi. Glória Patri. Sana ánimam meam, quia peccávi tibi.

CANTICUM EVANGELICUM

Ant. Magníficat ánima mea Dóminum, quia respéxit Deus humilitátem meam.

Lc 1, 46-55

Exsultatio animæ in Domino

46 Magníficat * ánima mea Dóminum,

46 A minha alma engrandece ao Senhor *

47 et exsultávit spíritus meus * in Deo salvatóre meo,

47 e se alegrou o meu espírito em Deus, meu Salvador;

48 quia respéxit humilitátem ancíllæ suæ. *

Ecce enim ex hoc beátam me dicent omnes generatiónes,

48 pois ele viu a pequenez de sua serva, *
desde agora as gerações hão de chamar-me de bendita.

49 quia fecit mihi magna, qui potens est, *

et sanctum nomen eius,

49 O Poderoso fez por mim maravilhas *
e Santo é o seu nome!

50 et misericórdia eius in progénies et progénies *

timéntibus eum.

50 Seu amor, de geração em geração, *
chega a todos que o respeitam;

51 Fecit poténtiam in bráchio suo, *

dispérsit supérbos mente cordis sui;

51 demonstrou o poder de seu braço, *
dispersou os orgulhosos;

52 depósuit poténtes de sede *

et exaltávit húmiles;

52 derrubou os poderosos de seus tronos *
e os humildes exaltou;

53 esuriéntes implévit bonis *

et dívites dimísit inánes.

53 De bens saciou os famintos, *
e despediu, sem nada, os ricos.

54 Suscépit Israel púerum suum, *

recordátus misericórdiæ,

54 Acolheu Israel, seu servidor, *
fiel ao seu amor,

55 sicut locútus est ad patres nostros, *

Abraham et sémini eius in sǽcula.

55 como havia prometido aos nossos pais, *
em favor de Abraão e de seus filhos, para sempre.

Ant. Magníficat ánima mea Dóminum, quia respéxit Deus humilitátem meam.

PRECES

Deus cum pópulo suo pactum íniit sempitérnum, neque désinit illi benefácere. Ideo ei grátias agámus et fidénti ánimo nostram ad eum dirigámus oratiónem:

Bénefac pópulo tuo, Dómine.

Salvum fac pópulum tuum, Dómine,

— et bénedic hereditáti tuæ.

Cóngrega in unum christiáno nómine decorátos,

— ut credat mundus in Christum, quem misísti.

Grátiam tuam ómnibus amícis nostris confer et notis,

— bonúmque Christi odórem fac ut ipsi diffúndant.

Amórem tuum agonizántibus manifésta,

— da ut salútem tuam eórum óculi vídeant.

Erga defúnctos misericórditer age,

— ággrega eos quiescéntibus in Christo.

Pater noster.

Oratio

Magníficet te, Dómine, hæc nostræ servitútis proféssio, ut, qui propter nostram salútem humilitátem Maríæ Vírginis respexísti, ad plenitúdinem redemptiónis nos fácias exaltári. Per Dóminum.

Conclusio Horæ, ut in Ordinario.


Ad Completorium

FERIA II HEBDOMADÆ I

Feria II


FERIA III HEBDOMADÆ I

Ad Invitatorium

FERIA III HEBDOMADÆ I

Ante Officium quod a solo persolvitur, dici potest sequens oratio:

Aperi, Dómine, os meum ad benedicéndum nomen sanctum tuum; munda cor meum ab ómnibus vanis, pervérsis et aliénis cogitatiónibus; intelléctum illúmina, afféctum inflámma, ut digne, atténte ac devóte hoc Offícium recitáre váleam, et exaudíri mérear ante conspéctum divínæ maiestátis tuæ. Per Christum Dóminum nostrum. Amen.

℣. Dómine, lábia.

Ant. Regem magnum Dóminum, veníte, adorémus.

Venite, exsultemus Domino

Iubilate Domino

Deus misereatur nostri

Domini est terra


Ad Officium lectionis

FERIA III HEBDOMADÆ I

℣. Deus, in adiutórium. Glória Patri. Sicut erat. Allelúia.

Quæ tamen omittuntur quando Invitatorium immediate præcedit.

HYMNUS

Hino Vespertino

Hino Diurno

PSALMODIA

Psalmus Ad Officium lectionis

℣. Díriget Dóminus mansuétos in iudício.

℟. Docébit mites vias suas.

LECTIO PRIOR

De libro Ecclesiástici 11, 12-30

Fiducia in Deum solum

12 Est homo márcidus egens susceptióne, plus defíciens virtúte et abúndans paupertáte; 13 et óculus Dei respéxit illum in bono et eréxit eum ab humilitáte ipsíus et exaltávit caput eius: et miráti sunt in illo multi.

14 Bona et mala, vita et mors, paupértas et honéstas a Deo sunt. 15 Sapiéntia et disciplína et sciéntia legis apud Dóminum; diléctio et viæ bonórum apud ipsum. 16 Error et ténebræ peccatóribus concreáta sunt; qui autem exsúltant in malis, consenéscunt in malo. 17 Dátio Dei pérmanet iustis, et beneplácitum illíus succéssus habébit in ætérnum. 18 Est qui locupletátur parce agéndo, et hæc est pars mercédis illíus 19 in eo quod dicit: «Invéni réquiem mihi, et nunc manducábo de bonis meis solus»; 20 et nescit quod tempus prætériet, et mors appropínquet, et relínquet ómnia áliis et moriétur.

21 Sta in mandáto tuo et in illo conversáre et in ópere mandatórum tuórum veterásce. 22 Ne miréris in opéribus peccatórum; confíde autem in Deo et mane in labóre tuo. 23 Fácile est enim in óculis Dei súbito honestáre páuperem. 24 Benedíctio Dei in mercéde iusti contínuo, et in hora velóci succéssus illíus fructíficat. 25 Ne dicas: «Quid est mihi opus? Et, quæ erunt mihi ex hoc bona?». 26 Ne dicas: «Suffíciens mihi sum et, quid ex hoc nunc pessimábor?».

27 In die bonórum ne ímmemor sis malórum et in die malórum ne ímmemor sis bonórum, 28 quóniam fácile est coram Deo in die óbitus retribúere unicuíque secúndum vias suas. 29 Malítia horæ obliviónem facit luxúriæ magnæ, et in fine hóminis denudátio óperum illíus. 30 Ante mortem ne laudes hóminem quemquam, quóniam in extrémis suis agnóscitur vir.

RESPONSORIUM (Eccli 11, 19. 20; cf. Lc 12, 17. 18)

℟. In eo quod dicit lócuples: Invéni réquiem mihi, et nunc manducábo de bonis meis solus. * Nescit quod mors appropínquet et relínquet ómnia áliis et moriétur.

℣. Cógitat dives intra se: Déstruam hórrea mea et maióra ædificábo et illuc congregábo bona mea. * Nescit quod mors appropínquet et relínquet ómnia áliis et moriétur.

Prima Lettura

V. Il Signore guida gli umili nella giustizia,

R. ai poveri insegna la sua via.

Dal libro del Siracide 11, 12-28

La fiducia in Dio

C’è chi è debole e ha bisogno di soccorso,

chi è privo di beni e ricco di miseria:

eppure il Signore lo guarda con benevolenza,

lo solleva dalla sua bassezza

e lo fa stare a testa alta,

sì che molti ne sono stupiti.

Bene e male, vita e morte,

povertà e ricchezza, tutto proviene dal Signore.

Sapienza, senno e conoscenza della legge vengono dal Signore;

carità e rettitudine sono dono del Signore.

Errore e tenebre sono per gli empi

e il male resta per i malvagi.

Il dono del Signore è assicurato ai pii

e il suo favore li rende felici per sempre.

C’è chi è ricco a forza di attenzione e di risparmio;

ed ecco la parte della sua ricompensa:

mentre dice: «Ho trovato riposo;

ora mi godrò i miei beni»,

non sa quanto tempo ancora trascorrerà;

lascerà tutto ad altri e morirà.

Sta’ fermo al tuo impegno e fanne la tua vita,

invecchia compiendo il tuo lavoro.

Non ammirare le opere del peccatore,

confida nel Signore e persevera nella fatica,

perché è facile per il Signore

arricchire un povero all’improvviso.

La benedizione del Signore è la ricompensa del pio;

in un istante Dio farà sbocciare la sua benedizione.

Non dire: «Di che cosa ho bisogno

e di quali beni disporrò d’ora innanzi?».

Non dire: «Ho quanto mi occorre;

che cosa potrà ormai capitarmi di male?».

Nel tempo della prosperità si dimentica la sventura;

nel tempo della sventura non si ricorda la prosperità.

È facile per il Signore nel giorno della morte

rendere all’uomo secondo la sua condotta.

L’infelicità di un’ora fa dimenticare il benessere;

alla morte di un uomo si rivelano le sue opere.

Prima della fine non chiamare nessuno beato;

un uomo si conosce veramente alla fine.

Responsorio Prima Lettura

Cfr. Sir 11, 19; Lc 12, 17. 18

R. Dice il ricco: Ho trovato riposo; ora mi godrò i miei beni. * Non pensa che la morte è vicina: dovrà lasciare tutto e morire.

V. Il ricco ragiona tra sé: demolirò i miei magazzini,

ne costruirò di più grandi e vi raccoglierò tutti i miei beni.

R. Non pensa che la morte è vicina: dovrà lasciare tutto e morire.

LECTIO ALTERA

E Régulis fúsius tractátis sancti Basílii Magni epíscopi

(Resp. 2, 1: PG 31, 908-910)

Insitam possidemus diligendi vim

Sane Dei diléctio non in doctrínæ præcéptis pósita est. Neque enim ab álio didícimus luce gaudére, et vitam desideráre, neque paréntes dilígere aut nutritóres. Sic ígitur, aut étiam multo magis, non in extérna disciplína situs est Dei amor; sed simul atque cónstitit ánimal illud (hóminem dico), vis quædam ratiónis in séminis modum ínsita nobis fuit, quæ intra se amándi facultátem atque necessitúdinem cóntinet. Quam vim ubi schola divinórum præceptórum excépit, eam excólere diligénter, et scite nutríre, atque Deo iuvánte ad perfectiónem perdúcere consuévit.

Quam ob rem et nos stúdium vestrum tamquam scopo attingéndo necessárium comprobántes, Deo largiénte, vobísque per preces vestras nos adiuvántibus, scintíllam divíni amóris intra vos recónditam pro data nobis a Spíritu Sancto facultáte, suscitáre conábimur.

Prius illud dicámus, nos ómnium mandatórum quæ a Deo nobis trádita sunt, conficiendórum vim et facultátem ab eo in antecéssum accepísse, ut neque ægre ferámus, perínde quasi ínsolens áliquid a nobis exigátur, neque efferámur, tamquam qui áliquid ámplius quam quod datum est rependámus. Et cum his víribus recte et apte útimur, vitam virtútibus ornátam pie tradúcimus; corrúpto vero illárum usu, in vítium delábimur.

Atque hæc est vítii definítio, facultátum, quæ ad bonum perficiéndum nobis a Deo datæ sunt, usus malus, et a Dómini præcéptis aliénus; quemádmodum contra, virtútis, quam Deus requírit, usus earúndem ex bona consciéntia proficíscens secúndum Dómini mandátum.

Quod cum ita sit, idem de caritáte dictúri sumus. Cum ígitur de diligéndo Deo mandátum accepérimus, statim a prima nostra constitutióne ínsitam possédimus diligéndi vim ac facultátem; neque eius rei demonstrátio ab extérnis arguméntis pétitur, sed quivis ipse a seípso et in seípso illud edíscere potest. Quippe bonas res ac pulchras naturáliter appétimus, quamquam ut primum áliud álii vidétur pulchrum et bonum; itémque necessitúdine et propinquitáte coniúnctum amámus licet indócti, et nostra sponte benéficos omni benevoléntia compléctimur.

Ecquid, quæso, divína pulchritúdine admirabílius? Quæ cogitátio magnificéntia Dei grátior est et suávior? Quale ánimi desidérium tam véhemens est et violéntum, quam illud quod a Deo ingenerátur ánimæ vítio omni purgátæ, et dicénti ex vero afféctu: Vulneráta caritátis ego sum? Ineffábiles omníno sunt et inenarrábiles divínæ pulchritúdinis fulgóres.

RESPONSORIUM (Ps 17 (18), 2 b-3 b)

℟. Díligam te, Dómine, fortitúdo mea. * Dómine, firmaméntum meum et refúgium meum et liberátor meus.

℣. Deus meus adiútor meus et sperábo in eum. * Dómine, firmaméntum meum et refúgium meum et liberátor meus.

Seconda Lettura

Dalle «Regole più ampie» di san Basilio il Grande, vescovo

(Risp. 2, 1; PG 31, 908-910)

La forza di amare è in noi stessi

L`amore di Dio non è un atto imposto all`uomo dall`esterno, ma sorge spontaneo dal cuore come altri beni rispondenti alla nostra natura. Noi non abbiamo imparato da altri né a godere la luce, né a desiderare la vita, né tanto meno ad amare i nostri genitori o i nostri educatori. Così dunque, anzi molto di più, l`amore di Dio non deriva da una disciplina esterna, ma si trova nella stessa costituzione naturale dell`uomo, come un germe e una forza della natura stessa. Lo spirito dell`uomo ha in sé la capacità ed anche il bisogno di amare.

L`insegnamento rende consapevoli di questa forza, aiuta a coltivarla con diligenza, a nutrirla con ardore e a portarla, con l`aiuto di Dio, fino alla sua massima perfezione. Voi avete cercato di seguire questa via. Mentre ve ne diamo atto, vogliamo contribuire, con la grazia di Dio e per le vostre preghiere, a rendere sempre pia viva tale scintilla di amore divino, nascosta in voi dalla potenza dello Spirito Santo.

Diciamo in primo luogo che noi abbiamo ricevuto antecedentemente la forza e la capacità di osservare tutti i comandamenti divini, per cui non li sopportiamo a malincuore come se da noi si esigesse qualche cosa di superiore alle nostre forze, né siamo obbligati a ripagare di più di quanto ci sia stato elargito. Quando dunque facciamo un retto uso di queste cose, conduciamo una vita ricca di ogni virtù, mentre, se ne facciamo un cattivo uso, cadiamo nel vizio.

Infatti la definizione del vizio è questa: uso cattivo e alieno dai precetti del Signore della facoltà che egli ci hai dato per fare il bene. Al contrario, la definizione della virtù che Dio vuole da noi è . uso retto delle medesime capacità, che deriva dalla buona coscienza secondo il mandato del Signore.

La regola del buon uso vale anche per il dono dell`amore. Nella stessa nostra costituzione naturale possediamo tale forza di amare anche se non possiamo dimostrarla con argomenti esterni, ma ciascuno di noi può sperimentarla da se stesso e in se stesso. Noi, per istinto naturale, desideriamo tutto ciò che è buono e bello, benché non a tutti sembrino buone e belle le stesse cose. Parimenti sentiamo in noi, anche se in forme inconsce, una speciale disponibilità verso quanti ci sono vicini o per parentela o per convivenza, e spontaneamente abbracciano con sincero affetto quelli che ci fanno del bene.

Ora che cosa c`è di più ammirabile della divina bellezza? Quale pensiero è più gradito e più soave della magnificenza di Dio? Quale desiderio dell`animo è tanto veemente e forte quanto quello infuso da Dio in un`anima purificata da ogni peccato e che dice con sincero affetto: Io sono ferita dall`amore? (cfr. Ct 2, 5). Ineffabili e inenarrabili sono dunque gli splendori della divina bellezza.

Responsorio Seconda Lettura

Cfr. Sal 17, 2-3

R. Ti amo, Signore, mia forza; * Signore, mia roccia e fortezza, mio liberatore.

V. Dio è il mio aiuto, in lui spero sempre:

R. Signore, mia roccia e fortezza, mio liberatore.

Oratio

Vota, quǽsumus, Dómine, supplicántis pópuli cælésti pietáte proséquere, ut et quæ agénda sunt vídeant et ad implénda quæ víderint convaléscant. Per Dóminum.

Conclusio Horæ, ut in Ordinario.


Ad Laudes matutinas

FERIA III HEBDOMADÆ I

℣. Deus, in adiutórium. Glória Patri. Sicut erat. Allelúia.

Quæ tamen omittuntur quando Invitatorium immediate præcedit.

HYMNUS

Hino Laudes

PSALMODIA

Psalmus Ad Laudes matutinas

LECTIO BREVIS (Rom 13, 11 b. 12-13 a)

Hora est iam vos de somno súrgere. Nox procéssit, dies autem appropiávit. Abiciámus ergo ópera tenebrárum et induámur arma lucis. Sicut in die honéste ambulémus.

RESPONSORIUM BREVE

℟. Deus meus, adiútor meus, * Et sperábo in eum. Deus meus, adiútor meus, et sperábo in eum.

℣. Refúgium meum et liberátor meus. * Et sperábo in eum. Glória Patri. Deus meus, adiútor meus, et sperábo in eum.

CANTICUM EVANGELICUM

Ant. Eréxit nobis Dóminus cornu salútis, sicut locútus est per os prophetárum suórum.

Lc 1, 68-79

De Messia eiusque præcursore

68 Benedíctus Dóminus, Deus Israel, *

quia visitávit et fecit redemptiónem plebi suæ

68 Bendito seja o Senhor Deus de Israel, *
que a seu
povo visitou e libertou;

69 et eréxit cornu salútis nobis *

in domo David púeri sui,

69 e fez surgir um poderoso Salvador *
na
casa de Davi, seu servidor,

70 sicut locútus est per os sanctórum, *

qui a sǽculo sunt, prophetárum eius,

70 como falara pela boca de seus santos, *
os pro
fetas desde os tempos mais antigos,

71 salútem ex inimícis nostris *

et de manu ómnium, qui odérunt nos;

71 para salvar-nos do poder dos inimigos *
e da
mão de todos quantos nos odeiam.

72 ad faciéndam misericórdiam cum pátribus nostris *

et memorári testaménti sui sancti,

72 Assim mostrou misericórdia a nossos pais, *
recor
dando a sua santa Aliança

73 iusiurándum, quod iurávit ad Abraham patrem nostrum, *

datúrum se nobis,

73 e o juramento a Abraão, o nosso pai, *
de conce
der-nos

74 ut sine timóre, de manu inimicórum liberáti, *

serviámus illi

74 que, libertos do inimigo,
= a
ele nós sirvamos sem temor

75 in sanctitáte et iustítia coram ipso *

ómnibus diébus nostris.

75 em santidade e em justiça diante dele, *
en
quanto perdurarem nossos dias.

76 Et tu, puer, prophéta Altíssimi vocáberis: *

præíbis enim ante fáciem Dómini paráre vias eius,

=76 Serás profeta do Altíssimo, ó menino, †
pois i
rás andando à frente do Senhor *
para aplai
nar e preparar os seus caminhos,

77 ad dandam sciéntiam salútis plebi eius *

in remissiónem peccatórum eórum,

77 anunciando ao seu povo a salvação, *
que es
na remissão de seus pecados;

78 per víscera misericórdiæ Dei nostri, *

in quibus visitábit nos óriens ex alto,

78 pelo amor do coração de nosso Deus, *
Sol nas
cente que nos veio visitar

79 illumináre his, qui in ténebris et in umbra mortis sedent, *

ad dirigéndos pedes nostros in viam pacis.

79 lá do alto como luz resplandecente *
a ilumi
nar a quantos jazem entre as trevas
= e na
sombra da morte estão sentados †
e
para dirigir os nossos passos, *
gui
ando-nos no caminho da paz.

Ant. Eréxit nobis Dóminus cornu salútis, sicut locútus est per os prophetárum suórum.

PRECES

Vocatiónis cæléstis partícipes facti, fratres caríssimi, Iesum, pontíficem confessiónis nostræ, benedicámus clamántes:

Dómine Deus noster et salvátor noster.

O Rex omnípotens, qui, per baptísmum, regále nobis sacerdótium contulísti,

— fac ut laudis tibi semper sacrifícium offerámus.

Da nobis mandáta tua serváre,

— ut per Sanctum Spíritum in te maneámus et tu in nobis.

Sapiéntiam tuam da nobis ætérnam,

— ut nobíscum sit hódie et nobíscum operétur.

Concéde nobis hódie néminem umquam contristáre,

— omnes autem, qui nobíscum sunt, lætificáre.

Pater noster.

Oratio

Matutína súpplicum vota, Dómine, propítius intuére et occúlta cordis nostri remédio tuæ clarífica pietátis, ut desidéria tenebrósa non téneant, quos lux cæléstis grátiæ reparávit. Per Dóminum.

Conclusio Horæ, ut in Ordinario.


Ad Horam mediam

FERIA III HEBDOMADÆ I

℣. Deus, in adiutórium. Glória Patri. Sicut erat. Allelúia.

HYMNUS

Ad Tertiam

Nunc Sanctae

Certum tenéntes

Ad Sextam

Rector potens

Dicámus Laudes

Ad Nonam

Rerum Deus

Ternis Horárum

PSALMODIA

Psalmus Ad Horam mediam

Ad alias Horas, psalmodia complementaris

Ad Tertiam

LECTIO BREVIS (Ier 17, 7-8)

Benedíctus vir, qui confídit in Dómino, et erit Dóminus fidúcia eius; et erit quasi lignum, quod transplantátur super aquas, quod ad humórem mittit radíces suas et non timébit, cum vénerit æstus: et erit fólium eius víride, et in anno siccitátis non erit sollícitum, nec aliquándo désinet fácere fructum.

℣. Dóminus non privábit bonis eos qui ámbulant in innocéntia.

℟. Dómine virtútum, beátus homo qui sperat in te.

Oratio

Omnípotens sempitérne Deus, qui Paráclitum Sanctum tuum hora tértia in Apóstolos effudísti, in nos quoque eúndem Spíritum caritátis emítte, ut fidéle tibi coram ómnibus homínibus testimónium præbeámus. Per Christum.

Ad Sextam

LECTIO BREVIS (Prov 3, 13-15)

Beátus homo, qui invénit sapiéntiam et qui áffluit prudéntia: mélior est acquisítio eius negotiatióne argénti, et auro primo fructus eius. Pretiósior est cunctis gemmis, et ómnia pretiósa tua huic non valent comparári.

℣. Dómine, veritátem in corde dilexísti.

℟. Et in occúlto sapiéntiam manifestásti mihi.

Oratio

Deus, qui Petro salvíficum tuum super gentes consílium revelásti, éffice benígnus, ut ópera nostra tibi grata reddántur ac tuo dilectiónis salutísque propósito te donánte desérviant. Per Christum.

Ad Nonam

LECTIO BREVIS (Iob 5, 17-18)

Beátus homo, qui corrípitur a Deo; increpatiónem ergo Omnipoténtis ne réprobes. Quia ipse vúlnerat et medétur, pércutit et manus eius sanábunt.

℣. Fac cum servo tuo secúndum misericórdiam tuam, Dómine.

℟. Iustificatiónes tuas doce me.

Oratio

Deus, qui Cornélio centurióni ángelum tuum misísti, ut viam ei salútis osténderet, da nobis, quǽsumus, in salvatiónem ómnium libéntius operári, ut una cum eis, in Ecclésia tua, ad te perveníre possímus. Per Christum.

Conclusio Horæ, ut in Ordinario.


Ad Vésperas

FERIA III HEBDOMADÆ I

℣. Deus, in adiutórium. Glória Patri. Sicut erat. Allelúia.

HYMNUS

Hino Vésperas

PSALMODIA

Psalmus Ad Vésperas

LECTIO BREVIS (1 Io 3, 1 a. 2)

Vidéte qualem caritátem dedit nobis Pater, ut fílii Dei nominémur, et sumus! Caríssimi, nunc fílii Dei sumus, et nondum manifestátum est quid érimus; scimus quóniam, cum ipse apparúerit, símiles ei érimus, quóniam vidébimus eum, sícuti est.

RESPONSORIUM BREVE

℟. In ætérnum, Dómine, * Pérmanet verbum tuum. In ætérnum, Dómine, pérmanet verbum tuum.

℣. In sǽculum sǽculi véritas tua. * Pérmanet verbum tuum. Glória Patri. In ætérnum, Dómine, pérmanet verbum tuum.

CANTICUM EVANGELICUM

Ant. Exsúltet spíritus meus in Dómino Deo, salutári meo.

Lc 1, 46-55

Exsultatio animæ in Domino

46 Magníficat * ánima mea Dóminum,

46 A minha alma engrandece ao Senhor *

47 et exsultávit spíritus meus * in Deo salvatóre meo,

47 e se alegrou o meu espírito em Deus, meu Salvador;

48 quia respéxit humilitátem ancíllæ suæ. *

Ecce enim ex hoc beátam me dicent omnes generatiónes,

48 pois ele viu a pequenez de sua serva, *
desde agora as gerações hão de chamar-me de bendita.

49 quia fecit mihi magna, qui potens est, *

et sanctum nomen eius,

49 O Poderoso fez por mim maravilhas *
e Santo é o seu nome!

50 et misericórdia eius in progénies et progénies *

timéntibus eum.

50 Seu amor, de geração em geração, *
chega a todos que o respeitam;

51 Fecit poténtiam in bráchio suo, *

dispérsit supérbos mente cordis sui;

51 demonstrou o poder de seu braço, *
dispersou os orgulhosos;

52 depósuit poténtes de sede *

et exaltávit húmiles;

52 derrubou os poderosos de seus tronos *
e os humildes exaltou;

53 esuriéntes implévit bonis *

et dívites dimísit inánes.

53 De bens saciou os famintos, *
e despediu, sem nada, os ricos.

54 Suscépit Israel púerum suum, *

recordátus misericórdiæ,

54 Acolheu Israel, seu servidor, *
fiel ao seu amor,

55 sicut locútus est ad patres nostros, *

Abraham et sémini eius in sǽcula.

55 como havia prometido aos nossos pais, *
em favor de Abraão e de seus filhos, para sempre.

Ant. Exsúltet spíritus meus in Dómino Deo, salutári meo.

PRECES

Christo Dómino, in médio nostri vivénti, nos, pópulus eius acquisitiónis, laudes persolvámus et supplicémus dicéntes:

Ad laudem tuam exáudi nos, Dómine.

Dómine, rex et dominátor géntium, adésto pópulis et ómnibus potestátem habéntibus,

— ut commúne bonum iuxta legem tuam concórditer persequántur.

Tu, qui captívam duxísti nostram captivitátem,

— restítue ad filiórum libertátem fratres, qui córpore vel spíritu captivitátem patiúntur.

Semper irreprehensíbiles iúvenes nostri tibi sátagant inveníri,

— et tibi vocánti magnanímiter obsecúndent.

Fac ut exémplum tuum púeri imiténtur,

— atque sapiéntia et grátia semper profíciant.

Defúncti in regnum suscipiántur ætérnum,

— ubi nos tecum conregnatúros sperámus.

Pater noster.

Oratio

Grátias tibi ágimus, Dómine Deus omnípotens, qui nos ad hanc horam vespertínam perveníre tribuísti, te supplíciter deprecántes, ut elevátio mánuum nostrárum sit in conspéctu tuo acceptábile sacrifícium. Per Dóminum.

Conclusio Horæ, ut in Ordinario.


Ad Completorium

FERIA III HEBDOMADÆ I

Feria III


FERIA IV HEBDOMADÆ I

Ad Invitatorium

FERIA IV HEBDOMADÆ I

Ante Officium quod a solo persolvitur, dici potest sequens oratio:

Aperi, Dómine, os meum ad benedicéndum nomen sanctum tuum; munda cor meum ab ómnibus vanis, pervérsis et aliénis cogitatiónibus; intelléctum illúmina, afféctum inflámma, ut digne, atténte ac devóte hoc Offícium recitáre váleam, et exaudíri mérear ante conspéctum divínæ maiestátis tuæ. Per Christum Dóminum nostrum. Amen.

℣. Dómine, lábia.

Ant. Adorémus Dóminum, quóniam ipse fecit nos.

Venite, exsultemus Domino

Iubilate Domino

Deus misereatur nostri

Domini est terra


Ad Officium lectionis

FERIA IV HEBDOMADÆ I

℣. Deus, in adiutórium. Glória Patri. Sicut erat. Allelúia.

Quæ tamen omittuntur quando Invitatorium immediate præcedit.

HYMNUS

Hino Vespertino

Hino Diurno

PSALMODIA

Psalmus Ad Officium lectionis

℣. Omnes mirabántur in verbis grátiæ.

℟. Quæ procedébant de ore ipsíus.

LECTIO PRIOR

De libro Ecclesiástici 24, 1 b-33

Sapientia in creatione et in historia Israel

1b Sapiéntia laudábit ánimam suam et in Deo honorábitur et in médio pópuli sui gloriábitur 2 et in ecclésia Altíssimi apériet os suum et in conspéctu virtútis illíus gloriábitur 3 et in médio pópuli sui exaltábitur et in plenitúdine sancta admirábitur 4 et in multitúdine electórum habébit laudem et inter benedíctos benedicétur dicens:

5 «Ego ex ore Altíssimi prodívi, primogénita ante omnem creatúram. 6 Ego feci in cælis, ut orirétur lumen indefíciens, et sicut nébula texi omnem terram. 7 Ego in altíssimis habitávi, et thronus meus in colúmna nubis.

8 Gyrum cæli circuívi sola et in profúndum abýssi ambulávi, 9 in flúctibus maris et in omni terra steti 10 et in omni pópulo et in omni gente primátum hábui 11 et ómnium excelléntium et humílium corda virtúte calcávi. In his ómnibus réquiem quæsívi: cuius in hereditáte morábor? 12 Tunc præcépit et dixit mihi Creátor ómnium et, qui creávit me, quiétem dedit tabernáculo meo 13 et dixit mihi: “In Iacob inhábita et in Israel hereditáre et in eléctis meis mitte radíces”.

14 Ab inítio ante sǽcula creáta sum et usque ad futúrum sǽculum non désinam. 15 Et in tabernáculo sancto coram ipso ministrávi, et sic in Sion firmáta sum et in civitáte simíliter dilécta requiévi, et in Ierúsalem potéstas mea. 16 Et radicávi in pópulo honorificáto et in parte Dómini, in hereditáte illíus, et in plenitúdine sanctórum deténtio mea.

17 Quasi cedrus exaltáta sum in Líbano et quasi cupréssus in móntibus Hermon. 18 Quasi palma exaltáta sum in Engáddi et quasi plantátio rosæ in Iéricho. 19 Quasi olíva speciósa in campis et quasi plátanus exaltáta sum iuxta aquam in platéis. 20 Sicut cinnamómum et bálsamum aromatízans odórem dedi; quasi myrrha elécta dedi suavitátem odóris. 21 Et quasi storax et gálbanus et úngula et gutta et quasi líbani vapor in tabernáculo.

22 Ego quasi terebínthus exténdi ramos meos, et rami mei rami honóris et grátiæ. 23 Ego quasi vitis germinávi grátiam, et flores mei fructus honóris et honestátis. 24 Ego mater pulchræ dilectiónis et timóris et agnitiónis et sanctæ spei. 25 In me grátia omnis viæ et veritátis, in me omnis spes vitæ et virtútis.

26 Transíte ad me, omnes qui concupíscitis me, et a generatiónibus meis implémini. 27 Doctrína enim mea super mel dulcis et heréditas mea super mel et favum; 28 memória mea in generatiónes sæculórum. 29 Qui edunt me, adhuc esúrient; et, qui bibunt me, adhuc sítient. 30 Qui audit me, non confundétur; et, qui operántur in me, non peccábunt: 31 qui elúcidant me, vitam ætérnam habébunt».

32 Hæc ómnia liber testaménti Altíssimi, 33 lex, quam mandávit nobis Móyses, heréditas dómui Iacob.

RESPONSORIUM (Io 14, 6; Eccli 24, 14)

℟. Ego sum via et véritas et vita. * Nemo venit ad Patrem nisi per me.

℣. Ego sapiéntia ab inítio et ante sǽcula creáta sum et usque ad futúrum sǽculum non désinam. * Nemo venit ad Patrem nisi per me.

Prima Lettura

V. Tutti erano ammirati delle parole di grazia

R. che uscivano dalla bocca di Cristo.

Dal libro del Siracide 24, 1-22

La sapienza nell’opera della creazione e nella storia d’Israele

La sapienza loda se stessa,

si vanta in mezzo al suo popolo.

Nell’assemblea dell’Altissimo apre la bocca,

si glorifica davanti alla sua potenza:

«Io sono uscita dalla bocca dell’Altissimo

e ho ricoperto come nube la terra.

Ho posto la mia dimora lassù,

il mio trono era su una colonna di nubi.

Il giro del cielo da sola ho percorso,

ho passeggiato nelle profondità degli abissi.

Sulle onde del mare e su tutta la terra,

su ogni popolo e nazione ho preso dominio.

Fra tutti questi cercai un luogo di riposo,

in quale possedimento stabilirmi.

Allora il creatore dell’universo mi diede un ordine,

il mio creatore mi fece posare la tenda

e mi disse: Fissa la tenda in Giacobbe

e prendi in eredità Israele.

Prima dei secoli, fin dal principio, egli mi creò;

per tutta l’eternità non verrò meno.

Ho officiato nella tenda santa davanti a lui,

e così mi sono stabilita in Sion.

Nella città amata mi ha fatto abitare;

in Gerusalemme è il mio potere.

Ho posto le radici in mezzo a un popolo glorioso,

nella porzione del Signore, sua eredità.

Sono cresciuta come un cedro sul Libano,

come un cipresso sui monti dell’Ermon.

Sono cresciuta come una palma in Engaddi,

come le piante di rose in Gerico,

come un ulivo maestoso nella pianura;

sono cresciuta come un platano.

Come cinnamòmo e balsamo ho diffuso profumo;

come mirra scelta ho sparso buon odore;

come gàlbano, ònice e storàce,

come nuvola di incenso nella tenda.

Come un terebinto ho esteso i rami

e i miei rami son rami di maestà e di bellezza.

Io come una vite ho prodotto germogli graziosi

e i miei fiori, frutti di gloria e ricchezza.

Avvicinatevi a me, voi che mi desiderate,

e saziatevi dei miei prodotti.

Poiché il ricordo di me è più dolce del miele,

il possedermi è più dolce del favo di miele.

Quanti si nutrono di me avranno ancora fame

e quanti bevono di me, avranno ancora sete.

Chi mi obbedisce non si vergognerà,

chi compie le mie opere non peccherà».

Tutto questo è il libro dell’alleanza del Dio altissimo,

la legge che ci ha imposto Mosè,

l’eredità delle assemblee di Giacobbe.

Responsorio Prima Lettura

Gv 14, 6; Sir 24, 9

R. Io sono la via, la verità e la vita. * Nessuno viene al Padre se non per mezzo di me.

V. Io, la sapienza, esisto fin dal principio; per tutta l’eternità non verrò meno.

R. Nessuno viene al Padre se non per mezzo di me.

LECTIO ALTERA

Ex Tractátu sancti Irenǽi epíscopi Advérsus hǽreses

(Lib. 4, 6, 3. 5. 6. 7: SCh 100, 442. 446. 448-454)

Agnitio Patris est Filii manifestatio

Neque Patrem cognóscere quis potest sine Verbo Dei, hoc est, nisi Fílio revelánte, neque Fílium, sine Patris beneplácito. Bonum autem plácitum Patris Fílius pérficit: mittit enim Pater, míttitur autem et venit Fílius. Et Patrem quidem invisíbilem et indeterminábilem, quantum ad nos est, cognóscit suum ipsíus Verbum, et cum sit inenarrábilis, ipse enárrat eum nobis; rursus autem Verbum suum solus cognóscit Pater; utráque autem hæc sic se habére manifestávit Dóminus. Et propter hoc Fílius revélat agnitiónem Patris per suam manifestatiónem. Agnítio enim Patris est Fílii manifestátio: ómnia enim per Verbum manifestántur.

Et ad hoc Fílium revelávit Pater, ut per eum ómnibus manifestétur, et eos quidem qui credunt ei, iuste in incorruptélam et in ætérnum refrigérium recípiat (crédere autem ei, est fácere eius voluntátem).

Etenim per ipsam condiciónem revélat Verbum conditórem Deum, et per mundum fabricatórem mundi Dóminum, et per plasma eum qui plasmáverit artíficem, et per Fílium eum Patrem qui generáverit Fílium; et hæc omnes simíliter quidem colloquúntur, non autem simíliter credunt. Sed per legem et prophétas simíliter Verbum et semetípsum et Patrem prædicábat; et audívit quidem univérsus pópulus simíliter, non simíliter autem omnes credidérunt. Et per ipsum Verbum visíbile et palpábile factum Pater ostendebátur, etiámsi non omnes simíliter credébant ei; sed omnes vidérunt in Fílio Patrem: invisíbile étenim Fílii Pater, visíbile autem Patris Fílius.

Omnia autem Fílius adminístrans Patri pérficit ab inítio usque ad finem, et sine illo nemo potest cognóscere Deum. Agnítio enim Patris, Fílius; agnítio autem Fílii in Patre, et per Fílium reveláta; et propter hoc Dóminus dicébat: Nemo cognóscit Fílium, nisi Pater; neque Patrem, nisi Fílius, et quibuscúmque Fílius reveláverit. «Reveláverit» enim, non solum in futúrum dictum est, quasi tunc incéperit Verbum manifestáre Patrem, cum de María natus; sed commúniter per totum tempus pósitum est. Ab inítio enim assístens Fílius suo plásmati, revélat ómnibus Patrem, quibus vult et quando vult et quemádmodum vult Pater: et propter hoc in ómnibus et per ómnia unus Deus Pater, et unum Verbum, Fílius, et unus Spíritus, et una salus ómnibus credéntibus in eum.

RESPONSORIUM (Io 1, 18; Mt 11, 27 b)

℟. Deum nemo vidit umquam; * Unigénitus Fílius, qui est in sinu Patris, ipse enarrávit.

℣. Nemo Patrem novit nisi Fílius et cui volúerit Fílius reveláre. * Unigénitus Fílius, qui est in sinu Patris, ipse enarrávit.

Seconda Lettura

Dal trattato «Contro le eresie» di sant`Ireneo, vescovo

(Lib. IV, 6, 3. 5. 6; SC 100, 442. 446. 448. 454)

La manifestazione del Figlio è la conoscenza del Padre

Nessuno può conoscere il Padre senza il Verbo di Dio, cioè senza la rivelazione del Figlio, né alcuno può conoscere il Figlio senza la benevolenza del Padre. Il Figlio, poi, porta a compimento la benevolenza del Padre; infatti il Padre manda, mentre il Figlio è mandato e viene. Il Verbo conosce il Padre, per quanto invisibile e indefinibile per noi, e anche se è inesprimibile, viene a lui espresso. A sua volta, poi, solo il Padre conosce il suo Verbo.

Questa mutua relazione fra le Persone divine ci è stata rivelata dal Signore.

Il Figlio con la sua manifestazione ci dà la conoscenza del Padre. Infatti la conoscenza del Padre viene dalla manifestazione del Figlio: tutto viene manifestato per mezzo del Verbo.

Ora il Padre ha rivelato il Figlio allo scopo di rendersi manifesto a tutti per mezzo di lui, e di accogliere nella santità, nell`incorruttibilità e nel refrigerio eterno coloro che credono a lui. Credere a lui, poi, è fare la sua volontà.

Il Verbo per la sua stessa natura rivela Dio creatore, per mezzo del mondo il Signore creatore del mondo, per mezzo della creatura l`artefice che l`ha plasmata, e per mezzo della sua condizione di Figlio rivela quel Padre che ha generato il Figlio. Certo tutti discutono allo stesso modo queste verità, ma non tutti vi credono allo stesso modo. Così il Verbo predicava se stesso e il Padre, per mezzo della Legge e dei Profeti, e tutto il popolo ha sentito allo stesso modo, ma non tutti hanno creduto allo stesso modo.

Il Padre era manifestato per mezzo dello stesso Verbo reso visibile e palpabile, quantunque non tutti vi credessero allo stesso modo; ma tutti videro il Padre nel Figlio: infatti il Padre è la realtà invisibile del Figlio, come il Figlio è la realtà visibile del Padre.

Il Figlio, poi, mettendosi al servizio del Padre, porta a compimento ogni cosa dal principio alla fine, e senza di lui nessuno può conoscere Dio. Conoscere il Figlio è conoscere il Padre. La conoscenza del Figlio viene a noi dal rivelarsi del Padre attraverso il Figlio. Per questo il Signore diceva: «Nessuno conosce il Figlio se non il Padre, e nessuno conosce il Padre se non il Figlio e colui al quale il Figlio lo voglia rivelare» (Mt 11, 27). «Lo voglia rivelare»: infatti non fu detto soltanto per il futuro, come se il Verbo abbia cominciato a rivelare il Padre quando nacque da Maria, ma vale in generale per tutti i tempi. Infatti fin da principio il Figlio, vicino alla creatura da lui plasmata, rivela a tutti il Padre, a chi vuole, quando vuole e come vuole il Padre.

La nostra fede è questa: In tutto e per tutto non c`è che un solo Dio Padre, un solo Verbo, un solo Spirito e una sola salvezza per tutti quelli che credono nel Dio uno e trino.

Responsorio Seconda Lettura

Gv 1, 18; Mt 11, 27

R. Dio nessuno lo ha mai visto: * il Figlio unigenito, che è nel seno del Padre, lo ha rivelato.

V. Nessuno conosce il Padre se non il Figlio, e colui al quale il Figlio lo rivela.

R. Il Figlio unigenito, che è nel seno del Padre, lo ha rivelato.

Oratio

Vota, quǽsumus, Dómine, supplicántis pópuli cælésti pietáte proséquere, ut et quæ agénda sunt vídeant et ad implénda quæ víderint convaléscant. Per Dóminum.

Conclusio Horæ, ut in Ordinario.


Ad Laudes matutinas

FERIA IV HEBDOMADÆ I

℣. Deus, in adiutórium. Glória Patri. Sicut erat. Allelúia.

Quæ tamen omittuntur quando Invitatorium immediate præcedit.

HYMNUS

Hino Laudes

PSALMODIA

Psalmus Ad Laudes matutinas

LECTIO BREVIS (Tob 4, 14-15 a. 16 ab. 19)

Atténde tibi, fili, in ómnibus opéribus tuis et esto sápiens in ómnibus sermónibus tuis et, quod óderis, némini féceris. De pane tuo commúnica esuriénti et de vestiméntis tuis nudis; ex ómnibus, quæcúmque tibi abundáverint, fac eleemósynam. Omni témpore bénedic Dóminum et póstula ab illo, ut dirigántur viæ tuæ et omnes sémitæ tuæ et consília bene disponántur.

RESPONSORIUM BREVE

℟. Inclína cor meum, Deus, * In testimónia tua. Inclína cor meum, Deus, in testimónia tua.

℣. In via tua vivífica me. * In testimónia tua. Glória Patri. Inclína cor meum, Deus, in testimónia tua.

CANTICUM EVANGELICUM

Ant. Fac nobíscum misericórdiam, Dómine, et memoráre testaménti tui sancti.

Lc 1, 68-79

De Messia eiusque præcursore

68 Benedíctus Dóminus, Deus Israel, *

quia visitávit et fecit redemptiónem plebi suæ

68 Bendito seja o Senhor Deus de Israel, *
que a seu
povo visitou e libertou;

69 et eréxit cornu salútis nobis *

in domo David púeri sui,

69 e fez surgir um poderoso Salvador *
na
casa de Davi, seu servidor,

70 sicut locútus est per os sanctórum, *

qui a sǽculo sunt, prophetárum eius,

70 como falara pela boca de seus santos, *
os pro
fetas desde os tempos mais antigos,

71 salútem ex inimícis nostris *

et de manu ómnium, qui odérunt nos;

71 para salvar-nos do poder dos inimigos *
e da
mão de todos quantos nos odeiam.

72 ad faciéndam misericórdiam cum pátribus nostris *

et memorári testaménti sui sancti,

72 Assim mostrou misericórdia a nossos pais, *
recor
dando a sua santa Aliança

73 iusiurándum, quod iurávit ad Abraham patrem nostrum, *

datúrum se nobis,

73 e o juramento a Abraão, o nosso pai, *
de conce
der-nos

74 ut sine timóre, de manu inimicórum liberáti, *

serviámus illi

74 que, libertos do inimigo,
= a
ele nós sirvamos sem temor

75 in sanctitáte et iustítia coram ipso *

ómnibus diébus nostris.

75 em santidade e em justiça diante dele, *
en
quanto perdurarem nossos dias.

76 Et tu, puer, prophéta Altíssimi vocáberis: *

præíbis enim ante fáciem Dómini paráre vias eius,

=76 Serás profeta do Altíssimo, ó menino, †
pois i
rás andando à frente do Senhor *
para aplai
nar e preparar os seus caminhos,

77 ad dandam sciéntiam salútis plebi eius *

in remissiónem peccatórum eórum,

77 anunciando ao seu povo a salvação, *
que es
na remissão de seus pecados;

78 per víscera misericórdiæ Dei nostri, *

in quibus visitábit nos óriens ex alto,

78 pelo amor do coração de nosso Deus, *
Sol nas
cente que nos veio visitar

79 illumináre his, qui in ténebris et in umbra mortis sedent, *

ad dirigéndos pedes nostros in viam pacis.

79 lá do alto como luz resplandecente *
a ilumi
nar a quantos jazem entre as trevas
= e na
sombra da morte estão sentados †
e
para dirigir os nossos passos, *
gui
ando-nos no caminho da paz.

Ant. Fac nobíscum misericórdiam, Dómine, et memoráre testaménti tui sancti.

PRECES

Grátias agámus Christo eúmque semper laudémus, quia non dedignátur fratres vocáre quos sanctíficat. Ideo ei supplicémus:

Sanctífica fratres tuos, Dómine.

Fac ut huius diéi inítia in honórem resurrectiónis tuæ puris tibi córdibus consecrémus,

— et diem totum tibi gratum sanctificatiónis opéribus faciámus.

Qui diem, amóris tui signum, ad salútem et lætítiam nobis renovásti,

— rénova nos cotídie ad glóriam tuam.

Doce nos hódie te in ómnibus præséntem agnóscere,

— teque in mæréntibus præsértim et paupéribus inveníre.

Da nos hódie cum ómnibus pacem habére,

— némini vero malum réddere pro malo.

Pater noster.

Oratio

Exáudi nos, Deus, salutáris noster et nos pérfice sectatóres lucis et operários veritátis, ut, qui ex te nati sumus lucis fílii, tui testes coram homínibus esse valeámus. Per Dóminum.

Conclusio Horæ, ut in Ordinario.


Ad Horam mediam

FERIA IV HEBDOMADÆ I

℣. Deus, in adiutórium. Glória Patri. Sicut erat. Allelúia.

HYMNUS

Ad Tertiam

Nunc Sanctae

Certum tenéntes

Ad Sextam

Rector potens

Dicámus Laudes

Ad Nonam

Rerum Deus

Ternis Horárum

PSALMODIA

Psalmus Ad Horam mediam

Ad alias Horas, psalmodia complementaris

Ad Tertiam

LECTIO BREVIS (1 Petr 1, 13-14)

Succíncti lumbos mentis vestræ, sóbrii, perfécte speráte in eam, quæ offértur vobis, grátiam in revelatióne Iesu Christi. Quasi fílii obœdiéntiæ, non configuráti prióribus in ignorántia vestra desidériis.

℣. Vias tuas, Dómine, demónstra mihi.

℟. Et sémitas tuas édoce me.

Oratio

Dómine, Pater sancte, Deus fidélis, qui promíssum Spíritum misísti, ut hómines per peccátum dispérsos congregáres, fac nos in mundo unitátis pacísque múnera confovére. Per Christum.

Ad Sextam

LECTIO BREVIS (1 Petr 1, 15-16)

Secúndum eum, qui vocávit vos, sanctum, et ipsi sancti in omni conversatióne sitis, quóniam scriptum est: Sancti éritis, quia ego sanctus sum.

℣. Sacerdótes tui induántur iustítiam.

℟. Et sancti tui exsúltent.

Oratio

Omnípotens et miséricors Deus, qui nos die média respiráre concédis, quos cœpimus propítius intuére labóres, et, sanans quæ delíquimus, fac nos ad finem tibi plácitum perveníre. Per Christum.

Ad Nonam

LECTIO BREVIS (Iac 4, 7-8 a. 10)

Subicímini Deo; resístite Diábolo et fúgiet a vobis. Appropiáte Deo et appropinquábit vobis. Humiliámini in conspéctu Dómini et exaltábit vos.

℣. Ecce óculi Dómini super metuéntes eum.

℟. Et in eos qui sperant super misericórdia eius.

Oratio

Dómine Iesu Christe, qui manus tuas in cruce ad salvándos hómines extendísti, concéde, ut actus nostri tibi reddántur accépti et opus tuæ redemptiónis in mundo váleant declaráre. Qui vivis.

Conclusio Horæ, ut in Ordinario.


Ad Vésperas

FERIA IV HEBDOMADÆ I

℣. Deus, in adiutórium. Glória Patri. Sicut erat. Allelúia.

HYMNUS

Hino Vésperas

PSALMODIA

Psalmus Ad Vésperas

LECTIO BREVIS (Iac 1, 22. 25)

Estóte factóres verbi et non auditóres tantum falléntes vosmetípsos. Qui autem perspéxerit in lege perfécta libertátis et permánserit, non audítor obliviósus factus sed factor óperis, hic beátus in facto suo erit.

RESPONSORIUM BREVE

℟. Rédime me, Dómine, * Et miserére mei. Rédime me, Dómine, et miserére mei.

℣. Ne perdas cum ímpiis ánimam meam. * Et miserére mei. Glória Patri. Rédime me, Dómine, et miserére mei.

CANTICUM EVANGELICUM

Ant. Fecit mihi magna qui potens est et sanctum nomen eius.

Lc 1, 46-55

Exsultatio animæ in Domino

46 Magníficat * ánima mea Dóminum,

46 A minha alma engrandece ao Senhor *

47 et exsultávit spíritus meus * in Deo salvatóre meo,

47 e se alegrou o meu espírito em Deus, meu Salvador;

48 quia respéxit humilitátem ancíllæ suæ. *

Ecce enim ex hoc beátam me dicent omnes generatiónes,

48 pois ele viu a pequenez de sua serva, *
desde agora as gerações hão de chamar-me de bendita.

49 quia fecit mihi magna, qui potens est, *

et sanctum nomen eius,

49 O Poderoso fez por mim maravilhas *
e Santo é o seu nome!

50 et misericórdia eius in progénies et progénies *

timéntibus eum.

50 Seu amor, de geração em geração, *
chega a todos que o respeitam;

51 Fecit poténtiam in bráchio suo, *

dispérsit supérbos mente cordis sui;

51 demonstrou o poder de seu braço, *
dispersou os orgulhosos;

52 depósuit poténtes de sede *

et exaltávit húmiles;

52 derrubou os poderosos de seus tronos *
e os humildes exaltou;

53 esuriéntes implévit bonis *

et dívites dimísit inánes.

53 De bens saciou os famintos, *
e despediu, sem nada, os ricos.

54 Suscépit Israel púerum suum, *

recordátus misericórdiæ,

54 Acolheu Israel, seu servidor, *
fiel ao seu amor,

55 sicut locútus est ad patres nostros, *

Abraham et sémini eius in sǽcula.

55 como havia prometido aos nossos pais, *
em favor de Abraão e de seus filhos, para sempre.

Ant. Fecit mihi magna qui potens est et sanctum nomen eius.

PRECES

In ómnibus nomen Dómini glorificétur, qui pópulum electiónis suæ infiníto amóre proséquitur. Ad eum ergo hæc nostra orátio ascéndat:

Caritátem tuam, Dómine, demónstra.

Recordáre, Dómine, Ecclésiæ tuæ,

— ut eam serves ab omni malo et in dilectióne tua perfícias.

Fac ut gentes agnóscant te solum esse Deum,

— et Iesum Christum Fílium tuum, quem misísti.

Próspera cuncta nostris concéde propínquis,

— tríbue illis benedictiónem et vitam usque in sǽculum.

Affer solácium ópere et labóre onerátis,

— dignitátem víndica despectórum.

Exútis hódie córpore misericórdiæ tuæ portæ patéscant,

— eos in regnum tuum placátus admítte.

Pater noster.

Oratio

Adésto, Dómine, précibus nostris et die noctúque nos prótege, ut vícibus témporum tua gubernatióne subiécti, tua semper incommutabilitáte firmémur. Per Dóminum.

Conclusio Horæ, ut in Ordinario.


Ad Completorium

FERIA IV HEBDOMADÆ I

Feria IV


FERIA V HEBDOMADÆ I

Ad Invitatorium

FERIA V HEBDOMADÆ I

Ante Officium quod a solo persolvitur, dici potest sequens oratio:

Aperi, Dómine, os meum ad benedicéndum nomen sanctum tuum; munda cor meum ab ómnibus vanis, pervérsis et aliénis cogitatiónibus; intelléctum illúmina, afféctum inflámma, ut digne, atténte ac devóte hoc Offícium recitáre váleam, et exaudíri mérear ante conspéctum divínæ maiestátis tuæ. Per Christum Dóminum nostrum. Amen.

℣. Dómine, lábia.

Ant. Veníte, adorémus Dóminum, quia ipse est Deus noster.

Venite, exsultemus Domino

Iubilate Domino

Deus misereatur nostri

Domini est terra


Ad Officium lectionis

FERIA V HEBDOMADÆ I

℣. Deus, in adiutórium. Glória Patri. Sicut erat. Allelúia.

Quæ tamen omittuntur quando Invitatorium immediate præcedit.

HYMNUS

Hino verspertino

Hino diurno

PSALMODIA

Psalmus Ad Officium lectionis

℣. Révela, Dómine, óculos meos.

℟. Et considerábo mirabília de lege tua.

LECTIO PRIOR

De libro Ecclesiástici 42, 15 — 43, 13

Laus divina in creatione

42,15 Memor ero óperum Dómini et, quæ vidi, annuntiábo: in sermónibus Dómini ópera eius, et factum est in voluntáte sua iudícium. 16 Sol illúminans per ómnia respéxit, et glória Dómini plenum est opus eius. 17 Non valent sancti Dómini enarráre ómnia mirabília eius. Confirmávit Dóminus exércitus suos stabilíri coram glória sua.

18 Abýssum et cor hóminum investigávit et in astútia eórum excogitávit. 19 Cognóvit enim Dóminus omnem sciéntiam et inspéxit in signum ævi annúntians, quæ præteriérunt et quæ superventúra sunt, et revélans vestígia occultórum. 20 Non prǽterit illum omnis cogitátus, et non abscóndit se ab eo ullus sermo.

21 Magnália sapiéntiæ suæ ordinávit, únicus est ante sǽculum et usque in sǽculum; neque augétur 22 neque minúitur et non eget alicúius consílio. 23 Quam desiderabília ómnia ópera eius, et tamquam scintílla spectátu! 24 Omnia hæc vivunt et manent in sǽculum, et in omni necessitáte ómnia obáudiunt ei; 25 ómnia duplícia, unum contra unum, et non fecit quidquam defíciens. 26 Alterum alteríus confírmat bonum; et quis satiábitur videns glóriam eius?

43,1 Glória altitúdinis firmaméntum puritátis, spécies cæli in visióne glóriæ. 2 Sol in apparitióne annúntians in procéssu: vas admirábile, opus Excélsi. 3 In meridiáno suo exúrit terram, et in conspéctu ardóris eius quis póterit sustinére? Fornácem véntilans in opéribus ardóris triplíciter, 4 sol exúrens montes, vapóres ígneos exsúfflans, et refúlgens rádiis suis obcǽcat óculos. 5 Magnus Dóminus, qui fecit illum et sermónibus eius festinávit iter.

6 Et luna stat in tempus suum, in ostensiónem témporis et signum ævi. 7 A luna signum diéi festi; lumináre, quod minúitur in consummatióne. 8 Mensis secúndum nomen eius est, crescens mirabíliter in consummatióne. 9 Vas castrórum in excélsis, in firmaménto cæli respléndens glorióse.

10 Spécies cæli glória stellárum, mundum illúminans in excélsis Dómini. 11 In verbis Sancti stabunt iuxta præcéptum et non defícient in vigíliis suis.

12 Vide arcum et bénedic eum, qui fecit illum; valde speciósus est in splendóre suo. 13 Gyrávit cælum in circúitu glóriæ suæ, manus Excélsi tetendérunt illum.

RESPONSORIUM (Ap 4, 11; Est 4, 17 d. 17 c)

℟. Dignus es, Dómine Deus noster, accípere glóriam et honórem et virtútem, * Quia tu creásti ómnia et propter voluntátem tuam erant et creáta sunt.

℣. Tu fecísti cælum et terram et quidquid mirábile cæli ámbitu continétur; Dóminus ómnium es. * Quia tu creásti ómnia et propter voluntátem tuam erant et creáta sunt.

Prima Lettura

V. Togli il velo ai miei occhi, Signore:

R. scruterò i prodigi della tua legge.

Dal libro del Siracide 42, 15 – 43, 12

Tutta la creazione canta la gloria di Dio

Ricorderò ora le opere del Signore

e descriverò quanto ho visto.

Per le parole del Signore sussistono le sue opere.

Il sole con il suo splendore illumina tutto,

della gloria del Signore è piena la sua opera.

Neppure i santi del Signore sono in grado

di narrare tutte le sue meraviglie,

ciò che il Signore onnipotente ha stabilito

perché l’universo stesse saldo a sua gloria.

Egli scruta l’abisso e il cuore

e penetra tutti i loro segreti.

L’Altissimo conosce tutta la scienza

e osserva i segni dei tempi,

annunziando le cose passate e future

e svelando le tracce di quelle nascoste.

Nessun pensiero gli sfugge,

neppure una parola gli è nascosta.

Ha ordinato le meraviglie della sua sapienza,

poiché egli è da sempre e per sempre.

Nulla può essergli aggiunto e nulla tolto,

non ha bisogno di alcun consigliere.

Quanto sono amabili tutte le sue opere!

E appena una scintilla se ne può osservare.

Tutte queste cose vivono e resteranno per sempre

in tutte le circostanze e tutte gli obbediscono.

Tutte sono a coppia, una di fronte all’altra,

egli non ha fatto nulla di incompleto.

L’una conferma i pregi dell’altra,

chi si sazierà nel contemplare la sua gloria?

Orgoglio dei cieli è il limpido firmamento,

spettacolo celeste in una visione di gloria!

Il sole mentre appare nel suo sorgere proclama:

«Che meraviglia è l’opera dell’Altissimo!».

A mezzogiorno dissecca la terra,

e di fronte al suo calore chi può resistere?

Si soffia nella fornace per ottenere calore,

il sole brucia i monti tre volte tanto;

emettendo vampe di fuoco,

facendo brillare i suoi raggi, abbaglia gli occhi.

Grande è il Signore che l’ha creato

e con la parola ne affretta il rapido corso.

Anche la luna sempre puntuale nelle sue fasi

regola i mesi e determina il tempo.

Dalla luna dipende l’indicazione delle feste,

luminare che decresce fino alla sua scomparsa.

Da essa il mese prende nome,

mirabilmente crescendo secondo le fasi.

È un’insegna per le milizie nell’alto

splendendo nel firmamento del cielo.

Bellezza del cielo la gloria degli astri,

ornamento splendente nelle altezze del Signore.

Si comportano secondo gli ordini del Santo,

non si stancano al loro posto di sentinelle.

Osserva l’arcobaleno e benedici colui che l’ha fatto,

è bellissimo nel suo splendore.

Avvolge il cielo con un cerchio di gloria,

l’hanno teso le mani dell’Altissimo.

Responsorio Prima Lettura

Ap 4, 11; cfr. Est 4, 17c

R. Sei degno, Signore Dio nostro, di ricevere gloria, onore e potenza: hai creato tutte le cose e per la tua volontà tutto esiste. * Tu sei il Dio dell’universo.

V. Hai fatto il cielo e la terra e tutte le loro meraviglie.

R. tu sei il Dio dell’universo.

LECTIO ALTERA

Ex Oratióne sancti Athanásii epíscopi Contra gentes

(Nn. 40-42: PG 25, 79-83)

Verbum Patris omnia ornat, disponit et continet

Sanctíssimus et rebus ómnibus creátis longe excelléntior Christi Pater, tamquam óptimus gubernátor própria sapiéntia et próprio Verbo, Dómino nostro et servatóre Christo, ómnia ubíque salutáriter gubérnat, dispénsat et facit, prout rectum esse víderit. Rectum est autem illa esse ut facta sunt et fíeri conspícimus, quóniam id ita ipse vult, quod sane nemo negáverit. Nam si rerum creatárum motus absque ratióne fíeret temeréque mundus volverétur, iure mérito nulla fides dictis esset adhibénda. Sed si ratióne, sapiéntia et sciéntia cónditus atque omni ornátu instrúctus est, necésse est huius auctórem et exornatórem non álium esse quam Verbum Dei.

Ipsíus boni et Dei rerum universárum vivéntem et efficácem Deum dico, qui per se est Verbum, qui idem ab ómnibus creátis divérsus est propriúmque et solum boni Patris est Verbum, cuius providéntia totus hic mundus, quem et cóndidit, illuminátur. Ipse enim qui boni Patris bonum Verbum est, rerum ómnium órdinem dispósuit, contrária cum contráriis coniúnxit unúmque concéntum ex his compósuit. Unus et unigénitus Deus est, qui ex Patre velut ex bono fonte bonus procédens, ómnia ornat, dispónit et cóntinet.

Ille ergo qui suo et ætérno Verbo ómnia fecit et rebus creátis natúram dedit, eas suápte natúra ferri et agitári sínere nóluit, ne forte in níhilum reverteréntur; sed ut bonus suo Verbo, quod ipsum quoque Deus est, univérsam natúram gubérnat et susténtat, ut Verbi ductu providentiáque et administratióne illumináta, firma consístere et manére possit, quippe quæ Verbi Patris, quod vere est, fiat ipsa párticeps et ab eo ut sit adiuvétur, ne scílicet esse désinat, quod útique fíeret, nisi a Verbo conservarétur, quod ipsum est imágo Dei invisíbilis, primogénitus omnis creatúræ; quóniam per ipsum et in ipso consístunt ómnia, cum ea quæ vidéntur, tum quæ non vidéntur, idémque est caput Ecclésiæ, ut in sanctis lítteris veritátis minístri docent.

Hoc ergo omnípotens et sanctíssimum Patris Verbum res univérsas pervádens, ac suas vires ubíque éxplicans omniáque visibília et invisibília illúminans, ea in seípso cóntinet et constríngit, ita ut nihil sua poténtia vácuum relínquat, sed ómnibus et per ómnia, singulísque speciátim, et generátim cunctis simul vitam impertiátur et consérvet.

RESPONSORIUM (Cf. Prov 8, 22-30)

℟. In princípio Deus ántequam terram fáceret, priúsquam abýssos constitúeret, priúsquam prodúceret fontes aquárum, * Antequam montes collocaréntur, ante omnes colles generávit me Dóminus.

℣. Quando præparábat cælos, áderam, cum eo cuncta compónens. * Antequam montes collocaréntur, ante omnes colles generávit me Dóminus.

Seconda Lettura

Dal «Discorso contro i pagani» di sant`Atanasio, vescovo

(Nn. 40-42; PG 25, 79-83)

Il Verbo del Padre tutto abbellisce, dispone e contiene

Il Padre del Signore nostro Gesù Cristo, nella sua bontà infinita, è di gran lunga superiore a tutte le cose create. Ottimo sovrano qual è , con la sua sapienza e con il suo Verbo, cioè con il Signore nostro e Salvatore Gesù Cristo, governa, ordina e crea in ogni luogo tutte le cose, secondo che si addice alla sua giustizia. Infatti è giusto che le cose siano fatte così come lo sono, e che si compiano come noi le vediamo compiute. Poiché è lui che ha voluto che tutto accada in questo modo e nessuno può avere un motivo ragionevole per negarlo. Infatti se il movimento delle cose create avvenisse senza ragione e il mondo girasse alla cieca, non si dovrebbe più credere nulla di quanto è stato detto. Ma se il mondo è stato organizzato con sapienza e conoscenza ed è stato riempito di ogni bellezza, allora si deve dire che il creatore e l`artista è il Verbo di Dio.

Io penso al Dio vivente e operante, al Verbo del Dio buono, del Dio dell`universo, al Dio che è distinto e differente da tutte le cose create e da tutta la creazione.

È lui il solo e proprio Verbo del Padre, lui che ha ordinato l`universo e lo ha illuminato con la sua

provvidenza. È lui il Verbo buono del Padre buono. È lui che ha dato ordine a tutto il creato, conciliando fra loro gli opposti elementi e componendo ogni cosa armonicamente. Egli è l`unico, l`Unigenito, il Dio buono, che procede dal Padre come da fonte di bontà e ordina e contiene l`universo.

Dopo aver fatto tutte le cose per mezzo del verbo eterno e aver dato esistenza alla creazione, Dio Padre non lascia andare ciò che ha fatto alla deriva, né lo abbandona a un cieco impulso naturale che lo faccia ricadere nel nulla. Ma, buono com`è, con il suo Verbo, che è anche Dio, guida e sostenta il mondo intero, perché la creazione, illuminata dalla sua guida, dalla sua provvidenza e dal suo ordine, possa persistere nell`essere. Anzi il mondo diviene partecipe del Verbo del Padre, per essere da questi sostenuto e non cessare di esistere. Ciò certamente accadrebbe se non fosse conservato dal Verbo, perché egli è «immagine del Dio invisibile, generato prima di ogni creatura» (Col 1, 15); poiché per mezzo di lui e in lui hanno consistenza tutte le cose sia quelle visibili che quelle invisibili, poiché egli è il capo della Chiesa, come nelle Sacre Scritture insegnano i ministri della verità (cfr. Col 1, 16-18).

L`onnipotente e santissimo Verbo del Padre, penetrando tutte le cose, e arrivando ovunque con la sua forza, dà luce ad ogni realtà e tutto contiene e abbraccia in se stesso. Non c`è essere alcuno che si sottragga al suo dominio. Tutte le cose da lui ricevono interamente la vita e da lui in essa vengono mantenute: le creature singole nella loro individualità e l`universo creato nella sua globalità.

Responsorio Seconda Lettura

Cfr. Pro 8, 23-25. 27. 30

R. In principio, quando non esistevano la terra e gli abissi, e non erano sgorgate le sorgenti d’acqua, * prima delle montagne e delle colline, Dio mi ha generata.

V. Quando formava i cieli, io ero presente; come architetto ero con lui:

R. prima delle montagne e delle colline, Dio mi ha generata.

Oratio

Vota, quǽsumus, Dómine, supplicántis pópuli cælésti pietáte proséquere, ut et quæ agénda sunt vídeant et ad implénda quæ víderint convaléscant. Per Dóminum.

Conclusio Horæ, ut in Ordinario.


Ad Laudes matutinas

FERIA V HEBDOMADÆ I

℣. Deus, in adiutórium. Glória Patri. Sicut erat. Allelúia.

Quæ tamen omittuntur quando Invitatorium immediate præcedit.

HYMNUS

Hino Laudes

PSALMODIA

Psalmus Ad Laudes matutinas

LECTIO BREVIS (Is 66, 1-2)

Hæc dicit Dóminus: Cælum thronus meus, terra autem scabéllum pedum meórum. Quæ ista domus, quam ædificábitis mihi, et quis iste locus quiétis meæ? Omnia hæc manus mea fecit et mea sunt univérsa ista, dicit Dóminus. Ad hunc autem respíciam, ad paupérculum et contrítum spíritu et treméntem sermónes meos.

RESPONSORIUM BREVE

℟. Clamávi in toto corde meo: * Exáudi me, Dómine. Clamávi in toto corde meo: exáudi me, Dómine.

℣. Iustificatiónes tuas servábo. * Exáudi me, Dómine. Glória Patri. Clamávi in toto corde meo: exáudi me, Dómine.

CANTICUM EVANGELICUM

Ant. In sanctitáte serviámus Dómino et liberábit nos ab inimícis nostris.

Lc 1, 68-79

De Messia eiusque præcursore

68 Benedíctus Dóminus, Deus Israel, *

quia visitávit et fecit redemptiónem plebi suæ

68 Bendito seja o Senhor Deus de Israel, *
que a seu
povo visitou e libertou;

69 et eréxit cornu salútis nobis *

in domo David púeri sui,

69 e fez surgir um poderoso Salvador *
na
casa de Davi, seu servidor,

70 sicut locútus est per os sanctórum, *

qui a sǽculo sunt, prophetárum eius,

70 como falara pela boca de seus santos, *
os pro
fetas desde os tempos mais antigos,

71 salútem ex inimícis nostris *

et de manu ómnium, qui odérunt nos;

71 para salvar-nos do poder dos inimigos *
e da
mão de todos quantos nos odeiam.

72 ad faciéndam misericórdiam cum pátribus nostris *

et memorári testaménti sui sancti,

72 Assim mostrou misericórdia a nossos pais, *
recor
dando a sua santa Aliança

73 iusiurándum, quod iurávit ad Abraham patrem nostrum, *

datúrum se nobis,

73 e o juramento a Abraão, o nosso pai, *
de conce
der-nos

74 ut sine timóre, de manu inimicórum liberáti, *

serviámus illi

74 que, libertos do inimigo,
= a
ele nós sirvamos sem temor

75 in sanctitáte et iustítia coram ipso *

ómnibus diébus nostris.

75 em santidade e em justiça diante dele, *
en
quanto perdurarem nossos dias.

76 Et tu, puer, prophéta Altíssimi vocáberis: *

præíbis enim ante fáciem Dómini paráre vias eius,

=76 Serás profeta do Altíssimo, ó menino, †
pois i
rás andando à frente do Senhor *
para aplai
nar e preparar os seus caminhos,

77 ad dandam sciéntiam salútis plebi eius *

in remissiónem peccatórum eórum,

77 anunciando ao seu povo a salvação, *
que es
na remissão de seus pecados;

78 per víscera misericórdiæ Dei nostri, *

in quibus visitábit nos óriens ex alto,

78 pelo amor do coração de nosso Deus, *
Sol nas
cente que nos veio visitar

79 illumináre his, qui in ténebris et in umbra mortis sedent, *

ad dirigéndos pedes nostros in viam pacis.

79 lá do alto como luz resplandecente *
a ilumi
nar a quantos jazem entre as trevas
= e na
sombra da morte estão sentados †
e
para dirigir os nossos passos, *
gui
ando-nos no caminho da paz.

Ant. In sanctitáte serviámus Dómino et liberábit nos ab inimícis nostris.

PRECES

Grátias agámus Christo, qui lumen huius diéi nobis concédit, et ad eum clamémus:

Bénedic et sanctífica nos, Dómine.

Qui te pro peccátis nostris hóstiam obtulísti,

— incépta et propósita suscípias hodiérna.

Qui óculos nostros lucis dono lætíficas novæ,

— lúcifer oriáris in córdibus nostris.

Tríbue hódie nos esse ómnibus longánimes,

— ut imitatóres tui fíeri possímus.

Audítam, Dómine, fac nobis mane misericórdiam tuam.

— Sit hódie gáudium tuum fortitúdo nostra.

Pater noster.

Oratio

Omnípotens sempitérne Deus, véspere, mane et merídie maiestátem tuam supplíciter deprecámur, ut, expúlsis de córdibus nostris peccatórum ténebris, ad veram lucem, quæ Christus est, nos fácias perveníre. Qui tecum vivit.

Conclusio Horæ, ut in Ordinario.


Ad Horam mediam

FERIA V HEBDOMADÆ I

℣. Deus, in adiutórium. Glória Patri. Sicut erat. Allelúia.

HYMNUS

Ad Tertiam

Nunc Sanctae

Certum tenéntes

Ad Sextam

Rector potens

Dicámus Laudes

Ad Nonam

Rerum Deus

Ternis Horárum

PSALMODIA

Psalmus Ad Horam mediam

Ad alias Horas, psalmodia complementaris

Ad Tertiam

LECTIO BREVIS (Am 4, 13)

Ecce formans montes et creans ventum et annúntians hómini cogitatiónem eius, fáciens auróram et ténebras et grádiens super excélsa terræ; Dóminus, Deus exercítuum, nomen eius.

℣. Benedícite, ómnia ópera Dómini, Dómino.

℟. Laudáte et superexaltáte eum in sǽcula.

Oratio

Te, Dómine, supplíciter exorámus, ut, qui hora tértia Spíritum Sanctum orántibus Apóstolis tribuísti, nobis eiúsdem grátiæ participatiónem concédas benígnus. Per Christum.

Ad Sextam

LECTIO BREVIS (Am 5, 8)

Qui facit stellas Plíadis et Oriónem et convértit in mane ténebras et diem in noctem obscúrat; qui vocat aquas maris et effúndit eas super fáciem terræ: Dóminus nomen eius.

℣. Magnificéntia et pulchritúdo in conspéctu eius.

℟. Poténtia et decor in sanctuário eius.

Oratio

Omnípotens sempitérne Deus, apud quem nihil est tenebrósum, nihil obscúrum, lucis tuæ in nos emítte splendórem, ut mandatórum tuórum lege percépta, in via tua dilatáto corde fidéliter ambulémus. Per Christum.

Ad Nonam

LECTIO BREVIS (Am 9, 6)

Qui ædíficat in cælo ascénsus suos et cámeram suam super terram fundat, qui vocat aquas maris et effúndit eas super fáciem terræ; Dóminus nomen eius.

℣. Cæli enárrant glóriam Dei.

℟. Et ópera mánuum eius annúntiat firmaméntum.

Oratio

Da nobis orántibus, quǽsumus, Dómine, ut patiéntiæ Unigéniti tui sequámur exémpla et advérsa patiéndi constántiam habeámus. Per Christum.

Conclusio Horæ, ut in Ordinario.


Ad Vésperas

FERIA V HEBDOMADÆ I

℣. Deus, in adiutórium. Glória Patri. Sicut erat. Allelúia.

HYMNUS

Hino Vésperas

PSALMODIA

Psalmus Ad Vésperas

LECTIO BREVIS (1 Petr 1, 6-9)

Exsultátis, módicum nunc si opórtet contristáti in váriis tentatiónibus, ut probátio vestræ fídei pretiósior auro, quod perit, per ignem quidem probáto, inveniátur in laudem et glóriam et honórem in revelatióne Iesu Christi. Quem cum non vidéritis dilígitis, in quem nunc non vidéntes, credéntes autem, exsultátis lætítia inenarrábili et glorificáta, reportántes finem fídei vestræ salútem animárum.

RESPONSORIUM BREVE

℟. Cibávit nos Dóminus * Ex ádipe fruménti. Cibávit nos Dóminus ex ádipe fruménti.

℣. Et de petra melle saturávit nos. * Ex ádipe fruménti. Glória Patri. Cibávit nos Dóminus ex ádipe fruménti.

CANTICUM EVANGELICUM

Ant. Depósuit Dóminus poténtes de sede et exaltávit húmiles.

Lc 1, 46-55

Exsultatio animæ in Domino

46 Magníficat * ánima mea Dóminum,

46 A minha alma engrandece ao Senhor *

47 et exsultávit spíritus meus * in Deo salvatóre meo,

47 e se alegrou o meu espírito em Deus, meu Salvador;

48 quia respéxit humilitátem ancíllæ suæ. *

Ecce enim ex hoc beátam me dicent omnes generatiónes,

48 pois ele viu a pequenez de sua serva, *
desde agora as gerações hão de chamar-me de bendita.

49 quia fecit mihi magna, qui potens est, *

et sanctum nomen eius,

49 O Poderoso fez por mim maravilhas *
e Santo é o seu nome!

50 et misericórdia eius in progénies et progénies *

timéntibus eum.

50 Seu amor, de geração em geração, *
chega a todos que o respeitam;

51 Fecit poténtiam in bráchio suo, *

dispérsit supérbos mente cordis sui;

51 demonstrou o poder de seu braço, *
dispersou os orgulhosos;

52 depósuit poténtes de sede *

et exaltávit húmiles;

52 derrubou os poderosos de seus tronos *
e os humildes exaltou;

53 esuriéntes implévit bonis *

et dívites dimísit inánes.

53 De bens saciou os famintos, *
e despediu, sem nada, os ricos.

54 Suscépit Israel púerum suum, *

recordátus misericórdiæ,

54 Acolheu Israel, seu servidor, *
fiel ao seu amor,

55 sicut locútus est ad patres nostros, *

Abraham et sémini eius in sǽcula.

55 como havia prometido aos nossos pais, *
em favor de Abraão e de seus filhos, para sempre.

Ant. Depósuit Dóminus poténtes de sede et exaltávit húmiles.

PRECES

Laudémus Deum auxílii nostri, in quo nostra spes tota résidet, eúmque invocémus devóte clamántes:

Réspice fílios tuos, Dómine.

Dómine Deus noster, qui cum pópulo tuo fœdus ætérnum pepigísti,

— fac ut semper tua magnália recolámus.

Univérsum órdinem sacerdotálem in tua pérfice caritáte,

— et fidéles tuos in unitáte spíritus per vínculum pacis semper consérva.

Civitátem terrénam fac ut semper tecum exstruámus,

— ne forte in vanum labórent qui ædíficant eam.

Mitte operários in messem tuam,

— ut magnificétur nomen tuum in géntibus.

Propínquos et benefactóres defúnctos sanctis tuis accénse,

— et nos beátis aliquándo consócia.

Pater noster.

Oratio

Deus, qui illúminas noctem et lumen facis post ténebras radiáre, concéde nobis, ut hanc noctem sine impediménto Sátanæ transeámus atque matutínis horis ante conspéctum tuum tibi grátias referámus. Per Dóminum.

Conclusio Horæ, ut in Ordinario.


Ad Completorium

FERIA V HEBDOMADÆ I

Feria V


FERIA VI HEBDOMADÆ I

Ad Invitatorium

FERIA VI HEBDOMADÆ I

Ante Officium quod a solo persolvitur, dici potest sequens oratio:

Aperi, Dómine, os meum ad benedicéndum nomen sanctum tuum; munda cor meum ab ómnibus vanis, pervérsis et aliénis cogitatiónibus; intelléctum illúmina, afféctum inflámma, ut digne, atténte ac devóte hoc Offícium recitáre váleam, et exaudíri mérear ante conspéctum divínæ maiestátis tuæ. Per Christum Dóminum nostrum. Amen.

℣. Dómine, lábia.

Ant. Confitémini Dómino, quia in ætérnum misericórdia eius.

Venite, exsultemus Domino

Iubilate Domino

Deus misereatur nostri

Domini est terra


Ad Officium lectionis

FERIA VI HEBDOMADÆ I

℣. Deus, in adiutórium. Glória Patri. Sicut erat. Allelúia.

Quæ tamen omittuntur quando Invitatorium immediate præcedit.

HYMNUS

Hino Vespertino

Hino Diurno

PSALMODIA

Psalmus Ad Officium lectionis

Ant. Lingua mea, tota die, meditábitur iustítiam tuam.

℣. Fili mi, custódi sermónes meos.

℟. Serva mandáta mea et vives.

LECTIO PRIOR

De libro Ecclesiástici 43, 14-37

Laus divina in creatione

14 Império suo [Excélsus] accelerávit nivem et próperat coruscatiónes iudícii sui. 15 Proptérea apérti sunt thesáuri, et evolavérunt nébulæ sicut aves. 16 In magnitúdine sua firmávit nubes, et confrácti sunt lápides grándinis. Vox tonítrui eius tremefácit terram, 17 in conspéctu eius commovebúntur montes. In voluntáte eius aspirábit notus, 18 tempéstas aquilónis et congregátio spíritus. 19 Et, sicut aves deponéntes ad sedéndum, aspérgit nivem, et, sicut locústa demérgens, descénsus eius: 20 pulchritúdinem candóris eius admirábitur óculus, et super imbrem eius expavéscet cor.

21 Gelu sicut salem effúndet super terram, et, dum geláverit, fit tamquam cacúmina tríbuli. 22 Frígidus ventus áquilo flabit, et gelábit crystállus super aquam; super omnem congregatiónem aquárum requiéscet, et sicut loríca índuet se aqua. 23 Devorábit montes et exúret desértum, et exstínguet víridem sicut ignis.

24 Medicína ómnium in festinatióne nébulæ, et ros óbvians ab ardóre hilaréscet. 25 Cogitatióne sua placávit abýssum, et plantávit in illa ínsulas.

26 Qui návigant mare, enárrant perícula eius, et audiéntes áuribus nostris admirámur. 27 Illic præclára ópera et mirabília, vária bestiárum génera et ómnium pécorum et creatúra belluárum.

28 Propter ipsum iter prósperat ángelus eius, et in sermóne eius compósita sunt ómnia. 29 Multa dicémus et deficiémus verbis; consummátio autem sermónum: «Ipse est ómnia!». 30 Glorificántes ad quid valébimus? Ipse enim Magnus super ómnia ópera sua. 31 Terríbilis Dóminus et magnus veheménter et mirábilis poténtia ipsíus.

32 Glorificántes Dóminum exaltáte, quantumcúmque potuéritis; supervalébit enim adhuc, et admirábilis magnificéntia eius (33) 34 Exaltántes eum replémini virtúte; ne laborétis, non enim perveniétis usquam.

35 Quis vidit eum et enarrábit? Et quis magnificábit eum sicut est? 36 Multa abscóndita sunt maióra his; pauca enim vídimus óperum eius. 37 Omnia autem Dóminus fecit et pie agéntibus dedit sapiéntiam.

RESPONSORIUM (Cf. Eccli 43, 29. 30)

℟. Glorificántes Deum, multa dicémus et deficiémus verbis; * Consummátio autem sermónum: «Ipse est ómnia!».

℣. Glorificántes ad quid valébimus? Ipse enim Magnus super ómnia ópera sua. * Consummátio autem sermónum: «Ipse est ómnia!».

Prima Lettura

V. Figlio mio, custodisci le mie parole,

R. osserva i miei precetti, e vivrai.

Dal libro del Siracide 43, 13-33

La lode di Dio nella creazione

Con un comando Dio invia la neve,

fa guizzare i fulmini del suo giudizio.

Così si aprono i depositi

e le nubi volano via come uccelli.

Con potenza condensa le nubi,

che si polverizzano in chicchi di grandine.

Al suo apparire sussultano i monti;

il rumore del suo tuono fa tremare la terra.

Secondo il suo volere soffia lo scirocco,

così anche l’uragano del nord e il turbine di vento.

Fa scendere la neve come uccelli che si posano,

come cavallette che si posano è la sua discesa;

l’occhio ammira la bellezza del suo candore

e il cuore stupisce nel vederla fioccare.

Riversa sulla terra la brina come il sale,

che gelandosi forma come tante punte di spine.

Soffia la gelida tramontana,

sull’acqua si condensa il ghiaccio;

esso si posa sull’intera massa d’acqua

che si riveste come di corazza.

Inaridisce i monti e brucia il deserto;

divora l’erba come un fuoco.

Il rimedio di tutto, un annuvolamento improvviso,

l’arrivo della rugiada ristora dal caldo.

Dio con la sua parola ha domato l’abisso

e vi ha piantato isole.

I naviganti parlano dei pericoli del mare,

a sentirli con i nostri orecchi restiamo stupiti;

là ci sono anche cose singolari e stupende,

esseri viventi di ogni specie e mostri marini.

Per lui il messaggero cammina facilmente,

tutto procede secondo la sua parola.

Potremmo dir molte cose e mai finiremmo;

ma per concludere: «Egli è tutto!».

Come potremmo avere la forza per lodarlo?

Egli, il Grande, al di sopra di tutte le sue opere.

Il Signore è terribile e molto grande,

e meravigliosa è la sua potenza.

Nel glorificare il Signore esaltatelo

quanto potete, perché ancora più alto sarà.

Nell’innalzarlo moltiplicate la vostra forza,

non stancatevi, perché mai finirete.

Chi lo ha contemplato e lo descriverà?

Chi può magnificarlo come egli è?

Ci sono molte cose nascoste più grandi di queste;

noi contempliamo solo poche delle sue opere.

Il Signore infatti ha creato ogni cosa,

ha dato la sapienza ai pii.

Responsorio Prima Lettura

Cfr. Sir 43, 23. 27

R. Per lodare il Signore, innumerevoli parole non basterebbero. * Lodiamolo e glorifichiamolo dicendo: O Dio, tu sei tutto.

V. Deve prenderemo la forza per glorificarlo? E’ l’Onnipotente, al di sopra di tutte le sue opere.

R. Lodiamolo e glorifichiamolo dicendo: O Dio, tu sei tutto.

LECTIO ALTERA

Ex Oratióne sancti Athanásii epíscopi Contra gentes

(Nn. 42-43: PG 25, 83-87)

Omnia vere divinum concentum per Verbum componunt

Nihil est rerum ómnium quæ sunt et fiunt, quod non in ipso et per ipsum factum sit et consístat, uti étiam vir theólogus his verbis docet: In princípio erat Verbum, et Verbum erat apud Deum, et Deus erat Verbum. Omnia per ipsum facta sunt, et sine ipso factum est nihil.

Quemádmodum enim músicus lyra ad concéntum accommodáta, gravibúsque cum acútis et médiis cum áliis arte temperátis unum éfficit concéntum; ita quoque Dei Sapiéntia univérsum mundum véluti lyram tenens, resque aérias cum terrénis et cæléstes cum aériis coniúngens, omniáque cum síngulis conéctens, et suo nutu ac voluntáte circumdúcens, unum mundum unúmque mundi órdinem pulchre et concínne ádmodum éfficit ipsúmque ínterim Dei Verbum apud Patrem manet immóbile, dum ómnia, prout Patri visum fúerit, suæ natúræ constántia movet. Omnia dénique pro sua natúra illo dante vivunt et consístunt admirabilémque ac vere divínum concéntum per ipsum compónunt.

Ut vero res tanta, imágine áliqua intéllegi possit, age: numerósi alicúius chori exémplum adducámus. Itaque quemádmodum in choro ex váriis homínibus, púeris, muliéribus, sénibus et adulescéntibus compósito, uno prǽside moderánte, sínguli pro sua natúra et facultáte cantant, vir ut vir, puer ut puer, senex ut senex, aduléscens ut aduléscens, omnes tamen unum concéntum effíciunt, vel quemádmodum nostra ánima eódem témpore nostros sensus pro cuiúsque efficacitáte movet, ádeo ut præsénte re áliqua omnes simul moveántur oculúsque vídeat, auris áudiat, manus tangat, odorátus olfáciat, gustet gustátus aliáque córporis membra sæpe étiam agant, verbi grátia, pedes ámbulent, ita profécto rem quoque se habére in univérsa rerum natúra, licet ténue ádmodum sit exémplum, altióre tamen intellegéntia est percipiéndum.

Nimírum uno ictu Dei Verbi nutus, ómnia simul administrántur, ádeo ut, quæ rerum singulárum própria sunt, ea a síngulis fiant et ab ómnibus simul unus ordo perficiátur.

RESPONSORIUM (Tob 12, 6 b)

℟. Deum benedícite et illi confitémini coram ómnibus vivéntibus, quæ fecit nobíscum bona, * Ut benedicátis et decantétis nómini eius.

℣. Sermónes Dei honorífice osténdite et ne cunctémini confitéri illi. * Ut benedicátis et decantétis nómini eius.

Seconda Lettura

Dal «Discorso contro i pagani» di sant`Atanasio, vescovo

(Nn. 42-43; PG 25, 83-87)

Tutte le cose per mezzo del verbo formano un`armonia divina

Non esiste alcuna creatura, e nulla accade, che non sia stato fatto e che non abbia consistenza nel Verbo e per mezzo del Verbo, come insegna san Giovanni: In principio era il Verbo, e il Verbo era presso Dio e il Verbo era Dio. Tutto è stato fatto per mezzo di lui, e nulla è stato fatto senza di lui (cfr Gv 1, 1).

Come infatti il musicista, con la cetra bene intonata, per mezzo di suoni gravi e acuti, abilmente combinati, crea un`armonia, così la Sapienza di Dio, tenendo nelle sue mani il mondo intero come una cetra, unì le cose dell`etere con quelle della terra e le cose celesti con quelle dell`etere, armonizzò le singole parti con il tutto, e creò con un cenno della sua volontà un solo mondo e un solo ordine del mondo, una vera meraviglia di bellezza. Lo stesso Verbo di Dio, che rimane immobile presso il Padre, muove tutte le cose rispettando la loro propria natura, e il beneplacito del Padre.

Ogni realtà, secondo la propria essenza, ha vita e consistenza in lui, e tutte le cose per mezzo del Verbo costituiscono una divina armonia.

Perché poi una cosa tanto sublime possa essere in qualche modo capita, prendiamo l`immagine di un immenso coro. In un coro composto di molti uomini, bambini, donne, vecchi e adolescenti, sotto la direzione di un solo maestro, ciascuno canta secondo la propria costituzione e capacità, l`uomo come uomo, il bambino come bambino, il vecchio come vecchio, l`adolescente come adolescente, tuttavia costituiscono insieme una sola armonia.

Altro esempio. La nostra anima muove nello stesso tempo i sensi secondo la peculiarità di ciascuno di essi, cioè che, alla presenza di qualche cosa, sono mossi tutti simultaneamente, per cui l`occhio vede, l`orecchio ascolta, la mano tocca, il naso odora, la lingua gusta e spesso anche le altre membra del corpo operano, per esempio i piedi camminiamo. Se consideriamo il mondo in modo intelligente constateremo che nel mondo avviene la stessa cosa.

A un solo cenno della volontà del Verbo di Dio, tutte le cose furono così bene organizzate, che ciascuna opera ciò che le è proprio per natura e tutte insieme si muovono in un ordine perfetto.

Responsorio Seconda Lettura

Cfr. Tb 12, 6. 18

R. Benedite il Signore, proclamate ai viventi la sua lode. * a voi ha dimostrato la sua misericordia.

V. Benedite il suo nome, cantate inni e annunziate le sue meraviglie:

R. a voi ha dimostrato la sua misericordia.

Oratio

Vota, quǽsumus, Dómine, supplicántis pópuli cælésti pietáte proséquere, ut et quæ agénda sunt vídeant et ad implénda quæ víderint convaléscant. Per Dóminum.

Conclusio Horæ, ut in Ordinario.


Ad Laudes matutinas

FERIA VI HEBDOMADÆ I

℣. Deus, in adiutórium. Glória Patri. Sicut erat. Allelúia.

Quæ tamen omittuntur quando Invitatorium immediate præcedit.

HYMNUS

Hino Laudes

PSALMODIA

Psalmus Ad Laudes matutinas

LECTIO BREVIS (Eph 4, 29-32)

Omnis sermo malus ex ore vestro non procédat, sed si quis bonus ad ædificatiónem opportunitátis, ut det grátiam audiéntibus. Et nolíte contristáre Spíritum Sanctum Dei, in quo signáti estis in diem redemptiónis. Omnis amaritúdo et ira et indignátio et clamor et blasphémia tollátur a vobis cum omni malítia. Estóte autem ínvicem benígni, misericórdes, donántes ínvicem, sicut et Deus in Christo donávit vobis.

RESPONSORIUM BREVE

℟. Audítam fac mihi mane * Misericórdiam tuam. Audítam fac mihi mane misericórdiam tuam.

℣. Notam fac mihi viam in qua ámbulem. * Misericórdiam tuam. Glória Patri. Audítam fac mihi mane misericórdiam tuam.

CANTICUM EVANGELICUM

Ant. Visitávit et fecit redemptiónem Dóminus plebis suæ.

Lc 1, 68-79

De Messia eiusque præcursore

68 Benedíctus Dóminus, Deus Israel, *

quia visitávit et fecit redemptiónem plebi suæ

68 Bendito seja o Senhor Deus de Israel, *
que a seu
povo visitou e libertou;

69 et eréxit cornu salútis nobis *

in domo David púeri sui,

69 e fez surgir um poderoso Salvador *
na
casa de Davi, seu servidor,

70 sicut locútus est per os sanctórum, *

qui a sǽculo sunt, prophetárum eius,

70 como falara pela boca de seus santos, *
os pro
fetas desde os tempos mais antigos,

71 salútem ex inimícis nostris *

et de manu ómnium, qui odérunt nos;

71 para salvar-nos do poder dos inimigos *
e da
mão de todos quantos nos odeiam.

72 ad faciéndam misericórdiam cum pátribus nostris *

et memorári testaménti sui sancti,

72 Assim mostrou misericórdia a nossos pais, *
recor
dando a sua santa Aliança

73 iusiurándum, quod iurávit ad Abraham patrem nostrum, *

datúrum se nobis,

73 e o juramento a Abraão, o nosso pai, *
de conce
der-nos

74 ut sine timóre, de manu inimicórum liberáti, *

serviámus illi

74 que, libertos do inimigo,
= a
ele nós sirvamos sem temor

75 in sanctitáte et iustítia coram ipso *

ómnibus diébus nostris.

75 em santidade e em justiça diante dele, *
en
quanto perdurarem nossos dias.

76 Et tu, puer, prophéta Altíssimi vocáberis: *

præíbis enim ante fáciem Dómini paráre vias eius,

=76 Serás profeta do Altíssimo, ó menino, †
pois i
rás andando à frente do Senhor *
para aplai
nar e preparar os seus caminhos,

77 ad dandam sciéntiam salútis plebi eius *

in remissiónem peccatórum eórum,

77 anunciando ao seu povo a salvação, *
que es
na remissão de seus pecados;

78 per víscera misericórdiæ Dei nostri, *

in quibus visitábit nos óriens ex alto,

78 pelo amor do coração de nosso Deus, *
Sol nas
cente que nos veio visitar

79 illumináre his, qui in ténebris et in umbra mortis sedent, *

ad dirigéndos pedes nostros in viam pacis.

79 lá do alto como luz resplandecente *
a ilumi
nar a quantos jazem entre as trevas
= e na
sombra da morte estão sentados †
e
para dirigir os nossos passos, *
gui
ando-nos no caminho da paz.

Ant. Visitávit et fecit redemptiónem Dóminus plebis suæ.

PRECES

Christum, qui per crucem suam salútem géneri cóntulit humáno, adorémus, et pie clamémus:

Misericórdiam tuam nobis largíre, Dómine.

Christe, sol et dies noster, illúmina nos rádiis tuis,

— et omnes sensus malos iam mane compésce.

Custódi cogitatiónes, sermónes et ópera nostra,

— ut hódie in conspéctu tuo placére possímus.

Avérte fáciem tuam a peccátis nostris,

— et omnes iniquitátes nostras dele.

Per crucem et resurrectiónem tuam,

— reple nos consolatióne Spíritus Sancti.

Pater noster.

Oratio

Deus, qui ténebras ignorántiæ Verbi tui luce depéllis, auge in córdibus nostris virtútem fídei quam dedísti, ut ignis, quem grátia tua fecit accéndi, nullis tentatiónibus exstinguátur. Per Dóminum.

Conclusio Horæ, ut in Ordinario.


Ad Horam mediam

FERIA VI HEBDOMADÆ I

℣. Deus, in adiutórium. Glória Patri. Sicut erat. Allelúia.

HYMNUS

Ad Tertiam

Nunc Sanctae

Certum tenéntes

Ad Sextam

Rector potens

Dicámus Laudes

Ad Nonam

Rerum Deus

Ternis Horárum

PSALMODIA

Psalmus Ad Horam mediam

Ad alias Horas, psalmodia complementaris

Ad Tertiam

LECTIO BREVIS (Phil 2, 2 b-4)

Idem sápite, eándem caritátem habéntes, unánimes, id ipsum sapiéntes, nihil per contentiónem neque per inánem glóriam, sed in humilitáte superióres sibi ínvicem arbitrántes, non, quæ sua sunt, sínguli considerántes, sed et ea, quæ aliórum.

℣. Univérsæ viæ Dómini misericórdia et véritas.

℟. Custodiéntibus testaméntum eius et testimónia eius.

Oratio

Dómine Iesu Christe, qui hora tértia ad crucis pœnam ductus es pro mundi salúte, te súpplices exorámus, ut et de prætéritis malis semper apud te véniam impetrémus et de futúris iúgiter habeámus custódiam. Qui vivis.

Ad Sextam

LECTIO BREVIS (2 Cor 13, 4)

Etsi crucifíxus est Christus ex infirmitáte, sed vivit ex virtúte Dei. Nam et nos infírmi sumus in illo, sed vivémus cum eo ex virtúte Dei.

℣. Adhǽsit púlveri ánima mea.

℟. Vivífica me secúndum verbum tuum, Dómine.

Oratio

Dómine Iesu Christe, qui hora sexta, univérso mundo in ténebris constitúto, pro redemptióne nostra crucis lignum ínnocens ascendísti, illam nobis lucem semper concéde, per quam ad ætérnam vitam perveníre mereámur. Qui vivis.

Ad Nonam

LECTIO BREVIS (Col 3, 12-13)

Indúite vos sicut elécti Dei, sancti et dilécti, víscera misericórdiæ, benignitátem, humilitátem, mansuetúdinem, longanimitátem, supportántes ínvicem et donántes vobis ipsis, si quis advérsus áliquem habet querélam; sicut et Dóminus donávit vobis, ita et vos.

℣. Miserátor et miséricors Dóminus.

℟. Longánimis et multæ misericórdiæ.

Oratio

Dómine Iesu Christe, qui pæniténtem latrónem de patíbulo crucis in regnum tuum transíre fecísti, peccáta nostra confiténtes te cum fidúcia deprecámur, ut post mortem nos fácias paradísi portas introíre gaudéntes. Qui vivis.

Conclusio Horæ, ut in Ordinario.


Ad Vésperas

FERIA VI HEBDOMADÆ I

℣. Deus, in adiutórium. Glória Patri. Sicut erat. Allelúia.

HYMNUS

Hino Vésperas

PSALMODIA

Psalmus Ad Vésperas

LECTIO BREVIS (Rom 15, 1-3)

Debémus autem nos firmióres imbecillitátes infirmórum sustinére, et non nobis placére. Unusquísque nostrum próximo pláceat in bonum ad ædificatiónem; étenim Christus non sibi plácuit, sed sicut scriptum est: «Impropéria improperántium tibi cecidérunt super me».

RESPONSORIUM BREVE

℟. Christus diléxit nos et lavit nos * In sánguine suo. Christus diléxit nos et lavit nos in sánguine suo.

℣. Et fecit nos Deo regnum et sacerdótium. * In sánguine suo. Glória Patri. Christus diléxit nos et lavit nos in sánguine suo.

CANTICUM EVANGELICUM

Ant. Suscépit nos Dóminus púeros suos, recordátus misericórdiæ suæ.

Lc 1, 46-55

Exsultatio animæ in Domino

46 Magníficat * ánima mea Dóminum,

46 A minha alma engrandece ao Senhor *

47 et exsultávit spíritus meus * in Deo salvatóre meo,

47 e se alegrou o meu espírito em Deus, meu Salvador;

48 quia respéxit humilitátem ancíllæ suæ. *

Ecce enim ex hoc beátam me dicent omnes generatiónes,

48 pois ele viu a pequenez de sua serva, *
desde agora as gerações hão de chamar-me de bendita.

49 quia fecit mihi magna, qui potens est, *

et sanctum nomen eius,

49 O Poderoso fez por mim maravilhas *
e Santo é o seu nome!

50 et misericórdia eius in progénies et progénies *

timéntibus eum.

50 Seu amor, de geração em geração, *
chega a todos que o respeitam;

51 Fecit poténtiam in bráchio suo, *

dispérsit supérbos mente cordis sui;

51 demonstrou o poder de seu braço, *
dispersou os orgulhosos;

52 depósuit poténtes de sede *

et exaltávit húmiles;

52 derrubou os poderosos de seus tronos *
e os humildes exaltou;

53 esuriéntes implévit bonis *

et dívites dimísit inánes.

53 De bens saciou os famintos, *
e despediu, sem nada, os ricos.

54 Suscépit Israel púerum suum, *

recordátus misericórdiæ,

54 Acolheu Israel, seu servidor, *
fiel ao seu amor,

55 sicut locútus est ad patres nostros, *

Abraham et sémini eius in sǽcula.

55 como havia prometido aos nossos pais, *
em favor de Abraão e de seus filhos, para sempre.

Ant. Suscépit nos Dóminus púeros suos, recordátus misericórdiæ suæ.

PRECES

Benedíctus Deus, qui propítius vota egéntium intuétur et esuriéntes replet bonis; fidénter ígitur ei supplicémus:

Osténde nobis, Dómine, misericórdiam tuam.

Dómine, Pater noster clementíssime, te rogámus pro doléntibus membris Ecclésiæ tuæ,

— quorum caput, in ligno crucis suspénsum, sacrifícium vespertínum consummávit.

Solve compedítos, illúmina cæcos,

— pupíllos et víduas súscipe.

Tuam fidéles omnes índue armatúram,

— ut advérsus insídias diáboli consístere possint.

Nobis, Dómine, miséricors adésto in hora éxitus nostri,

— ut fidéles inveniámur et in tua pace ex hoc mundo transeámus.

Educ defúnctos in lucem, quam inhábitas,

— ut te conspíciant in ætérnum.

Pater noster.

Oratio

Concéde nobis, fámulis tuis, quǽsumus, Dómine, ut exémplis Fílii tui passiónis instrúcti ad iugum eius suáve portándum simus semper idónei. Qui tecum vivit.

Conclusio Horæ, ut in Ordinario.


Ad Completorium

FERIA VI HEBDOMADÆ I

Feria VI


SABBATO HEBDOMADÆ I

Ad Invitatorium

SABBATO HEBDOMADÆ I

Memoria ad libitum Sanctæ Mariæ

Ante Officium quod a solo persolvitur, dici potest sequens oratio:

Aperi, Dómine, os meum ad benedicéndum nomen sanctum tuum; munda cor meum ab ómnibus vanis, pervérsis et aliénis cogitatiónibus; intelléctum illúmina, afféctum inflámma, ut digne, atténte ac devóte hoc Offícium recitáre váleam, et exaudíri mérear ante conspéctum divínæ maiestátis tuæ. Per Christum Dóminum nostrum. Amen.

℣. Dómine, lábia.

Ant. Dómini est terra et plenitúdo eius; veníte, adorémus eum.

Venite, exsultemus Domino

Iubilate Domino

Deus misereatur nostri

Domini est terra


Ad Officium lectionis

SABBATO HEBDOMADÆ I

Memoria ad libitum Sanctæ Mariæ

℣. Deus, in adiutórium. Glória Patri. Sicut erat. Allelúia.

Quæ tamen omittuntur quando Invitatorium immediate præcedit.

HYMNUS

Hino Vespertino

Hino Diurno

PSALMODIA

Psalmus Ad Officium lectionis

℣. Veníte et vidéte ópera Dómini.

℟. Qui pósuit prodígia super terram.

LECTIO PRIOR

De libro Ecclesiástici 44, 1 b-2. 16 — 45, 6

Laus Patrum: ab Henoch ad Moysen

44,1b Laudémus viros gloriósos et paréntes nostros in generatióne sua. 2 Multam glóriam fecit Dóminus, magnificéntiam suam a sǽculo.

16 Henoch plácuit Deo et translátus est in paradísum, ut det géntibus pæniténtiam.

17 Noe invéntus est perféctus iustus, et in témpore iracúndiæ factus est reconciliátio; 18 propter eum dimíssum est réliquum terræ, cum factum est dilúvium: 19 testaménta sǽculi pósita sunt apud illum, ne deléri posset dilúvio omnis caro.

20 Abraham magnus pater multitúdinis géntium, et non est invénta mácula in glória eius; qui conservávit legem Excélsi et fuit in testaménto cum illo. 21 In carne eius stare fecit testaméntum, et in tentatióne invéntus est fidélis. 22 Ideo iure iurándo státuit illi benedíci gentes in sémine eius, créscere illum quasi terræ cúmulum 23 et ut stellas exaltáre semen eius et hereditáre illos a mari usque ad mare et a Flúmine usque ad términos terræ.

24 Et in Isaac eódem modo státuit propter Abraham patrem eius. 25 Benedictiónem ómnium géntium dedit illi Dóminus et testaméntum confirmávit super caput Iacob. 26 Agnóvit eum in benedictiónibus suis et dedit illi hereditátem et divísit illi partem in tríbubus duódecim.

27 Et edúxit ex illo hóminem misericórdiæ inveniéntem grátiam in óculis omnis carnis, 45,1 diléctum a Deo et homínibus Móysen, cuius memória in benedictióne est. 2 Símilem illum fecit in glória sanctórum et magnificávit eum in timóre inimicórum et in verbis suis signa accelerávit. 3 Glorificávit illum in conspéctu regum et ius dedit illi ad pópulum suum et osténdit illi glóriam suam. 4 In fide et lenitáte ipsíus sanctum fecit illum et elégit eum ex omni carne. 5 Audítam fecit illi vocem suam et indúxit illum in nubem; 6 et dedit illi coram præcépta et legem vitæ et disciplínæ, docére Iacob testaméntum suum et iudícia sua Israel.

RESPONSORIUM (Cf. Deut 6, 3 a; 7, 9; 6, 5)

℟. Audi, Israel, et obsérva, ut fácias quæ præcépit tibi Dóminus; * Et scies quia ipse est Deus fortis et fidélis, custódiens pactum et misericórdiam diligéntibus se.

℣. Díliges Dóminum Deum tuum ex toto corde tuo et ex tota ánima tua et ex tota fortitúdine tua. * Et scies quia ipse est Deus fortis et fidélis, custódiens pactum et misericórdiam diligéntibus se.

Prima Lettura

V. Venite, ammirate le opere del Signore:

R. ha fatto cose stupende sulla terra.

Dal libro del Siracide 44, 1-2. 16 – 45, 5

Elogio dei Padri: da Enoch a Mosè

Facciamo dunque l’elogio degli uomini illustri,

dei nostri antenati per generazione.

Il Signore ha profuso in essi la gloria,

la sua grandezza è apparsa sin dall’inizio dei secoli.

Enoch piacque al Signore e fu rapito,

esempio istruttivo per tutte le generazioni.

Noè fu trovato perfetto e giusto,

al tempo dell’ira fu riconciliazione;

per suo mezzo un resto sopravvisse sulla terra,

quando avvenne il diluvio.

Alleanze eterne furono stabilite con lui,

perché non fosse distrutto ogni vivente con il diluvio.

Abramo fu grande antenato di molti popoli,

nessuno ci fu simile a lui nella gloria.

Egli custodì la legge dell’Altissimo,

con lui entrò in alleanza.

Stabilì questa alleanza nella propria carne

e nella prova fu trovato fedele.

Per questo Dio gli promise con giuramento

di benedire i popoli nella sua discendenza,

di moltiplicarlo come la polvere della terra,

di innalzare la sua discendenza come gli astri

e di dar loro un’eredità

da uno all’altro mare,

dal fiume fino all’estremità della terra.

Anche a Isacco fu fatta la stessa promessa

a causa di Abramo suo padre.

Dio fece posare sulla testa di Giacobbe

la benedizione di tutti gli uomini e l’alleanza;

lo confermò nelle sue benedizioni,

a lui diede il paese in eredità

e lo divise in varie parti,

assegnandole alle dodici tribù.

Da lui fece sorgere un uomo di pietà,

che riscosse una stima universale

e fu amato da Dio e dagli uomini:

Mosè, il cui ricordo è benedizione.

Lo rese glorioso come i santi

e lo rese grande a timore dei nemici.

Per la sua parola fece cessare i prodigi

e lo glorificò davanti ai re;

gli diede autorità sul suo popolo

e gli mostrò una parte della sua gloria.

Lo santificò nella fedeltà e nella mansuetudine;

lo scelse fra tutti i viventi.

Gli fece udire la sua voce;

lo introdusse nella nube oscura

e gli diede a faccia a faccia i comandamenti,

legge di vita e di intelligenza,

perché spiegasse a Giacobbe la sua alleanza,

i suoi decreti a Israele.

Responsorio Prima Lettura

Cfr. Dt 7, 9; 6, 3. 5

R. Riconoscetelo: Dio è forte e fedele; mantiene l’alleanza e la sua benevolenza a coloro che lo amano. *

Ascolta, mio popolo, osserva i comandi del Signore.

V. Amerai il Signore tuo Dio con tutto il cuore, con tutta l’anima e con tutte le forze.

R. Ascolta, mio popolo, osserva i comandi del Signore.

Memoria ad libitum Sanctæ Mariæ

LECTIO ALTERA

Ex Epístola sancti Cleméntis papæ Primi ad Corínthios

(Nn. 31-33: Funk 1, 99-103)

Per fidem Deus ab initio omnes iustificavit

Benedictióni Dei fírmiter adhæreámus et quænam sint benedictiónis viæ, videámus. Animo repetámus quæ ab inítio facta sunt. Cuius grátia Abraham pater noster benedíctus fuit? Nonne, quia iustítiam et veritátem per fidem operátus est? Isaac cum confidéntia, futúrum cognóscens, libénter oblátus est sacrifícium. Iacob in humilitáte ob fratrem secéssit e terra sua et proféctus est ad Laban et servívit; et data sunt ei duódecim sceptra Israel.

Quod si quis ánimo sincéro singulátim perpénderit, donórum, quæ ab eo tribúta sunt, magnificéntiam intélleget. Ab illo enim orti sunt sacerdótes omnes et levítæ, qui altári Dei insérviunt; ab illo Dóminus Iesus secúndum carnem; ab illo reges, príncipes et duces per famíliam Iudæ. Nec réliquæ eius tribus in parvo honóre sunt, promitténte scílicet Dómino: Erit semen tuum tamquam stellæ cæli. Ii ergo omnes glóriam et amplitúdinem consecúti sunt, non per seípsos aut ópera sua aut iustas actiónes, quas fecérunt, sed per voluntátem eius. Et nos ígitur, ex voluntáte eius in Christo Iesu vocáti, non per nosípsos iustificámur neque per sapiéntiam nostram aut intellegéntiam aut pietátem aut ópera, quæ in cordis sanctitáte operáti sumus, sed per fidem, per quam omnípotens Deus ab inítio omnes iustificávit; cui sit glória in sǽcula sæculórum. Amen.

Quid ígitur faciémus, fratres? Cessábimus a bonis opéribus et caritátem derelinquémus? Neútiquam hoc apud nos fíeri permíttat Dóminus, sed cum diligéntia et ánimi alacritáte omne opus bonum perágere festinémus. Ipse enim ópifex et Dóminus ómnium in opéribus suis exsúltat. Cælos enim supréma sua et máxima poténtia stabilívit illósque incomprehensíbili sua sapiéntia ornávit; terram étiam ab aqua, quæ illam ambit, separávit et super immóbile própriæ voluntátis fundaméntum firmávit; et animália, quæ in illa versántur, iussu suo præcépit esse; mare étiam et, quæ in illo vivunt, animália, cum prius parásset, poténtia sua inclúsit.

Ad hæc ómnia ánimal excellentíssimum et intelléctus dignitáte celsíssimum, hóminem, imáginis suæ charactérem, sacris et intaminátis mánibus formávit. Sic enim dicit Deus: Faciámus hóminem ad imáginem et similitúdinem nostram; et creávit Deus hóminem, másculum et féminam creávit eos. Hæc ígitur ómnia cum perfecísset, laudávit ea et benedíxit dixítque: Créscite et multiplicámini. Videámus iustos omnes bonis opéribus ornátos fuísse, ipsum étiam Dóminum opéribus se ornántem gavísum esse. Habéntes ígitur hoc exémplar, ad voluntátem eius ímpigre accedámus, totis nostris víribus opus iustítiæ operémur.

RESPONSORIUM (Cf. Dan 9, 4 b; Rom 8, 28)

℟. Dóminus Deus ipse est Deus fortis et fidélis, custódiens pactum et misericórdiam diligéntibus se * Et iis qui custódiunt præcépta eius.

℣. Diligéntibus Deum ómnia cooperántur in bonum. * Et iis qui custódiunt præcépta eius.

Seconda Lettura

Dalla «Lettera ai Corinzi» di san Clemente I, papa

(Capp. 31-33; Funk 1, 99-103)

Fin da principio Dio ha giustificato tutti per mezzo della fede

Meditiamo attentamente il mistero della benedizione che Dio dà agli uomini e vediamo quali sono le vie che conducono ad essa. Ripercorriamo gli avvenimenti fin dall`inizio.

Per quale motivo il nostro patriarca Abramo fu benedetto? Non forse perché operò la giustizia e la verità mediante la fede? Isacco, pieno di fiducia, si lasciò condurre di buon grado al sacrificio, conoscendo il futuro. Giacobbe in umiltà, a motivo del fratello, abbandonò la sua terra e si recò da Labano cui prestò servizio, e gli furono dati i dodici scettri di Israele.

Ora se qualcuno, con animo sincero, passa in rassegna a uno a uno i doni che Dio ha concesso, ne riconoscerà la magnificenza. Da Giacobbe infatti ebbero origine tutti i sacerdoti e i leviti che servono all`altare di Dio, da lui viene il Signore Gesù secondo la carne, da lui i re, i principi e i condottieri della tribù di Giuda. E neppure le altre sue tribù si trovano in minore onore, per il fatto che il Signore promette: «La tua discendenza sarà numerosa come le stelle del cielo» (Gn 15, 5; 22, 17; 26, 4).

Tutti costoro dunque si sono acquistati gloria e grandezza non da se stessi o per le loro opere o per la giustizia con cui hanno agito, ma piuttosto per la volontà di Dio. Anche noi perciò, chiamati nel Cristo Gesù, in grazia della sua volontà, siamo giustificati non per nostro merito, né per la nostra sapienza o intelligenza o pietà o altra opera che possiamo aver compiuto sia pure con santità di intenzione, ma per mezzo della fede, con la quale Dio onnipotente ha giustificato tutti fin da principio. A lui sia gloria nei secoli dei secoli. Amen.

Che cosa faremo allora, o fratelli? Cesseremo dalle buone opere e abbandoneremo la carità? Il Signore mai permetta che ci succeda tale sventura, ma affrettiamoci a compiere ogni opera buona. Anzi siano proprio le opere sante fonte della nostra gioia. Imitiamo in ciò il Creatore e Signore di tutte le cose che gioisce di quanto compie.

Egli ha reso stabili i cieli con la sua sovrana potenza e li ha ordinati con la incomprensibile sapienza; separò pure la terra dall`acqua che la circonda e la consolidò sul sicuro fondamento della sua volontà. Chiamò all`esistenza, con un suo comando, gli animali che si muovono sulla terra; così pure, avendo prima predisposto il mare, vi rinchiuse con la sua potenza gli animali che in esso vivono.

Al di sopra di tutto plasmò con le sue mani sante e purissime quell`essere superiore ed eccelso che è l`uomo, quale espressione della sua immagine. Così dice infatti Dio: Facciamo l`uomo a nostra immagine e somiglianza; e Dio fece l`uomo, maschio e femmina li creò (cfr. Gn 1, 26-27).

Compiuta la creazione, la trovò bella, la benedisse e comandò agli esseri viventi: «Siate fecondi e

moltiplicatevi» (Gn 1, 28).

Teniamo presente come tutti i giusti si adornarono di buone opere, e come lo stesso Signore se ne ornò per parte sua e ne gioì. Davanti a un tal modello, aderiamo con prontezza alla sua volontà e con ogni energia compiamo le opere della giustizia.

Responsorio Seconda Lettura

Cfr. Dn 9, 4; Rm 8, 28

R. Il Signore Dio è forte e fedele: mantiene l’alleanza e la sua benevolenza verso coloro che lo amano * e osservano i suoi comandamenti.

V. Tutto concorre al bene di coloro che amano Dio,

R. e osservano i suoi comandamenti.

Memoria ad libitum Sanctæ Mariæ

Oratio

Vota, quǽsumus, Dómine, supplicántis pópuli cælésti pietáte proséquere, ut et quæ agénda sunt vídeant et ad implénda quæ víderint convaléscant. Per Dóminum.

Conclusio Horæ, ut in Ordinario.


Ad Laudes matutinas

SABBATO HEBDOMADÆ I

Memoria ad libitum Sanctæ Mariæ

℣. Deus, in adiutórium. Glória Patri. Sicut erat. Allelúia.

Quæ tamen omittuntur quando Invitatorium immediate præcedit.

HYMNUS

Hino Laudes

PSALMODIA

Psalmus Ad Laudes matutinas

Memoria ad libitum Sanctæ Mariæ

LECTIO BREVIS (2 Petr 1, 10-11)

Fratres, magis satágite, ut firmam vestram vocatiónem et electiónem faciátis. Hæc enim faciéntes non offendétis aliquándo; sic enim abundánter ministrábitur vobis intróitus in ætérnum regnum Dómini nostri et salvatóris Iesu Christi.

RESPONSORIUM BREVE

℟. Clamávi ad te, Dómine; * Tu es refúgium meum. Clamávi ad te, Dómine; tu es refúgium meum.

℣. Pórtio mea in terra vivéntium. * Tu es refúgium meum. Glória Patri. Clamávi ad te, Dómine; tu es refúgium meum.

CANTICUM EVANGELICUM

Ant. Illúmina, Dómine, sedéntes in ténebris et umbra mortis.

Lc 1, 68-79

De Messia eiusque præcursore

68 Benedíctus Dóminus, Deus Israel, *

quia visitávit et fecit redemptiónem plebi suæ

68 Bendito seja o Senhor Deus de Israel, *
que a seu
povo visitou e libertou;

69 et eréxit cornu salútis nobis *

in domo David púeri sui,

69 e fez surgir um poderoso Salvador *
na
casa de Davi, seu servidor,

70 sicut locútus est per os sanctórum, *

qui a sǽculo sunt, prophetárum eius,

70 como falara pela boca de seus santos, *
os pro
fetas desde os tempos mais antigos,

71 salútem ex inimícis nostris *

et de manu ómnium, qui odérunt nos;

71 para salvar-nos do poder dos inimigos *
e da
mão de todos quantos nos odeiam.

72 ad faciéndam misericórdiam cum pátribus nostris *

et memorári testaménti sui sancti,

72 Assim mostrou misericórdia a nossos pais, *
recor
dando a sua santa Aliança

73 iusiurándum, quod iurávit ad Abraham patrem nostrum, *

datúrum se nobis,

73 e o juramento a Abraão, o nosso pai, *
de conce
der-nos

74 ut sine timóre, de manu inimicórum liberáti, *

serviámus illi

74 que, libertos do inimigo,
= a
ele nós sirvamos sem temor

75 in sanctitáte et iustítia coram ipso *

ómnibus diébus nostris.

75 em santidade e em justiça diante dele, *
en
quanto perdurarem nossos dias.

76 Et tu, puer, prophéta Altíssimi vocáberis: *

præíbis enim ante fáciem Dómini paráre vias eius,

=76 Serás profeta do Altíssimo, ó menino, †
pois i
rás andando à frente do Senhor *
para aplai
nar e preparar os seus caminhos,

77 ad dandam sciéntiam salútis plebi eius *

in remissiónem peccatórum eórum,

77 anunciando ao seu povo a salvação, *
que es
na remissão de seus pecados;

78 per víscera misericórdiæ Dei nostri, *

in quibus visitábit nos óriens ex alto,

78 pelo amor do coração de nosso Deus, *
Sol nas
cente que nos veio visitar

79 illumináre his, qui in ténebris et in umbra mortis sedent, *

ad dirigéndos pedes nostros in viam pacis.

79 lá do alto como luz resplandecente *
a ilumi
nar a quantos jazem entre as trevas
= e na
sombra da morte estão sentados †
e
para dirigir os nossos passos, *
gui
ando-nos no caminho da paz.

Ant. Illúmina, Dómine, sedéntes in ténebris et umbra mortis.

PRECES

Benedicámus Christum, qui vóluit per ómnia frátribus similári, ut miséricors fíeret et fidélis póntifex ad Deum. Eum rogémus dicéntes:

Dilectiónis tuæ thesáuros nobis largíre, Dómine.

Sol iustítiæ, tibi dies noster consecrétur,

— qui in baptísmate nos illustrásti.

Per síngulas horas huius diéi benedicémus tibi,

— et laudábimus nomen tuum in ómnibus.

Qui Maríam matrem habuísti, verbo tuo dócilem,

— dírige hódie gressus nostros secúndum elóquium tuum.

Da nos, in rebus corruptibílibus peregrinántes, cæléstem incorruptiónem exspectáre,

— ut per fidem, spem et caritátem iam nunc beatitúdinis tuæ gáudia prægustémus.

Pater noster.

Oratio

Corda nostra, quǽsumus, Dómine, resurrectiónis splendor illústret, quo mortis ténebris carére valeámus et ad claritátem perveniámus ætérnam. Per Dóminum.

Conclusio Horæ, ut in Ordinario.


Ad Horam mediam

SABBATO HEBDOMADÆ I

℣. Deus, in adiutórium. Glória Patri. Sicut erat. Allelúia.

HYMNUS

Ad Tertiam

Nunc Sanctae

Certum tenéntes

Ad Sextam

Rector potens

Dicámus Laudes

Ad Nonam

Rerum Deus

Ternis Horárum

PSALMODIA

Psalmus Ad Horam mediam

Ad alias Horas, psalmodia complementaris

Ad Tertiam

LECTIO BREVIS (1 Reg 8, 60-61)

Sciant omnes pópuli terræ quia Dóminus ipse est Deus et non est ultra absque eo. Sit quoque cor vestrum perféctum cum Dómino Deo nostro, ut ambulétis in decrétis eius et custodiátis mandáta eius sicut et hódie.

℣. Deus meus, sémitas tuas édoce me.

℟. Dírige me in veritáte tua.

Oratio

Dómine Deus, Pater omnípotens, nobis maiestáti tuæ subiéctis Sancti Spíritus lumen infúnde, ut ab omni hoste secúri, in tua iúgiter laude lætémur. Per Christum.

Ad Sextam

LECTIO BREVIS (Ier 17, 9-10)

Dolósum est cor super ómnia et insanábile; quis cognóscet illud? Ego Dóminus scrutans cor et probans renes, qui do unicuíque iuxta viam suam et iuxta fructum óperum suórum.

℣. Ab occúltis meis munda me, Dómine.

℟. Et a supérbia custódi servum tuum.

Oratio

Concéde nobis, Dómine, lux ardens caritátis ætérnæ, ut tua semper caritáte fervéntes, te super ómnia et fratres propter te uno diligámus amóre. Per Christum.

Ad Nonam

LECTIO BREVIS (Sap 7, 27 a; 8, 1)

Sapiéntia Dei, cum sit una, ómnia potest; et in se pérmanens ómnia ínnovat. Attíngit a fine usque ad finem fórtiter et dispónit ómnia suáviter.

℣. Quam magnificáta sunt ópera tua, Dómine.

℟. Nimis profúndæ factæ sunt cogitatiónes tuæ.

Oratio

Exáudi nos, Dómine, et præsta pacem, quam pétimus, consummátam, ut cunctis diébus vitæ nostræ tibi cum iucunditáte vacántes, Beáta María Vírgine intercedénte, ad te secúri perveníre mereámur. Per Christum.

Conclusio Horæ, ut in Ordinario.

HEBDOMADA II

DOMINICA


Ad I Vésperas

DOMINICA HEBDOMADÆ II

℣. Deus, in adiutórium. Glória Patri. Sicut erat. Allelúia.

HYMNUS

Hino I Vésperas

PSALMODIA

Psalmus Ad I Vésperas

LECTIO BREVIS (Col 1, 2 b-6 a)

Grátia vobis et pax a Deo Patre nostro. Grátias ágimus Deo Patri Dómini nostri Iesu Christi semper pro vobis orántes, audiéntes fidem vestram in Christo Iesu et dilectiónem, quam habétis in sanctos omnes, propter spem, quæ repósita est vobis in cælis, quam ante audístis in verbo veritátis evangélii, quod pervénit ad vos, sicut et in univérso mundo est fructíficans et crescens sicut et in vobis.

RESPONSORIUM BREVE

℟. A solis ortu usque ad occásum, * Laudábile nomen Dómini. A solis ortu usque ad occásum, laudábile nomen Dómini.

℣. Super cælos glória eius. * Laudábile nomen Dómini. Glória Patri. A solis ortu usque ad occásum, laudábile nomen Dómini.

CANTICUM EVANGELICUM

Anno A

Ant. Ecce Agnus Dei, ecce qui tollit peccátum mundi, allelúia.

Anno B

Ant. Audiérunt Ioánnem duo discípuli et secúti sunt Iesum, dicéntes: Rabbi, ubi manes? Dicit eis: Veníte et vidéte.

Anno C

Ant. Núptiæ factæ sunt in Cana Galilǽæ et erat ibi Iesus cum María matre sua.

Lc 1, 46-55

Exsultatio animæ in Domino

46 Magníficat * ánima mea Dóminum,

46 A minha alma engrandece ao Senhor *

47 et exsultávit spíritus meus * in Deo salvatóre meo,

47 e se alegrou o meu espírito em Deus, meu Salvador;

48 quia respéxit humilitátem ancíllæ suæ. *

Ecce enim ex hoc beátam me dicent omnes generatiónes,

48 pois ele viu a pequenez de sua serva, *
desde agora as gerações hão de chamar-me de bendita.

49 quia fecit mihi magna, qui potens est, *

et sanctum nomen eius,

49 O Poderoso fez por mim maravilhas *
e Santo é o seu nome!

50 et misericórdia eius in progénies et progénies *

timéntibus eum.

50 Seu amor, de geração em geração, *
chega a todos que o respeitam;

51 Fecit poténtiam in bráchio suo, *

dispérsit supérbos mente cordis sui;

51 demonstrou o poder de seu braço, *
dispersou os orgulhosos;

52 depósuit poténtes de sede *

et exaltávit húmiles;

52 derrubou os poderosos de seus tronos *
e os humildes exaltou;

53 esuriéntes implévit bonis *

et dívites dimísit inánes.

53 De bens saciou os famintos, *
e despediu, sem nada, os ricos.

54 Suscépit Israel púerum suum, *

recordátus misericórdiæ,

54 Acolheu Israel, seu servidor, *
fiel ao seu amor,

55 sicut locútus est ad patres nostros, *

Abraham et sémini eius in sǽcula.

55 como havia prometido aos nossos pais, *
em favor de Abraão e de seus filhos, para sempre.

Anno A

Ant. Ecce Agnus Dei, ecce qui tollit peccátum mundi, allelúia.

Anno B

Ant. Audiérunt Ioánnem duo discípuli et secúti sunt Iesum, dicéntes: Rabbi, ubi manes? Dicit eis: Veníte et vidéte.

Anno C

Ant. Núptiæ factæ sunt in Cana Galilǽæ et erat ibi Iesus cum María matre sua.

PRECES

Deus plebem, quam elégit in hereditátem suam, ádiuvat et tuétur, ut sit beáta. Ei grátias agámus et pietátis eius mémores clamémus:

In te, Dómine, confídimus.

Orámus te, Pater clementíssime, pro Papa nostro N. et Epíscopo nostro N.,

— prótege illos et tua virtúte sanctífica.

Infírmi se Christi sócios passiónum séntiant

— et consolatiónis eius semper partícipes.

Réspice in tua pietáte tecto caréntes,

— ut locum dignæ habitatiónis váleant inveníre.

Fructus terræ dare et conserváre dignéris,

— ut panem omnes cotidiánum repériant.

(vel:

Gentem nostram a malo defénde propítius,

— ut tua pace et prosperitáte fruátur).

Tu, Dómine, magna defúnctos pietáte proséquere,

— mansiónem eis concéde cæléstem.

Pater noster.

Oratio

Omnípotens sempitérne Deus, qui cæléstia simul et terréna moderáris, supplicatiónes pópuli tui cleménter exáudi et pacem tuam nostris concéde tempóribus. Per Dóminum.

Conclusio Horæ, ut in Ordinario.


Ad Completorium

POST I VÉSPERAS DOMINICÆ HEBDOMADÆ II

I Vésperas

Ad Invitatorium

DOMINICA HEBDOMADÆ II

Ante Officium quod a solo persolvitur, dici potest sequens oratio:

Aperi, Dómine, os meum ad benedicéndum nomen sanctum tuum; munda cor meum ab ómnibus vanis, pervérsis et aliénis cogitatiónibus; intelléctum illúmina, afféctum inflámma, ut digne, atténte ac devóte hoc Offícium recitáre váleam, et exaudíri mérear ante conspéctum divínæ maiestátis tuæ. Per Christum Dóminum nostrum. Amen.

℣. Dómine, lábia.

Ant. Pópulus Dómini et oves páscuæ eius, veníte adorémus eum, allelúia.

Venite, exsultemus Domino

Iubilate Domino

Deus misereatur nostri

Domini est terra


Ad Officium lectionis

DOMINICA HEBDOMADÆ II

℣. Deus, in adiutórium. Glória Patri. Sicut erat. Allelúia.

Quæ tamen omittuntur quando Invitatorium immediate præcedit.

HYMNUS

Hino Vespertino

Hino Diurno

PSALMODIA

Psalmus Ad Officium lectionis

℣. Vestri beáti óculi quia vident.

℟. Et aures vestræ quia áudiunt.

LECTIO PRIOR

Incipit liber Deuteronómii 1, 1. 6-18

Ultimi sermones Moysis in Moab

1 Hæc sunt verba, quæ locútus est Móyses ad omnem Israel trans Iordánem in solitúdine, in Araba contra Suph, inter Pharan et Thophel et Laban et Aseroth et Dízahab: 6 «Dóminus Deus noster locútus est ad nos in Horeb dicens: “Súfficit vobis quod in hoc monte mansístis; 7 convertímini et proficiscímini et veníte ad montem Amorræórum et ad omnes vicínos eius: in Araba atque montánis et in Sephéla et in Nageb et iuxta litus maris, in terram Chananæórum et in Líbanum usque ad flumen magnum Euphráten. 8 En, inquit, trádidi vobis terram: ingredímini et possidéte eam, super qua iurávit Dóminus pátribus vestris Abraham, Isaac et Iacob ut daret illam eis et sémini eórum post eos”.

9 Dixíque vobis illo in témpore: Non possum solus sustinére vos; 10 Dóminus Deus vester multiplicávit vos, et estis hódie sicut stellæ cæli plúrimi. 11 Dóminus, Deus patrum vestrórum, addat ad hunc númerum multa mília et benedícat vobis, sicut locútus est vobis. 12 Non váleo solus vestra negótia sustinére et pondus ac iúrgia; 13 date vobis viros sapiéntes et gnaros et quorum conversátio sit probáta in tríbubus vestris, ut ponam eos vobis príncipes. 14 Tunc respondístis mihi: “Bona res est, quam vis fácere”. 15 Tulíque príncipes de tríbubus vestris viros sapiéntes et probátos et constítui eos príncipes super vos: tribúnos et centuriónes et quinquagenários ac decános et præféctos óperum pro tríbubus vestris. 16 Præcepíque iudícibus vestris in témpore illo: Audíte causam fratrum vestrórum et, quod iustum est, iudicáte, sive civis sit ille sive peregrínus. 17 Non accipiétis persónam in iudício; ita parvum audiétis ut magnum, nec timébitis cuiúsquam persónam, quia Dei iudícium est. Quod si diffícile vobis áliquid visum fúerit, reférte ad me, et ego áudiam. 18 Præcepíque vobis in témpore illo ómnia, quæ fácere deberétis».

RESPONSORIUM (Deut 10, 17; 1, 17 b)

℟. Dóminus Deus vester ipse est Deus deórum, Deus magnus et potens et terríbilis, * Qui persónam non áccipit nec múnera.

℣. Parvum audiétis ut magnum, nec timébitis cuiúsquam persónam, quia Dei iudícium est. * Qui persónam non áccipit nec múnera.

Dal libro del Deuteronomio1, 1. 6-18

L’ultimo discorso di Mosè in Moab

Queste sono le parole che Mosè rivolse a tutto Israele oltre il Giordano, nel deserto, nella valle dell’Araba, di fronte a Suf, tra Paran, Tofel, Laban, Cazerot e Di-Zaab.

«Il Signore nostro Dio ci ha parlato sull’Oreb e ci ha detto: Avete dimorato abbastanza su questa montagna; voltatevi, levate l’accampamento e andate verso le montagne degli Amorrei e in tutte le regioni vicine: la valle dell’Araba, le montagne, la Sefela, il Negheb, la costa del mare, nel paese dei Cananei e nel Libano, fino al grande fiume, il fiume Eufrate. Ecco, io vi ho posto il paese dinanzi; entrate, prendete in possesso il paese che il Signore ha giurato di dare ai vostri padri, Abramo, Isacco e Giacobbe, e alla loro stirpe dopo di essi.

In quel tempo io vi ho parlato e vi ho detto: Io non posso da solo sostenere il peso di questo popolo. Il Signore vostro Dio vi ha moltiplicati ed ecco oggi siete numerosi come le stelle del cielo. Il Signore, Dio dei vostri padri, vi aumenti anche mille volte di più e vi benedica come vi ha promesso di fare. Ma come posso io da solo portare il vostro peso, il vostro carico e le vostre liti? Sceglietevi nelle vostre tribù uomini saggi, intelligenti e stimati, e io li costituirò vostri capi. Voi mi rispondeste: Va bene ciò che proponi di fare. Allora presi i capi delle vostre tribù, uomini saggi e stimati, e li stabilii sopra di voi come capi di migliaia, capi di centinaia, capi di cinquantine, capi di decine, e come scribi nelle vostre tribù. In quel tempo diedi quest’ordine ai vostri giudici: Ascoltate le cause dei vostri fratelli e giudicate con giustizia le questioni che uno può avere con il fratello o con lo straniero che sta presso di lui. Nei vostri giudizi non avrete riguardi personali, darete ascolto al piccolo come al grande; non temerete alcun uomo, poiché il giudizio appartiene a Dio; le cause troppo difficili per voi le presenterete a me e io le ascolterò. In quel tempo io vi ordinai tutte le cose che dovevate fare».

RESPONSORIO Cfr. Dt 10, 17; 1, 17

R. Il Signore vostro Dio è il Dio degli dèi, Dio grande,

forte e terribile, * che non guarda alla persona né

accetta regali.

V. Darete ascolto al piccolo come al grande, senza

parzialità per nessuno, poiché il giudizio appartiene

a Dio,

R. che non guarda alla persona né accetta regali.

LECTIO ALTERA

Ex Epístola sancti Ignátii Antiochéni epíscopi et mártyris ad Ephésios

(Nn. 2, 2 — 5, 2: Funk 1, 175-177)

In concordia unitatis

Decet vos ómnibus modis glorificáre Iesum Christum, qui glorificávit vos, ut in obœdiéntia una perfécti, subiécti epíscopo et presbytério, per ómnia sanctificáti sitis.

Non præcípio vobis, quasi sim áliquis. Etiámsi enim vinctus sum propter nomen Christi, nondum tamen perféctus sum in Iesu Christo. Nunc enim incípio discípulus esse et álloquor vos ut condiscípulos meos. Nam oportébat me a vobis confirmári fide, admonitióne, patiéntia, æquanimitáte. At cum cáritas non sinat me tacére de vobis, proptérea antevérti vos admonére, ut uniámini in senténtia Dei. Etenim Iesus Christus, inseparábilis nostra vita, senténtia Patris est, ut et epíscopi, per tractus terræ constitúti, in senténtia Iesu Christi sunt.

Unde decet vos in epíscopi senténtiam concúrrere, quod et fácitis. Nam memorábile vestrum presbytérium, dignum Deo, ita coaptátum est epíscopo ut chordæ cítharæ. Propter hoc in consénsu vestro et concórdi caritáte Iesus Christus cánitur. Sed et vos sínguli chorus estóte, ut cónsoni per concórdiam, melos Dei recipiéntes in unitáte, cantétis voce una per Iesum Christum Patri, quo et vos áudiat et agnóscat ex iis, quæ bene operámini, membra esse vos Fílii ipsíus. Utile ítaque est in immaculáta unitáte vos esse, ut et semper participétis Deo.

Si enim ego brevi témporis spátio talem consuetúdinem contráxi cum epíscopo vestro, quæ non humána, sed spiritális est, quanto vos beatióres iúdico, qui ita estis coniúncti ei sícuti Ecclésia Iesu Christo et sicut Iesus Christus Patri, ut ómnia per unitátem conséntiant? Nemo erret: nisi quis intra altáre sit, privátur pane Dei. Si enim uníus atque alteríus precátio tantam vim habet, quanto magis illa, quæ epíscopi est et totíus Ecclésiæ?

RESPONSORIUM (Eph 4, 1. 3-4)

℟. Obsecro vos ego vinctus in Dómino, ut digne ambulétis vocatióne, qua vocáti estis, * Sollíciti serváre unitátem spíritus in vínculo pacis.

℣. Unum corpus et unus Spíritus, sicut et vocáti estis in una spe vocatiónis vestræ. * Sollíciti serváre unitátem spíritus in vínculo pacis.

SECONDA LETTURA

Dalla «Lettera agli Efesini» di sant’Ignazio di Antiochia,

vescovo e martire

(Capp. 2, 2 – 5, 2; Funk 1, 175-177)

La perfetta armonia frutto della concordia

È vostro dovere rendere gloria in tutto a Gesù Cristo, che vi ha glorificati; così uniti in un’unica obbedienza, sottomessi al vescovo e al collegio dei presbiteri, conseguirete una perfetta santità.

Non vi do ordini, come se fossi un personaggio importante. Sono incatenato per il suo nome, ma non sono ancora perfetto in Gesù Cristo. Appena ora incomincio ad essere un suo discepolo e parlo a voi come a miei condiscepoli. Avevo proprio bisogno di essere preparato alla lotta da voi, dalla vostra fede, dalle vostre esortazioni, dalla vostra pazienza e mansuetudine. Ma, poiché la carità non mi permette di tacere con voi, vi ho prevenuti esortandovi a camminare insieme secondo la volontà di Dio. Gesù Cristo, nostra vita inseparabile, opera secondo la volontà del Padre, come i vescovi, costituiti in tutti i luoghi, sino ai confini della terra, agiscono secondo la volontà di Gesù Cristo.

Perciò procurate di operare in perfetta armonia con il volere del vostro vescovo, come già fate. Infatti il vostro venerabile collegio dei presbìteri, degno di Dio, è così armonicamente unito al vescovo, come le corde alla cetra. In tal modo nell’accordo dei vostri sentimenti e nella perfetta armonia del vostro amore fraterno, s’innalzerà un concerto di lodi a Gesù Cristo. Ciascuno di voi si studi di far coro. Nell’armonia della concordia e all’unisono con il tono di Dio per mezzo di Gesù Cristo, ad una voce inneggiate al Padre, ed egli vi ascolterà e vi riconoscerà, dalle vostre buone opere, membra del Figlio suo. Rimanete in un’unità irreprensibile, per essere sempre partecipi di Dio.

Se io in poco tempo ho contratto con il vostro vescovo una così intima familiarità, che non è umana, ma spirituale, quanto più dovrò stimare felici voi che siete a lui strettamente congiunti come la Chiesa a Gesù Cristo e come Gesù Cristo al Padre nell’armonia di una totale unità! Nessuno s’inganni: chi non è all’interno del santuario, resta privo del pane di Dio. E se la preghiera fatta da due persone insieme ha tanta efficacia, quanto più non ne avrà quella del vescovo e di tutta la Chiesa?

RESPONSORIO Ef 4, 1. 3-4

R. Vi esorto nel Signore a comportarvi in maniera degna della vocazione

che avete ricevuto: * conservate l’unità dello Spirito nel vincolo della pace.

V. Un solo corpo, un solo Spirito, come una sola è la speranza

alla quale siete stati chiamati.

R. Conservate l’unità dello Spirito nel vincolo della pace.

Hymnus Te Deum

Te Deum laudámus: * te Dóminum confitémur.

Te ætérnum Patrem, * omnis terra venerátur.

Tibi omnes ángeli, * tibi cæli et univérsæ potestátes:

tibi chérubim et séraphim * incessábili voce proclámant:

Sanctus, * Sanctus, * Sanctus * Dóminus Deus Sábaoth.

Pleni sunt cæli et terra * maiestátis glóriæ tuæ.

Te gloriósus * Apostolórum chorus,

te prophetárum * laudábilis númerus,

te mártyrum candidátus * laudat exércitus.

Te per orbem terrárum * sancta confitétur Ecclésia,

Patrem * imménsæ maiestátis;

venerándum tuum verum * et únicum Fílium;

Sanctum quoque * Paráclitum Spíritum.

Tu rex glóriæ, * Christe.

Tu Patris * sempitérnus es Fílius.

Tu, ad liberándum susceptúrus hóminem, * non horruísti Vírginis úterum.

Tu, devícto mortis acúleo, * aperuísti credéntibus regna cælórum.

Tu ad déxteram Dei sedes * in glória Patris.

Iudex créderis * esse ventúrus.

Te ergo quǽsumus, tuis fámulis súbveni, * quos pretióso sánguine redemísti.

Ætérna fac cum sanctis tuis * in glória numerári.

Hæc ultima pars hymni ad libitum omitti potest.

Salvum fac pópulum tuum, Dómine, * et bénedic hereditáti tuæ.

Et rege eos, * et extólle illos usque in ætérnum.

Per síngulos dies * benedícimus te;

et laudámus nomen tuum in sǽculum, * et in sǽculum sǽculi.

Dignáre, Dómine, die isto * sine peccáto nos custodíre.

Miserére nostri, Dómine, * miserére nostri.

Fiat misericórdia tua, Dómine, super nos, * quemádmodum sperávimus in te.

In te, Dómine, sperávi: * non confúndar in ætérnum.

Oratio

Omnípotens sempitérne Deus, qui cæléstia simul et terréna moderáris, supplicatiónes pópuli tui cleménter exáudi et pacem tuam nostris concéde tempóribus. Per Dóminum.

Conclusio Horæ, ut in Ordinario.


Ad Laudes matutinas

DOMINICA HEBDOMADÆ II

Deus, in adiutórium. Glória Patri. Sicut erat. Allelúia.

Quæ tamen omittuntur quando Invitatorium immediate præcedit.

HYMNUS

Hino Laudes

PSALMODIA

Psalmus Ad Laudes matutinas

LECTIO BREVIS (Ez 36, 25-27)

Effúndam super vos aquam mundam et mundabímini ab ómnibus inquinaméntis vestris et ab univérsis idólis vestris mundábo vos. Et dabo vobis cor novum et spíritum novum ponam in médio vestri et áuferam cor lapídeum de carne vestra et dabo vobis cor cárneum; et spíritum meum ponam in médio vestri et fáciam, ut in præcéptis meis ambulétis et iudícia mea custodiátis et operémini.

RESPONSORIUM BREVE

℟. Confitébimur tibi, Deus, * Et invocábimus nomen tuum. Confitébimur tibi, Deus, et invocábimus nomen tuum.

℣. Narrábimus mirabília tua. * Et invocábimus nomen tuum. Glória Patri. Confitébimur tibi, Deus, et invocábimus nomen tuum.

CANTICUM EVANGELICUM

Anno A

Ant. Hoc est testimónium quod perhíbuit Ioánnes: Post me venit vir, qui ante me factus est, quia prior me erat.

Anno B

Ant. Venérunt discípuli et vidérunt ubi manéret Iesus et apud eum mansérunt die illo.

Anno C

Ant. Dicit mater Iesu minístris: Quodcúmque díxerit vobis, fácite. Et iussit Iesus impléri hýdrias aqua, quæ in vinum convérsa est.

Lc 1, 68-79

De Messia eiusque præcursore

68 Benedíctus Dóminus, Deus Israel, *

quia visitávit et fecit redemptiónem plebi suæ

68 Bendito seja o Senhor Deus de Israel, *
que a seu
povo visitou e libertou;

69 et eréxit cornu salútis nobis *

in domo David púeri sui,

69 e fez surgir um poderoso Salvador *
na
casa de Davi, seu servidor,

70 sicut locútus est per os sanctórum, *

qui a sǽculo sunt, prophetárum eius,

70 como falara pela boca de seus santos, *
os pro
fetas desde os tempos mais antigos,

71 salútem ex inimícis nostris *

et de manu ómnium, qui odérunt nos;

71 para salvar-nos do poder dos inimigos *
e da
mão de todos quantos nos odeiam.

72 ad faciéndam misericórdiam cum pátribus nostris *

et memorári testaménti sui sancti,

72 Assim mostrou misericórdia a nossos pais, *
recor
dando a sua santa Aliança

73 iusiurándum, quod iurávit ad Abraham patrem nostrum, *

datúrum se nobis,

73 e o juramento a Abraão, o nosso pai, *
de conce
der-nos

74 ut sine timóre, de manu inimicórum liberáti, *

serviámus illi

74 que, libertos do inimigo,
= a
ele nós sirvamos sem temor

75 in sanctitáte et iustítia coram ipso *

ómnibus diébus nostris.

75 em santidade e em justiça diante dele, *
en
quanto perdurarem nossos dias.

76 Et tu, puer, prophéta Altíssimi vocáberis: *

præíbis enim ante fáciem Dómini paráre vias eius,

=76 Serás profeta do Altíssimo, ó menino, †
pois i
rás andando à frente do Senhor *
para aplai
nar e preparar os seus caminhos,

77 ad dandam sciéntiam salútis plebi eius *

in remissiónem peccatórum eórum,

77 anunciando ao seu povo a salvação, *
que es
na remissão de seus pecados;

78 per víscera misericórdiæ Dei nostri, *

in quibus visitábit nos óriens ex alto,

78 pelo amor do coração de nosso Deus, *
Sol nas
cente que nos veio visitar

79 illumináre his, qui in ténebris et in umbra mortis sedent, *

ad dirigéndos pedes nostros in viam pacis.

79 lá do alto como luz resplandecente *
a ilumi
nar a quantos jazem entre as trevas
= e na
sombra da morte estão sentados †
e
para dirigir os nossos passos, *
gui
ando-nos no caminho da paz.

Anno A

Ant. Hoc est testimónium quod perhíbuit Ioánnes: Post me venit vir, qui ante me factus est, quia prior me erat.

Anno B

Ant. Venérunt discípuli et vidérunt ubi manéret Iesus et apud eum mansérunt die illo.

Anno C

Ant. Dicit mater Iesu minístris: Quodcúmque díxerit vobis, fácite. Et iussit Iesus impléri hýdrias aqua, quæ in vinum convérsa est.

PRECES

Salvatóri nostro grátias agámus, qui in hunc mundum descéndit ut esset Deus nobíscum. Eum invocémus clamántes:

Christe, Rex glóriæ, sis lux et gáudium nostrum.

Christe Dómine, lux óriens ex alto, primítiæ resurrectiónis futúræ,

— da nos te sequi, ne in umbra mortis sedeámus, sed ut in lúmine vitæ ambulémus.

Bonitátem tuam in ómnibus creatúris diffúsam nobis osténde,

— ut tuam ubíque glóriam contemplémur.

Ne patiáris, Dómine, hódie malo nos vinci,

— sed fac ut in bono nos vincámus malum.

Qui in Iordáne baptizátus, a Sancto Spíritu es inúnctus,

— da nos hódie grátia agi Sancti Spíritus tui.

Pater noster.

Oratio

Omnípotens sempitérne Deus, qui cæléstia simul et terréna moderáris, supplicatiónes pópuli tui cleménter exáudi et pacem tuam nostris concéde tempóribus. Per Dóminum.

Conclusio Horæ, ut in Ordinario.


Ad Horam mediam

DOMINICA HEBDOMADÆ II

℣. Deus, in adiutórium. Glória Patri. Sicut erat. Allelúia.

HYMNUS

Ad Tertiam

Nunc Sanctae

Certum tenéntes

Ad Sextam

Rector potens

Dicámus Laudes

Ad Nonam

Rerum Deus

Ternis Horárum

PSALMODIA

Psalmus Ad Horam mediam

Ad alias Horas, psalmodia complementaris

Ad Tertiam

LECTIO BREVIS (Rom 5, 1-2. 5)

Iustificáti ex fide, pacem habémus ad Deum per Dóminum nostrum Iesum Christum, per quem et accéssum habémus fide in grátiam istam, in qua stamus et gloriámur in spe glóriæ Dei. Spes autem non confúndit, quia cáritas Dei diffúsa est in córdibus nostris per Spíritum Sanctum, qui datus est nobis.

℣. Misericórdias Dómini in ætérnum cantábo.

℟. In generatiónem et generatiónem annuntiábo veritátem tuam.

Oratio

Omnípotens sempitérne Deus, qui cæléstia simul et terréna moderáris, supplicatiónes pópuli tui cleménter exáudi et pacem tuam nostris concéde tempóribus. Per Christum.

Ad Sextam

LECTIO BREVIS (Rom 8, 26)

Spíritus ádiuvat infirmitátem nostram; nam quid orémus, sicut opórtet, nescímus, sed ipse Spíritus interpéllat gemítibus inenarrabílibus.

℣. Appropínquet deprecátio mea in conspéctu tuo, Dómine.

℟. Iuxta verbum tuum da mihi intelléctum.

Oratio

Omnípotens sempitérne Deus, qui cæléstia simul et terréna moderáris, supplicatiónes pópuli tui cleménter exáudi et pacem tuam nostris concéde tempóribus. Per Christum.

Ad Nonam

LECTIO BREVIS (2 Cor 1, 21-22)

Confírmat nos vobíscum in Christum et unxit nos Deus, et signávit nos et dedit arrabónem Spíritus in córdibus nostris.

℣. Dóminus illuminátio mea et salus mea.

℟. Dóminus protéctor vitæ meæ.

Oratio

Omnípotens sempitérne Deus, qui cæléstia simul et terréna moderáris, supplicatiónes pópuli tui cleménter exáudi et pacem tuam nostris concéde tempóribus. Per Christum.

Conclusio Horæ, ut in Ordinario.


Ad II Vésperas

DOMINICA HEBDOMADÆ II

℣. Deus, in adiutórium. Glória Patri. Sicut erat. Allelúia.

HYMNUS

Hino Vésperas

PSALMODIA

Psalmus Ad II Vésperas

LECTIO BREVIS (2 Th 2, 13-14)

Debémus grátias ágere Deo semper pro vobis, fratres, dilécti a Dómino, quod elégerit vos Deus primítias in salútem in sanctificatióne Spíritus et fide veritátis, ad quod et vocávit vos per evangélium nostrum in acquisitiónem glóriæ Dómini nostri Iesu Christi.

RESPONSORIUM BREVE

℟. Magnus Dóminus noster, * Et magna virtus eius. Magnus Dóminus noster, et magna virtus eius.

℣. Et sapiéntiæ eius non est númerus. * Et magna virtus eius. Glória Patri. Magnus Dóminus noster, et magna virtus eius.

CANTICUM EVANGELICUM

Anno A

Ant. Descéndit Spíritus quasi colúmba de cælo et mansit super Iesum: Hic est qui baptízat in Spíritu Sancto.

Anno B

Ant. Dixit Andréas Simóni fratri: Invénimus Messíam. Et addúxit eum ad Iesum.

Anno C

Ant. Hoc fecit inítium signórum Iesus in Cana Galilǽæ et manifestávit glóriam suam et credidérunt in eum discípuli eius.

Lc 1, 46-55

Exsultatio animæ in Domino

46 Magníficat * ánima mea Dóminum,

46 A minha alma engrandece ao Senhor *

47 et exsultávit spíritus meus * in Deo salvatóre meo,

47 e se alegrou o meu espírito em Deus, meu Salvador;

48 quia respéxit humilitátem ancíllæ suæ. *

Ecce enim ex hoc beátam me dicent omnes generatiónes,

48 pois ele viu a pequenez de sua serva, *
desde agora as gerações hão de chamar-me de bendita.

49 quia fecit mihi magna, qui potens est, *

et sanctum nomen eius,

49 O Poderoso fez por mim maravilhas *
e Santo é o seu nome!

50 et misericórdia eius in progénies et progénies *

timéntibus eum.

50 Seu amor, de geração em geração, *
chega a todos que o respeitam;

51 Fecit poténtiam in bráchio suo, *

dispérsit supérbos mente cordis sui;

51 demonstrou o poder de seu braço, *
dispersou os orgulhosos;

52 depósuit poténtes de sede *

et exaltávit húmiles;

52 derrubou os poderosos de seus tronos *
e os humildes exaltou;

53 esuriéntes implévit bonis *

et dívites dimísit inánes.

53 De bens saciou os famintos, *
e despediu, sem nada, os ricos.

54 Suscépit Israel púerum suum, *

recordátus misericórdiæ,

54 Acolheu Israel, seu servidor, *
fiel ao seu amor,

55 sicut locútus est ad patres nostros, *

Abraham et sémini eius in sǽcula.

55 como havia prometido aos nossos pais, *
em favor de Abraão e de seus filhos, para sempre.

Anno A

Ant. Descéndit Spíritus quasi colúmba de cælo et mansit super Iesum: Hic est qui baptízat in Spíritu Sancto.

Anno B

Ant. Dixit Andréas Simóni fratri: Invénimus Messíam. Et addúxit eum ad Iesum.

Anno C

Ant. Hoc fecit inítium signórum Iesus in Cana Galilǽæ et manifestávit glóriam suam et credidérunt in eum discípuli eius.

PRECES

Laus et honor Christo, qui salváre in perpétuum potest accedéntes per semetípsum ad Deum, semper vivens ad interpellándum pro nobis. Qua fide suffúlti eum implorémus:

Meménto pópuli tui, Dómine.

Iam declinánte die, Sol iustítiæ, te super cunctum genus humánum invocámus,

— ut luce tua, numquam decidénte, omnes sine fine fruántur.

Custódi testaméntum, quod sánguine divíno sanxísti,

— et sanctífica Ecclésiam tuam, ut sit immaculáta.

Meménto, Dómine, congregatiónis tuæ,

— loci habitatiónis tuæ.

In viam pacis et prosperitátis dírige iter faciéntes,

— ut cum salúte et gáudio ad optáta loca pervéniant.

Animas, Dómine, súscipe defunctórum,

— véniam tuam eis concéde et glóriam sempitérnam.

Pater noster.

Oratio

Omnípotens sempitérne Deus, qui cæléstia simul et terréna moderáris, supplicatiónes pópuli tui cleménter exáudi et pacem tuam nostris concéde tempóribus. Per Dóminum.

Conclusio Horæ, ut in Ordinario.


Ad Completorium

POST II VÉSPERAS DOMINICÆ HEBDOMADÆ II

II Vésperas


FERIA II HEBDOMADÆ II

Ad Invitatorium

FERIA II HEBDOMADÆ II

Ante Officium quod a solo persolvitur, dici potest sequens oratio:

Aperi, Dómine, os meum ad benedicéndum nomen sanctum tuum; munda cor meum ab ómnibus vanis, pervérsis et aliénis cogitatiónibus; intelléctum illúmina, afféctum inflámma, ut digne, atténte ac devóte hoc Offícium recitáre váleam, et exaudíri mérear ante conspéctum divínæ maiestátis tuæ. Per Christum Dóminum nostrum. Amen.

℣. Dómine, lábia.

Ant. Exsultémus Dómino et in psalmis iubilémus ei.

Venite, exsultemus Domino

Iubilate Domino

Deus misereatur nostri

Domini est terra


Ad Officium lectionis

FERIA II HEBDOMADÆ II

℣. Deus, in adiutórium. Glória Patri. Sicut erat. Allelúia.

Quæ tamen omittuntur quando Invitatorium immediate præcedit.

HYMNUS

Hino Vespertino

Hino Diurno

PSALMODIA

Psalmus Ad Officium lectionis

℣. Dírige me, Dómine, in veritáte tua, et doce me.

℟. Quia tu es Deus salútis meæ.

LECTIO PRIOR

De libro Deuteronómii 4, 1-8. 32-40

Oratio Moysis ad populum

In diébus illis: Locútus est Móyses pópulo dicens:

1 «Nunc, Israel, audi præcépta et iudícia, quæ ego dóceo vos, ut faciéntes ea vivátis et ingrediéntes possideátis terram, quam Dóminus, Deus patrum vestrórum, datúrus est vobis. 2 Non addétis ad verbum, quod vobis loquor, neque auferétis ex eo; custodíte mandáta Dómini Dei vestri, quæ ego præcípio vobis. 3 Oculi vestri vidérunt ómnia, quæ fecit Dóminus contra Baálphegor, quómodo contríverit omnes cultóres eius de médio vestri; 4 vos autem, qui adhærétis Dómino Deo vestro, vívitis univérsi usque in præséntem diem. 5 En dócui vos præcépta atque iudícia, sicut mandávit mihi Dóminus Deus meus, ut facerétis ea in terra, quam possessúri estis, 6 et observarétis et implerétis ópere. Hæc est enim vestra sapiéntia et intelléctus coram pópulis, ut audiéntes univérsa præcépta hæc dicant: “En pópulus sápiens et intéllegens, gens magna hæc!”. 7 Quæ est enim ália nátio tam grandis, quæ hábeat deos appropinquántes sibi, sicut Dóminus Deus noster adest cunctis obsecratiónibus nostris? 8 Et quæ est ália gens sic ínclita, ut hábeat præcépta iustáque iudícia, sicut est univérsa lex hæc, quam ego propónam hódie ante óculos vestros?

32 Intérroga de diébus antíquis, qui fuérunt ante te ex die, quo creávit Deus hóminem super terram, a summo cæli usque ad summum eius, si facta est aliquándo huiuscémodi res magna, aut umquam cógnitum est, 33 num audívit pópulus vocem Dei loquéntis de médio ignis, sicut tu audísti et vixísti? 34 Aut tentávit Deus, ut ingrederétur et tólleret sibi gentem de médio natiónis per tentatiónes, signa atque porténta, per pugnam et robústam manum extentúmque bráchium et terróres magnos, iuxta ómnia, quæ fecit pro vobis Dóminus Deus vester in Ægýpto, vidéntibus óculis tuis? 35 Tibi monstrátum est, ut scires quóniam Dóminus ipse est Deus et non est álius præter eum. 36 De cælo te fecit audíre vocem suam, ut docéret te, et in terra osténdit tibi ignem suum máximum; et audísti verba illíus de médio ignis, 37 quia diléxit patres tuos et elégit semen eórum post eos. Eduxítque te vultu suo in virtúte sua magna ex Ægýpto, 38 ut expélleret natiónes maióres et fortióres te in intróitu tuo et introdúceret te darétque tibi terram eárum in possessiónem, sicut cernis in præsénti die.

39 Scito ergo hódie et cogitáto in corde tuo quod Dóminus ipse sit Deus in cælo sursum et in terra deórsum, et non sit álius. 40 Custódi præcépta eius atque mandáta, quæ ego præcípio tibi hódie, ut bene sit tibi et fíliis tuis post te et permáneas multo témpore super terram, quam Dóminus Deus tuus datúrus est tibi».

RESPONSORIUM (Cf. Deut 4, 1; 31, 19. 20; Ps 80 (81), 9)

℟. Audi, Israel, præcépta Dómini et ea in corde tuo quasi in libro scribe; * Et dabo tibi terram fluéntem lac et mel.

℣. Audi, pópulus meus et contestábor te; Israel, útinam áudias me. * Et dabo tibi terram fluéntem lac et mel.

Prima Lettura

V. Avviami nella tua verità e istruiscimi:

R. mio Dio, sei tu la mia salvezza.

Dal libro del Deuteronomio 4, 1-8. 32-40

Discorso di Mosè al popolo

In quei giorni Mosè parlò al popolo dicendo: «Ora, dunque, Israele, ascolta le leggi e le norme che io vi insegno, perché le mettiate in pratica, perché viviate ed entriate in possesso del paese che il Signore, Dio dei vostri padri, sta per darvi. Non aggiungerete nulla a ciò che io vi comando e non ne toglierete nulla; ma osserverete i comandi del Signore Dio vostro che io vi prescrivo. I vostri occhi videro ciò che il Signore ha fatto a Baal-Peor: come il Signore tuo Dio abbia distrutto in mezzo a te quanti avevano seguito Baal-Peor; ma voi che vi manteneste fedeli al Signore vostro Dio siete oggi tutti in vita. Vedete, io vi ho insegnato leggi e norme come il Signore mio Dio mi ha ordinato, perché le mettiate in pratica nel paese in cui state per entrare per prenderne possesso. Le osserverete dunque e le metterete in pratica perché quella sarà la vostra saggezza e la vostra intelligenza agli occhi dei popoli, i quali, udendo parlare di tutte queste leggi, diranno: Questa grande nazione è il solo popolo saggio e intelligente. Infatti qual grande nazione ha la divinità così vicina a sé, come il Signore nostro Dio è vicino a noi ogni volta che lo invochiamo? E qual grande nazione ha leggi e norme giuste come è tutta questa legislazione che io oggi vi espongo?

Interroga pure i tempi antichi, che furono prima di te: dal giorno in cui Dio creò l’uomo sulla terra e da un’estremità dei cieli all’altra, vi fu mai cosa grande come questa e si udì mai cosa simile a questa? Che cioè un popolo abbia udito la voce di Dio parlare dal fuoco, come l’hai udita tu, e che rimanesse vivo? O ha mai tentato un dio di andare a scegliersi una nazione in mezzo a un’altra con prove, segni, prodigi e battaglie, con mano potente e braccio teso e grandi terrori, come fece per voi il Signore vostro Dio in Egitto, sotto i vostri occhi? Tu sei diventato spettatore di queste cose, perché tu sappia che il Signore è Dio e che non ve n’è altri fuori di lui. Dal cielo ti ha fatto udire la sua voce per educarti; sulla terra ti ha mostrato il suo grande fuoco e tu hai udito le sue parole di mezzo al fuoco. Perché ha amato i tuoi padri, ha scelto la loro posterità e ti ha fatto uscire dall’Egitto con la sua stessa presenza e con grande potenza, per scacciare dinanzi a te nazioni più grandi e più potenti di te, per farti entrare nel loro paese e dartene il possesso, come appunto è oggi. Sappi dunque oggi e conserva bene nel tuo cuore che il Signore è Dio lassù nei cieli e quaggiù sulla terra; e non ve n’è altro. Osserva dunque le sue leggi e i suoi comandi che oggi ti dò, perché sia felice tu e i tuoi figli dopo di te e perché tu resti a lungo nel paese che il Signore tuo Dio ti dá per sempre».

Responsorio Prima Lettura

Cfr. Dt 4, 1; 31, 20, Sal 80, 9

R. Ascolta, Israele, i comandi del Signore; scrivili nel tuo cuore in u libro. * Io ti darò un paese dove scorre latte e miele.

V. ascolta, popolo mio, ti voglio ammonire; Israele, se tu mi ascoltassi!

R. Io ti darò un paese dove scorre latte e miele.

LECTIO ALTERA

Ex Epístola sancti Ignátii Antiochéni epíscopi et mártyris ad Ephésios

(Nn. 13 — 18, 1: Funk 1, 183-187)

Habete fidem in Christum et caritatem

Date óperam, ut crebrióres congregémini ad grátias Deo agéndas et ad eum laudándum. Quando enim crebri in eúndem locum convenítis, labefactántur vires Sátanæ et concórdia vestræ fídei sólvitur exítium, quod ille infert. Nihil præstántius pace est, qua abolétur omne bellum cæléstium et terrenórum.

Quorum nihil vos latet, si perfécte habuéritis in Iesum Christum fidem et caritátem, quæ inítium vitæ et finis sunt: princípium quidem fides, finis vero cáritas. Hæc autem duo in unum coeúntia Deus sunt, ómnia vero ália ad probitátem pertinéntia consectánea sunt. Nullus fidem prófitens peccat, neque caritátem póssidens odit. Manifésta est arbor ex fructu suo; simíliter qui profiténtur se Christi esse, ex iis, quæ fáciunt, cernéntur. Non enim nunc professiónis opus est, sed si quis in virtúte fídei inveniátur usque ad finem.

Mélius est tacére et esse, quam loquéntem non esse. Bonum est docére, si, qui dicit, fáciat. Unus ígitur doctor, qui dixit, et factum est; sed et quæ silens fecit, digna Patre sunt. Qui verbum Iesu póssidet, vere potest et siléntium ipsíus audíre, ut perféctus sit, ut per ea, quæ lóquitur, operétur et per siléntium suum cognoscátur. Nihil latet Dóminum, sed et arcána nostra prope ipsum sunt. Omnia ítaque faciámus quasi ipso in nobis habitánte, ut illíus simus templa et ipse sit in nobis Deus noster, qui et est et apparébit ante fáciem nostram, prout iuste dilígimus ipsum.

Ne errétis, fratres mei. Familiárum perturbatóres regnum Dei non hereditábunt. Si autem ii, qui secúndum carnem hæc operáti sunt, morte sunt affécti; quanto magis, si quis fidem Dei prava doctrína corrúmpat, pro qua Iesus Christus crucifíxus est? Talis, inquinátus factus, in ignem inexstinguíbilem ibit; simíliter et qui audit ipsum.

Ob id Dóminus in cápite suo accépit unguéntum, ut Ecclésiæ spiret incorruptiónem. Ne ungámini tætro odóre doctrínæ príncipis huius sǽculi, ne captívos vos abdúcat a propósita vita. Cur vero non omnes prudéntes sumus, accépta Dei cognitióne, quod est Iesus Christus? Quid fátue perímus, non agnoscéntes donum, quod vere misit Dóminus?

Piáculum meus spíritus est crucis, quæ incrédulis scándalum, nobis vero salus est et vita ætérna.

RESPONSORIUM (Col 3, 17; 1 Cor 10, 31 b)

℟. Omne quodcúmque fácitis in verbo aut in ópere, * Omnia in nómine Dómini nostri Iesu Christi, grátias agéntes Deo et Patri per ipsum.

℣. Omnia in glóriam Dei fácite. * Omnia in nómine Dómini nostri Iesu Christi, grátias agéntes Deo et Patri per ipsum.

Seconda Lettura

Dalla «Lettera agli Efesini» di sant`Ignazio di Antiochia, vescovo e martire

(Capp. 13 – 18, 1; Funk 1, 183-187)

Nella fede e nella carità di Cristo

Procurate di riunirvi più frequentemente per il rendimento di grazie e per la lode a Dio. Quando vi radunate spesso, le forze di Satana sono annientate e il male da lui prodotto viene distrutto nella concordia della vostra fede. Nulla è più prezioso della pace, che disarma ogni nemico terrestre e spirituale.

Nessuna di queste verità vi rimarrà nascosta se saranno perfetti la vostra fede e il vostro amore per Gesù Cristo. Queste due virtù sono il principio e il fine della vita: la fede è il principio, l`amore il fine.

L`unione di tutte e due è Dio stesso, e le altre virtù che conducono l`uomo alla perfezione ne sono una conseguenza.

Chi professa la fede non commette il peccato e chi possiede l`amore non può odiare. «Dal frutto si

conosce l`albero» (Mt 12, 33): così quelli che fanno professione di appartenere a Cristo si riconosceranno dalle loro opere. Ora non si tratta di fare una professione di fede a parole, ma di perseverare nella pratica della fede fino alla fine.

È meglio essere cristiano sena dirlo, che proclamarlo senza esserlo. È cosa buona insegnare, se chi parla pratica ciò che insegna. Uno solo è il maestro, il quale «parla e tutto è fatto» (Sal 32, 9), e anche le opere che egli fece nel silenzio sono degne del Padre. Chi possiede veramente la parola di Gesù è in grado di capire anche il suo silenzio e di giungere così alla perfezione. Egli con la sua parola opererà e con il suo silenzio si farà conoscere.

Nulla è nascosto al Signore; anche i nostri segreti sono davanti al suo sguardo. Facciamo dunque ogni cosa nella consapevolezza che egli abita in noi, perché possiamo essere suo tempio e perché egli in noi sia il nostro Dio. Così è di fatto e lo vedremo con i nostri occhi se giustamente lo amiamo.

Non illudetevi, fratelli miei; coloro che corrompono le famiglie non erediteranno il regno di Dio (cfr. 1 Cor 6, 9-10). Se coloro che così fecero secondo la carne furono puniti con la morte, quanto più non dovrà essere punito colui che con perversa dottrina corrompe la fede divina, per la quale Gesù Cristo è stato crocifisso? Un uomo macchiatosi di un tale delitto andrà nel fuoco inestinguibile, e così pure chi lo ascolta.

Il Signore ha ricevuto sul suo corpo un`unzione preziosa, perché si diffondesse nella sua Chiesa il profumo dell`immortalità. Guardatevi dunque dalle pestifere esalazioni del principe di questo mondo, cioè dai suoi errori, perché non vi trascini in schiavitù, lontano dalla vita che vi aspetta. Perché non diventiamo tutti saggi, ricevendo la conoscenza di Dio, che è Gesù Cristo? Perché corriamo stoltamente alla rovina, per l`ignoranza del dono che il Signore ci ha benignamente concesso?

Il mio spirito non è che un nulla, ma è associato alla croce, la quale se è scandalo per gli increduli, per noi invece è salvezza e virtù eterna (cfr. 1 Cor 1, 20-23).

Responsorio Seconda Lettura

Col 3, 17; 1 Cor 10, 31

R. Tutto quello che fate in parole e in opere, si compia nel nome del Signore Gesù, * in rendimento di grazie a Dio Padre per mezzo di lui.

V. Fate tutto per la gloria di Dio,

R. in rendimento di grazie a Dio Padre per mezzo di lui.

Oratio

Omnípotens sempitérne Deus, qui cæléstia simul et terréna moderáris, supplicatiónes pópuli tui cleménter exáudi et pacem tuam nostris concéde tempóribus. Per Dóminum.

Conclusio Horæ, ut in Ordinario.


Ad Laudes matutinas

FERIA II HEBDOMADÆ II

℣. Deus, in adiutórium. Glória Patri. Sicut erat. Allelúia.

Quæ tamen omittuntur quando Invitatorium immediate præcedit.

HYMNUS

Hino Laudes

PSALMODIA

Psalmus Ad Laudes matutinas

LECTIO BREVIS (Ier 15, 16)

Invénti sunt sermónes tui et comédi eos et factum est mihi verbum tuum in gáudium et in lætítiam cordis mei, quóniam invocátum est nomen tuum super me, Dómine, Deus exercítuum.

RESPONSORIUM BREVE

℟. Exsultáte, iusti, in Dómino; * Rectos decet collaudátio. Exsultáte, iusti, in Dómino; rectos decet collaudátio.

℣. Cantáte ei cánticum novum. * Rectos decet collaudátio. Glória Patri. Exsultáte, iusti, in Dómino; rectos decet collaudátio.

CANTICUM EVANGELICUM

Ant. Benedíctus Dóminus, quia visitávit et liberávit nos.

Lc 1, 68-79

De Messia eiusque præcursore

68 Benedíctus Dóminus, Deus Israel, *

quia visitávit et fecit redemptiónem plebi suæ

68 Bendito seja o Senhor Deus de Israel, *
que a seu
povo visitou e libertou;

69 et eréxit cornu salútis nobis *

in domo David púeri sui,

69 e fez surgir um poderoso Salvador *
na
casa de Davi, seu servidor,

70 sicut locútus est per os sanctórum, *

qui a sǽculo sunt, prophetárum eius,

70 como falara pela boca de seus santos, *
os pro
fetas desde os tempos mais antigos,

71 salútem ex inimícis nostris *

et de manu ómnium, qui odérunt nos;

71 para salvar-nos do poder dos inimigos *
e da
mão de todos quantos nos odeiam.

72 ad faciéndam misericórdiam cum pátribus nostris *

et memorári testaménti sui sancti,

72 Assim mostrou misericórdia a nossos pais, *
recor
dando a sua santa Aliança

73 iusiurándum, quod iurávit ad Abraham patrem nostrum, *

datúrum se nobis,

73 e o juramento a Abraão, o nosso pai, *
de conce
der-nos

74 ut sine timóre, de manu inimicórum liberáti, *

serviámus illi

74 que, libertos do inimigo,
= a
ele nós sirvamos sem temor

75 in sanctitáte et iustítia coram ipso *

ómnibus diébus nostris.

75 em santidade e em justiça diante dele, *
en
quanto perdurarem nossos dias.

76 Et tu, puer, prophéta Altíssimi vocáberis: *

præíbis enim ante fáciem Dómini paráre vias eius,

=76 Serás profeta do Altíssimo, ó menino, †
pois i
rás andando à frente do Senhor *
para aplai
nar e preparar os seus caminhos,

77 ad dandam sciéntiam salútis plebi eius *

in remissiónem peccatórum eórum,

77 anunciando ao seu povo a salvação, *
que es
na remissão de seus pecados;

78 per víscera misericórdiæ Dei nostri, *

in quibus visitábit nos óriens ex alto,

78 pelo amor do coração de nosso Deus, *
Sol nas
cente que nos veio visitar

79 illumináre his, qui in ténebris et in umbra mortis sedent, *

ad dirigéndos pedes nostros in viam pacis.

79 lá do alto como luz resplandecente *
a ilumi
nar a quantos jazem entre as trevas
= e na
sombra da morte estão sentados †
e
para dirigir os nossos passos, *
gui
ando-nos no caminho da paz.

Ant. Benedíctus Dóminus, quia visitávit et liberávit nos.

PRECES

Salvátor noster fecit nos regnum et sacerdótium, ut hóstias Deo acceptábiles offerámus. Grati ígitur eum invocémus:

Serva nos in tuo ministério, Dómine.

Christe, sacérdos ætérne, qui sanctum pópulo tuo sacerdótium concessísti,

— concéde, ut spiritáles hóstias Deo acceptábiles iúgiter offerámus.

Spíritus tui fructus nobis largíre propítius,

— patiéntiam, benignitátem et mansuetúdinem.

Da nobis te amáre, ut te, qui es cáritas, possideámus,

— et bene ágere, ut per vitam étiam nostram te laudémus.

Quæ frátribus nostris sunt utília, nos quǽrere concéde,

— ut salútem facílius consequántur.

Pater noster.

Oratio

Dómine Deus omnípotens, qui ad princípium huius diéi nos perveníre fecísti, tua nos hódie salva virtúte, ut in hac die ad nullum declinémus peccátum, sed semper ad tuam iustítiam faciéndam nostra procédant elóquia, dirigántur cogitatiónes et ópera. Per Dóminum.

Conclusio Horæ, ut in Ordinario.


Ad Horam mediam

FERIA II HEBDOMADÆ II

℣. Deus, in adiutórium. Glória Patri. Sicut erat. Allelúia.

HYMNUS

Ad Tertiam

Nunc Sanctae

Certum tenéntes

Ad Sextam

Rector potens

Dicámus Laudes

Ad Nonam

Rerum Deus

Ternis Horárum

PSALMODIA

Psalmus Ad Horam mediam

Ad alias Horas, psalmodia complementaris

Ad Tertiam

LECTIO BREVIS (Ier 31, 33)

Hoc erit pactum, quod fériam cum domo Israel post dies illos, dicit Dóminus: Dabo legem meam in viscéribus eórum et in corde eórum scribam eam; et ero eis in Deum, et ipsi erunt mihi in pópulum.

℣. Cor mundum crea in me Deus.

℟. Ne proícias me a fácie tua.

Oratio

Deus, Pater óptime, qui labórem homínibus ita dedísti, ut mútua semper arte ad altióra profícerent, præsta, quǽsumus, sic nos iúgiter operári, ut filiórum in te spíritu et fratérna in omnes caritáte vivámus. Per Christum.

Ad Sextam

LECTIO BREVIS (Ier 32, 40)

Fériam eis pactum sempitérnum et non désinam eis benefácere et timórem meum dabo in corde eórum, ut non recédant a me.

℣. In Deo salutáre meum et glória mea.

℟. Et refúgium meum in illo.

Oratio

Deus, qui messis ac víneæ dóminus es et custos quique offícia tríbuis et iusta stipéndia meritórum, fac nos diéi pondus ita portáre, ut nihil umquam de tuis plácitis conquerámur. Per Christum.

Ad Nonam

LECTIO BREVIS (Ez 34, 31)

Vos grex meus, grex páscuæ meæ vos, et ego Dóminus Deus vester, dicit Dóminus Deus.

℣. Dóminus regit me et nihil mihi déerit.

℟. In loco páscuæ ibi me collocávit.

Oratio

Deus, qui nos ádvocas illa hora, qua ad templum ascendébant Apóstoli, præsta, ut orátio, quam in nómine Iesu sincéra tibi mente persólvimus, ómnibus nomen illud invocántibus salútem eius váleat impetráre. Per Christum.

Conclusio Horæ, ut in Ordinario.


Ad Vésperas

FERIA II HEBDOMADÆ II

℣. Deus, in adiutórium. Glória Patri. Sicut erat. Allelúia.

HYMNUS

Hino Vésperas

PSALMODIA

Psalmus Ad Vésperas

LECTIO BREVIS (1 Th 2, 13)

Grátias ágimus Deo sine intermissióne, quóniam cum accepissétis a nobis verbum audítus Dei, accepístis non ut verbum hóminum sed, sicut est vere, verbum Dei, quod et operátur in vobis, qui créditis.

RESPONSORIUM BREVE

℟. Dirigátur, Dómine, * Ad te orátio mea. Dirigátur, Dómine, ad te orátio mea.

℣. Sicut incénsum in conspéctu tuo. * Ad te orátio mea. Glória Patri. Dirigátur, Dómine, ad te orátio mea.

CANTICUM EVANGELICUM

Ant. Magníficet te semper ánima mea, Deus meus.

Lc 1, 46-55

Exsultatio animæ in Domino

46 Magníficat * ánima mea Dóminum,

46 A minha alma engrandece ao Senhor *

47 et exsultávit spíritus meus * in Deo salvatóre meo,

47 e se alegrou o meu espírito em Deus, meu Salvador;

48 quia respéxit humilitátem ancíllæ suæ. *

Ecce enim ex hoc beátam me dicent omnes generatiónes,

48 pois ele viu a pequenez de sua serva, *
desde agora as gerações hão de chamar-me de bendita.

49 quia fecit mihi magna, qui potens est, *

et sanctum nomen eius,

49 O Poderoso fez por mim maravilhas *
e Santo é o seu nome!

50 et misericórdia eius in progénies et progénies *

timéntibus eum.

50 Seu amor, de geração em geração, *
chega a todos que o respeitam;

51 Fecit poténtiam in bráchio suo, *

dispérsit supérbos mente cordis sui;

51 demonstrou o poder de seu braço, *
dispersou os orgulhosos;

52 depósuit poténtes de sede *

et exaltávit húmiles;

52 derrubou os poderosos de seus tronos *
e os humildes exaltou;

53 esuriéntes implévit bonis *

et dívites dimísit inánes.

53 De bens saciou os famintos, *
e despediu, sem nada, os ricos.

54 Suscépit Israel púerum suum, *

recordátus misericórdiæ,

54 Acolheu Israel, seu servidor, *
fiel ao seu amor,

55 sicut locútus est ad patres nostros, *

Abraham et sémini eius in sǽcula.

55 como havia prometido aos nossos pais, *
em favor de Abraão e de seus filhos, para sempre.

Ant. Magníficet te semper ánima mea, Deus meus.

PRECES

Laudémus Christum, qui díligit Ecclésiam eámque nutrit et fovet. Eum fidénter rogémus clamántes:

Adímple vota pópuli tui, Dómine.

Dómine Iesu, fac ut omnes hómines salvi fiant,

— et ad agnitiónem véniant veritátis.

Custódi Papam nostrum N. et Epíscopum N.,

— adiutórium illis tuæ virtútis impénde.

Cónsule iis, qui iustum sibi opus exóptant,

— ut vitam læti tránsigant et secúri.

Fias, Dómine, refúgium páuperi,

— sis ei adiútor in tribulatióne.

Tibi commendámus quos, dum víverent, sacro ministério decorásti;

— in cælésti sede te célebrent sine fine.

Pater noster.

Oratio

Deus omnípotens, qui hódie servos tuos inútiles in labóribus roborásti, hoc laudis súscipe, quod tibi offérimus, sacrifícium vespertínum, de suscéptis a te munéribus grátias referéntes. Per Dóminum.

Conclusio Horæ, ut in Ordinario.


Ad Completorium

FERIA II HEBDOMADÆ II

Feria II


FERIA III HEBDOMADÆ II

Ad Invitatorium

FERIA III HEBDOMADÆ II

Ante Officium quod a solo persolvitur, dici potest sequens oratio:

Aperi, Dómine, os meum ad benedicéndum nomen sanctum tuum; munda cor meum ab ómnibus vanis, pervérsis et aliénis cogitatiónibus; intelléctum illúmina, afféctum inflámma, ut digne, atténte ac devóte hoc Offícium recitáre váleam, et exaudíri mérear ante conspéctum divínæ maiestátis tuæ. Per Christum Dóminum nostrum. Amen.

℣. Dómine, lábia.

Ant. Deum magnum Dóminum, veníte, adorémus.

Venite, exsultemus Domino

Iubilate Domino

Deus misereatur nostri

Domini est terra


Ad Officium lectionis

FERIA III HEBDOMADÆ II

℣. Deus, in adiutórium. Glória Patri. Sicut erat. Allelúia.

Quæ tamen omittuntur quando Invitatorium immediate præcedit.

HYMNUS

Hino Vespertino

Hino Diurno

PSALMODIA

Psalmus Ad Officium lectionis

℣. Bonitátem et prudéntiam et sciéntiam doce me.

℟. Quia præcéptis tuis crédidi.

LECTIO PRIOR

De libro Deuteronómii 6, 4-25

Lex dilectionis

In diébus illis: Locútus est Móyses pópulo dicens:

4 «Audi, Israel: Dóminus Deus noster Dóminus unus est. 5 Díliges Dóminum Deum tuum ex toto corde tuo et ex tota ánima tua et ex tota fortitúdine tua. 6 Erúntque verba hæc, quæ ego præcípio tibi hódie, in corde tuo, 7 et inculcábis ea fíliis tuis et loquéris ea sedens in domo tua et ámbulans in itínere, decúmbens atque consúrgens; 8 et ligábis ea quasi signum in manu tua, erúntque quasi appénsum quid inter óculos tuos, 9 scribésque ea in póstibus domus tuæ et in portis tuis.

10 Cumque introdúxerit te Dóminus Deus tuus in terram, pro qua iurávit pátribus tuis Abraham, Isaac et Iacob, ut daret tibi, civitátes magnas et óptimas, quas non ædificásti, 11 domos plenas cunctárum opum, quas non implevísti, cistérnas, quas non fodísti, vinéta et olivéta, quæ non plantásti, et coméderis et saturátus fúeris, 12 cave diligénter, ne obliviscáris Dómini, qui edúxit te de terra Ægýpti, de domo servitútis: 13 Dóminum Deum tuum timébis et ipsi sérvies ac per nomen illíus iurábis.

14 Non íbitis post deos aliénos, de diis géntium, quæ in circúitu vestro sunt, 15 quóniam Deus æmulátor Dóminus Deus tuus in médio tui; nequándo irascátur furor Dómini Dei tui contra te et áuferat te de superfície terræ. 16 Non tentábitis Dóminum Deum vestrum, sicut tentástis in Massa. 17 Custodíte mandáta Dómini Dei vestri ac testimónia et præcépta, quæ præcépit tibi; 18 et fac, quod rectum est et bonum in conspéctu Dómini, ut bene sit tibi, et ingréssus possídeas terram óptimam, de qua iurávit Dóminus pátribus tuis, 19 ut deléret omnes inimícos tuos coram te, sicut locútus est Dóminus.

20 Cumque interrogáverit te fílius tuus cras dicens: “Quid sibi volunt testimónia hæc et præcépta atque iudícia, quæ præcépit Dóminus Deus noster vobis?”, 21 dices ei: “Servi erámus pharaónis in Ægýpto, et edúxit nos Dóminus de Ægýpto in manu forti 22 fecítque signa atque prodígia magna et péssima in Ægýpto contra pharaónem et omnem domum illíus in conspéctu nostro; 23 et edúxit nos inde, ut introdúctis daret terram, super qua iurávit pátribus nostris. 24 Præcepítque nobis Dóminus, ut faciámus ómnia præcépta hæc et timeámus Dóminum Deum nostrum, et bene sit nobis cunctis diébus vitæ nostræ, sicut est hódie. 25 Erítque iustítia nobis, si custodiérimus et fecérimus ómnia mandáta hæc coram Dómino Deo nostro, sicut mandávit nobis”».

RESPONSORIUM (Ps 18 (19), 8. 9 b; Rom 13, 8 b. 10 b)

℟. Lex Dómini immaculáta, refíciens ánimam; testimónium Dómini fidéle, sapiéntiam præstans párvulis. * Præcéptum Dómini lúcidum, illúminans óculos.

℣. Qui díligit próximum, legem implévit; plenitúdo legis est diléctio. * Præcéptum Dómini lúcidum, illúminans óculos.

Prima Lettura

V. Insegnami sapienza e conoscenza:

R. ho fiducia nelle tue parole.

Dal libro del Deuteronomio 6, 4-25

La legge dell’amore

In quei giorni, Mosè parlò al popolo dicendo: «Ascolta, Israele: il Signore è il nostro Dio, il Signore è uno solo. Tu amerai il Signore tuo Dio con tutto il cuore, con tutta l’anima e con tutte le forze. Questi precetti che oggi ti dò, ti stiano fissi nel cuore; li ripeterai ai tuoi figli, ne parlerai quando sarai seduto in casa tua, quando camminerai per via, quando ti coricherai e quando ti alzerai. Te li legherai alla mano come un segno, ti saranno come un pendaglio tra gli occhi e li scriverai sugli stipiti della tua casa e sulle tue porte.

Quando il Signore tuo Dio ti avrà fatto entrare nel paese che ai tuoi padri Abramo, Isacco e Giacobbe aveva giurato di darti; quando ti avrà condotto alle città grandi e belle che tu non hai edificate, alle case piene di ogni bene che tu non hai riempite, alle cisterne scavate ma non da te, alle vigne e agli oliveti che tu non hai piantati, quando avrai mangiato e ti sarai saziato, guardati dal dimenticare il Signore, che ti ha fatto uscire dal paese d’Egitto, dalla condizione servile. Temerai il Signore Dio tuo, lo servirai e giurerai per il suo nome. Non seguirete altri dei, divinità dei popoli che vi staranno attorno, perché il Signore tuo Dio che sta in mezzo a te, è un Dio geloso; l’ira del Signore tuo Dio si accenderebbe contro di te e ti distruggerebbe dalla terra. Non tenterete il Signore vostro Dio come lo tentaste a Massa. Osserverete diligentemente i comandi del Signore vostro Dio, le istruzioni e le leggi che vi ha date. Farai ciò che è giusto e buono agli occhi del Signore, perché tu sia felice ed entri in possesso della fertile terra che il Signore giurò ai tuoi padri di darti, dopo che egli avrà scacciati tutti i tuoi nemici davanti a te, come il Signore ha promesso.

Quando in avvenire tuo figlio ti domanderà: Che significano queste istruzioni, queste leggi e queste norme che il Signore nostro Dio vi ha date? tu risponderai a tuo figlio: Eravamo schiavi del faraone in Egitto e il Signore ci fece uscire dall’Egitto con mano potente. Il Signore operò sotto i nostri occhi segni e prodigi grandi e terribili contro l’Egitto, contro il faraone e contro tutta la sua casa.

Ci fece uscire di là per condurci nel paese che aveva giurato ai nostri padri di darci. Allora il Signore ci ordinò di mettere in pratica tutte queste leggi, temendo il Signore nostro Dio così da essere sempre felici ed essere conservati in vita, come appunto siamo oggi. La giustizia consisterà per noi nel mettere in pratica tutti questi comandi, davanti al Signore Dio nostro, come ci ha ordinato.

Responsorio Prima Lettura

Sal 18, 8. 9; Rm 13, 8. 10

R. La legge del Signore è perfetta, rinfranca l’anima; la testimonianza del Signore è verace, rende saggio il semplice; * i comandi del Signore sono limpidi, danno luce agli occhi.

V. Chi ama il suo simile ha adempiuto la legge: compimento della legge è l’amore.

R. I comandi del Signore sono limpidi, danno luce agli occhi.

LECTIO ALTERA

Ex Epístola sancti Cleméntis papæ Primi ad Corínthios

(Nn. 49-50: Funk 1, 123-125)

Vinculum caritatis Dei quis potest enarrare?

Qui caritátem in Christo habet, exsequátur Christi mandáta. Vínculum caritátis Dei quis potest enarráre? Quis pulchritúdinis eius magnificéntiam éloqui valet? Altitúdo, ad quam évehit cáritas, inenarrábilis est. Cáritas nos Deo agglútinat, cáritas peccatórum multitúdinem tegit, cáritas ómnia sústinet, ómnia patiénter tólerat; nihil sórdidum in caritáte, nihil supérbum; cáritas schisma non habet, cáritas seditiónem non movet, cáritas ómnia in concórdia facit; in caritáte omnes Dei elécti sunt perfécti, sine caritáte nihil Deo accéptum est. In caritáte nos Dóminus sibi assúmpsit: propter caritátem, quam erga nos hábuit, Dóminus noster Iesus Christus voluntáte divína sánguinem suum pro nobis trádidit et carnem pro carne nostra et ánimam pro animábus nostris.

Vidétis, dilécti, quam magna et admiránda sit cáritas, et quod perféctio eius néqueat enarrári. Quis est idóneus, ut in ipsa inveniátur, præter eos, quos Deus dignos esse volúerit? Orémus ígitur et petámus ab illíus misericórdia, ut in caritáte inveniámur sine propensióne áliqua humána, inculpáti. Generatiónes omnes ab Adam usque in hodiérnum diem præteriérunt; qui vero per Dei grátiam in caritáte sunt consummáti, locum piórum óbtinent et in visitatióne regni Christi manifestabúntur. Scriptum enim est: Ingredímini in cubícula páululum quantulumcúmque, donec ira mea et furor pertránseat; et recordábor diéi boni, et suscitábo vos e sepúlcris vestris.

Beáti sumus, dilécti, si præcépta Dómini in caritátis concórdia implevérimus, ut per caritátem peccáta nostra nobis remittántur. Scriptum enim est: Beáti, quorum remíssæ sunt iniquitátes et quorum tecta sunt peccáta. Beátus vir, cui Dóminus peccátum non imputábit, neque est in ore eius dolus. Hæc beatitúdinis prædicátio ad eos pértinet, qui per Iesum Christum Dóminum nostrum a Deo sunt elécti; cui sit glória in sǽcula sæculórum. Amen.

RESPONSORIUM (1 Io 4, 16. 7 a)

℟. Nos, qui credídimus, cognóvimus caritátem, quam Deus habet in nobis. * Qui manet in caritáte, in Deo manet et Deus in eo.

℣. Diligámus ínvicem, quóniam cáritas ex Deo est. * Qui manet in caritáte, in Deo manet et Deus in eo.

Seconda Lettura

Dalla «Lettera ai Corinzi» di san Clemente I, papa

(Capp. 49-50; Funk 1, 123-125)

Chi può spiegare il mistero della carità divina?

Colui che possiede la carità in Cristo mette in pratica i comandamenti di Cristo. Chi è capace di svelare l`infinito amore di Dio? Chi può esprimere la magnificenza della sua bellezza? L`altezza a cui conduce la carità, non si può dire a parole.

La carità ci congiunge intimamente a Dio, «la carità copre una moltitudine di peccati» (1 Pt 4, 8), la carità tutto sopporta, tutto prende in santa pace. Nulla di volgare nella carità, nulla di superbo. La carità non suscita scismi, la carità opera tutto nella concordia. Nella carità tutti gli eletti di Dio sono perfetti, mentre senza la carità niente è gradito a Dio.

Con la carità Dio ci ha attirati a sé. Per la carità che ebbe verso di noi il Signore nostro Gesù Cristo,

secondo il divino volere, ha versato per noi il suo sangue e ha dato la sua carne per la nostra carne, la sua vita per la nostra vita.

Vedete, o carissimi, quanto è grande e meravigliosa la carità e come non si possa esprimere adeguatamente la sua perfezione. Chi è meritevole di trovarsi in essa, se non coloro che Dio ha voluto rendere degni? Preghiamo dunque e chiediamo dalla sua misericordia di essere trovati nella carità, liberi da ogni spirito di parte, irreprensibili.

Tutte le generazioni da Adamo fino al presente sono passate; coloro invece che per grazia di Dio sono trovati perfetti nella carità, restano, ottengono la dimora riservata ai buoni e saranno manifestati al sopraggiungere del regno di Cristo. Sta scritto infatti: Entrate nelle vostre stanze per un momento anche brevissimo fino a che non sia passata la mia ira e il mio furore. Allora mi ricorderò del giorno favorevole e vi farò sorgere dai vostri sepolcri (cfr. Is 26, 20; Ez 37, 12).

Beati noi, o carissimi, se praticheremo i comandamenti del Signore nella concordia della carità, perché mezzo della carità ci siano rimessi i nostri peccati. È scritto infatti: Beati coloro ai quali sono state rimesse le colpe e perdonata ogni iniquità. Beato l`uomo a cui Dio non imputa alcun male e sulla cui bocca non c`è inganno (cfr. Sal 31, 1). Questa proclamazione di beatitudine riguarda coloro che Dio ha eletto per mezzo di Gesù Cristo nostro Signore. A lui la gloria nei secoli dei secoli. Amen.

Responsorio Seconda Lettura

1 Gv 4, 16. 7

R. Noi abbiamo creduto all’amore che Dio ha per noi. * Chi sta nell’amore dimora in Dio, e Dio in lui.

V. Amiamoci gli uni gli altri, perché l’amore è da Dio.

R. Chi sta nell’amore dimora in Dio, e Dio in lui.

Oratio

Omnípotens sempitérne Deus, qui cæléstia simul et terréna moderáris, supplicatiónes pópuli tui cleménter exáudi et pacem tuam nostris concéde tempóribus. Per Dóminum.

Conclusio Horæ, ut in Ordinario.


Ad Laudes matutinas

FERIA III HEBDOMADÆ II

℣. Deus, in adiutórium. Glória Patri. Sicut erat. Allelúia.

Quæ tamen omittuntur quando Invitatorium immediate præcedit.

HYMNUS

Hino Laudes

PSALMODIA

Psalmus Ad Laudes matutinas

LECTIO BREVIS (1 Th 5, 4-5)

Vos, fratres, non estis in ténebris, ut vos dies ille tamquam fur comprehéndat; omnes enim vos fílii lucis estis et fílii diéi. Non sumus noctis neque tenebrárum.

RESPONSORIUM BREVE

℟. Vocem meam audi, Dómine; * In verba tua supersperávi. Vocem meam audi, Dómine; in verba tua supersperávi.

℣. Prævéni dilúculo et clamávi. * In verba tua supersperávi. Glória Patri. Vocem meam audi, Dómine; in verba tua supersperávi.

CANTICUM EVANGELICUM

Ant. De manu ómnium, qui odérunt nos, salva nos, Dómine.

Lc 1, 68-79

De Messia eiusque præcursore

68 Benedíctus Dóminus, Deus Israel, *

quia visitávit et fecit redemptiónem plebi suæ

68 Bendito seja o Senhor Deus de Israel, *
que a seu
povo visitou e libertou;

69 et eréxit cornu salútis nobis *

in domo David púeri sui,

69 e fez surgir um poderoso Salvador *
na
casa de Davi, seu servidor,

70 sicut locútus est per os sanctórum, *

qui a sǽculo sunt, prophetárum eius,

70 como falara pela boca de seus santos, *
os pro
fetas desde os tempos mais antigos,

71 salútem ex inimícis nostris *

et de manu ómnium, qui odérunt nos;

71 para salvar-nos do poder dos inimigos *
e da
mão de todos quantos nos odeiam.

72 ad faciéndam misericórdiam cum pátribus nostris *

et memorári testaménti sui sancti,

72 Assim mostrou misericórdia a nossos pais, *
recor
dando a sua santa Aliança

73 iusiurándum, quod iurávit ad Abraham patrem nostrum, *

datúrum se nobis,

73 e o juramento a Abraão, o nosso pai, *
de conce
der-nos

74 ut sine timóre, de manu inimicórum liberáti, *

serviámus illi

74 que, libertos do inimigo,
= a
ele nós sirvamos sem temor

75 in sanctitáte et iustítia coram ipso *

ómnibus diébus nostris.

75 em santidade e em justiça diante dele, *
en
quanto perdurarem nossos dias.

76 Et tu, puer, prophéta Altíssimi vocáberis: *

præíbis enim ante fáciem Dómini paráre vias eius,

=76 Serás profeta do Altíssimo, ó menino, †
pois i
rás andando à frente do Senhor *
para aplai
nar e preparar os seus caminhos,

77 ad dandam sciéntiam salútis plebi eius *

in remissiónem peccatórum eórum,

77 anunciando ao seu povo a salvação, *
que es
na remissão de seus pecados;

78 per víscera misericórdiæ Dei nostri, *

in quibus visitábit nos óriens ex alto,

78 pelo amor do coração de nosso Deus, *
Sol nas
cente que nos veio visitar

79 illumináre his, qui in ténebris et in umbra mortis sedent, *

ad dirigéndos pedes nostros in viam pacis.

79 lá do alto como luz resplandecente *
a ilumi
nar a quantos jazem entre as trevas
= e na
sombra da morte estão sentados †
e
para dirigir os nossos passos, *
gui
ando-nos no caminho da paz.

Ant. De manu ómnium, qui odérunt nos, salva nos, Dómine.

PRECES

Salvatóri nostro benedicámus, qui sua resurrectióne mundum clarificávit, et humíliter invocémus eum dicéntes:

Salva nos, Dómine, in sémita tua.

Resurrectiónem tuam, Dómine Iesu, oratióne cólimus matutína,

— spes glóriæ tuæ diem nostrum illúminet.

Súscipe, Dómine, vota et propósita nostra,

— tamquam diéi nostri primítias.

Tríbue in dilectióne tua nos hódie profícere,

— ut ómnia in nostrum omniúmque bonum cooperéntur.

Da, Dómine, sic lucére lucem nostram coram homínibus,

— ut vídeant ópera nostra bona et Patrem gloríficent.

Pater noster.

Oratio

Dómine Iesu Christe, lux vera, qui omnes hómines illúminas ad salútem, nobis, quǽsumus, concéde virtútem, ut ante te vias pacis et iustítiæ præparémus. Qui vivis.

Conclusio Horæ, ut in Ordinario.


Ad Horam mediam

FERIA III HEBDOMADÆ II

℣. Deus, in adiutórium. Glória Patri. Sicut erat. Allelúia.

HYMNUS

Ad Tertiam

Nunc Sanctae

Certum tenéntes

Ad Sextam

Rector potens

Dicámus Laudes

Ad Nonam

Rerum Deus

Ternis Horárum

PSALMODIA

Psalmus Ad Horam mediam

Ad alias Horas, psalmodia complementaris

Ad Tertiam

LECTIO BREVIS (1 Cor 12, 4-6)

Divisiónes gratiárum sunt, idem autem Spíritus; et divisiónes ministratiónum sunt, idem autem Dóminus; et divisiónes operatiónum sunt, idem vero Deus, qui operátur ómnia in ómnibus.

℣. Prope timéntes Deum salutáre ipsíus.

℟. Ut inhábitet glória in terra nostra.

Oratio

Omnípotens sempitérne Deus, qui Paráclitum Sanctum tuum hora tértia in Apóstolos effudísti, in nos quoque eúndem Spíritum caritátis emítte, ut fidéle tibi coram ómnibus homínibus testimónium præbeámus. Per Christum.

Ad Sextam

LECTIO BREVIS (1 Cor 12, 12-13)

Sicut corpus unum est et membra habet multa, ómnia autem membra córporis, cum sint multa, unum corpus sunt, ita et Christus; étenim in uno Spíritu omnes nos in unum corpus baptizáti sumus, sive Iudǽi sive Græci sive servi sive líberi, et omnes unum Spíritum potáti sumus.

℣. Pater sancte, serva nos in nómine tuo.

℟. Ut simus consummáti in unum.

Oratio

Deus, qui Petro salvíficum tuum super gentes consílium revelásti, éffice benígnus, ut ópera nostra tibi grata reddántur ac tuo dilectiónis salutísque propósito te donánte desérviant. Per Christum.

Ad Nonam

LECTIO BREVIS (1 Cor 12, 24 b. 25-26)

Deus temperávit corpus, ut non sit schisma in córpore, sed idípsum pro ínvicem sollícita sint membra. Et sive pátitur unum membrum, compatiúntur ómnia membra; sive glorificátur unum membrum, congáudent ómnia membra.

℣. Dómine Deus noster, cóngrega nos de natiónibus.

℟. Ut confiteámur nómini sancto tuo.

Oratio

Deus, qui Cornélio centurióni ángelum tuum misísti, ut viam ei salútis osténderet, da nobis, quǽsumus, in salvatiónem ómnium libéntius operári, ut una cum eis, in Ecclésia tua, ad te perveníre possímus. Per Christum.

Conclusio Horæ, ut in Ordinario.


Ad Vésperas

FERIA III HEBDOMADÆ II

℣. Deus, in adiutórium. Glória Patri. Sicut erat. Allelúia.

HYMNUS

Hjno Vésperas

PSALMODIA

Psalmus Ad Vésperas

LECTIO BREVIS (Rom 3, 23-25 a)

Omnes peccavérunt et egent glória Dei, iustificáti gratis per grátiam ipsíus per redemptiónem, quæ est in Christo Iesu; quem propósuit Deus propitiatórium per fidem in sánguine ipsíus ad ostensiónem iustítiæ suæ.

RESPONSORIUM BREVE

℟. Adimplébis me lætítia * Cum vultu tuo, Dómine. Adimplébis me lætítia cum vultu tuo, Dómine.

℣. Delectatiónes in déxtera tua usque in finem. * Cum vultu tuo, Dómine. Glória Patri. Adimplébis me lætítia cum vultu tuo, Dómine.

CANTICUM EVANGELICUM

Ant. Fac nobíscum, Dómine, magna, quia potens es et sanctum nomen tuum.

Lc 1, 46-55

Exsultatio animæ in Domino

46 Magníficat * ánima mea Dóminum,

46 A minha alma engrandece ao Senhor *

47 et exsultávit spíritus meus * in Deo salvatóre meo,

47 e se alegrou o meu espírito em Deus, meu Salvador;

48 quia respéxit humilitátem ancíllæ suæ. *

Ecce enim ex hoc beátam me dicent omnes generatiónes,

48 pois ele viu a pequenez de sua serva, *
desde agora as gerações hão de chamar-me de bendita.

49 quia fecit mihi magna, qui potens est, *

et sanctum nomen eius,

49 O Poderoso fez por mim maravilhas *
e Santo é o seu nome!

50 et misericórdia eius in progénies et progénies *

timéntibus eum.

50 Seu amor, de geração em geração, *
chega a todos que o respeitam;

51 Fecit poténtiam in bráchio suo, *

dispérsit supérbos mente cordis sui;

51 demonstrou o poder de seu braço, *
dispersou os orgulhosos;

52 depósuit poténtes de sede *

et exaltávit húmiles;

52 derrubou os poderosos de seus tronos *
e os humildes exaltou;

53 esuriéntes implévit bonis *

et dívites dimísit inánes.

53 De bens saciou os famintos, *
e despediu, sem nada, os ricos.

54 Suscépit Israel púerum suum, *

recordátus misericórdiæ,

54 Acolheu Israel, seu servidor, *
fiel ao seu amor,

55 sicut locútus est ad patres nostros, *

Abraham et sémini eius in sǽcula.

55 como havia prometido aos nossos pais, *
em favor de Abraão e de seus filhos, para sempre.

Ant. Fac nobíscum, Dómine, magna, quia potens es et sanctum nomen tuum.

PRECES

Christum, pastórem et epíscopum animárum nostrárum, laudémus, qui díligit et tuétur pópulum suum. In eo spem nostram ponéntes supplicémus:

Prótege pópulum tuum, Dómine.

Prótege, Pastor ætérne, antístitem nostrum N.

— et cunctos Ecclésiæ tuæ pastóres.

Réspice propítius eos, qui persecutiónem patiúntur,

— eósque festína ab ómnibus tribulatiónibus liberáre.

Miserére, Dómine, ómnium egenórum,

— esuriéntibus escam largíre.

Illúmina cœtus légibus feréndis deputátos,

— ut in ómnibus sapiénti æquitáte decérnant.

Succúrre defúnctis, quos tuo sánguine redemísti,

— tecum ad núptias intráre mereántur.

Pater noster.

Oratio

Dómine Deus, cuius est dies et cuius est nox, concéde solem iustítiæ in nostris córdibus permanére, ut ad lucem, quam inhábitas, perveníre possímus. Per Dóminum.

Conclusio Horæ, ut in Ordinario.


Ad Completorium

FERIA III HEBDOMADÆ II

Feria III


FERIA IV HEBDOMADÆ II

Ad Invitatorium

FERIA IV HEBDOMADÆ II

Ante Officium quod a solo persolvitur, dici potest sequens oratio:

Aperi, Dómine, os meum ad benedicéndum nomen sanctum tuum; munda cor meum ab ómnibus vanis, pervérsis et aliénis cogitatiónibus; intelléctum illúmina, afféctum inflámma, ut digne, atténte ac devóte hoc Offícium recitáre váleam, et exaudíri mérear ante conspéctum divínæ maiestátis tuæ. Per Christum Dóminum nostrum. Amen.

℣. Dómine, lábia.

Ant. Iubiláte Deo, omnis terra, servíte Dómino in lætítia.

Venite, exsultemus Domino

Iubilate Domino

Deus misereatur nostri

Domini est terra


Ad Officium lectionis

FERIA IV HEBDOMADÆ II

℣. Deus, in adiutórium. Glória Patri. Sicut erat. Allelúia.

Quæ tamen omittuntur quando Invitatorium immediate præcedit.

HYMNUS

Hino Vespertino

Hino Diurno

PSALMODIA

Psalmus Ad Officium lectionis

℣. Sustínuit ánima mea in verbo eius.

℟. Sperávit ánima mea in Dómino.

LECTIO PRIOR

De libro Deuteronómii 7, 6-14; 8, 1-6

Israel, populus electus

In diébus illis: Locútus est Móyses pópulo dicens:

7,6 «Pópulus sanctus es Dómino Deo tuo. Te elégit Dóminus Deus tuus, ut sis ei pópulus peculiáris de cunctis pópulis, qui sunt super terram. 7 Non quia cunctas gentes número vincebátis, vobis iunctus est Dóminus et elégit vos, cum ómnibus sitis pópulis paucióres, 8 sed quia diléxit vos Dóminus et custodívit iuraméntum, quod iurávit pátribus vestris, edúxit vos in manu forti et redémit te de domo servitútis, de manu pharaónis regis Ægýpti. 9 Et scies quia Dóminus Deus tuus ipse est Deus, Deus fidélis, custódiens pactum et misericórdiam diligéntibus se et his, qui custódiunt mandáta eius, in mille generatiónes 10 et reddens odiéntibus se prótinus, ita ut dispérdat eos et ultra non dífferat, prótinus eis restítuens, quod meréntur. 11 Custódi ergo mandáta et præcépta atque iudícia, quæ ego mando tibi hódie, ut fácias.

12 Si audiéritis hæc iudícia et custodiéritis ea et fecéritis, custódiet et Dóminus Deus tuus tibi pactum et misericórdiam, quam iurávit pátribus tuis, 13 et díliget te et benedícet tibi ac multiplicábit te benedicétque frúctui ventris tui et frúctui terræ tuæ, fruménto tuo atque vindémiæ, óleo et pártui armentórum et increménto óvium tuárum super terram, pro qua iurávit pátribus tuis, ut daret eam tibi. 14 Benedíctus eris præ ómnibus pópulis. Non erit apud te stérilis utriúsque sexus, tam in homínibus quam in grégibus tuis.

8,1 Omne mandátum, quod ego præcípio tibi hódie, cave diligénter ut fácias, ut possítis vívere et multiplicémini ingressíque possideátis terram, pro qua iurávit Dóminus pátribus vestris. 2 Et recordáberis cuncti itíneris, per quod addúxit te Dóminus Deus tuus his quadragínta annis per desértum, ut afflígeret te atque tentáret, et nota fíerent, quæ in tuo ánimo versabántur, utrum custodíres mandáta illíus an non. 3 Afflíxit te penúria et dedit tibi cibum manna, quem ignorábas tu et patres tui, ut osténderet tibi quod non in solo pane vivat homo, sed in omni verbo, quod egréditur de ore Dómini. 4 Vestiméntum tuum, quo operiebáris, nequáquam defécit, et pes tuus non intúmuit his quadragínta annis. 5 Recógites ergo in corde tuo quia, sicut érudit homo fílium suum, sic Dóminus Deus tuus erudívit te, 6 ut custódias mandáta Dómini Dei tui et ámbules in viis eius et tímeas eum».

RESPONSORIUM (1 Io 4, 10 b. 16 a; cf. Is 63, 8 b. 9 b)

℟. Deus diléxit nos et misit Fílium suum propitiatiónem pro peccátis nostris; * Et nos, qui credídimus, cognóvimus caritátem, quam habet Deus in nobis.

℣. Dóminus factus est nobis salvátor; in dilectióne sua ipse redémit nos. * Et nos, qui credídimus, cognóvimus caritátem, quam habet Deus in nobis.

Prima Lettura

V. L’anima mia spera nel Signore,

R. e aspetto sulla sua parola.

Dal libro del Deuteronomio 7, 6-14; 8, 1-6

Israele, popolo eletto

In quei giorni Mosè parlò al popolo dicendo: «Tu sei un popolo consacrato al Signore tuo Dio; il Signore tuo Dio ti ha scelto per essere il suo popolo privilegiato fra tutti i popoli che sono sulla terra.

Il Signore si è legato a voi e vi ha scelti, non perché siete più numerosi di tutti gli altri popoli siete infatti il più piccolo di tutti i popoli , ma perché il Signore vi ama e perché ha voluto mantenere il giuramento fatto ai vostri padri, il Signore vi ha fatti uscire con mano potente e vi ha riscattati liberandovi dalla condizione servile, dalla mano del faraone, re di Egitto. Riconoscete dunque che il Signore vostro Dio è Dio, il Dio fedele, che mantiene la sua alleanza e benevolenza per mille generazioni, con coloro che l’amano e osservano i suoi comandamenti; ma ripaga nella loro persona coloro che lo odiano, facendoli perire; non concede una dilazione a chi lo odia, ma nella sua stessa persona lo ripaga.

Osserverai dunque i comandi, le leggi e le norme che oggi ti dò, mettendole in pratica. Per aver voi dato ascolto a queste norme e per averle osservate e messe in pratica, il Signore tuo Dio conserverà per te l’alleanza e la benevolenza che ha giurato ai tuoi padri. Egli ti amerà, ti benedirà, ti moltiplicherà; benedirà il frutto del tuo seno e il frutto del tuo suolo: il tuo frumento, il tuo mosto e il tuo olio, i parti delle tue vacche e i nati del tuo gregge, nel paese che ha giurato ai tuoi padri di darti. Tu sarai benedetto più di tutti i popoli e non ci sarà in mezzo a te né maschio né femmina sterile e neppure fra il tuo bestiame.

Baderete di mettere in pratica tutti i comandi che oggi vi dò, perché viviate, diveniate numerosi ed entriate in possesso del paese che il Signore ha giurato di dare ai vostri padri. Ricordati di tutto il cammino che il Signore tuo Dio ti ha fatto percorrere in questi quarant’anni nel deserto, per umiliarti e metterti alla prova, per sapere quello che avevi nel cuore e se tu avresti osservato o no i suoi comandi. Egli dunque ti ha umiliato, ti ha fatto provare la fame, poi ti ha nutrito di manna, che tu non conoscevi e che i tuoi padri non avevano mai conosciuto, per farti capire che l’uomo non vive soltanto di pane, ma che l’uomo vive di quanto esce dalla bocca del Signore. Il tuo vestito non ti si è logorato addosso e il tuo piede non si è gonfiato durante questi quarant’anni. Riconosci dunque in cuor tuo che, come un uomo corregge il figlio, così il Signore tuo Dio corregge te.

Osserva i comandi del Signore tuo Dio camminando nelle sue vie e temendolo;

Responsorio Prima Lettura

Cfr. 1 Gv 4, 10. 16; Is 63, 8. 9

R. Dio ci ha amati per primo, e ha mandato il Figlio come vittima per i nostri peccati. * Noi riconosciamo e crediamo all’amore che Dio ha per noi.

V. Il Signore è stato per noi un salvatore; con grande affetto egli ci ha riscattato.

R. Noi riconosciamo e crediamo all’amore che Dio che per noi.

LECTIO ALTERA

Ex Constitutióne dogmática Lumen géntium Concílii Vaticáni secúndi de Ecclésia

(Nn. 2. 16)

Ecce ego salvabo populum meum

Ætérnus Pater, libérrimo et arcáno sapiéntiæ ac bonitátis suæ consílio, mundum univérsum creávit, hómines ad participándam vitam divínam eleváre decrévit, eósque lapsos in Adámo non derelíquit, semper eis auxília ad salútem præbens, intúitu Christi redemptóris, qui est imágo Dei invisíbilis, primogénitus omnis creatúræ. Omnes autem eléctos Pater ante sǽcula præscívit et prædestinávit confórmes fíeri imáginis Fílii sui, ut sit ipse primogénitus in multis frátribus.

Credéntes autem in Christum convocáre státuit in sancta Ecclésia, quæ iam ab orígine mundi præfiguráta, in história pópuli Israel ac fœdere antíquo mirabíliter præparáta, in novíssimis tempóribus constitúta, effúso Spíritu est manifestáta, et in fine sæculórum glorióse consummábitur. Tunc autem, sicut apud sanctos Patres légitur, omnes iusti inde ab Adam, ab Abel iusto usque ad últimum eléctum in Ecclésia universáli apud Patrem congregabúntur.

Ii tandem qui Evangélium nondum accepérunt, ad pópulum Dei divérsis ratiónibus ordinántur.

In primis quidem pópulus ille cui data fuérunt testaménta et promíssa et ex quo Christus ortus est secúndum carnem, pópulus secúndum electiónem caríssimus propter patres: sine pæniténtia enim sunt dona et vocátio Dei.

Sed propósitum salútis et eos ampléctitur, qui Creatórem agnóscunt, inter quos imprímis Musulmános, qui fidem Abrahæ se tenére profiténtes, nobíscum Deum adórant únicum, misericórdem, hómines die novíssimo iudicatúrum.

Neque ab áliis, qui in umbris et imagínibus Deum ignótum quærunt, ab huiúsmodi Deus ipse longe est, cum det ómnibus vitam et inspiratiónem et ómnia, et Salvátor velit omnes hómines salvos fíeri.

Qui enim Evangélium Christi eiúsque Ecclésiam sine culpa ignorántes, Deum tamen sincéro corde quærunt, eiúsque voluntátem per consciéntiæ dictámen ágnitam, opéribus adimplére, sub grátiæ inflúxu, conántur, ætérnam salútem cónsequi possunt. Nec divína Providéntia auxília ad salútem necessária dénegat his qui sine culpa ad expréssam agnitiónem Dei nondum pervenérunt et rectam vitam non sine divína grátia ássequi nitúntur.

Quidquid enim boni et veri apud illos invenítur, ab Ecclésia tamquam præparátio evangélica æstimátur et ab illo datum qui illúminat omnem hóminem, ut tandem vitam hábeat.

RESPONSORIUM (Eph 1, 9 b-10; Col 1, 19-20 a)

℟. Propósuit Deus in dispensatiónem plenitúdinis témporum, recapituláre ómnia in Christo, * Sive quæ in terris, sive quæ in cælis sunt.

℣. In ipso complácuit omnem plenitúdinem habitáre et per eum reconciliáre ómnia in ipsum. * Sive quæ in terris, sive quæ in cælis sunt.

Seconda Lettura

Dalla Costituzione dogmatica «Lumen gentium» del Concilio ecumenico Vaticano II sulla Chiesa

(Nn. 2. 16)

Ecco, io salverò il mio popolo

L`eterno Padre, con liberalismo e arcano disegno di sapienza e di bontà, ha creato l`universo, ha decretato di elevare gli uomini alla partecipazione della sua vita divina e, quando essi caddero, in Adamo, non li ha abbandonati, ma ha sempre provveduto loro l`aiuto necessario per la salvezza in considerazione di Cristo redente, «il quale è l`immagine dell`invisibile Dio, generato prima di ogni creatura» (Col 1, 15). Tutti gli eletti il Padre fino dall`eternità «li ha conosciuti nella sua prescienza e li ha predestinati a essere conformi alla immagine del Figlio suo, affinché egli sia il primogenito di una moltitudine di fratelli» (Rm 8, 29). I credenti in Cristo li ha voluti convocare nella santa Chiesa, la quale, già prefigurata sin dal principio del mondo, mirabilmente preparata nella storia del popolo di Israele e nell`antica alleanza e stabilita «negli ultimi tempi», è stata manifestata dall`effusione dello Spirito e avrà glorioso compimento alla fine dei secoli. Allora, come si legge nei santi padri, tutti i giusti, a partire da Adamo, «dal giusto Abele fino all`ultimo eletto», saranno riuniti presso il Padre nella Chiesa universale.

Quelli che non hanno ancora ricevuto il Vangelo sono ordinati in vari modi al popolo di Dio e fra questi in modo speciale il popolo al quale furono concesse le alleanze e le promesse e dal quale Cristo è nato secondo la carne (cfr. Rm 9, 4-5). Questo popolo è carissimo a Dio per la scelta che ne ha fatto e per i suoi patriarchi e profeti. E poi Dio non si pente di averlo scelto e colmato di favori (cfr. Rm 11, 28-29). Ma il disegno della salvezza abbraccia anche coloro che riconoscono il Creatore, e tra questi in primo luogo i Musulmani, i quali, professando di tenere la fede di Abramo, adorano con noi un Dio unico misericordioso, che giudicherà gli uomini nel giorno finale. Il Signore è anche vicino a quanti cercano il Dio ignoto nelle ombre e nelle immagini, poiché egli dà a tutti vita e respiro e ogni cosa (cfr. At 17, 25-28), e, come salvatore, vuole che tutti gli uomini siano salvi (cfr. 1 Tm 2, 4). Infatti, quelli che senza colpa ignorano il vangelo di Cristo e la sua Chiesa, cercano sinceramente Dio e coll`aiuto della grazia si sforzano di compiere con le opere la volontà divina, conosciuta attraverso il dettame della coscienza, possono conseguire la salvezza eterna. Né la divina Provvidenza nega gli aiuti necessari alla salvezza a coloro che, senza averne colpa, non sono ancora arrivati a una conoscenza esplicita di Dio, e si sforzano, non senza la grazia divina, di condurre una vita retta. Poiché tutto ciò che di buono e di vero si trova in loro è ritenuto dalla Chiesa come una preparazione al Vangelo, e come dato da colui che illumina ogni uomo, affinché abbia finalmente la vita.

Responsorio Seconda Lettura

Ef 1, 9-10; Col 1, 19-20

R. Nella pienezza dei tempi Dio ha attuato il suo disegno: ricapitolare in Cristo tutte le cose, * quelle del cielo come quelle della terra.

V. Piacque a Dio fare abitare in lui ogni pienezza e per mezzo di lui riconciliare a sé tutte le cose,

R. quelle del cielo come quelle della terra.

Oratio

Omnípotens sempitérne Deus, qui cæléstia simul et terréna moderáris, supplicatiónes pópuli tui cleménter exáudi et pacem tuam nostris concéde tempóribus. Per Dóminum.

Conclusio Horæ, ut in Ordinario.


Ad Laudes matutinas

FERIA IV HEBDOMADÆ II

℣. Deus, in adiutórium. Glória Patri. Sicut erat. Allelúia.

Quæ tamen omittuntur quando Invitatorium immediate præcedit.

HYMNUS

Hino Laudes

PSALMODIA

Psalmus Ad Laudes matutinas

LECTIO BREVIS (Rom 8, 35.37)

Quis nos separábit a caritáte Christi? Tribulátio an angústia an persecútio an fames an núditas an perículum an gládius? Sed in his ómnibus supervíncimus per eum, qui diléxit nos.

RESPONSORIUM BREVE

℟. Benedícam Dóminum. * In omni témpore. Benedícam Dóminum in omni témpore.

℣. Semper laus eius in ore meo. * In omni témpore. Glória Patri. Benedícam Dóminum in omni témpore.

CANTICUM EVANGELICUM

Ant. In sanctitáte serviámus Dómino ómnibus diébus nostris.

Lc 1, 68-79

De Messia eiusque præcursore

68 Benedíctus Dóminus, Deus Israel, *

quia visitávit et fecit redemptiónem plebi suæ

68 Bendito seja o Senhor Deus de Israel, *
que a seu
povo visitou e libertou;

69 et eréxit cornu salútis nobis *

in domo David púeri sui,

69 e fez surgir um poderoso Salvador *
na
casa de Davi, seu servidor,

70 sicut locútus est per os sanctórum, *

qui a sǽculo sunt, prophetárum eius,

70 como falara pela boca de seus santos, *
os pro
fetas desde os tempos mais antigos,

71 salútem ex inimícis nostris *

et de manu ómnium, qui odérunt nos;

71 para salvar-nos do poder dos inimigos *
e da
mão de todos quantos nos odeiam.

72 ad faciéndam misericórdiam cum pátribus nostris *

et memorári testaménti sui sancti,

72 Assim mostrou misericórdia a nossos pais, *
recor
dando a sua santa Aliança

73 iusiurándum, quod iurávit ad Abraham patrem nostrum, *

datúrum se nobis,

73 e o juramento a Abraão, o nosso pai, *
de conce
der-nos

74 ut sine timóre, de manu inimicórum liberáti, *

serviámus illi

74 que, libertos do inimigo,
= a
ele nós sirvamos sem temor

75 in sanctitáte et iustítia coram ipso *

ómnibus diébus nostris.

75 em santidade e em justiça diante dele, *
en
quanto perdurarem nossos dias.

76 Et tu, puer, prophéta Altíssimi vocáberis: *

præíbis enim ante fáciem Dómini paráre vias eius,

=76 Serás profeta do Altíssimo, ó menino, †
pois i
rás andando à frente do Senhor *
para aplai
nar e preparar os seus caminhos,

77 ad dandam sciéntiam salútis plebi eius *

in remissiónem peccatórum eórum,

77 anunciando ao seu povo a salvação, *
que es
na remissão de seus pecados;

78 per víscera misericórdiæ Dei nostri, *

in quibus visitábit nos óriens ex alto,

78 pelo amor do coração de nosso Deus, *
Sol nas
cente que nos veio visitar

79 illumináre his, qui in ténebris et in umbra mortis sedent, *

ad dirigéndos pedes nostros in viam pacis.

79 lá do alto como luz resplandecente *
a ilumi
nar a quantos jazem entre as trevas
= e na
sombra da morte estão sentados †
e
para dirigir os nossos passos, *
gui
ando-nos no caminho da paz.

Ant. In sanctitáte serviámus Dómino ómnibus diébus nostris.

PRECES

Benedíctus Deus salvátor noster, qui usque ad consummatiónem sǽculi se ómnibus diébus cum Ecclésia sua mansúrum promísit. Ideo ei grátias agéntes clamémus:

Mane nobíscum, Dómine.

Mane nobíscum, Dómine, toto die,

— numquam declínet a nobis sol grátiæ tuæ.

Hunc diem tibi tamquam oblatiónem consecrámus,

— dum nos nihil pravi factúros aut probatúros pollicémur.

Fac, Dómine, ut donum lucis hic totus dies evádat,

— ut simus sal terræ et lux mundi.

Spíritus Sancti tui cáritas dírigat corda et lábia nostra,

— ut in tua iustítia semper et laude maneámus.

Pater noster.

Oratio

Emítte, quǽsumus, Dómine, in corda nostra tui lúminis claritátem, ut, in via mandatórum tuórum iúgiter ambulántes, nihil umquam patiámur erróris. Per Dóminum.

Conclusio Horæ, ut in Ordinario.


Ad Horam mediam

FERIA IV HEBDOMADÆ II

℣. Deus, in adiutórium. Glória Patri. Sicut erat. Allelúia.

HYMNUS

Ad Tertiam

Nunc Sanctae

Certum tenéntes

Ad Sextam

Rector potens

Dicámus Laudes

Ad Nonam

Rerum Deus

Ternis Horárum

PSALMODIA

Psalmus Ad Horam mediam

Ad alias Horas, psalmodia complementaris

Ad Tertiam

LECTIO BREVIS (Deut 1, 16-17 a)

Iudícibus vestris præcépi in témpore illo: Audíte causam fratrum vestrórum et, quod iustum est, iudicáte, sive civis sit ille sive peregrínus. Non accipiétis persónam in iudício; ita parvum audiétis ut magnum nec timébitis cuiúsquam persónam, quia Dei iudícium est.

℣. Iustus Dóminus et iustítias diléxit.

℟. Recti vidébunt vultum eius.

Oratio

Dómine, Pater sancte, Deus fidélis, qui promíssum Spíritum misísti, ut hómines per peccátum dispérsos congregáres, fac nos in mundo unitátis pacísque múnera confovére. Per Christum.

Ad Sextam

LECTIO BREVIS (Is 55, 8-9)

Cogitatiónes meæ non sunt cogitatiónes vestræ, neque viæ vestræ viæ meæ, dicit Dóminus. Quia sicut exaltántur cæli a terra, sic exaltátæ sunt viæ meæ a viis vestris et cogitatiónes meæ a cogitatiónibus vestris.

℣. Dómine Deus virtútum, quis símilis tibi?

℟. Potens es, Dómine, et véritas tua in circúitu tuo.

Oratio

Omnípotens et miséricors Deus, qui nos die média respiráre concédis, quos cœpimus propítius intuére labóres, et, sanans quæ delíquimus, fac nos ad finem tibi plácitum perveníre. Per Christum.

Ad Nonam

LECTIO BREVIS (1 Sam 16, 7 b)

Non iuxta intúitum hóminis ego iúdico: homo enim videt ea, quæ parent, Dóminus autem intuétur cor.

℣. Proba me, Deus, et scito cor meum.

℟. Deduc me in via ætérna.

Oratio

Dómine Iesu Christe, qui manus tuas in cruce ad salvándos hómines extendísti, concéde, ut actus nostri tibi reddántur accépti et opus tuæ redemptiónis in mundo váleant declaráre. Qui vivis.

Conclusio Horæ, ut in Ordinario.


Ad Vésperas

FERIA IV HEBDOMADÆ II

℣. Deus, in adiutórium. Glória Patri. Sicut erat. Allelúia.

HYMNUS

Hino Vésperas

PSALMODIA

Psalmus Ad Vésperas

LECTIO BREVIS (1 Petr 5, 5 b-7)

Omnes ínvicem humilitátem indúite, quia Deus supérbis resístit, humílibus autem dat grátiam. Humiliámini ígitur sub poténti manu Dei, ut vos exáltet in témpore, omnem sollicitúdinem vestram proiciéntes in eum, quóniam ipsi cura est de vobis.

RESPONSORIUM BREVE

℟. Custódi nos, Dómine, * Ut pupíllam óculi. Custódi nos, Dómine, ut pupíllam óculi.

℣. Sub umbra alárum tuárum prótege nos. * Ut pupíllam óculi. Glória Patri. Custódi nos, Dómine, ut pupíllam óculi.

CANTICUM EVANGELICUM

Ant. Fac, Deus, poténtiam in bráchio tuo, dispérde supérbos et exálta húmiles.

Lc 1, 46-55

Exsultatio animæ in Domino

46 Magníficat * ánima mea Dóminum,

46 A minha alma engrandece ao Senhor *

47 et exsultávit spíritus meus * in Deo salvatóre meo,

47 e se alegrou o meu espírito em Deus, meu Salvador;

48 quia respéxit humilitátem ancíllæ suæ. *

Ecce enim ex hoc beátam me dicent omnes generatiónes,

48 pois ele viu a pequenez de sua serva, *
desde agora as gerações hão de chamar-me de bendita.

49 quia fecit mihi magna, qui potens est, *

et sanctum nomen eius,

49 O Poderoso fez por mim maravilhas *
e Santo é o seu nome!

50 et misericórdia eius in progénies et progénies *

timéntibus eum.

50 Seu amor, de geração em geração, *
chega a todos que o respeitam;

51 Fecit poténtiam in bráchio suo, *

dispérsit supérbos mente cordis sui;

51 demonstrou o poder de seu braço, *
dispersou os orgulhosos;

52 depósuit poténtes de sede *

et exaltávit húmiles;

52 derrubou os poderosos de seus tronos *
e os humildes exaltou;

53 esuriéntes implévit bonis *

et dívites dimísit inánes.

53 De bens saciou os famintos, *
e despediu, sem nada, os ricos.

54 Suscépit Israel púerum suum, *

recordátus misericórdiæ,

54 Acolheu Israel, seu servidor, *
fiel ao seu amor,

55 sicut locútus est ad patres nostros, *

Abraham et sémini eius in sǽcula.

55 como havia prometido aos nossos pais, *
em favor de Abraão e de seus filhos, para sempre.

Ant. Fac, Deus, poténtiam in bráchio tuo, dispérde supérbos et exálta húmiles.

PRECES

Iubilémus Deo nostro, fratres caríssimi, qui máxime in benefíciis pópulo suo elargiéndis congáudet, et cum ánimi fervóre precémur:

Grátiam et pacem multíplica, Dómine.

Ætérne Deus, cui mille anni sunt tamquam dies hestérna, quæ prætériit,

— esse vitam quasi florem mane germinántem, véspere autem arescéntem nos memoráre concéde.

Manna tuum pópulo largíre, ne esúriat,

— et aquam vivam, ne sítiat in ætérnum.

Fac ut fidéles tui quæ sursum sunt quærant et sápiant,

— étiam témpora óperis et ótii in tuam glóriam vertant.

Aerem nobis, Dómine, largíre propítium,

— quo uberióres percipiámus fructus terræ.

(vel:

Ab ómnibus noxis líbera nos, Dómine,

— et copiósam benedictiónem super domus nostras effúnde).

Visiónem vultus tui largíre defúnctis,

— et eius contemplatióne nos redde beátos.

Pater noster.

Oratio

Deus, cuius sanctum est nomen et misericórdia a progénie in progénies celebrátur, pópulum tuum súscipe supplicántem eíque tríbue perpétuo te magnificáre præcónio. Per Dóminum.

Conclusio Horæ, ut in Ordinario.


Ad Completorium

FERIA IV HEBDOMADÆ II

Feria IV


FERIA V HEBDOMADÆ II

Ad Invitatorium

FERIA V HEBDOMADÆ II

Ante Officium quod a solo persolvitur, dici potest sequens oratio:

Aperi, Dómine, os meum ad benedicéndum nomen sanctum tuum; munda cor meum ab ómnibus vanis, pervérsis et aliénis cogitatiónibus; intelléctum illúmina, afféctum inflámma, ut digne, atténte ac devóte hoc Offícium recitáre váleam, et exaudíri mérear ante conspéctum divínæ maiestátis tuæ. Per Christum Dóminum nostrum. Amen.

℣. Dómine, lábia.

Ant. Introíte in conspéctu Dómini in exsultatióne.

Venite, exsultemus Domino

Iubilate Domino

Deus misereatur nostri

Domini est terra


Ad Officium lectionis

FERIA V HEBDOMADÆ II

℣. Deus, in adiutórium. Glória Patri. Sicut erat. Allelúia.

Quæ tamen omittuntur quando Invitatorium immediate præcedit.

HYMNUS

Hino Vespertino

Hino Diurno

PSALMODIA

Psalmus Ad Officium lectionis

℣. Dómine, ad quem íbimus?

℟. Verba vitæ ætérnæ habes.

LECTIO PRIOR

De libro Deuteronómii 9, 7-21. 25-29

Peccata populi et intercessio Moysis

In diébus illis: Locútus est Móyses pópulo dicens:

7 «Meménto et ne obliviscáris quómodo ad iracúndiam provocáveris Dóminum Deum tuum in solitúdine; ex eo die, quo egréssus es ex Ægýpto, usque ad locum istum advérsum Dóminum contendístis. 8 Nam et in Horeb provocástis eum, et irátus delére vos vóluit, 9 quando ascéndi in montem, ut accíperem tábulas lapídeas, tábulas pacti, quod pépigit vobíscum Dóminus, et perseverávi in monte quadragínta diébus ac nóctibus, panem non cómedens et aquam non bibens. 10 Dedítque mihi Dóminus duas tábulas lapídeas scriptas dígito Dei et continéntes ómnia verba, quæ vobis locútus est in monte de médio ignis, quando cóntio pópuli congregáta est. 11 Cumque transíssent quadragínta dies et tótidem noctes, dedit mihi Dóminus duas tábulas lapídeas, tábulas fœderis, 12 dixítque mihi: “Surge et descénde hinc cito, quia peccávit pópulus tuus, quem eduxísti de Ægýpto: deseruérunt velóciter viam, quam præcépi eis, fecerúntque sibi conflátile”. 13 Rursúmque ait Dóminus ad me: “Cerno quod pópulus iste duræ cervícis sit; 14 dimítte me, ut cónteram eos et déleam nomen eórum sub cælo et fáciam te in gentem, quæ hac fórtior et maior sit”.

15 Cumque revérsus de monte ardénte descénderem et duas tábulas fœderis utráque tenérem manu 16 vidissémque vos peccásse Dómino Deo vestro et fecísse vobis vítulum conflátilem ac deseruísse velóciter viam eius, quam Dóminus vobis præcéperat, 17 arrípui duas tábulas et proiéci eas de mánibus meis confregíque eas in conspéctu vestro; 18 et prócidi ante Dóminum, sicut prius quadragínta diébus et nóctibus panem non cómedens et aquam non bibens propter ómnia peccáta vestra, quæ gessístis contra Dóminum et eum ad iracúndiam provocástis; 19 tímui enim indignatiónem et iram illíus, qua advérsum vos concitátus delére vos vóluit. Et exaudívit me Dóminus étiam hac vice. 20 Advérsum Aaron quoque veheménter irátus vóluit contérere; et pro illo simíliter tunc deprecátus sum. 21 Peccátum autem vestrum, quod fecerátis, id est vítulum, arrípiens igne combússi et in frusta commínuens omninóque in púlverem rédigens proiéci in torréntem, qui de monte descéndit.

25 Et iácui coram Dómino quadragínta diébus ac nóctibus, quibus eum supplíciter deprecábar, ne deléret vos, ut fúerat comminátus. 26 Et orans dixi: Dómine Deus, ne dispérdas pópulum tuum et hereditátem tuam, quam redemísti in magnitúdine tua, quod eduxísti de Ægýpto in manu forti. 27 Recordáre servórum tuórum Abraham, Isaac et Iacob; ne aspícias durítiam pópuli huius et impietátem atque peccátum, 28 ne forte dicant habitatóres terræ, de qua eduxísti nos: “Non póterat Dóminus introdúcere eos in terram, quam pollícitus est eis, et óderat illos; idcírco edúxit, ut interfíceret eos in solitúdine”. 29 Attamen ipsi sunt pópulus tuus et heréditas tua, quos eduxísti in fortitúdine tua magna et in bráchio tuo exténto».

RESPONSORIUM (Cf. Ex 32, 11. 13, 14; 33, 17)

℟. Precátus est Móyses in conspéctu Dómini Dei sui et dixit: Quare, Dómine, irásceris in pópulo tuo? Parce iræ ánimæ tuæ; meménto Abraham, Isaac et Iacob, quibus iurásti dare terram fluéntem lac et mel. * Et placátus factus est Dóminus de malignitáte quam dixit fácere pópulo suo.

℣. Dixit Dóminus ad Móysen: Invenísti grátiam in conspéctu meo et scio te præ ómnibus. * Et placátus factus est Dóminus de malignitáte quam dixit fácere pópulo suo.

Prima Lettura

V. Da chi andremo, Signore?

R. Tu hai parole di vita eterna.

Dal libro del Deuteronomio 9, 7-21. 25-29

I peccati del popolo e la preghiera d’intercessione di Mosè

In quei giorni Mosè parlò al popolo dicendo: «Ricordati, non dimenticare, come hai provocato all’ira il Signore tuo Dio nel deserto. Da quando usciste dal paese d’Egitto fino al vostro arrivo in questo luogo, siete stati ribelli al Signore.

Anche sull’Oreb provocaste all’ira il Signore; il Signore si adirò contro di voi fino a volere la vostra distruzione. Quando io salii sul monte a prendere le tavole di pietra, le tavole dell’alleanza che il Signore aveva stabilita con voi, rimasi sul monte quaranta giorni e quaranta notti, senza mangiare pane né bere acqua; il Signore mi diede le due tavole di pietra, scritte dal dito di Dio, sulle quali stavano tutte le parole che il Signore vi aveva dette sul monte, in mezzo al fuoco, il giorno dell’assemblea. Alla fine dei quaranta giorni e delle quaranta notti, il Signore mi diede le due tavole di pietra, le tavole dell’alleanza. Poi il Signore mi disse: Scendi in fretta di qui, perché il tuo popolo, che hai fatto uscire dall’Egitto, si è traviato; presto si sono allontanati dalla via che io avevo loro indicata: si sono fatti un idolo di metallo fuso. Il Signore mi aggiunse: Io ho visto questo popolo; ecco, è un popolo di dura cervice; lasciami fare; io li distruggerò e cancellerò il loro nome sotto i cieli e farò di te una nazione più potente e più grande di loro. Così io mi volsi e scesi dal monte, dal monte tutto in fiamme, tenendo nelle mani le due tavole dell’alleanza. Guardai ed ecco, avevate peccato contro il Signore vostro Dio; vi eravate fatto un vitello di metallo fuso; avevate ben presto lasciato la via che il Signore vi aveva imposta. Allora afferrai le due tavole, le gettai con le mie mani e le spezzai sotto i vostri occhi. Poi mi prostrai davanti al Signore, come avevo fatto la prima volta, per quaranta giorni e per quaranta notti; non mangiai pane né bevvi acqua, a causa del gran peccato che avevate commesso, facendo ciò che è male agli occhi del Signore per provocarlo. Io avevo paura di fronte all’ira e al furore di cui il Signore era acceso contro di voi, al punto di volervi distruggere. Ma il Signore mi esaudì anche quella volta. Anche contro Aronne il Signore si era fortemente adirato, al punto di volerlo far perire; io pregai in quell’occasione anche per Aronne. Poi presi l’oggetto del vostro peccato, il vitello che avevate fatto, lo bruciai nel fuoco, lo feci a pezzi, frantumandolo finché fosse ridotto in polvere, e buttai quella polvere nel torrente che scende dal monte.

Io stetti prostrato davanti al Signore, quei quaranta giorni e quelle quaranta notti, perché il Signore aveva minacciato di distruggervi. Pregai il Signore e dissi: Signore Dio, non distruggere il tuo popolo, la tua eredità, che hai riscattato nella tua grandezza, che hai fatto uscire dall’Egitto con mano potente.

Ricordati dei tuoi servi Abramo, Isacco e Giacobbe; non guardare alla caparbietà di questo popolo e alla sua malvagità e al suo peccato, perché il paese da dove ci hai fatti uscire non dica: Poiché il Signore non era in grado di introdurli nella terra che aveva loro promessa e poiché li odiava, li ha fatti uscire di qui per farli morire nel deserto. Al contrario essi sono il tuo popolo, la tua eredità, che tu hai fatto uscire dall’Egitto con grande potenza e con braccio teso.

Responsorio Prima Lettura

Cfr. Es 32, 11. 12. 13. 14; 33, 3. 17

R. Mosè supplicò il Signore: Perché divampa la tua ira contro il popolo? Desisti dall’ardore della collera. Ricordati di Abramo, di Isacco, d’Israele: hai giurato di dare loro la terra dove scorre latte e miele. * Il Signore, placato, tolse il castigo al suo popolo.

V. Disse il Signore a Mosè: Hai trovato grazia ai miei occhi, ti ho conosciuto per nome.

R. Il Signore, placato, tolse il castigo al suo popolo.

LECTIO ALTERA

Ex Epístola sancti Fulgéntii Ruspénsis epíscopi

(Epist. 14, 36-37: CCL 91, 429-431)

Christus semper vivens ad interpellandum pro nobis

Illud quippe primum attendéndum est, quod in conclusióne oratiónis, «per Iesum Christum Fílium tuum Dóminum nostrum» dícimus. Per Spíritum vero Sanctum nullátenus dícimus. Quod útique non inániter cathólica concélebrat Ecclésia, propter illud útique sacraméntum, quo mediátor Dei et hóminum factus est homo Iesus Christus sacérdos in ætérnum secúndum órdinem Melchísedech, qui per próprium sánguinem semel introívit in sancta, non útique manufácta exemplária veritátis, sed in ipsum cælum, ubi est in déxtera Dei, et interpéllat pro nobis.

Hoc in eo pontificátus offícium íntuens Apóstolus ait: Per ipsum ergo offerámus hóstiam laudis semper Deo, id est fructum labiórum confiténtium nómini eius. Per ipsum ergo hóstiam laudis atque oratiónis offérimus, quia per eius mortem reconciliáti sumus cum inimíci essémus. Per ipsum enim qui pro nobis hóstia dignátus est fíeri, potest in conspéctu Dei nostra hóstia acceptábilis inveníri. Proptérea nos beátus Petrus ádmonet, dicens: Et vos tamquam lápides vivi ædificámini in domum spiritálem, in sacerdótium sanctum, offeréntes spiritáles hóstias, acceptábiles Deo per Iesum Christum. Hac ígitur ratióne dícimus Deo Patri: «Per Iesum Christum Dóminum nostrum».

Cum ergo sacerdótis fit méntio, quid áliud quam mystérium domínicæ incarnatiónis osténditur, quo Dei Fílius, cum in forma Dei esset, semetípsum exinanívit, formam servi accípiens; secúndum quam se humiliávit, factus obœdiens usque ad mortem; minorátus scílicet paulo minus ab ángelis, et æqualitátem patérnæ póssidens unitátis? Eo quippe minorátus est Fílius, æquális pérmanens Patri, quod in similitúdine hóminum dignátus est fíeri. Ipse autem se minórem fecit, quando semetípsum exinanívit, formam servi accípiens. Christi porro minorátio, ipsa est exinanítio; nec tamen ália est exinanítio quam formæ servílis accéptio.

Christus ergo in forma Dei pérmanens, Unigénitus Deus, cui cum Patre hóstias offérimus, formam servi accípiens, sacérdos est factus, per quem hóstiam vivam, sanctam, Deo placéntem offérre possímus. Nec tamen a nobis offérri hóstia potuísset, si Christus pro nobis factus hóstia non fuísset, in quo ipsa natúra nostri géneris, vera est hóstia salutáris. Nam cum nos osténdimus per ætérnum Sacerdótem Dóminum nostrum nostras oratiónes offérre, veram in eo carnem nostri géneris confitémur; secúndum illud quod Apóstolus dicit: Omnis enim póntifex ex homínibus assúmptus, pro homínibus constitúitur in his quæ sunt ad Deum, ut ófferat dona et sacrifícia pro peccátis. Cum vero dícimus: «Fílium tuum», et adícimus: «qui tecum vivit et regnat in unitáte Spíritus Sancti», illam útique unitátem commemorámus, quam naturáliter habet Pater et Fílius et Spíritus Sanctus: ubi osténditur idem ipse Christus pro nobis sacerdotáli functus offício, cui naturális est únitas cum Patre et Spíritu Sancto.

RESPONSORIUM (Hebr 4, 16. 15 a)

℟. Adeámus ergo cum fidúcia ad thronum grátiæ. * Ut misericórdiam consequámur et grátiam inveniámus in auxílium opportúnum.

℣. Non enim habémus pontíficem, qui non possit cómpati infirmitátibus nostris. * Ut misericórdiam consequámur et grátiam inveniámus in auxílium opportúnum.

Seconda Lettura

Dalla «Lettera» di san Fulgenzio di Ruspe, vescovo

(Lett. 14, 36-37; CCL 91, 429-431)

Cristo è sempre vivo e intercede per noi

Dobbiamo anzitutto prestare attenzione a ciò che diciamo al termine di ogni preghiera: Per il nostro Signore Gesù Cristo tuo Figlio, mentre non ci serviamo mai dell`espressione: Per lo Spirito Santo. La Chiesa non fa questo a caso nelle sue celebrazioni, ma in riferimento al mistero per cui l`uomo Cristo Gesù è diventato mediatore fra Dio e gli uomini (cfr. 1 Tm 2, 5), «sacerdote per sempre al modo di Melchisdek» (Sal 109, 4; cfr. Eb 7, 17). Egli, in virtù del proprio sangue, è entrato una volta sola nel santuario, non certo in quello che era solo figura del vero (cfr. Eb 9, 24-25), ma nel cielo stesso, dove siede alla destra del Padre ed intercede a nostro favore.

Contemplando in lui la dignità sacerdotale, l`Apostolo dice: «Per mezzo di lui dunque offriamo a Dio continuamente un sacrificio di lode, cioè il frutto di labbra che confessano il suo nome» (Eb 13, 15). Per mezzo suo dunque offriamo il sacrificio di lode e di preghiera, perché per la sua morte siamo stati riconciliati, noi, che eravamo nemici.

È sempre per mezzo di Cristo, diventato vittima per noi, che il nostro sacrificio può essere trovato accetto al cospetto di Dio. Perciò il beato Pietro ci esorta: «Anche voi venite impiegati come pietre vive per la costruzione di un edificio spirituale, per un sacerdozio santo, per offrire sacrifici spirituali graditi a Dio, per mezzo di Gesù Cristo» (1 Pt 2, 5).

Ecco perché diciamo a Dio Padre: Per Gesù Cristo nostro Signore.

Quando si fa menzione del sacerdote, che cos`altro si vuole mettere in evidenza se non il mistero

dell`incarnazione del Signore, per cui il Figlio di Dio «pur essendo di natura divina, spogliò se stesso assumendo la condizione di servo», cioè «si umiliò facendosi obbediente fino alla morte» (Fil 2, 6-8) e si abbassò rendendosi «inferiore agli angeli» (Eb 2, 7), senza perdere tuttavia l`uguaglianza della divinità con il Padre? Il Figlio, pur restando uguale al Padre, si è reso inferiore, perché si degnò di diventare simile all`uomo. Egli stesso poi si rese inferiore, quando spogliò se stesso prendendo la condizione di servo.

L`umiliazione del Cristo dunque è il suo stesso annientamento; e tuttavia il suo annientamento null`altro è se non il rivestirsi della condizione di servo. Cristo dunque, pur rimanendo Dio, Unigenito di Dio, al quale offriamo sacrifici come al Padre, diventando servo si è fatto sacerdote e così per suo mezzo possiamo offrire una vittima viva, santa, gradita a Dio. Tuttavia Cristo non avrebbe potuto essere offerto da noi come vittima, se non fosse diventato vittima per noi. In lui la nostra salvezza stessa natura umana è vera vittima di salvezza. Quando dunque noi affermiamo che le nostre preghiere sono offerte per mezzo di nostro Signore, eterno sacerdote, confessiamo che in lui c`è la vera nostra carne umana, secondo quanto afferma l`apostolo Paolo: «Ogni sommo sacerdote, scelto fra gli uomini, viene costituito per il bene degli uomini nelle cose che riguardano Dio, per offrire doni e sacrifici per i peccati» (Eb 5, 1).

Quando nella preghiera diciamo: «Figlio tuo» ed aggiungiamo «che vive e regna con te nell`unità dello Spirito Santo» diamo risalto anche nell`unità di natura che egli ha con il Padre e lo Spirito Santo: e con questo proclamino lo stesso identico Cristo, che esercita per noi l`ufficio sacerdotale, e che ha unità di natura con il Padre e lo Spirito Santo.

Responsorio Seconda Lettura

Cfr. Eb 4, 15. 16

R. Abbiamo un sommo sacerdote che sa compatire le nostre infermità, perché è stato provato in ogni cosa: * andiamo con fiducia al trono della grazia.

V. Per ricevere misericordia ed essere aiutati al momento opportuno,

R. andiamo con fiducia al trono della grazia.

Oratio

Omnípotens sempitérne Deus, qui cæléstia simul et terréna moderáris, supplicatiónes pópuli tui cleménter exáudi et pacem tuam nostris concéde tempóribus. Per Dóminum.

Conclusio Horæ, ut in Ordinario.


Ad Laudes matutinas

FERIA V HEBDOMADÆ II

℣. Deus, in adiutórium. Glória Patri. Sicut erat. Allelúia.

Quæ tamen omittuntur quando Invitatorium immediate præcedit.

HYMNUS

Hino Laudes

PSALMODIA

Psalmus Ad Laudes matutinas

LECTIO BREVIS (Rom 14, 17-19)

Non est regnum Dei esca et potus, sed iustítia et pax et gáudium in Spíritu Sancto; qui enim in hoc servit Christo, placet Deo et probátus est homínibus. Itaque, quæ pacis sunt, sectémur et quæ ædificatiónis sunt in ínvicem.

RESPONSORIUM BREVE

℟. In matutínis, Dómine, * Meditábor de te. In matutínis, Dómine, meditábor de te.

℣. Quia factus es adiútor meus. * Meditábor de te. Glória Patri. In matutínis, Dómine, meditábor de te.

CANTICUM EVANGELICUM

Ant. Da sciéntiam salútis plebi tuæ, Dómine, et dimítte nobis peccáta nostra.

Lc 1, 68-79

De Messia eiusque præcursore

68 Benedíctus Dóminus, Deus Israel, *

quia visitávit et fecit redemptiónem plebi suæ

68 Bendito seja o Senhor Deus de Israel, *
que a seu
povo visitou e libertou;

69 et eréxit cornu salútis nobis *

in domo David púeri sui,

69 e fez surgir um poderoso Salvador *
na
casa de Davi, seu servidor,

70 sicut locútus est per os sanctórum, *

qui a sǽculo sunt, prophetárum eius,

70 como falara pela boca de seus santos, *
os pro
fetas desde os tempos mais antigos,

71 salútem ex inimícis nostris *

et de manu ómnium, qui odérunt nos;

71 para salvar-nos do poder dos inimigos *
e da
mão de todos quantos nos odeiam.

72 ad faciéndam misericórdiam cum pátribus nostris *

et memorári testaménti sui sancti,

72 Assim mostrou misericórdia a nossos pais, *
recor
dando a sua santa Aliança

73 iusiurándum, quod iurávit ad Abraham patrem nostrum, *

datúrum se nobis,

73 e o juramento a Abraão, o nosso pai, *
de conce
der-nos

74 ut sine timóre, de manu inimicórum liberáti, *

serviámus illi

74 que, libertos do inimigo,
= a
ele nós sirvamos sem temor

75 in sanctitáte et iustítia coram ipso *

ómnibus diébus nostris.

75 em santidade e em justiça diante dele, *
en
quanto perdurarem nossos dias.

76 Et tu, puer, prophéta Altíssimi vocáberis: *

præíbis enim ante fáciem Dómini paráre vias eius,

=76 Serás profeta do Altíssimo, ó menino, †
pois i
rás andando à frente do Senhor *
para aplai
nar e preparar os seus caminhos,

77 ad dandam sciéntiam salútis plebi eius *

in remissiónem peccatórum eórum,

77 anunciando ao seu povo a salvação, *
que es
na remissão de seus pecados;

78 per víscera misericórdiæ Dei nostri, *

in quibus visitábit nos óriens ex alto,

78 pelo amor do coração de nosso Deus, *
Sol nas
cente que nos veio visitar

79 illumináre his, qui in ténebris et in umbra mortis sedent, *

ad dirigéndos pedes nostros in viam pacis.

79 lá do alto como luz resplandecente *
a ilumi
nar a quantos jazem entre as trevas
= e na
sombra da morte estão sentados †
e
para dirigir os nossos passos, *
gui
ando-nos no caminho da paz.

Ant. Da sciéntiam salútis plebi tuæ, Dómine, et dimítte nobis peccáta nostra.

PRECES

Benedíctus Deus, Pater noster, qui fílios suos prótegit neque preces spernit eórum. Omnes humíliter eum implorémus orántes:

Illúmina óculos nostros, Dómine.

Grátias tibi, Dómine, quia per Fílium tuum nos illuminásti,

— eius luce per longitúdinem diéi nos satiári concéde.

Sapiéntia tua, Dómine, dedúcat nos hódie,

— ut in novitáte vitæ ambulémus.

Præsta nobis advérsa pro te fórtiter sustinére,

— ut corde magno tibi iúgiter serviámus.

Dírige in nobis hódie cogitatiónes, sensus et ópera,

— ut tibi providénti dóciles obsequámur.

Pater noster.

Oratio

Te lucem veram et lucis auctórem, Dómine, deprecámur, ut, quæ sancta sunt fidéliter meditántes, in tua iúgiter claritáte vivámus. Per Dóminum.

Conclusio Horæ, ut in Ordinario.


Ad Horam mediam

FERIA V HEBDOMADÆ II

℣. Deus, in adiutórium. Glória Patri. Sicut erat. Allelúia.

HYMNUS

Ad Tertiam

Nunc Sanctae

Certum tenéntes

Ad Sextam

Rector potens

Dicámus Laudes

Ad Nonam

Rerum Deus

Ternis Horárum

PSALMODIA

Psalmus Ad Horam mediam

Ad alias Horas, psalmodia complementaris

Ad Tertiam

LECTIO BREVIS (Gal 5, 13-14)

Vos in libertátem vocáti estis, fratres; tantum ne libertátem in occasiónem detis carni, sed per caritátem servíte ínvicem. Omnis enim lex in uno sermóne implétur, in hoc: Díliges próximum tuum sicut teípsum.

℣. Dómine, viam mandatórum tuórum cucúrri.

℟. Cum dilatásti cor meum.

Oratio

Te, Dómine, supplíciter exorámus, ut qui hora tértia Spíritum Sanctum orántibus Apóstolis tribuísti, nobis eiúsdem grátiæ participatiónem concédas benígnus. Per Christum.

Ad Sextam

LECTIO BREVIS (Gal 5, 16-17)

Spíritu ambuláte et concupiscéntiam carnis ne perfecéritis. Caro enim concupíscit advérsus Spíritum, Spíritus autem advérsus carnem; hæc enim ínvicem adversántur, ut non, quæcúmque vultis, illa faciátis.

℣. Bonus es tu, Dómine, et benefáciens.

℟. Doce me iustificatiónes tuas.

Oratio

Omnípotens sempitérne Deus, apud quem nihil est tenebrósum, nihil obscúrum, lucis tuæ in nos emítte splendórem, ut, mandatórum tuórum lege percépta, in via tua dilatáto corde fidéliter ambulémus. Per Christum.

Ad Nonam

LECTIO BREVIS (Gal 5, 22. 23 a. 25)

Fructus autem Spíritus est cáritas, gáudium, pax, longanímitas, benígnitas, bónitas, fides, mansuetúdo, continéntia. Si vívimus Spíritu, Spíritu et ambulémus.

℣. Notam fac mihi, Dómine, viam in qua ámbulem.

℟. Spíritus tuus bonus dedúcat me in terram rectam.

Oratio

Da nobis orántibus, quǽsumus, Dómine, ut patiéntiæ Unigéniti tui sequámur exémpla et advérsa patiéndi constántiam habeámus. Per Christum.

Conclusio Horæ, ut in Ordinario.


Ad Vésperas

FERIA V HEBDOMADÆ II

℣. Deus, in adiutórium. Glória Patri. Sicut erat. Allelúia.

HYMNUS

Hino Vésperas

PSALMODIA

Psalmus Ad Vésperas

LECTIO BREVIS (1 Petr 1, 22-23)

Animas vestras castificántes in obœdiéntia veritátis ad fraternitátis amórem non fictum, ex corde ínvicem dilígite atténtius, renáti non ex sémine corruptíbili sed incorruptíbili per verbum Dei vivum et pérmanens.

RESPONSORIUM BREVE

℟. Dóminus pascit me * Et nihil mihi déerit. Dóminus pascit me et nihil mihi déerit.

℣. In páscuis viréntibus me collocávit. * Et nihil mihi déerit. Glória Patri. Dóminus pascit me et nihil mihi déerit.

CANTICUM EVANGELICUM

Ant. Esuriéntes iustítiam Dóminus saturávit et implévit bonis.

Lc 1, 46-55

Exsultatio animæ in Domino

46 Magníficat * ánima mea Dóminum,

46 A minha alma engrandece ao Senhor *

47 et exsultávit spíritus meus * in Deo salvatóre meo,

47 e se alegrou o meu espírito em Deus, meu Salvador;

48 quia respéxit humilitátem ancíllæ suæ. *

Ecce enim ex hoc beátam me dicent omnes generatiónes,

48 pois ele viu a pequenez de sua serva, *
desde agora as gerações hão de chamar-me de bendita.

49 quia fecit mihi magna, qui potens est, *

et sanctum nomen eius,

49 O Poderoso fez por mim maravilhas *
e Santo é o seu nome!

50 et misericórdia eius in progénies et progénies *

timéntibus eum.

50 Seu amor, de geração em geração, *
chega a todos que o respeitam;

51 Fecit poténtiam in bráchio suo, *

dispérsit supérbos mente cordis sui;

51 demonstrou o poder de seu braço, *
dispersou os orgulhosos;

52 depósuit poténtes de sede *

et exaltávit húmiles;

52 derrubou os poderosos de seus tronos *
e os humildes exaltou;

53 esuriéntes implévit bonis *

et dívites dimísit inánes.

53 De bens saciou os famintos, *
e despediu, sem nada, os ricos.

54 Suscépit Israel púerum suum, *

recordátus misericórdiæ,

54 Acolheu Israel, seu servidor, *
fiel ao seu amor,

55 sicut locútus est ad patres nostros, *

Abraham et sémini eius in sǽcula.

55 como havia prometido aos nossos pais, *
em favor de Abraão e de seus filhos, para sempre.

Ant. Esuriéntes iustítiam Dóminus saturávit et implévit bonis.

PRECES

Animas nostras ad Dóminum et Salvatórem nostrum pergráti levémus, qui benedícit pópulum suum in omni benedictióne spiritáli, et cum devotióne rogémus:

Bénedic pópulum tuum, Dómine.

Miséricors Deus, consérva Papam nostrum N. et Epíscopum nostrum N.,

— incólumes custódi eos Ecclésiæ tuæ.

Regiónem nostram, Dómine, tuére benígnus,

— a malis nos líbera univérsis.

Voca fílios in circúitum mensæ tuæ,

— qui préssius te vírginem, páuperem et obœdiéntem sequántur.

Ancíllas tuas custódi, propósitum virginitátis proféssas,

— ut te, Agnum divínum, quocúmque íeris, sequántur.

Defúncti in tua pace requiéscant ætérna,

— et eórum nobíscum coniúnctio, spiritálium bonórum communicatióne, roborétur.

Pater noster.

Oratio

Vespertínæ laudis offícia persolvéntes, cleméntiam tuam, Dómine, deprecámur, ut a meditatióne legis tuæ cor nostrum recédere non permíttas et nobis lumen ætérnæ vitæ dones et prǽmium. Per Dóminum.

Conclusio Horæ, ut in Ordinario.


Ad Completorium

FERIA V HEBDOMADÆ II

Feria V


FERIA VI HEBDOMADÆ II

Ad Invitatorium

FERIA VI HEBDOMADÆ II

Ante Officium quod a solo persolvitur, dici potest sequens oratio:

Aperi, Dómine, os meum ad benedicéndum nomen sanctum tuum; munda cor meum ab ómnibus vanis, pervérsis et aliénis cogitatiónibus; intelléctum illúmina, afféctum inflámma, ut digne, atténte ac devóte hoc Offícium recitáre váleam, et exaudíri mérear ante conspéctum divínæ maiestátis tuæ. Per Christum Dóminum nostrum. Amen.

℣. Dómine, lábia.

Ant. Suávis est Dóminus, benedícite nómini eius.

Venite, exsultemus Domino

Iubilate Domino

Deus misereatur nostri

Domini est terra


Ad Officium lectionis

FERIA VI HEBDOMADÆ II

℣. Deus, in adiutórium. Glória Patri. Sicut erat. Allelúia.

Quæ tamen omittuntur quando Invitatorium immediate præcedit.

HYMNUS

Hino Vespertino

Hino Diurno

PSALMODIA

Psalmus Ad Officium lectionis

℣. Oculi mei defecérunt in desidério salutáris tui.

℟. Et elóquii iustítiæ tuæ.

LECTIO PRIOR

De libro Deuteronómii 10, 12 — 11, 9. 26-28

Deus solus eligendus

In diébus illis: Locútus est Móyses pópulo dicens:

10,12 «Et nunc, Israel, quid Dóminus Deus tuus petit a te, nisi ut tímeas Dóminum Deum tuum et ámbules in viis eius et díligas eum ac sérvias Dómino Deo tuo in toto corde tuo et in tota ánima tua 13 custodiásque mandáta Dómini et præcépta eius, quæ ego hódie præcípio, ut bene sit tibi? 14 En Dómini Dei tui cælum est et cælum cæli, terra et ómnia, quæ in ea sunt; 15 et tamen pátribus tuis conglutinátus est Dóminus et amávit eos elegítque semen eórum post eos, id est vos, de cunctis géntibus, sicut hódie comprobátur.

16 Circumcídite ígitur præpútium cordis vestri et cervícem vestram, ne indurétis ámplius, 17 quia Dóminus Deus vester ipse est Deus deórum et Dóminus dominántium, Deus magnus, potens et terríbilis, qui persónam non áccipit, nec múnera, 18 facit iudícium pupíllo et víduæ, amat peregrínum et dat ei victum atque vestítum. 19 Et vos ergo amáte peregrínos, quia et ipsi fuístis ádvenæ in terra Ægýpti. 20 Dóminum Deum tuum timébis et ei sérvies, ipsi adhærébis iurabísque in nómine illíus. 21 Ipse est laus tua et Deus tuus, qui fecit tibi hæc magnália et terribília, quæ vidérunt óculi tui. 22 In septuagínta animábus descendérunt patres tui in Ægýptum; et ecce nunc multiplicávit te Dóminus Deus tuus sicut astra cæli.

11,1 Ama ítaque Dóminum Deum tuum et custódi observatiónem eius et præcépta, iudícia atque mandáta omni témpore.

2 Cognóscite hódie, quæ ignórant fílii vestri, qui non vidérunt disciplínam Dómini Dei vestri, magnália eius et robústam manum extentúmque bráchium, 3 signa et ópera, quæ fecit in médio Ægýpti pharaóni regi et univérsæ terræ eius 4 omníque exercítui Ægyptiórum et equis ac cúrribus; quómodo operúerint eos aquæ maris Rubri, cum vos persequeréntur, et deléverit eos Dóminus usque in præséntem diem; 5 vobísque, quæ fécerit in solitúdine, donec venirétis ad hunc locum; 6 et Dathan atque Abíron fíliis Eliab, qui fuit fílius Ruben, quos apérto ore suo terra absórbuit cum dómibus et tabernáculis et univérsa substántia eórum, quam habébant in médio Israel.

7 Oculi vestri vidérunt ómnia ópera Dómini magna, quæ fecit, 8 ut custodiátis univérsa mandáta, quæ ego hódie præcípio vobis, ut roborémini et possítis introíre et possidére terram, ad quam ingredímini, 9 multóque in ea vivátis témpore, quam sub iuraménto pollícitus est Dóminus pátribus vestris et sémini eórum, lacte et melle manántem.

26 En propóno in conspéctu vestro hódie benedictiónem et maledictiónem: 27 benedictiónem, si obœdiéritis mandátis Dómini Dei vestri, quæ ego hódie præcípio vobis; 28 maledictiónem, si non obœdiéritis mandátis Dómini Dei vestri, sed recesséritis de via, quam ego nunc osténdo vobis, et ambulavéritis post deos aliénos, quos ignorátis».

RESPONSORIUM (1 Io 4, 19; 5, 3; 2, 5 a)

℟. Nos dilígimus Deum, quóniam Deus prior diléxit nos. Hæc est enim cáritas Dei, ut mandáta eius servémus; * Et mandáta eius grávia non sunt.

℣. Qui servat verbum eius, vere in hoc cáritas Dei consummáta est. * Et mandáta eius grávia non sunt.

Prima Lettura

V. I miei occhi si consumano nell’attesa,

R. per la promessa del mio salvatore.

Dal libro del Deuteronomio 10, 12 – 11, 9. 26-28

Dio solo si deve seguire

In quei giorni Mosè parlò al popolo dicendo: «Ora, Israele, che cosa ti chiede il Signore tuo Dio, se non che tu tema il Signore tuo Dio, che tu cammini per tutte le sue vie, che tu l’ami e serva il Signore tuo Dio con tutto il cuore e con tutta l’anima, che tu osservi i comandi del Signore e le sue leggi, che oggi ti do per il tuo bene? Ecco, al Signore tuo Dio appartengono i cieli, i cieli dei cieli, la terra e quanto essa contiene. Ma il Signore predilesse soltanto i tuoi padri, li amò e, dopo loro, ha scelto fra tutti i popoli la loro discendenza, cioè voi, come oggi. Circoncidete dunque il vostro cuore ostinato e non indurite più la vostra nuca; perché il Signore vostro Dio è il Dio degli dei, il Signore dei signori, il Dio grande, forte e terribile, che non usa parzialità e non accetta regali, rende giustizia all’orfano e alla vedova, ama il forestiero e gli dá pane e vestito.

Amate dunque il forestiero, poiché anche voi foste forestieri nel paese d’Egitto. Temi il Signore tuo Dio, a lui servi, restagli fedele e giura nel suo nome: Egli è l’oggetto della tua lode, Egli è il tuo Dio; ha fatto per te quelle cose grandi e tremende che i tuoi occhi hanno visto. I tuoi padri scesero in Egitto in numero di settanta persone; ora il Signore tuo Dio ti ha reso numeroso come le stelle dei cieli.

Ama dunque il Signore tuo Dio e osserva le sue prescrizioni: le sue leggi, le sue norme e i suoi comandi. Voi riconoscete oggi poiché non parlo ai vostri figli che non hanno conosciuto né hanno visto le lezioni del Signore vostro Dio voi riconoscete la sua grandezza, la sua mano potente, il suo braccio teso, i suoi portenti, le opere che ha fatte in mezzo all’Egitto, contro il faraone, re d’Egitto, e contro il suo paese; e ciò che ha fatto all’esercito d’Egitto, ai suoi cavalli e ai suoi carri, come ha fatto rifluire su di loro le acque del Mare Rosso, quando essi vi inseguivano e come li ha distrutti per sempre; ciò che ha fatto per voi nel deserto, fino al vostro arrivo in questo luogo; ciò che ha fatto a Datan e ad Abiram, figli di Eliab, figlio di Ruben; come la terra ha spalancato la bocca e li ha inghiottiti con le loro famiglie, le loro tende e quanto a loro apparteneva, in mezzo a tutto Israele.

Perché i vostri occhi hanno visto le grandi cose che il Signore ha operate.

Osserverete dunque tutti i comandi che oggi vi dò, perché siate forti e possiate conquistare il paese che state per entrare a prendere in possesso e perché restiate a lungo sul suolo che il Signore ha giurato di dare ai vostri padri e alla loro discendenza: terra dove scorre latte e miele.

Vedete, io pongo oggi davanti a voi una benedizione e una maledizione: la benedizione, se obbedite ai comandi del Signore vostro Dio, che oggi vi dò; la maledizione, se non obbedite ai comandi del Signore vostro Dio e se vi allontanate dalla via che oggi vi prescrivo, per seguire dei stranieri, che voi non avete conosciuti.

Responsorio Prima Lettura

Cfr. 1 Gv 4, 19; 5, 3; 2, 5

R. Amiamo Dio: egli ci ha amati per primo. questo è l’amore di Dio: osservare i suoi comandamenti; *

i suoi comandamenti non sono un peso.

V. Chi osserva la sua parola, in lui l’amore di Dio è veramente perfetto:

R. i suoi comandamenti non sono un peso.

LECTIO ALTERA

Ex Capítibus Diádochi Photicénsis epíscopi De perfectióne spiritáli

(Cap. 12. 13. 14: PG 65, 1171-1172)

Solum Deum oportet amare

Qui se díligit, Deum amáre non potest; qui vero se non díligit propter excellentióres divítias amóris in Deum, hic Deum amat. Ex quo fit, ut hic neque, suam umquam glóriam quærat, sed pótius glóriam Dei. Qui enim se díligit, glóriam suam quærit; qui autem Deum díligit, glóriam auctóris sui amat.

Est enim ánimæ sentiéntis, ac Deum amántis próprium, glóriam quidem Dei semper quǽrere, in ómnibus mandátis quæ facit, sua vero submissióne delectári, quod Deum quidem propter eius magnificéntiam déceat glória, hóminem vero submíssio, ut per eam familiáres Deo efficiámur; quod cum et nos fecérimus lætántes glória Dómini, exémplo Ioánnis Baptístæ, incipiémus dícere sine intermissióne ulla: Illum opórtet créscere, nos autem mínui.

Novi ego quendam, qui tamétsi lugéret, quod non, ut vellet, Deum amáret, tamen ita Deum amábat, ut eius ánima huiúsmodi desidério veheménti continénter tenerétur, ita ut Deus quidem glória afficerétur in eo, ipse vero esset quasi nihil. Qui talis est, neque cum verbis laudátur, sed agnóscit quid sit; síquidem præ nímio humilitátis desidério dignitátem suam non cógitat, cum alióqui minístret quidem Deo, ut lex præscríbit sacerdótibus, ob stúdium tamen diligéndi Deum obrépit ei oblívio dignitátis suæ occultántis in profúnda erga Deum caritáte per spíritum humilitátis gloriatiónem de dignitáte sua, ut iam sibi cogitatióne sua inútilis quidam puer omni témpore videátur, quasi a dignitáte sua aliénus, præ humilitátis desidério: quod quidem et nos fácere opórtet, et omnem honórem atque glóriam fúgere, propter excelléntes divítias amóris erga Deum, qui vere nos amávit.

Qui in sensu cordis Deum amat, hic est ab eo cógnitus; quantam enim quis Dei caritátem in sensu ánimæ capit, tanta eum amat. Quocírca qui sic est, illuminatiónem cognitiónis veheménter amat, quoúsque ipsum sensum óssium séntiat, factus iam sui nésciens, immo totus a caritáte immutátus.

Qui talis vero est, adest ille quidem, et non adest in vita; adhuc enim in córpore suo versans, peregrinátur propter caritátem perpétua quadam ánimæ ad Deum profectióne; incénso enim deínceps corde veheménter caritátis igne, ut quadam desidérii fácula agglutinátus est Deo, tamquam totus extra amicítiam sui pósitus, propter caritátem Dei, sive enim, inquit (Apóstolus), excédimus, Deo, sive sóbrii sumus, vobis.

RESPONSORIUM (Io 3, 16; 1 Io 4, 10 a. 19 b)

℟. Sic diléxit Deus mundum, ut Fílium suum unigénitum daret, * Ut omnis, qui credit in eum, non péreat, sed hábeat vitam ætérnam.

℣. In hoc est cáritas, non quasi nos dilexérimus Deum, sed quóniam ipse prior diléxit nos. * Ut omnis, qui credit in eum, non péreat, sed hábeat vitam ætérnam.

Seconda Lettura

Dai «Capitoli sulla perfezione spirituale» di Diadoco di Fotice, vescovo

(Capp. 12. 13. 14; PG 65, 1171-1172)

Si deve amare solo Dio

Chi ama se stesso non può amare Dio; chi invece non ama se stesso a motivo delle più importanti

ricchezze dell`amore di Dio, costui ama Dio. Da questo deriva che egli non cerca mai la sua gloria, ma la gloria di Dio. Chi infatti ama se stesso cerca la propria gloria, mentre chi ama Dio cerca la gloria del suo creatore.

È proprio dell`anima che sperimenta e ama Dio cercare sempre la sua gloria in tutto ciò che fa`, dilettarsi della sottomissione alla sua volontà, perché la gloria appartiene a Dio a motivo della sua maestà, mentre all`uomo conviene la sottomissione per il conseguimento della familiarità con Dio. Quando anche noi facciamo in questo modo, siamo felici della gloria del Signore e, sull`esempio di Giovanni Battista, cominciamo a dire: «Egli deve crescere e io invece diminuire» (Gv 3, 30).

Ho conosciuto una persona che soffriva, perché non riusciva ad amare Dio come voleva. E tuttavia l`amava essendo la sua anima infuocata dall`amore di Dio. Così Dio era in essa glorificato, benché essa fosse un nulla. Chi è tale non si loda con le parole, ma si riconosce per quello che è . Anzi per il grande desiderio di umiltà non pensa alla sua dignità, sentendosi al servizio di Dio, come la legge prescrive ai sacerdoti. Per la preoccupazione di amare Dio s dimentica della sua dignità, e tiene la propria gloria nascosta nella profonda carità che ha per Dio, e non pensa più a se stesso, arrivando, per la sua grande umiltà, a ritenersi servo inutile. Facciamo anche noi così, evitando gli onori o la gloria a motivo delle immense ricchezze dell`amore di Dio, che veramente ci ama.

Chi ama Dio nel profondo del suo cuore, questi è da lui conosciuto. Quanto più si è in grado di ricevere l`amore di Dio, tanto più lo si ama. Chi ha avuto la fortuna di raggiungere una simile perfezione desidera ardentemente l`illuminazione divina sino a sentirsene compenetrato, resta dimentico di sé e viene tutto trasformato nella carità.

Allora, pur vivendo nel mondo, non pensa più alle cose del mondo; e mentre si trova ancora nel corpo, ha la sua anima continuamente rivolta a Dio. Poiché il suo cuore è bruciato dal fuoco della carità, egli è talmente unito a Dio da ignorare completamente l`amor proprio e da poter dire, con l`Apostolo: «Se siamo stati fuori di senno era per Dio; se siamo assennati, è per voi» (2 Cor 5, 13).

Responsorio Seconda Lettura

Gv 3, 16; 1 Gv 4, 10

R. Dio ha tanto amato il mondo da dare il Figlio unigenito, * perché chiunque crede in lui non muoia, ma abbia la vita eterna.

V. Questo è l’amore: non siamo stati in noi ad amare Dio, ma lui ha amato noi,

R. perché chiunque crede in lui non muoia, ma abbia la vita eterna.

Oratio

Omnípotens sempitérne Deus, qui cæléstia simul et terréna moderáris, supplicatiónes pópuli tui cleménter exáudi et pacem tuam nostris concéde tempóribus. Per Dóminum.

Conclusio Horæ, ut in Ordinario.


Ad Laudes matutinas

FERIA VI HEBDOMADÆ II

℣. Deus, in adiutórium. Glória Patri. Sicut erat. Allelúia.

Quæ tamen omittuntur quando Invitatorium immediate præcedit.

HYMNUS

Hino Laudes

PSALMODIA

Psalmus Ad Laudes matutinas

LECTIO BREVIS (Eph 2, 13-16)

Nunc in Christo Iesu vos, qui aliquándo erátis longe, facti estis prope in sánguine Christi. Ipse est enim pax nostra, qui fecit utráque unum et médium paríetem macériæ solvit, inimicítiam, in carne sua, legem mandatórum in decrétis evácuans, ut duos condat in semetípso in unum novum hóminem, fáciens pacem, et reconcíliet ambos in uno córpore Deo per crucem interfíciens inimicítiam in semetípso.

RESPONSORIUM BREVE

℟. Clamábo ad Dóminum altíssimum, * Qui benefécit mihi. Clamábo ad Dóminum altíssimum, qui benefécit mihi.

℣. Mittet de cælo et liberábit me. * Qui benefécit mihi. Glória Patri. Clamábo ad Dóminum altíssimum, qui benefécit mihi.

CANTICUM EVANGELICUM

Ant. Per víscera misericórdiæ Dei nostri, visitávit nos Oriens ex alto.

Lc 1, 68-79

De Messia eiusque præcursore

68 Benedíctus Dóminus, Deus Israel, *

quia visitávit et fecit redemptiónem plebi suæ

68 Bendito seja o Senhor Deus de Israel, *
que a seu
povo visitou e libertou;

69 et eréxit cornu salútis nobis *

in domo David púeri sui,

69 e fez surgir um poderoso Salvador *
na
casa de Davi, seu servidor,

70 sicut locútus est per os sanctórum, *

qui a sǽculo sunt, prophetárum eius,

70 como falara pela boca de seus santos, *
os pro
fetas desde os tempos mais antigos,

71 salútem ex inimícis nostris *

et de manu ómnium, qui odérunt nos;

71 para salvar-nos do poder dos inimigos *
e da
mão de todos quantos nos odeiam.

72 ad faciéndam misericórdiam cum pátribus nostris *

et memorári testaménti sui sancti,

72 Assim mostrou misericórdia a nossos pais, *
recor
dando a sua santa Aliança

73 iusiurándum, quod iurávit ad Abraham patrem nostrum, *

datúrum se nobis,

73 e o juramento a Abraão, o nosso pai, *
de conce
der-nos

74 ut sine timóre, de manu inimicórum liberáti, *

serviámus illi

74 que, libertos do inimigo,
= a
ele nós sirvamos sem temor

75 in sanctitáte et iustítia coram ipso *

ómnibus diébus nostris.

75 em santidade e em justiça diante dele, *
en
quanto perdurarem nossos dias.

76 Et tu, puer, prophéta Altíssimi vocáberis: *

præíbis enim ante fáciem Dómini paráre vias eius,

=76 Serás profeta do Altíssimo, ó menino, †
pois i
rás andando à frente do Senhor *
para aplai
nar e preparar os seus caminhos,

77 ad dandam sciéntiam salútis plebi eius *

in remissiónem peccatórum eórum,

77 anunciando ao seu povo a salvação, *
que es
na remissão de seus pecados;

78 per víscera misericórdiæ Dei nostri, *

in quibus visitábit nos óriens ex alto,

78 pelo amor do coração de nosso Deus, *
Sol nas
cente que nos veio visitar

79 illumináre his, qui in ténebris et in umbra mortis sedent, *

ad dirigéndos pedes nostros in viam pacis.

79 lá do alto como luz resplandecente *
a ilumi
nar a quantos jazem entre as trevas
= e na
sombra da morte estão sentados †
e
para dirigir os nossos passos, *
gui
ando-nos no caminho da paz.

Ant. Per víscera misericórdiæ Dei nostri, visitávit nos Oriens ex alto.

PRECES

Christum, qui sánguine suo per Spíritum Sanctum semetípsum óbtulit Patri ad emundándam consciéntiam nostram ab opéribus mórtuis, adorémus et sincéro corde profiteámur:

In tua voluntáte pax nostra, Dómine.

Diéi exórdium a tua benignitáte suscépimus,

— nobis páriter vitæ novæ concéde inítium.

Qui ómnia creásti providúsque consérvas,

— fac ut inspiciámus perénne tui vestígium in creátis.

Qui sánguine tuo novum et ætérnum testaméntum sanxísti,

— da ut, quæ prǽcipis faciéntes, tuo fidéles fœderi maneámus.

Qui, in cruce pendens, una cum sánguine aquam de látere effudísti,

— hoc salutári flúmine áblue peccáta nostra et civitátem Dei lætífica.

Pater noster.

Oratio

Præsta, quǽsumus, omnípotens Deus, ut laudes, quas nunc tibi persólvimus, in ætérnum cum sanctis tuis ubérius decantáre valeámus. Per Dóminum.

Conclusio Horæ, ut in Ordinario.


Ad Horam mediam

FERIA VI HEBDOMADÆ II

℣. Deus, in adiutórium. Glória Patri. Sicut erat. Allelúia.

HYMNUS

Ad Tertiam

Nunc Sanctae

Certum tenéntes

Ad Sextam

Rector potens

Dicámus Laudes

Ad Nonam

Rerum Deus

Ternis Horárum

PSALMODIA

Psalmus Ad Horam mediam

Ad alias Horas, psalmodia complementaris

Ad Tertiam

LECTIO BREVIS (Deut 1, 31 b)

Portávit te Dóminus Deus tuus, ut solet homo gestáre párvulum fílium suum, in omni via, per quam ambulástis.

℣. Súscipe me, Dómine, secúndum elóquium tuum et vivam.

℟. Et non confúndas me ab exspectatióne mea.

Oratio

Dómine Iesu Christe, qui hora tértia ad crucis pœnam ductus es pro mundi salúte, te súpplices exorámus, ut et de prætéritis malis semper apud te véniam impetrémus et de futúris iúgiter habeámus custódiam. Qui vivis.

Ad Sextam

LECTIO BREVIS (Bar 4, 28-29)

Sicut fuit mens vestra, ut errarétis a Deo, convérsi decupláte stúdium quæréndi eum; qui enim indúxit in vos mala, indúcet in vos ætérnam iucunditátem cum salúte vestra.

℣. Apud Dóminum misericórdia.

℟. Et copiósa apud eum redémptio.

Oratio

Dómine Iesu Christe, qui hora sexta, univérso mundo in ténebris constitúto, pro redemptióne nostra crucis lignum ínnocens ascendísti, illam nobis lucem semper concéde, per quam ad ætérnam vitam perveníre mereámur. Qui vivis.

Ad Nonam

LECTIO BREVIS (Sap 1, 13-15)

Deus mortem non fecit, nec lætátur in perditióne vivórum; creávit enim, ut essent ómnia, et sanábiles sunt generatiónes orbis terrárum et non est in illis medicaméntum extermínii, nec inferórum regnum in terra: iustítia enim est immortális.

℣. Erípuit Dóminus ánimam meam de morte.

℟. Ambulábo coram illo in regióne vivórum.

Oratio

Dómine Iesu Christe, qui pæniténtem latrónem de patíbulo crucis in regnum tuum transíre fecísti, peccáta nostra confiténtes te cum fidúcia deprecámur, ut post mortem nos fácias paradísi portas introíre gaudéntes. Qui vivis.

Conclusio Horæ, ut in Ordinario.


Ad Vésperas

FERIA VI HEBDOMADÆ II

℣. Deus, in adiutórium. Glória Patri. Sicut erat. Allelúia.

HYMNUS

Hino Vésperas

PSALMODIA

Psalmus Ad Vésperas

LECTIO BREVIS (1 Cor 2, 7-10 a)

Lóquimur Dei sapiéntiam in mystério, quæ abscóndita est, quam prædestinávit Deus ante sǽcula in glóriam nostram, quam nemo príncipum huius sǽculi cognóvit; si enim cognovíssent, numquam Dóminum glóriæ crucifixíssent. Sed sicut scriptum est: «Quod óculus non vidit, nec auris audívit, nec in cor hóminis ascéndit, quæ præparávit Deus his, qui díligunt illum». Nobis autem revelávit Deus per Spíritum.

RESPONSORIUM BREVE

℟. Christus mórtuus est pro peccátis nostris, * Ut nos offérret Deo. Christus mórtuus est pro peccátis nostris, ut nos offérret Deo.

℣. Mortificátus quidem carne, vivificátus autem Spíritu. * Ut nos offérret Deo. Glória Patri. Christus mórtuus est pro peccátis nostris, ut nos offérret Deo.

CANTICUM EVANGELICUM

Ant. Recordáre, Dómine, misericórdiæ tuæ, sicut locútus es ad patres nostros.

Lc 1, 46-55

Exsultatio animæ in Domino

46 Magníficat * ánima mea Dóminum,

46 A minha alma engrandece ao Senhor *

47 et exsultávit spíritus meus * in Deo salvatóre meo,

47 e se alegrou o meu espírito em Deus, meu Salvador;

48 quia respéxit humilitátem ancíllæ suæ. *

Ecce enim ex hoc beátam me dicent omnes generatiónes,

48 pois ele viu a pequenez de sua serva, *
desde agora as gerações hão de chamar-me de bendita.

49 quia fecit mihi magna, qui potens est, *

et sanctum nomen eius,

49 O Poderoso fez por mim maravilhas *
e Santo é o seu nome!

50 et misericórdia eius in progénies et progénies *

timéntibus eum.

50 Seu amor, de geração em geração, *
chega a todos que o respeitam;

51 Fecit poténtiam in bráchio suo, *

dispérsit supérbos mente cordis sui;

51 demonstrou o poder de seu braço, *
dispersou os orgulhosos;

52 depósuit poténtes de sede *

et exaltávit húmiles;

52 derrubou os poderosos de seus tronos *
e os humildes exaltou;

53 esuriéntes implévit bonis *

et dívites dimísit inánes.

53 De bens saciou os famintos, *
e despediu, sem nada, os ricos.

54 Suscépit Israel púerum suum, *

recordátus misericórdiæ,

54 Acolheu Israel, seu servidor, *
fiel ao seu amor,

55 sicut locútus est ad patres nostros, *

Abraham et sémini eius in sǽcula.

55 como havia prometido aos nossos pais, *
em favor de Abraão e de seus filhos, para sempre.

Ant. Recordáre, Dómine, misericórdiæ tuæ, sicut locútus es ad patres nostros.

PRECES

Christum Dóminum benedicámus, qui lácrimas fléntium pius et miséricors abstérsit, eúmque amánter ac supplíciter invocémus:

Miserére pópuli tui, Dómine.

Christe Dómine, qui húmiles consoláris,

— pone lácrimas páuperum in conspéctu tuo.

Audi, miséricors Deus, gémitus moriéntium,

— vísitet eos ángelus tuus atque confórtet.

Cognóscant éxsules cuncti provídéntiam tuam,

— terréstri reddántur pátriæ et in cæléstem tandem intróeant.

Qui mísere in peccáto versántur, tuo cedant amóri,

— et tibi ac tuæ reconciliéntur Ecclésiæ.

Defúnctos fratres salva propítius,

— ut plenam sortiántur redemptiónem tuam.

Pater noster.

Oratio

Deus, cuius ineffábilis sapiéntia in scándalo crucis mirabíliter declarátur, concéde nobis ita passiónis Fílii tui glóriam contuéri, ut in cruce ipsíus numquam cessémus fiduciáliter gloriári. Qui tecum.

Conclusio Horæ, ut in Ordinario.


Ad Completorium

FERIA VI HEBDOMADÆ II

Feria VI


SABBATO HEBDOMADÆ II

Ad Invitatorium

SABBATO HEBDOMADÆ II

Memoria ad libitum Sanctæ Mariæ

Ante Officium quod a solo persolvitur, dici potest sequens oratio:

Aperi, Dómine, os meum ad benedicéndum nomen sanctum tuum; munda cor meum ab ómnibus vanis, pervérsis et aliénis cogitatiónibus; intelléctum illúmina, afféctum inflámma, ut digne, atténte ac devóte hoc Offícium recitáre váleam, et exaudíri mérear ante conspéctum divínæ maiestátis tuæ. Per Christum Dóminum nostrum. Amen.

℣. Dómine, lábia.

Ant. Audiámus vocem Dómini, ut ingrediámur in réquiem eius.

Venite, exsultemus Domino

Iubilate Domino

Deus misereatur nostri

Domini est terra


Ad Officium lectionis

SABBATO HEBDOMADÆ II

Memoria ad libitum Sanctæ Mariæ

℣. Deus, in adiutórium. Glória Patri. Sicut erat. Allelúia.

Quæ tamen omittuntur quando Invitatorium immediate præcedit.

HYMNUS

Hino Vespertino

Hino Diurno

PSALMODIA

Psalmus Ad Officium lectionis

℣. Vias tuas, Dómine, demónstra mihi.

℟. Et sémitas tuas édoce me.

LECTIO PRIOR

De libro Deuteronómii 16, 1-17

Festa celebranda

In diébus illis: Locútus est Móyses pópulo dicens:

1 «Obsérva mensem Abib, ut fácies Pascha Dómino Deo tuo; quóniam in isto mense Abib edúxit te Dóminus Deus tuus de Ægýpto nocte. 2 Immolabísque Pascha Dómino Deo tuo de óvibus et de bobus in loco, quem elégerit Dóminus Deus tuus, ut hábitet nomen eius ibi. 3 Non cómedes cum eo panem fermentátum; septem diébus cómedes absque ferménto afflictiónis panem, quóniam festinánter egréssus es de Ægýpto, ut memíneris diéi egressiónis tuæ de Ægýpto ómnibus diébus vitæ tuæ. 4 Non apparébit ferméntum in ómnibus términis tuis septem diébus; et non manébit de cárnibus eius, quod immolátum est véspere in die primo, usque mane. 5 Non póteris immoláre Pascha in quálibet úrbium tuárum, quas Dóminus Deus tuus datúrus est tibi, 6 sed in loco, quem elégerit Dóminus Deus tuus, ut hábitet nomen eius ibi, immolábis Pascha véspere ad solis occásum, quando egréssus es de Ægýpto. 7 Et coques et cómedes in loco, quem elégerit Dóminus Deus tuus, manéque consúrgens vades in tabernácula tua. 8 Sex diébus cómedes ázyma et in die séptimo, quia collécta est Dómino Deo tuo; non fácies opus.

9 Septem hebdómadas numerábis tibi ab ea die, qua falcem in ségetem míseris, 10 et celebrábis diem festum Hebdomadárum Dómino Deo tuo, oblatiónem spontáneam manus tuæ, quam ófferes iuxta benedictiónem Dómini Dei tui. 11 Et epuláberis coram Dómino Deo tuo tu, fílius tuus et fília tua, servus tuus et ancílla tua et Levítes, qui est intra portas tuas, ádvena ac pupíllus et vídua, qui morántur tecum in loco, quem elégerit Dóminus Deus tuus, ut hábitet nomen eius ibi; 12 et recordáberis quóniam servus fúeris in Ægýpto custodiésque ac fácies, quæ præcépta sunt.

13 Sollemnitátem quoque Tabernaculórum celebrábis per septem dies, quando collégeris de área et torculári fruges tuas; 14 et epuláberis in festivitáte tua tu, fílius tuus et fília, servus tuus et ancílla, Levítes quoque et ádvena, pupíllus ac vídua, qui intra portas tuas sunt. 15 Septem diébus Dómino Deo tuo festa celebrábis in loco, quem elégerit Dóminus, quia benedícet tibi Dóminus Deus tuus in cunctis frúgibus tuis et in omni ópere mánuum tuárum, erísque totus in lætítia.

16 Tribus vícibus per annum apparébit omne masculínum tuum in conspéctu Dómini Dei tui in loco, quem elégerit: in sollemnitáte Azymórum et in sollemnitáte Hebdomadárum et in sollemnitáte Tabernaculórum. Non apparébit ante Dóminum vácuus, 17 sed ófferet unusquísque secúndum quod habúerit, iuxta benedictiónem Dómini Dei tui, quam déderit tibi».

RESPONSORIUM (Cf. Deut 16, 14. 15; Nah 2, 1)

℟. Epuláberis in festivitáte tua tu, fílius tuus et fília, levítes quoque et ádvena, pupíllus ac vídua; * Benedicétque tibi Dóminus erísque in lætítia.

℣. Ecce super montes pedes evangelizántis et annuntiántis pacem: célebra, Iuda, festivitátes tuas. * Benedicétque tibi Dóminus erísque in lætítia.

Prima Lettura

V. Additami, Signore, le tue vie,

R. insegnami i tuoi sentieri.

Dal libro del Deuteronomio 16, 1-17

Le feste che il popolo d’Israele deve celebrare

In quei giorni Mosè parlò al popolo dicendo: «Osserva il mese di Abib e celebra la pasqua in onore del Signore tuo Dio perché nel mese di Abib il Signore tuo Dio ti ha fatto uscire dall’Egitto, durante la notte. Immolerai la pasqua al Signore tuo Dio: un sacrificio di bestiame grosso e minuto, nel luogo che il Signore avrà scelto per stabilirvi il suo nome. Non mangerai con essa pane lievitato; per sette giorni mangerai con essa gli azzimi, pane di afflizione perché sei uscito in fretta dal paese d’Egitto; e così per tutto il tempo della tua vita tu ti ricorderai il giorno in cui sei uscito dal paese d’Egitto. Non si veda lievito presso di te, entro tutti i tuoi confini, per sette giorni; della carne, che avrai immolata la sera del primo giorno, non resti nulla fino al mattino. Non potrai immolare la pasqua in una qualsiasi città che il Signore tuo Dio sta per darti, ma immolerai la pasqua soltanto nel luogo che il Signore tuo Dio avrà scelto per fissarvi il suo nome; la immolerai alla sera, al tramonto del sole, nell’ora in cui sei uscito dall’Egitto. Farai cuocere la vittima e la mangerai nel luogo che il Signore tuo Dio avrà scelto; la mattina te ne potrai tornare e andartene alle tue tende. Per sei giorni mangerai azzimi e il settimo giorno vi sarà una solenne assemblea per il Signore tuo Dio; non farai alcun lavoro.

Conterai sette settimane; da quando si metterà la falce nella messe comincerai a contare setBte settimane; poi celebrerai la festa delle settimane per il Signore tuo Dio, offrendo nella misura della tua generosità e in ragione di ciò in cui il Signore tuo Dio ti avrà benedetto. Gioirai davanti al Signore tuo Dio tu, tuo figlio, tua figlia, il tuo schiavo e la tua schiava, il levita che sarà nelle tue città e l’orfano e la vedova che saranno in mezzo a te, nel luogo che il Signore tuo Dio avrà scelto per stabilirvi il suo me. Ti ricorderai che sei stato schiavo in Egitto e osserverai e metterai in pratica queste leggi.

Celebrerai la festa delle capanne per sette giorni, quando raccoglierai il prodotto della tua aia e del tuo torchio; gioirai in questa tua festa, tu, tuo figlio e tua figlia, il tuo schiavo e la tua schiava il levita, il forestiero, l’orfano e la vedova che saranno entro le tue città. Celebrerai la festa per sette giorni per il Signore tuo Dio, nel luogo che avrà scelto il Signore, perché il Signore tuo Dio ti benedirà in tutto il tuo raccolto e in tutto il lavoro delle tue mani e tu sarai contento. Tre volte all’anno ogni tuo maschio si presenterà davanti al Signore tuo Dio, nel luogo che Egli avrà scelto: nella festa degli azzimi, nella festa delle settimane e nella festa delle capanne; nessuno si presenterà davanti al Signore a mani vuote. Ma il dono di ciascuno sarà in misura della benedizione che il Signore tuo Dio ti avrà data».

Responsorio Prima Lettura

Cfr. Dt 16, 14. 15; Na 2, 1

R. Nel giorno della festa, farai un pranzo solenne, tu, tuo figlio e tua figlia, il levita e il forestiero, l’orfano e la vedova. * Il Signore ti benedirà e tu sarai contento.

V. Ecco suoi monti i passi di un messaggero, un araldo di pace! Celebra le tue feste, o mio popolo.

R. Il Signore ti benedirà e tu sarai contento.

Memoria ad libitum Sanctæ Mariæ

LECTIO ALTERA

Ex Tractátu sancti Irenǽi epíscopi Advérsus hǽreses

(Lib. 4, 18, 1-2. 4. 5: SCh 100, 596-598. 606. 610-612)

Pura oblatio Ecclesiæ

Ecclésiæ oblátio, quam Dóminus dócuit offérri in univérso mundo, purum sacrifícium reputátum est apud Deum, et accéptum est ei; non quod indígeat a nobis sacrifícium, sed quóniam is qui offert, glorificátur ipse in eo quod offert, si acceptétur munus eius. Per munus enim erga regem et honor et afféctio osténditur; quod in omni simplicitáte et innocéntia Dóminus volens nos offérre, prædicávit dicens: Cum ígitur offers munus tuum ad altáre et recordátus fúeris quóniam frater tuus habet áliquid advérsum te, dimítte munus tuum ante altáre et vade primum reconciliári fratri tuo, et tunc revérsus ófferes munus tuum. Offérre ígitur opórtet Deo primítias eius creatúræ, sicut et Móyses ait: Non apparébis vácuus ante conspéctum Dómini Dei tui; ut in quibus gratus éxstitit homo, in his gratus ei deputátus, eum qui est ab eo percípiat honórem.

Et non genus oblatiónum reprobátum est; oblatiónes enim et illic, oblatiónes autem et hic: sacrifícia in pópulo, sacrifícia in Ecclésia; sed spécies immutáta est tantum, quippe cum iam non a servis, sed a líberis offerátur. Unus enim et idem Dóminus; próprium autem charácter servílis oblatiónis, et próprium liberórum, uti et per oblatiónes ostendátur indícium libertátis. Nihil enim otiósum, nec sine signo neque sine arguménto apud eum. Et propter hoc illi quidem décimas suórum habébant consecrátas: qui autem percepérunt libertátem, ómnia quæ sunt ipsórum ad domínicos decérnunt usus, hiláriter et líbere dantes ea, non quæ sunt minóra, útpote maiórum spem habéntes; vídua illa et páupere hic totum victum suum mitténte in gazophylácium Dei.

Opórtet enim nos oblatiónem Deo fácere, et in ómnibus gratos inveníri fabricatóri Deo, in senténtia pura et fide sine hypócrisi, in spe firma, in dilectióne fervénti, primítias eárum, quæ sunt eius, creaturárum offeréntes. Et hanc oblatiónem Ecclésia sola puram offert fabricatóri, ófferens ei cum gratiárum actióne ex creatúra eius.

Offérimus enim ei quæ sunt eius, congruénter communicatiónem et unitátem prædicántes et confiténtes resurrectiónem carnis et spíritus. Quemádmodum enim qui est a terra panis, percípiens invocatiónem Dei, iam non commúnis panis est, sed eucharístia, ex duábus rebus constans, terréna et cælésti: sic et córpora nostra percipiéntia eucharístiam, iam non sunt corruptibília, spem resurrectiónis habéntia.

RESPONSORIUM (Cf. Hebr 10, 1. 14; Eph 5, 2 b)

℟. Umbram habens lex, non ipsam imáginem rerum, iísdem ipsis hóstiis, quas ófferunt indesinénter, numquam potest accedéntes perféctos fácere; * Christus autem una oblatióne, consummávit in sempitérnum eos, qui sanctificántur.

℣. Ipse diléxit nos et trádidit seípsum pro nobis oblatiónem et hóstiam Deo in odórem suavitátis. * Christus autem una oblatióne, consummávit in sempitérnum eos, qui sanctificántur.

Seconda Lettura

Dal trattato «Contro le eresie» di sant`Ireneo, vescovo

(Lib. IV, 18, 1-2, 4. 5; SC 100, 596-598. 606. 610-612)

L`offerta pura della Chiesa

L`offerta della Chiesa, che il Signore comandò di presentare in tutto il mondo, è ritenuta da Dio un sacrificio puro ed è a lui accetta. Non che egli abbia bisogno del sacrificio da parte nostra, ma piuttosto avviene che l`offerente, se il suo dono viene accolto, riceve lui stesso gloria in ciò che offre. Infatti con il dono si manifesta verso il re sia l`onore che l`amore. Volendo il Signore che noi lo offrissimo in semplicità e purità di cuore, ci ha ammonito dicendo: «Se dunque presenti la tua offerta sull`altare e li ti ricordi che tuo fratello ha qualche cosa contro di te, lascia lì il tuo dono davanti all`altare e va` prima a riconciliarti con il tuo fratello, e poi torna ad offrire il tuo dono» (Mt

5, 23). È cosa doverosa offrire a Dio le primizie delle cose create come dice anche Mosé: «Nessuno si presenterà davanti al Signore a mani vuote» (Es 23, 15), cosicché l`uomo, esprimendo la sua riconoscenza per mezzo delle cose donategli gratuitamente da Dio, riceverà l`onore che da lui proviene.

Di offerte ne furono sempre presentate a Dio, anticamente presso gli Ebrei, ora nella Chiesa. Dio gradisce queste ultime, ma non respinse le prime. Da ciò non si può concludere che siano identiche. Di uguale c`è solo l`apparenza. In effetti le prime venivano fatte da servi, le seconde da figli. Unico e identico è il Signore, ma l`offerta dei servi ha un suo carattere proprio, ed un altro invece l`offerta dei figli, perché la libertà sia resa palese anche per mezzo delle offerte.

Presso Dio infatti niente è senza valore, né senza significato. E perciò quelli consacravano a Dio solo le decime dei loro prodotti, mentre quanti hanno ricevuto la libertà di figli consacrano a Dio tutto quanto loro appartiene: donano in letizia e libertà ciò che è di maggior valore, sicuri di essere ripagati con i beni superiori. Fanno proprio come quella povera vedova del vangelo la quale mette nel tesoro del tempio tutto quello di cui vive. È necessario che noi facciamo l`offerta a Dio e ci dimostriamo in tutto riconoscenti al Creatore, nella sincerità del linguaggio e nella fede senza ipocrisia, nella speranza salda, nell`amore ardente, offrendo le primizie di quelle cose create che gli appartengono. Soltanto la Chiesa offre a Dio creatore questa offerta pura, presentandogli in rendimento di grazie quanto proviene dall`azione creatrice divina. Infatti gli offriamo cose che sono sue, proclamando in modo conveniente la comunione e l`unità e confessando la risurrezione della carne e dello spirito. Come il pane terreno dopo aver ricevuto l`invocazione di Dio non è più pane comune, ma Eucaristia, e comprende due realtà, quella terrena e quella celeste, così anche i nostri corpi, ricevendo l`Eucaristia, non sono più corruttibili, ma posseggono la speranza della risurrezione.

Responsorio Seconda Lettura

Cfr. Eb 10, 1. 14; Ef 5, 2

R. La legge è ombra e non realtà dei beni futuri. non può condurre a Dio, malgrado i molti sacrifici. * Con un’unica offerta, Cristo ha reso perfetti per sempre quelli che santifica.

V. Egli ci ha amato e ha dato se stesso per noi, offrendosi a Dio in sacrificio di soave odore.

R. Con un’unica offerta, Cristo ha reso perfetti per sempre quelli che santifica.

Memoria ad libitum Sanctæ Mariæ

Oratio

Omnípotens sempitérne Deus, qui cæléstia simul et terréna moderáris, supplicatiónes pópuli tui cleménter exáudi et pacem tuam nostris concéde tempóribus. Per Dóminum.

Conclusio Horæ, ut in Ordinario.


Ad Laudes matutinas

SABBATO HEBDOMADÆ II

Memoria ad libitum Sanctæ Mariæ

℣. Deus, in adiutórium. Glória Patri. Sicut erat. Allelúia.

Quæ tamen omittuntur quando Invitatorium immediate præcedit.

HYMNUS

Hino Laudes

PSALMODIA

Psalmus Ad Laudes matutinas

Memoria ad libitum Sanctæ Mariæ

LECTIO BREVIS (Rom 12, 14-16 a)

Benedícite persequéntibus; benedícite et nolíte maledícere! Gaudére cum gaudéntibus, flere cum fléntibus. Idípsum ínvicem sentiéntes, non alta sapiéntes, sed humílibus consentiéntes.

RESPONSORIUM BREVE

℟. Exsultábunt lábia mea, * Cum cantávero tibi. Exsultábunt lábia mea, cum cantávero tibi.

℣. Lingua mea meditábitur iustítiam tuam. * Cum cantávero tibi. Glória Patri. Exsultábunt lábia mea, cum cantávero tibi.

CANTICUM EVANGELICUM

Ant. Dírige, Dómine, pedes nostros in viam pacis.

Lc 1, 68-79

De Messia eiusque præcursore

68 Benedíctus Dóminus, Deus Israel, *

quia visitávit et fecit redemptiónem plebi suæ

68 Bendito seja o Senhor Deus de Israel, *
que a seu
povo visitou e libertou;

69 et eréxit cornu salútis nobis *

in domo David púeri sui,

69 e fez surgir um poderoso Salvador *
na
casa de Davi, seu servidor,

70 sicut locútus est per os sanctórum, *

qui a sǽculo sunt, prophetárum eius,

70 como falara pela boca de seus santos, *
os pro
fetas desde os tempos mais antigos,

71 salútem ex inimícis nostris *

et de manu ómnium, qui odérunt nos;

71 para salvar-nos do poder dos inimigos *
e da
mão de todos quantos nos odeiam.

72 ad faciéndam misericórdiam cum pátribus nostris *

et memorári testaménti sui sancti,

72 Assim mostrou misericórdia a nossos pais, *
recor
dando a sua santa Aliança

73 iusiurándum, quod iurávit ad Abraham patrem nostrum, *

datúrum se nobis,

73 e o juramento a Abraão, o nosso pai, *
de conce
der-nos

74 ut sine timóre, de manu inimicórum liberáti, *

serviámus illi

74 que, libertos do inimigo,
= a
ele nós sirvamos sem temor

75 in sanctitáte et iustítia coram ipso *

ómnibus diébus nostris.

75 em santidade e em justiça diante dele, *
en
quanto perdurarem nossos dias.

76 Et tu, puer, prophéta Altíssimi vocáberis: *

præíbis enim ante fáciem Dómini paráre vias eius,

=76 Serás profeta do Altíssimo, ó menino, †
pois i
rás andando à frente do Senhor *
para aplai
nar e preparar os seus caminhos,

77 ad dandam sciéntiam salútis plebi eius *

in remissiónem peccatórum eórum,

77 anunciando ao seu povo a salvação, *
que es
na remissão de seus pecados;

78 per víscera misericórdiæ Dei nostri, *

in quibus visitábit nos óriens ex alto,

78 pelo amor do coração de nosso Deus, *
Sol nas
cente que nos veio visitar

79 illumináre his, qui in ténebris et in umbra mortis sedent, *

ad dirigéndos pedes nostros in viam pacis.

79 lá do alto como luz resplandecente *
a ilumi
nar a quantos jazem entre as trevas
= e na
sombra da morte estão sentados †
e
para dirigir os nossos passos, *
gui
ando-nos no caminho da paz.

Ant. Dírige, Dómine, pedes nostros in viam pacis.

PRECES

Christi benignitátem et sapiéntiam celebrémus, qui in ómnibus frátribus nostris, præsértim mala patiéntibus, conspiciéndum et diligéndum se trádidit. Eum instánter orémus:

Pérfice nos in caritáte, Dómine.

Resurrectiónem tuam iam mane recólimus,

— et benefícia redemptiónis tuæ cunctis optámus.

Præsta, Dómine, ut hódie testimónium de te perhibeámus,

— et hóstiam sanctam offerámus per te Patri placéntem.

Fac ut in ómnibus tuam agnoscámus imáginem,

— et tibi in eis ministrémus.

Christe, vitis vera, cuius nos pálmites sumus,

— da nos in te manére, ut fructum multum afferámus et Deum Patrem glorificémus.

Pater noster.

Oratio

Laudent te, Dómine, ora nostra, laudet ánima, laudet et vita et, quia tui múneris est quod sumus, tuum sit omne quod vívimus. Per Dóminum.

Conclusio Horæ, ut in Ordinario.


Ad Horam mediam

SABBATO HEBDOMADÆ II

℣. Deus, in adiutórium. Glória Patri. Sicut erat. Allelúia.

HYMNUS

Ad Tertiam

Nunc Sanctae

Certum tenéntes

Ad Sextam

Rector potens

Dicámus Laudes

Ad Nonam

Rerum Deus

Ternis Horárum

PSALMODIA

Psalmus Ad Horam mediam

Ad alias Horas, psalmodia complementaris

Ad Tertiam

LECTIO BREVIS (Deut 8, 5 b-6)

Sicut érudit homo fílium suum, sic Dóminus Deus tuus erudívit te, ut custódias mandáta Dómini Dei tui et ámbules in viis eius et tímeas eum.

℣. Timor Dómini sanctus, pérmanens in sǽculum sǽculi.

℟. Iudícia Dómini vera, iustificáta in semetípsa.

Oratio

Dómine Deus, Pater omnípotens, nobis maiestáti tuæ subiéctis Sancti Spíritus lumen infúnde, ut, ab omni hoste secúri, in tua iúgiter laude lætémur. Per Christum.

Ad Sextam

LECTIO BREVIS (1 Reg 2, 2 b-3)

Confortáre et esto vir et obsérva decréta Dómini Dei tui, ut ámbules in viis eius et custódias statúta eius et præcépta eius et iudícia et testimónia, ut próspere agas in univérsis, quæ facis.

℣. Deduc me, Dómine, in sémitam præceptórum tuórum.

℟. Quia ipsam vólui.

Oratio

Concéde nobis, Dómine, lux ardens caritátis ætérnæ, ut, tua semper caritáte fervéntes, te super ómnia et fratres propter te uno diligámus amóre. Per Christum.

Ad Nonam

LECTIO BREVIS (Ier 6, 16)

State super vias et vidéte et interrogáte de sémitis antíquis, quæ sit via bona, et ambuláte in ea et inveniétis refrigérium animábus vestris.

℣. Heréditas mea testimónia tua in ætérnum.

℟. Quia exsultátio cordis mei sunt.

Oratio

Exáudi nos, Dómine, et præsta pacem, quam pétimus, consummátam, ut, cunctis diébus vitæ nostræ tibi cum iucunditáte vacántes, Beáta María Vírgine intercedénte, ad te secúri perveníre mereámur. Per Christum.

Conclusio Horæ, ut in Ordinario.


HEBDOMADA III


DOMINICA


Ad I Vésperas

DOMINICA HEBDOMADÆ III

℣. Deus, in adiutórium. Glória Patri. Sicut erat. Allelúia.

HYMNUS

Hino Vésperas

PSALMODIA

Psalmus Ad I Vésperas

LECTIO BREVIS (Hebr 13, 20-21)

Deus pacis, qui edúxit de mórtuis pastórem magnum óvium in sánguine testaménti ætérni, Dóminum nostrum Iesum, aptet vos in omni bono, ut faciátis voluntátem eius, fáciens in nobis, quod pláceat coram se per Iesum Christum, cui glória in sǽcula sæculórum. Amen.

RESPONSORIUM BREVE

℟. Quam magnificáta sunt * Opera tua, Dómine. Quam magnificáta sunt opera tua, Dómine.

℣. Omnia in sapiéntia fecísti. * Opera tua, Dómine. Glória Patri. Quam magnificáta sunt opera tua, Dómine.

CANTICUM EVANGELICUM

Anno A

Ant. Dicit Dóminus: Pæniténtiam ágite: appropinquávit enim regnum cælórum.

Anno B

Ant. Venit Iesus in Galilǽam prǽdicans Evangélium Dei et dicens: Implétum est tempus et appropinquávit regnum Dei: pænitémini et crédite Evangélio.

Anno C

Ant. Venit Iesus in virtúte Spíritus et docébat die sábbati in synagógis et magnificabátur ab ómnibus.

Lc 1, 46-55

Exsultatio animæ in Domino

46 Magníficat * ánima mea Dóminum,

46 A minha alma engrandece ao Senhor *

47 et exsultávit spíritus meus * in Deo salvatóre meo,

47 e se alegrou o meu espírito em Deus, meu Salvador;

48 quia respéxit humilitátem ancíllæ suæ. *

Ecce enim ex hoc beátam me dicent omnes generatiónes,

48 pois ele viu a pequenez de sua serva, *
desde agora as gerações hão de chamar-me de bendita.

49 quia fecit mihi magna, qui potens est, *

et sanctum nomen eius,

49 O Poderoso fez por mim maravilhas *
e Santo é o seu nome!

50 et misericórdia eius in progénies et progénies *

timéntibus eum.

50 Seu amor, de geração em geração, *
chega a todos que o respeitam;

51 Fecit poténtiam in bráchio suo, *

dispérsit supérbos mente cordis sui;

51 demonstrou o poder de seu braço, *
dispersou os orgulhosos;

52 depósuit poténtes de sede *

et exaltávit húmiles;

52 derrubou os poderosos de seus tronos *
e os humildes exaltou;

53 esuriéntes implévit bonis *

et dívites dimísit inánes.

53 De bens saciou os famintos, *
e despediu, sem nada, os ricos.

54 Suscépit Israel púerum suum, *

recordátus misericórdiæ,

54 Acolheu Israel, seu servidor, *
fiel ao seu amor,

55 sicut locútus est ad patres nostros, *

Abraham et sémini eius in sǽcula.

55 como havia prometido aos nossos pais, *
em favor de Abraão e de seus filhos, para sempre.

Anno A

Ant. Dicit Dóminus: Pæniténtiam ágite: appropinquávit enim regnum cælórum.

Anno B

Ant. Venit Iesus in Galilǽam prǽdicans Evangélium Dei et dicens: Implétum est tempus et appropinquávit regnum Dei: pænitémini et crédite Evangélio.

Anno C

Ant. Venit Iesus in virtúte Spíritus et docébat die sábbati in synagógis et magnificabátur ab ómnibus.

PRECES

Christus pópuli esuriéntis misértus est et prodígia pro illo sui operátus est amóris. Quorum mémores pia devotióne eum precémur:

Amórem tuum osténde nobis, Dómine.

Confitémur, Dómine, ómnia benefícia nobis hódie de tua bonitáte processísse:

— ne revertántur ad te vácua, sed fructum áfferant in corde bono.

Lux et salus ómnium géntium, custódi testes quos in univérsum orbem misísti,

— Spíritus in eis ignem accénde.

Fac ut mundum ad præcelléntem dignitátem ipsíus omnes magis confórment,

— quátenus, te regénte, urgentióribus ætátis nostræ postulatiónibus generóse respóndeant.

Animárum médice et córporum, ægrótos álleva, moriéntibus adésto,

— et in tuis miseratiónibus nos vísita et réfove.

Defúnctos inter beátos annumeráre dignéris,

— quorum nómina sunt in libro vitæ.

Pater noster.

Oratio

Omnípotens sempitérne Deus, dírige actus nostros in beneplácito tuo, ut in nómine dilécti Fílii tui mereámur bonis opéribus abundáre. Per Dóminum.

Conclusio Horæ, ut in Ordinario.


Ad Completorium

POST I VÉSPERAS DOMINICÆ HEBDOMADÆ III

I Vésperas

Ad Invitatorium

DOMINICA HEBDOMADÆ III

Ante Officium quod a solo persolvitur, dici potest sequens oratio:

Aperi, Dómine, os meum ad benedicéndum nomen sanctum tuum; munda cor meum ab ómnibus vanis, pervérsis et aliénis cogitatiónibus; intelléctum illúmina, afféctum inflámma, ut digne, atténte ac devóte hoc Offícium recitáre váleam, et exaudíri mérear ante conspéctum divínæ maiestátis tuæ. Per Christum Dóminum nostrum. Amen.

℣. Dómine, lábia.

Ant. Veníte, exsultémus Dómino, iubilémus Deo salutári nostro, allelúia. †

Venite, exsultemus Domino

Iubilate Domino

Deus misereatur nostri

Domini est terra


Ad Officium lectionis

DOMINICA HEBDOMADÆ III

℣. Deus, in adiutórium. Glória Patri. Sicut erat. Allelúia.

Quæ tamen omittuntur quando Invitatorium immediate præcedit.

HYMNUS

Hino Vespertino

Hino Diurno

PSALMODIA

Psalmus Ad Officium lectionis

℣. Auscúlta, fili mi, sermónes meos.

℟. Et ad elóquia mea inclína aurem tuam.

LECTIO PRIOR

De libro Deuteronómii 18, 1-22

Levitæ. Veri et falsi prophetæ

In diébus illis: Locútus est Móyses pópulo dicens:

1 «Non habébunt sacerdótes levítæ, omnis tribus Levi, partem et hereditátem cum réliquo Israel; de sacrifíciis Dómini et hereditáte eius cómedent 2 et nihil accípient de possessióne fratrum suórum: Dóminus enim ipse est heréditas eórum, sicut locútus est illis.

3 Hoc erit ius sacerdótum a pópulo, ab his qui ófferunt víctimas: sive bovem sive ovem immoláverint, dabunt sacerdóti armum et duas maxíllas ac ventrículum, 4 primítias fruménti, vini et ólei et lanárum ex óvium tonsióne. 5 Ipsum enim elégit Dóminus Deus tuus de cunctis tríbubus tuis, ut stet et minístret in nómine Dómini ipse et fílii eius in sempitérnum.

6 Si exíerit Levítes de una úrbium tuárum ex omni Israel, in qua ut ádvena hábitat, et volúerit veníre desíderans locum, quem elégerit Dóminus, 7 ministrábit in nómine Dómini Dei sui, sicut omnes fratres eius levítæ, qui stabunt ibi coram Dómino. 8 Partem cibórum eándem accípiet quam et céteri, excépto eo, quod ex patérna ei successióne debétur.

9 Quando ingréssus fúeris terram, quam Dóminus Deus tuus dabit tibi, cave, ne imitári velis abominatiónes illárum géntium. 10 Nec inveniátur in te, qui fílium suum aut fíliam tradúcat per ignem, aut qui sortes sciscitétur et obsérvet nubes atque augúria, nec sit maléficus 11 nec incantátor, nec qui pythónes cónsulat nec divínos, aut quærat a mórtuis veritátem; 12 ómnia enim hæc abominátur Dóminus et propter istiúsmodi scélera expéllet eos in intróitu tuo. 13 Perféctus eris et absque mácula cum Dómino Deo tuo. 14 Gentes istæ, quarum possidébis terram, áugures et divínos áudiunt; tu autem a Dómino Deo tuo áliter institútus es.

15 Prophétam de gente tua et de frátribus tuis sicut me suscitábit tibi Dóminus Deus tuus; ipsum audiétis, 16 ut petiísti a Dómino Deo tuo in Horeb, quando cóntio congregáta est, atque dixísti: “Ultra non áudiam vocem Dómini Dei mei et ignem hunc máximum ámplius non vidébo, ne móriar”. 17 Et ait Dóminus mihi: “Bene ómnia sunt locúti; 18 prophétam suscitábo eis de médio fratrum suórum símilem tui et ponam verba mea in ore eius, loquetúrque ad eos ómnia, quæ præcépero illi. 19 Qui autem verba mea, quæ loquétur in nómine meo, audíre nolúerit, ego ultor exsístam. 20 Prophéta autem qui, arrogántia depravátus, volúerit loqui in nómine meo, quæ ego non præcépi illi ut díceret, aut ex nómine alienórum deórum, interficiétur”. 21 Quod si tácita cogitatióne respónderis: “Quómodo possum intellégere verbum, quod Dóminus non est locútus?”; 22 hoc habébis signum: quod in nómine Dómini prophéta ille prædíxerit, et non evénerit, hoc Dóminus non est locútus, sed per tumórem ánimi sui prophéta confínxit; et idcírco non timébis eum»

RESPONSORIUM (Deut 18, 18; Lc 20, 13 b; cf. Io 6, 14 b)

℟. Prophétam suscitábo eis et ponam verba mea in ore eius; * Loquetúrque ad eos ómnia quæ præcépero illi.

℣. Mittam Fílium meum diléctum. Hic est vere prophéta qui ventúrus est in mundum. * Loquetúrque ad eos ómnia quæ præcépero illi.

Prima Lettura

V. Ascolta, figlio, le mie parole,

R. porgi l’orecchio al mio discorso.

Dal libro del Deuteronomio 18, 1-22

I leviti. I veri e i falsi profeti

In quei giorni Mosè parlò al popolo dicendo: «I sacerdoti leviti, tutta la tribù di Levi, non avranno parte né eredità insieme con Israele; vivranno dei sacrifici consumati dal fuoco per il Signore, e della sua eredità. Non avranno alcuna eredità tra i loro fratelli; il Signore è la loro eredità, come ha loro promesso. Questo sarà il diritto dei sacerdoti sul popolo, su quelli che offriranno come sacrificio un capo di bestiame grosso o minuto: essi daranno al sacerdote la spalla, le due mascelle e lo stomaco. Gli darai le primizie del tuo frumento, del tuo mosto e del tuo olio e le primizie della tosatura delle tue pecore; perché il Signore tuo Dio l’ha scelto fra tutte le tue tribù, affinché attenda al servizio del nome del Signore, lui e i suoi figli sempre. Se un levita, abbandonando qualunque città dove soggiorna in Israele, verrà, seguendo il suo desiderio, al luogo che il Signore avrà scelto e farà il servizio nel nome del Signore tuo Dio, come tutti i suoi fratelli leviti che stanno là davanti al Signore, egli riceverà per il suo mantenimento una parte uguale a quella degli altri, senza contare il ricavo dalla vendita della sua casa paterna.

Quando sarai entrato nel paese che il Signore tuo Dio sta per darti, non imparerai a commettere gli abomini delle nazioni che vi abitano. Non si trovi in mezzo a te chi immola, facendoli passare per il fuoco, il suo figlio o la sua figlia, né chi esercita la divinazione o il sortilegio o l’augurio o la magia; né chi faccia incantesimi, né chi consulti gli spiriti o gli indovini, né chi interroghi i morti, perché chiunque fa queste cose è in abominio al Signore; a causa di questi abomini, il Signore tuo Dio sta per scacciare quelle nazioni davanti a te. Tu sarai irreprensibile verso il Signore tuo Dio, perché le nazioni, di cui tu vai ad occupare il paese, ascoltano gli indovini e gli incantatori, ma quanto a te, non così ti ha permesso il Signore tuo Dio.

Il Signore tuo Dio susciterà per te, in mezzo a te, fra i tuoi fratelli, un profeta pari a me; a lui darete ascolto. Avrai così quanto hai chiesto al Signore tuo Dio, sull’Oreb, il giorno dell’assemblea, dicendo: Che io non oda più la voce del Signore mio Dio e non veda più questo grande fuoco, perché non muoia. Il Signore mi rispose: Quello che hanno detto, va bene; io susciterò loro un profeta in mezzo ai loro fratelli e gli porrò in bocca le mie parole ed egli dirà loro quanto io gli comanderò. Se qualcuno non ascolterà le parole, che egli dirà in mio nome, io gliene domanderò conto. Ma il profeta che avrà la presunzione di dire in mio nome una cosa che io non gli ho comandato di dire, o che parlerà in nome di altri dei, quel profeta dovrà morire. Se tu pensi: Come riconosceremo la parola che il Signore non ha detta? Quando il profeta parlerà in nome del Signore e la cosa non accadrà e non si realizzerà, quella parola non l’ha detta il Signore; l’ha detta il profeta per presunzione; di lui non devi aver paura.

Responsorio Prima Lettura

Cfr. Dt 18, 18; Lc 20, 13; Gv 6, 14

R. Susciterò per loro un profeta e gli porrò in bocca le mie parole. * Egli dirà loro quanto io gli ho comandato.

V. Manderò il mio unico figlio: questi è davvero il profeta che deve venire nel mondo!

R. Egli dirà loro quanto io gli ho comandato.

LECTIO ALTERA

Ex Constitutióne Sacrosánctum Concílium Concílii Vaticáni secúndi de sacra Liturgía

(Nn. 7-8. 106)

Christus præsens adest Ecclesiæ suæ

Christus Ecclésiæ suæ semper adest, præsértim in actiónibus litúrgicis. Præsens adest in missæ sacrifício, cum in minístri persóna idem nunc ófferens sacerdótum ministério, qui seípsum tunc in cruce óbtulit, tum máxime sub speciébus eucharísticis. Præsens adest virtúte sua in sacraméntis, ita ut cum áliquis baptízat, Christus ipse baptízet. Præsens adest in verbo suo, síquidem ipse lóquitur dum sacræ Scriptúræ in Ecclésia legúntur. Præsens adest dénique dum súpplicat et psallit Ecclésia, ipse qui promísit: Ubi sunt duo vel tres congregáti in nómine meo, ibi sum in médio eórum.

Reápse tanto in ópere, quo Deus perfécte glorificátur et hómines sanctificántur, Christus Ecclésiam, sponsam suam dilectíssimam, sibi semper consóciat, quæ Dóminum suum ínvocat et per ipsum ætérno Patri cultum tríbuit.

Mérito ígitur liturgía habétur véluti Iesu Christi sacerdotális múneris exercitátio, in qua per signa sensibília significátur et modo síngulis próprio effícitur sanctificátio hóminis, et a mýstico Iesu Christi córpore, cápite nempe eiúsque membris, ínteger cultus públicus exercétur.

Proínde omnis litúrgica celebrátio, útpote opus Christi sacerdótis eiúsque córporis, quod est Ecclésia, est áctio sacra præcellénter, cuius efficacitátem eódem título eodémque gradu nulla ália áctio Ecclésiæ adǽquat.

In terréna liturgía cæléstem illam prægustándo participámus, quæ in sancta civitáte Ierúsalem, ad quam peregríni téndimus, celebrátur, ubi Christus est in déxtera Dei sedens, sanctórum miníster et tabernáculi veri; cum omni milítia cæléstis exércitus hymnum glóriæ Dómino cánimus; memóriam sanctórum venerántes partem áliquam et societátem cum iis sperámus; salvatórem exspectámus Dóminum nostrum Iesum Christum, donec ipse apparébit vita nostra, et nos apparébimus cum ipso in glória.

Mystérium paschále Ecclésia, ex traditióne apostólica, quæ oríginem ducit ab ipsa die resurrectiónis Christi, octáva quaque die célebrat, quæ dies Dómini seu dies domínica mérito nuncupátur. Hac enim die christifidéles in unum conveníre debent ut, verbum Dei audiéntes et eucharístiam participántes, mémores sint passiónis, resurrectiónis et glóriæ Dómini Iesu, et grátias agant Deo qui eos regenerávit in spem vivam per resurrectiónem Iesu Christi ex mórtuis. Itaque dies domínica est primordiális dies festus, qui pietáti fidélium proponátur et inculcétur, ita ut étiam fiat dies lætítiæ et vacatiónis ab ópere. Aliæ celebratiónes, nisi revéra sint máximi moménti, ipsi ne præponántur, quippe quæ sit fundaméntum et núcleus totíus anni litúrgici.

RESPONSORIUM (Augustinus, En. in Ps. 85, 1)

℟. Orat Christus pro nobis, ut sacérdos noster; orat in nobis, ut caput nostrum; orátur a nobis, ut Deus noster. * Agnoscámus ergo et in illo voces nostras et voces eius in nobis.

℣. Quando lóquimur ad Deum deprecántes, non inde Fílium separémus. * Agnoscámus ergo et in illo voces nostras et voces eius in nobis.

Seconda Lettura

Dalla Costituzione «Sacrosanctum Concilium» del Concilio ecumenico Vaticano II sulla sacra Liturgia

(Nn. 7-8. 106)

Cristo è sempre presente nella sua Chiesa

Cristo è sempre presente nella sua Chiesa, e soprattutto nelle azioni liturgiche. È presente nel Sacrificio della Messa tanto nella persona del ministro, «Egli che, offertosi una volta sulla croce, offre ancora se stesso per il ministero dei sacerdoti», tanto, e in sommo grado, sotto le specie eucaristiche. È presente con la sua virtù nei sacramenti, di modo che quando uno battezza è Cristo che battezza. È presente nella sua parola, giacché è lui che parla quando nella Chiesa si legge la Sacra Scrittura. È presente infine quando la Chiesa prega e canta i santi, lui che ha promesso: «Dove sono due o tre riuniti nel mio nome, là sono io, in mezzo a loro» (Mt 18, 20).

In quest`opera così` grande, con la quale viene resa a Dio una gloria perfetta e gli uomini vengono

santificati, Cristo associa sempre a sé la Chiesa, sua sposa amatissima, la quale lo prega come suo Signore e per mezzo di lui rende il culto all`Eterno Padre.

Giustamente perciò la Liturgia è ritenuta come l`esercizio del sacerdozio di Gesù Cristo; in essa, per mezzo di segni sensibili, viene significata e, in modo ad essi proprio, realizzata la santificazione dell`uomo, e viene esercitato dal Corpo mistico di Gesù Cristo, cioè dal Capo e dalle sue membra, il culto pubblico e integrale.

Perciò ogni celebrazione liturgica, in quanto opera di Cristo sacerdote e del suo Corpo, che è la Chiesa, è azione sacra per eccellenza, e nessun`altra azione della Chiesa, allo stesso titolo e allo stesso grado, ne uguaglia l`efficacia.

Nella Liturgia terrena noi partecipiamo, pregustandola, a quella celeste, che viene celebrata nella santa città di Gerusalemme, verso la quale tendiamo come pellegrini e dove il Cristo siede alla destra di Dio quale ministro del santuario e del vero tabernacolo. Insieme con la moltitudine dei cori celesti cantiamo al Signore l`inno di gloria; ricordando con venerazione i santi, speriamo di condividere in qualche misura la loro condizione e aspettiamo, quale salvatore, il Signore nostro Gesù Cristo, fino a quando egli apparirà, nostra vita, e noi appariremo con lui nella gloria.

Secondo la tradizione apostolica, che ha origine dallo stesso giorno della risurrezione di Cristo, la Chiesa celebra il mistero pasquale ogni otto giorni, in quello che si chiama giustamente «giorno del Signore» o «domenica». In questo giorno infatti i fedeli devono riunirsi in assemblea per ascoltare la parola di Dio e partecipare all`Eucaristia, e così far memoria della passione, della risurrezione e della gloria del Signore Gesù e rendere grazie a Dio che li «ha rigenerati nella speranza viva della risurrezione di Gesù Cristo dai morti» (1 Pt 1, 3). La domenica è dunque la festa primordiale che dev`essere proposta e inculcata alla pietà dei fedeli, in modo che risulti anche giorno di gioia e di riposo dal lavoro. Non le vengano anteposte altre celebrazioni, a meno che siamo di grandissima importanza, perché la domenica è il fondamento e il nucleo di tutto l`anno liturgico.

Responsorio Seconda Lettura

Sant’Agostino., Enarr. in ps. 85, 1

R. Nostro sacerdote, Cristo prega per noi; nostro capo, egli prega in noi; nostro Dio, noi lo preghiamo; *

riconosciamo in lui le nostre voci, e la sua voce in noi.

V. Quando parliamo a Dio nella preghiera, non separiamo da essa il Figlio:

R. riconosciamo in lui le nostre voci, e la sua voce in noi.

Hymnus Te Deum

Te Deum laudámus: * te Dóminum confitémur.

Te ætérnum Patrem, * omnis terra venerátur.

Tibi omnes ángeli, * tibi cæli et univérsæ potestátes:

tibi chérubim et séraphim * incessábili voce proclámant:

Sanctus, * Sanctus, * Sanctus * Dóminus Deus Sábaoth.

Pleni sunt cæli et terra * maiestátis glóriæ tuæ.

Te gloriósus * Apostolórum chorus,

te prophetárum * laudábilis númerus,

te mártyrum candidátus * laudat exércitus.

Te per orbem terrárum * sancta confitétur Ecclésia,

Patrem * imménsæ maiestátis;

venerándum tuum verum * et únicum Fílium;

Sanctum quoque * Paráclitum Spíritum.

Tu rex glóriæ, * Christe.

Tu Patris * sempitérnus es Fílius.

Tu, ad liberándum susceptúrus hóminem, * non horruísti Vírginis úterum.

Tu, devícto mortis acúleo, * aperuísti credéntibus regna cælórum.

Tu ad déxteram Dei sedes * in glória Patris.

Iudex créderis * esse ventúrus.

Te ergo quǽsumus, tuis fámulis súbveni, * quos pretióso sánguine redemísti.

Ætérna fac cum sanctis tuis * in glória numerári.

Hæc ultima pars hymni ad libitum omitti potest.

Salvum fac pópulum tuum, Dómine, * et bénedic hereditáti tuæ.

Et rege eos, * et extólle illos usque in ætérnum.

Per síngulos dies * benedícimus te;

et laudámus nomen tuum in sǽculum, * et in sǽculum sǽculi.

Dignáre, Dómine, die isto * sine peccáto nos custodíre.

Miserére nostri, Dómine, * miserére nostri.

Fiat misericórdia tua, Dómine, super nos, * quemádmodum sperávimus in te.

In te, Dómine, sperávi: * non confúndar in ætérnum.

Oratio

Omnípotens sempitérne Deus, dírige actus nostros in beneplácito tuo, ut in nómine dilécti Fílii tui mereámur bonis opéribus abundáre. Per Dóminum.

Conclusio Horæ, ut in Ordinario.


Ad Laudes matutinas

DOMINICA HEBDOMADÆ III

℣. Deus, in adiutórium. Glória Patri. Sicut erat. Allelúia.

Quæ tamen omittuntur quando Invitatorium immediate præcedit.

HYMNUS

Hino Laudes

PSALMODIA

Psalmus Ad Laudes matutinas

LECTIO BREVIS (Ez 37, 12 b-14)

Hæc dicit Dóminus Deus: Ecce ego apériam túmulos vestros et edúcam vos de sepúlcris vestris, pópulus meus, et indúcam vos in terram Israel; et sciétis quia ego Dóminus, cum aperúero sepúlcra vestra et edúxero vos de túmulis vestris, pópulus meus. Et dabo spíritum meum in vobis, et vivétis, et collocábo vos super humum vestram, et sciétis quia ego Dóminus. Locútus sum et fácio, ait Dóminus Deus.

RESPONSORIUM BREVE

℟. Christe, Fili Dei vivi, * Miserére nobis. Christe, Fili Dei vivi, miserére nobis.

℣. Qui sedes ad déxteram Patris. * Miserére nobis. Glória Patri. Christe, Fili Dei vivi, miserére nobis.

CANTICUM EVANGELICUM

Anno A

Ant. Ambulans iuxta mare Galilǽæ vidit duos fratres, mitténtes retes in mare, et vocávit eos. Illi autem contínuo, relíctis rétibus, secúti sunt eum.

Anno B

Ant. Veníte post me, dicit Dóminus; fáciam vos fíeri piscatóres hóminum.

Anno C

Ant. Spíritus Dómini super me, evangelizáre paupéribus misit me.

Lc 1, 68-79

De Messia eiusque præcursore

68 Benedíctus Dóminus, Deus Israel, *

quia visitávit et fecit redemptiónem plebi suæ

68 Bendito seja o Senhor Deus de Israel, *
que a seu
povo visitou e libertou;

69 et eréxit cornu salútis nobis *

in domo David púeri sui,

69 e fez surgir um poderoso Salvador *
na
casa de Davi, seu servidor,

70 sicut locútus est per os sanctórum, *

qui a sǽculo sunt, prophetárum eius,

70 como falara pela boca de seus santos, *
os pro
fetas desde os tempos mais antigos,

71 salútem ex inimícis nostris *

et de manu ómnium, qui odérunt nos;

71 para salvar-nos do poder dos inimigos *
e da
mão de todos quantos nos odeiam.

72 ad faciéndam misericórdiam cum pátribus nostris *

et memorári testaménti sui sancti,

72 Assim mostrou misericórdia a nossos pais, *
recor
dando a sua santa Aliança

73 iusiurándum, quod iurávit ad Abraham patrem nostrum, *

datúrum se nobis,

73 e o juramento a Abraão, o nosso pai, *
de conce
der-nos

74 ut sine timóre, de manu inimicórum liberáti, *

serviámus illi

74 que, libertos do inimigo,
= a
ele nós sirvamos sem temor

75 in sanctitáte et iustítia coram ipso *

ómnibus diébus nostris.

75 em santidade e em justiça diante dele, *
en
quanto perdurarem nossos dias.

76 Et tu, puer, prophéta Altíssimi vocáberis: *

præíbis enim ante fáciem Dómini paráre vias eius,

=76 Serás profeta do Altíssimo, ó menino, †
pois i
rás andando à frente do Senhor *
para aplai
nar e preparar os seus caminhos,

77 ad dandam sciéntiam salútis plebi eius *

in remissiónem peccatórum eórum,

77 anunciando ao seu povo a salvação, *
que es
na remissão de seus pecados;

78 per víscera misericórdiæ Dei nostri, *

in quibus visitábit nos óriens ex alto,

78 pelo amor do coração de nosso Deus, *
Sol nas
cente que nos veio visitar

79 illumináre his, qui in ténebris et in umbra mortis sedent, *

ad dirigéndos pedes nostros in viam pacis.

79 lá do alto como luz resplandecente *
a ilumi
nar a quantos jazem entre as trevas
= e na
sombra da morte estão sentados †
e
para dirigir os nossos passos, *
gui
ando-nos no caminho da paz.

Anno A

Ant. Ambulans iuxta mare Galilǽæ vidit duos fratres, mitténtes retes in mare, et vocávit eos. Illi autem contínuo, relíctis rétibus, secúti sunt eum.

Anno B

Ant. Veníte post me, dicit Dóminus; fáciam vos fíeri piscatóres hóminum.

Anno C

Ant. Spíritus Dómini super me, evangelizáre paupéribus misit me.

PRECES

Deum, qui misit Spíritum Sanctum, ut fíeret lux beatíssima ómnium córdium, deprecémur instántes:

Illúmina pópulum tuum, Dómine.

Benedíctus es, Deus, lux nostra,

— qui propter glóriam tuam ad diem novum nos perveníre fecísti.

Tu, qui per resurrectiónem Fílii tui mundum illuminásti,

— per Ecclésiam tuam in omnes hómines hoc lumen effúnde.

Qui Unigéniti tui discípulos per tuum Spíritum clarificásti,

— hunc emítte in Ecclésiam tuam, quæ sit tibi fidélis.

O lumen géntium, meménto eórum, qui adhuc in ténebris commorántur,

— óculos áperi cordis eórum, ut te solum Deum verum agnóscant.

Pater noster.

Oratio

Omnípotens sempitérne Deus, dírige actus nostros in beneplácito tuo, ut in nómine dilécti Fílii tui mereámur bonis opéribus abundáre. Per Dóminum.

Conclusio Horæ, ut in Ordinario.


Ad Horam mediam

DOMINICA HEBDOMADÆ III

℣. Deus, in adiutórium. Glória Patri. Sicut erat. Allelúia.

HYMNUS

Ad Tertiam

Nunc Sanctae

Certum tenéntes

Ad Sextam

Rector potens

Dicámus Laudes

Ad Nonam

Rerum Deus

Ternis Horárum

PSALMODIA

Psalmus Ad Horam mediam

Ad alias Horas, psalmodia complementaris

Ad Tertiam

LECTIO BREVIS (Rom 8, 15-16)

Non accepístis spíritum servitútis íterum in timórem, sed accepístis Spíritum adoptiónis filiórum, in quo clamámus: «Abba, Pater!». Ipse Spíritus testimónium reddit una cum spíritu nostro quod sumus fílii Dei.

℣. Apud te, Dómine, est fons vitæ.

℟. Et in lúmine tuo vidébimus lumen.

Oratio

Omnípotens sempitérne Deus, dírige actus nostros in beneplácito tuo, ut in nómine dilécti Fílii tui mereámur bonis opéribus abundáre. Per Christum.

Ad Sextam

LECTIO BREVIS (Rom 8, 22-23)

Scimus quod omnis creatúra congemíscit et compárturit usque adhuc; non solum autem, sed et nos ipsi primítias Spíritus habéntes, et ipsi intra nos gémimus adoptiónem filiórum exspectántes, redemptiónem córporis nostri.

℣. Bénedic, ánima mea, Dómino.

℟. Qui rédimit de intéritu vitam tuam.

Oratio

Omnípotens sempitérne Deus, dírige actus nostros in beneplácito tuo, ut in nómine dilécti Fílii tui mereámur bonis opéribus abundáre. Per Christum.

Ad Nonam

LECTIO BREVIS (2 Tim 1, 9)

Deus nos salvos fecit et vocávit vocatióne sancta, non secúndum ópera nostra sed secúndum propósitum suum et grátiam, quæ data est nobis in Christo Iesu ante témpora sæculária.

℣. Dedúxit eos Dóminus in spe et non timuérunt.

℟. Indúxit eos in fines sanctificatiónis suæ.

Oratio

Omnípotens sempitérne Deus, dírige actus nostros in beneplácito tuo, ut in nómine dilécti Fílii tui mereámur bonis opéribus abundáre. Per Christum.

Conclusio Horæ, ut in Ordinario.


Ad II Vésperas

DOMINICA HEBDOMADÆ III

℣. Deus, in adiutórium. Glória Patri. Sicut erat. Allelúia.

HYMNUS

Hino Vésperas

PSALMODIA

Psalmus Ad II Vésperas

LECTIO BREVIS (1 Petr 1, 3-5)

Benedíctus Deus et Pater Dómini nostri Iesu Christi, qui secúndum magnam misericórdiam suam regenerávit nos in spem vivam per resurrectiónem Iesu Christi ex mórtuis, in hereditátem incorruptíbilem et incontaminátam et immarcescíbilem, conservátam in cælis propter vos, qui in virtúte Dei custodímini per fidem in salútem parátam revelári in témpore novíssimo.

RESPONSORIUM BREVE

℟. Benedíctus es, Dómine, * In firmaménto cæli. Benedíctus es, Dómine, in firmaménto cæli.

℣. Et laudábilis et gloriósus in sǽcula. * In firmaménto cæli. Glória Patri. Benedíctus es, Dómine, in firmaménto cæli.

CANTICUM EVANGELICUM

Anno A

Ant. Prædicábat Iesus Evangélium regni et sanábat omnem infirmitátem in pópulo.

Anno B

Ant. Relíctis rétibus suis, secúti sunt Dóminum et Redemptórem, allelúia.

Anno C

Ant. Cum plicuísset librum, cœpit Iesus dícere ad illos: Hódie impléta est hæc Scriptúra in áuribus vestris.

Lc 1, 46-55

Exsultatio animæ in Domino

46 Magníficat * ánima mea Dóminum,

46 A minha alma engrandece ao Senhor *

47 et exsultávit spíritus meus * in Deo salvatóre meo,

47 e se alegrou o meu espírito em Deus, meu Salvador;

48 quia respéxit humilitátem ancíllæ suæ. *

Ecce enim ex hoc beátam me dicent omnes generatiónes,

48 pois ele viu a pequenez de sua serva, *
desde agora as gerações hão de chamar-me de bendita.

49 quia fecit mihi magna, qui potens est, *

et sanctum nomen eius,

49 O Poderoso fez por mim maravilhas *
e Santo é o seu nome!

50 et misericórdia eius in progénies et progénies *

timéntibus eum.

50 Seu amor, de geração em geração, *
chega a todos que o respeitam;

51 Fecit poténtiam in bráchio suo, *

dispérsit supérbos mente cordis sui;

51 demonstrou o poder de seu braço, *
dispersou os orgulhosos;

52 depósuit poténtes de sede *

et exaltávit húmiles;

52 derrubou os poderosos de seus tronos *
e os humildes exaltou;

53 esuriéntes implévit bonis *

et dívites dimísit inánes.

53 De bens saciou os famintos, *
e despediu, sem nada, os ricos.

54 Suscépit Israel púerum suum, *

recordátus misericórdiæ,

54 Acolheu Israel, seu servidor, *
fiel ao seu amor,

55 sicut locútus est ad patres nostros, *

Abraham et sémini eius in sǽcula.

55 como havia prometido aos nossos pais, *
em favor de Abraão e de seus filhos, para sempre.

Anno A

Ant. Prædicábat Iesus Evangélium regni et sanábat omnem infirmitátem in pópulo.

Anno B

Ant. Relíctis rétibus suis, secúti sunt Dóminum et Redemptórem, allelúia.

Anno C

Ant. Cum plicuísset librum, cœpit Iesus dícere ad illos: Hódie impléta est hæc Scriptúra in áuribus vestris.

PRECES

Deum, qui mundum, olim creátum, redemptióne recreávit et semper rénovat amóre, lætántibus ánimis invocémus:

Rénova mirabília amóris tui, Dómine.

Grátias tibi, Deus, qui poténtiam tuam in univérsa creatióne revélas,

— et in mundi cursu providéntiam maniféstas.

Per Fílium tuum, pacis præcónem et in cruce victórem,

— ab ináni timóre ac desperatióne nos líbera.

Omnibus, qui iustítiam díligunt atque colunt,

— concéde, ut sine dolo ad ædificándum mundum in vera pace cooperéntur.

Adésto oppréssis, captívos líbera, míseros consoláre, panem tríbue esuriéntibus, firmitátem concéde debílibus,

— victóriam crucis in ómnibus osténde.

Qui Fílium tuum post mortem et sepultúram ad glóriam mirabíliter suscitásti,

— defúnctos ad vitam cum eo perveníre concéde.

Pater noster.

Oratio

Omnípotens sempitérne Deus, dírige actus nostros in beneplácito tuo, ut in nómine dilécti Fílii tui mereámur bonis opéribus abundáre. Per Dóminum.

Conclusio Horæ, ut in Ordinario.


Ad Completorium

POST II VÉSPERAS DOMINICÆ HEBDOMADÆ III

II Vésperas


FERIA II HEBDOMADÆ III

Ad Invitatorium

FERIA II HEBDOMADÆ III

Ante Officium quod a solo persolvitur, dici potest sequens oratio:

Aperi, Dómine, os meum ad benedicéndum nomen sanctum tuum; munda cor meum ab ómnibus vanis, pervérsis et aliénis cogitatiónibus; intelléctum illúmina, afféctum inflámma, ut digne, atténte ac devóte hoc Offícium recitáre váleam, et exaudíri mérear ante conspéctum divínæ maiestátis tuæ. Per Christum Dóminum nostrum. Amen.

℣. Dómine, lábia.

Ant. Præoccupémus fáciem Dómini in confessióne.

Venite, exsultemus Domino

Iubilate Domino

Deus misereatur nostri

Domini est terra


Ad Officium lectionis

FERIA II HEBDOMADÆ III

℣. Deus, in adiutórium. Glória Patri. Sicut erat. Allelúia.

Quæ tamen omittuntur quando Invitatorium immediate præcedit.

HYMNUS

Hino verspertino

Hino diurno

PSALMODIA

Psalmus Ad Officium lectionis

℣. Audi, pópule meus, et loquar.

℟. Deus, Deus tuus ego sum.

LECTIO PRIOR

De libro Deuteronómii 24, 1 — 25, 4

Præcepta erga proximum

In diébus illis: Locútus est Móyses pópulo dicens:

24,1 «Si accéperit homo uxórem et habúerit eam, et non invénerit grátiam ante óculos eius propter áliquam fœditátem, et scrípserit libéllum repúdii dederítque in manu illíus et dimíserit eam de domo sua, 2 cumque egréssa alteríus uxor facta fúerit, 3 et ille quoque óderit eam dederítque ei libéllum repúdii et dimíserit de domo sua, vel mórtuus fúerit, 4 non póterit prior marítus recípere eam in uxórem, quia pollúta est; hoc esset abominátio coram Dómino. Ne peccáre fácias terram tuam, quam Dóminus Deus tuus tradíderit tibi possidéndam.

5 Cum accéperit homo nuper uxórem, non procédet ad bellum, nec ei quíppiam necessitátis iniungétur públicæ, sed vacábit liber dómui suæ, ut uno anno lætétur cum uxóre sua.

6 Non accípies loco pígnoris molam vel superiórem lápidem molárem, quia ánimam suam appósuit tibi.

7 Si deprehénsus fúerit homo rápiens unum de frátribus suis de fíliis Israel et, véndito eo, accípiens prétium, interficiétur; et áuferes malum de médio tui.

8 Obsérva diligénter, si incúrras plagam lepræ, quæcúmque docúerint vos sacerdótes levítici géneris; quod præcépi eis, impléte sollícite. 9 Meménto, quæ fécerit Dóminus Deus tuus Maríæ in via, cum egrederémini de Ægýpto.

10 Cum mútuam dabis próximo tuo rem áliquam, non ingrediéris domum eius, ut pignus áuferas, 11 sed stabis foris, et ille tibi pignus próferet, quod habúerit. 12 Sin autem pauper est, non pernoctábit apud te pignus, 13 sed statim reddes ei ad solis occásum, ut dórmiens in vestiménto suo benedícat tibi, et hábeas iustítiam coram Dómino Deo tuo.

14 Non negábis mercédem indigéntis et páuperis ex frátribus tuis sive ádvenis, qui tecum morántur in terra intra portas tuas, 15 sed eádem die reddes ei prétium labóris sui ante solis occásum, quia pauper est, et illud desíderat ánima sua; ne clamet contra te ad Dóminum, et reputétur tibi in peccátum.

16 Non occidéntur patres pro fíliis, nec fílii pro pátribus, sed unusquísque pro peccáto suo moriétur.

17 Non pervértes iudícium ádvenæ et pupílli, nec áuferes pígnoris loco víduæ vestiméntum. 18 Meménto quod servíeris in Ægýpto, et erúerit te Dóminus Deus tuus inde; idcírco præcípio tibi, ut fácias hanc rem. 19 Quando messúeris ségetem in agro tuo et oblítus manípulum relíqueris, non revertéris, ut tollas eum, sed ádvenam et pupíllum et víduam auférre patiéris, ut benedícat tibi Dóminus Deus tuus in omni ópere mánuum tuárum. 20 Si fruges collégeris olivárum, quidquid remánserit in arbóribus, non revertéris, ut cólligas, sed relínques ádvenæ, pupíllo ac víduæ. 21 Si vindemiáveris víneam tuam, non cólliges remanéntes racémos, sed cedent in usus ádvenæ, pupílli ac víduæ. 22 Meménto quod et tu servíeris in Ægýpto; et idcírco præcípio tibi, ut fácias hanc rem.

25,1 Si fúerit causa inter áliquos, et interpelláverint iúdices, quem iustum esse perspéxerint, illi iustítiæ palmam dabunt; quem ímpium, condemnábunt impietátis. 2 Sin autem iudex eum, qui peccávit, dignum víderit plagis, prostérnet et coram se fáciet verberári; pro mensúra peccáti erit et plagárum modus, 3 ita dumtáxat, ut quadragenárium númerum non excédant, ne ultra percússus plagis multis et fœde lacerátus ante óculos tuos ábeat frater tuus.

4 Non ligábis os bovis teréntis in área fruges tuas».

RESPONSORIUM (Cf. Mc 12, 32-33; Eccli 35, 4 b-5 a)

℟. In veritáte dixísti, Magíster, quia unus est Deus et dilígere eum ex toto corde; * Et dilígere próximum tamquam seípsum maius est ómnibus holocautomátibus et sacrifíciis.

℣. Qui facit eleemósynam offert sacrifícium laudis; beneplácitum est Dómino recédere ab iniquitáte. * Et dilígere próximum tamquam seípsum maius est ómnibus holocautomátibus et sacrifíciis.

Prima Lettura

V. Ascolta, mio popolo, ti voglio parlare:

R. io sono Dio, il tuo Dio.

Dal libro del Deuteronomio 24, 1 – 25, 4

I doveri verso il prossimo

In quei giorni Mosè parlò al popolo dicendo: «Quando un uomo ha preso una donna e ha vissuto con lei da marito, se poi avviene che essa non trovi grazia ai suoi occhi, perché egli ha trovato in lei qualche cosa di vergognoso, scriva per lei un libello di ripudio e glielo consegni in mano e la mandi via dalla casa. Se essa, uscita dalla casa di lui, va e diventa moglie di un altro marito e questi la prende in odio, scrive per lei un libello di ripudio, glielo consegna in mano e la manda via dalla casa o se quest’altro marito, che l’aveva presa per moglie, muore, il primo marito, che l’aveva rinviata, non potrà riprenderla per moglie, dopo che essa è stata contaminata, perché sarebbe abominio agli occhi del Signore; tu non renderai colpevole di peccato il paese che il Signore tuo Dio sta per darti in eredità.

Quando un uomo si sarà sposato da poco, non andrà in guerra e non gli sarà imposto alcun incarico; sarà libero per un anno di badare alla sua casa e farà lieta la moglie che ha sposata. Nessuno prenderà in pegno né le due pietre della macina domestica né la pietra superiore della macina, perché sarebbe come prendere in pegno la vita.

Quando si troverà un uomo che abbia rapito qualcuno dei suoi fratelli tra gli Israeliti, l’abbia sfruttato come schiavo o l’abbia venduto, quel ladro sarà messo a morte; così estirperai il male da te.

In caso di lebbra bada bene di osservare diligentemente e fare quanto i sacerdoti leviti vi insegneranno; avrete cura di fare come io ho loro ordinato. Ricordati di quello che il Signore tuo Dio fece a Maria durante il viaggio, quando uscivate dall’Egitto.

Quando presterai qualsiasi cosa al tuo prossimo, non entrerai in casa sua per prendere il suo pegno;

te ne starai fuori e l’uomo a cui avrai fatto il prestito ti porterà fuori il pegno. Se quell’uomo è povero, non andrai a dormire con il suo pegno. Dovrai assolutamente restituirgli il pegno al tramonto del sole, perché egli possa dormire con il suo mantello e benedirti; questo ti sarà contato come una cosa giusta agli occhi del Signore tuo Dio.

Non defrauderai il salariato povero e bisognoso, sia egli uno dei tuoi fratelli o uno dei forestieri che stanno nel tuo paese, nelle tue città; gli darai il suo salario il giorno stesso, prima che tramonti il sole, perché egli è povero e vi volge il desiderio; così egli non griderà contro di te al Signore e tu non sarai in peccato.

Non si metteranno a morte i padri per una colpa dei figli, né si metteranno a morte i figli per una colpa dei padri; ognuno sarà messo a morte per il proprio peccato.

Non lederai il diritto dello straniero e dell’orfano e non prenderai in pegno la veste della vedova, ma ti ricorderai che sei stato schiavo in Egitto e che di là ti ha liberato il Signore tuo Dio; perciò ti comando di fare questa cosa.

Quando, facendo la mietitura nel tuo campo, vi avrai dimenticato qualche mannello, non tornerai indietro a prenderlo; sarà per il forestiero, per l’orfano e per la vedova, perché il Signore tuo Dio ti benedica in ogni lavoro delle tue mani. Quando bacchierai i tuoi ulivi, non tornerai indietro a ripassare i rami: saranno per il forestiero, per l’orfano e per la vedova. Quando vendemmierai la tua vigna, non tornerai indietro a racimolare: sarà per il forestiero, per l’orfano e per la vedova. Ti ricorderai che sei stato schiavo nel paese d’Egitto; perciò ti comando di fare questa cosa.

Quando sorgerà una lite fra alcuni uomini e verranno in giudizio, i giudici che sentenzieranno, assolveranno l’innocente e condanneranno il colpevole. Se il colpevole avrà meritato di essere fustigato, il giudice lo farà stendere per terra e fustigare in sua presenza, con un numero di colpi proporzionati alla gravità della sua colpa. Gli farà dare non più di quaranta colpi, perché, aggiungendo altre battiture a queste, la punizione non risulti troppo grave e il tuo fratello resti infamato ai tuoi occhi.

Non metterai la museruola al bue, mentre sta trebbiando.

Responsorio Prima Lettura

Cfr. Mc 12, 32-33; Sir 35, 2-3

R. Hai detto bene, Maestro. Dio è unico e si deve amarlo con tutto il cuore. * Amare il prossimo come se stessi val più di tutti i sacrifici.

V. Chi pratica l’elemosina, fa sacrifici di lode. Evitare il male è cosa gradita al Signore.

R. Amare il prossimo come se stessi val più di tutti i sacrifici.

LECTIO ALTERA

Ex Constitutióne pastoráli Gáudium et spes Concílii Vaticáni secúndi de Ecclésia in mundo huius témporis

(N. 48)

Sanctitas matrimonii et familiæ

Vir et múlier, qui fœdere coniugáli iam non sunt duo, sed una caro, íntima personárum atque óperum coniunctióne mútuum sibi adiutórium et servítium præstant, sensúmque suæ unitátis experiúntur et plénius in dies adipiscúntur.

Quæ íntima únio, útpote mútua duárum personárum donátio, sicut et bonum liberórum, plenam cóniugum fidem éxigunt atque indissolúbilem eórum unitátem urgent.

Christus Dóminus huic multifórmi dilectióni, e divíno caritátis fonte exórtæ et ad exémplar suæ cum Ecclésia uniónis constitútæ, abundánter benedíxit.

Sicut enim Deus olim fœdere dilectiónis et fidelitátis pópulo suo occúrrit, ita nunc hóminum Salvátor Ecclesiǽque Sponsus per sacraméntum matrimónii christifidélibus coniúgibus óbviam venit. Manet porro cum eis, ut quemádmodum ipse diléxit Ecclésiam et semetípsum pro ea trádidit, ita et cóniuges, mútua deditióne, se ínvicem perpétua fidelitáte díligant.

Germánus amor coniugális in divínum amórem assúmitur atque virtúte redemptíva Christi et salvífica actióne Ecclésiæ régitur ac ditátur, ut cóniuges efficáciter ad Deum ducántur atque in sublími múnere patris et matris adiuvéntur et conforténtur.

Quaprópter cóniuges christiáni ad sui status offícia et dignitátem peculiári sacraménto roborántur et véluti consecrántur; cuius virtúte munus suum coniugále et familiáre expléntes, spíritu Christi imbúti, quo tota eórum vita fide, spe et caritáte perváditur, magis ac magis ad própriam suam perfectiónem mutuámque sanctificatiónem, ideóque commúniter ad Dei glorificatiónem accédunt.

Unde, ipsis paréntibus exémplo et oratióne familiári prægrediéntibus, fílii, immo et omnes in famíliæ convíctu degéntes, humanitátis, salútis atque sanctitátis viam facílius invénient. Cóniuges autem, dignitáte ac múnere paternitátis et maternitátis ornáti, offícium educatiónis præsértim religiósæ, quod ad ipsos imprímis spectat, diligénter adimplébunt.

Líberi, ut viva famíliæ membra, ad sanctificatiónem paréntum suo modo cónferunt. Gratæ enim mentis afféctu, pietáte atque fidúcia benefíciis paréntum respondébunt ipsísque in rebus advérsis necnon in senectútis solitúdine filiórum more assístent.

RESPONSORIUM (Eph 5, 32. 25 b. 33 b)

℟. Sacraméntum hoc magnum est; ego autem dico de Christo et ecclésia! * Christus diléxit ecclésiam, et seípsum trádidit pro ea.

℣. Unusquísque suam uxórem sicut seípsum díligat; uxor autem tímeat virum suum. * Christus diléxit ecclésiam, et seípsum trádidit pro ea.

Seconda Lettura

Dalla Costituzione pastorale «Gaudium et spes» del Concilio ecumenico Vaticano II sulla Chiesa e il mondo contemporaneo

(Nn. 48)

Santità del matrimonio e della famiglia

L`uomo e la donna, che per il patto di amore coniugale «non sono più due, ma una sola carne» (Mt 19, 6), prestandosi un mutuo aiuto e servizio con l`intima unione delle persone e delle attività, esperimentano il senso della propria unità e sempre più pienamente la raggiungono.

Questa intima unione, in quanto mutua donazione di due persone, come pure il bene dei figli, esigono la piena fedeltà dei coniugi e ne reclamano l`indissolubile unità.

Cristo Signore ha effuso l`abbondanza delle sue benedizioni su questo amore multiforme, sgorgato dalla fonte della divina carità e strutturato sul modello della sua unione con la Chiesa.

Infatti, come un tempo Dio venne incontro al suo popolo con un patto di amore e fedeltà, così ora il

salvatore degli uomini e sposo della Chiesa viene incontro ai coniugi cristiani attraverso il sacramento del matrimonio. Inoltre rimane con loro perché, come egli stesso ha amato la Chiesa e si è dato per essa, così anche i coniugi possano amarsi l`un l`altro fedelmente, per sempre, con mutua dedizione.

L`autentico amore coniugale è assunto nell`amore divino ed è sostenuto e arricchito dalla forza redentiva del Cristo e dall`azione salvifica della Chiesa, perché i coniugi, in maniera efficace, siano condotti a Dio e siano aiutati e rafforzati nella sublime missione di padre e madre.

Per questo motivo i coniugi cristiani sono corroborati e come consacrati da uno speciale sacramento per i doveri e la dignità del loro stato. Ed essi, compiendo in forza di tale sacramento il loro dovere coniugale e familiare, penetrati dallo spirito di Cristo, per mezzo del quale tutta la loro vita è pervasa di fede, speranza e carità, tendono a raggiungere sempre più la propria perfezione e la mutua santificazione, e perciò insieme partecipano alla glorificazione di Dio.

Di conseguenza, prevenuti dall`esempio dei genitori e dalla preghiera in famiglia, i figli, ed anzi tutti quelli che convivono nell`ambito familiare, troveranno più facilmente la strada della formazione umana, della salvezza e della santità. Quanto agli sposi, insigniti della dignità e responsabilità di padre e madre, adempiranno diligentemente il dovere dell`educazione, soprattutto religiosa, che spetta prima di ogni altro a loro.

I figli, come membra vive della famiglia, contribuiscono pure a loro modo alla santificazione dei genitori. Risponderanno, infatti, ai benefici ricevuti dai genitori con affetto riconoscente, con devozione e fiducia; e saranno loro vicini, come si conviene a figli, nelle avversità e nella solitudine della vecchiaia.

Responsorio Seconda Lettura

Cfr. Ef 5, 32. 25. 33

R. Questo mistero è grande; lo dico di Cristo e della Chiesa. * Cristo ha amato la Chiesa e ha dato se stesso per lei.

V. L’uomo ami la moglie come se stesso, e la donna rispetti il marito:

R. Cristo ha amato la Chiesa e ha dato se stesso per lei.

Oratio

Omnípotens sempitérne Deus, dírige actus nostros in beneplácito tuo, ut in nómine dilécti Fílii tui mereámur bonis opéribus abundáre. Per Dóminum.

Conclusio Horæ, ut in Ordinario.


Ad Laudes matutinas

FERIA II HEBDOMADÆ III

℣. Deus, in adiutórium. Glória Patri. Sicut erat. Allelúia.

Quæ tamen omittuntur quando Invitatorium immediate præcedit.

HYMNUS

Hino Laudes

PSALMODIA

Psalmus Ad Laudes matutinas

LECTIO BREVIS (Iac 2, 12-13)

Sic loquímini et sic fácite sicut per legem libertátis iudicándi. Iudícium enim sine misericórdia illi, qui non fecit misericórdiam; superexsúltat misericórdia iudício.

RESPONSORIUM BREVE

℟. Benedíctus Dóminus * A sǽculo et usque in sǽculum. Benedíctus Dóminus a sǽculo et usque in sǽculum.

℣. Qui facit mirabília solus. * A sǽculo et usque in sǽculum. Glória Patri. Benedíctus Dóminus a sǽculo et usque in sǽculum.

CANTICUM EVANGELICUM

Ant. Benedíctus Dóminus Deus noster.

Lc 1, 68-79

De Messia eiusque præcursore

68 Benedíctus Dóminus, Deus Israel, *

quia visitávit et fecit redemptiónem plebi suæ

68 Bendito seja o Senhor Deus de Israel, *
que a seu
povo visitou e libertou;

69 et eréxit cornu salútis nobis *

in domo David púeri sui,

69 e fez surgir um poderoso Salvador *
na
casa de Davi, seu servidor,

70 sicut locútus est per os sanctórum, *

qui a sǽculo sunt, prophetárum eius,

70 como falara pela boca de seus santos, *
os pro
fetas desde os tempos mais antigos,

71 salútem ex inimícis nostris *

et de manu ómnium, qui odérunt nos;

71 para salvar-nos do poder dos inimigos *
e da
mão de todos quantos nos odeiam.

72 ad faciéndam misericórdiam cum pátribus nostris *

et memorári testaménti sui sancti,

72 Assim mostrou misericórdia a nossos pais, *
recor
dando a sua santa Aliança

73 iusiurándum, quod iurávit ad Abraham patrem nostrum, *

datúrum se nobis,

73 e o juramento a Abraão, o nosso pai, *
de conce
der-nos

74 ut sine timóre, de manu inimicórum liberáti, *

serviámus illi

74 que, libertos do inimigo,
= a
ele nós sirvamos sem temor

75 in sanctitáte et iustítia coram ipso *

ómnibus diébus nostris.

75 em santidade e em justiça diante dele, *
en
quanto perdurarem nossos dias.

76 Et tu, puer, prophéta Altíssimi vocáberis: *

præíbis enim ante fáciem Dómini paráre vias eius,

=76 Serás profeta do Altíssimo, ó menino, †
pois i
rás andando à frente do Senhor *
para aplai
nar e preparar os seus caminhos,

77 ad dandam sciéntiam salútis plebi eius *

in remissiónem peccatórum eórum,

77 anunciando ao seu povo a salvação, *
que es
na remissão de seus pecados;

78 per víscera misericórdiæ Dei nostri, *

in quibus visitábit nos óriens ex alto,

78 pelo amor do coração de nosso Deus, *
Sol nas
cente que nos veio visitar

79 illumináre his, qui in ténebris et in umbra mortis sedent, *

ad dirigéndos pedes nostros in viam pacis.

79 lá do alto como luz resplandecente *
a ilumi
nar a quantos jazem entre as trevas
= e na
sombra da morte estão sentados †
e
para dirigir os nossos passos, *
gui
an